του Σταύρου Καρκαλέτση
Ιστορικός-Αμυντικός αναλυτής, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
H όλο και πιό έντονη ανάδειξη της μεσογειακής διάστασης της Γαλλίας, φέρνει κάτι καλό και ελπιδοφόρο στο κυπριακό; Ελλάδα και Κύπρος μπορούν να αντλήσουν οφέλη από μια ''επιστροφή'' των Γάλλων στην ανατολική Μεσόγειο; Τα παραπάνω ερωτήματα προκύπτουν στα πλαίσια ευρύτερου προβληματισμού, με αφορμή την κοινή γαλλο-κυπριακή στρατιωτική άσκηση, που διεξήχθη στα μέσα Μαρτίου, στα νότια κυπριακά παράλια. Είναι κατά την άποψή μας θετικό το γεγονός και θλιβερό ταυτόχρονα.
Θετικό γιατί επιτέλους σπάει, έστω και σε επίπεδο σχεδιασμού, το ''αμυντικό εμπάργκο'' στα κεφάλαια άμυνα-αποτροπή-εξοπλισμοί. Για δεκαετίες, η ημικατεχόμενη Κύπρος δεν είχε το αναφαίρετο δικαίωμα στην άμυνα, αφού οι παρασκηνιακές παρεμβάσεις του αγγλοσαξονικού μπλοκ και της Τουρκίας ακύρωναν κάθε προσπάθεια της Λευκωσίας να ενισχυθεί αμυντικά. Η κατάληξη των ρωσικών συστοιχιών S 300 είναι η πιό γνωστή τέτοια περίπτωση. Κάποιες παλιότερες σκέψεις μεταφοράς από την Ελλάδα γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών (Mirage F1 CG) στην Κύπρο προς δημιουργία μιας υποτυπώδους αεροπορικής δύναμης, επίσης δεν υλοποιήθηκαν, για παρεμφερείς προφανώς λόγους.
Ταυτόχρονα, προκαλεί μελαγχολικές σκέψεις η στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας στην Κύπρο, αν θυμηθούμε πως την ίδια ώρα η Ελλάδα, εγγυήτρια υποτίθεται δύναμη και κράτος ομοεθνές, λάμπει δια της απουσίας της. Ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη και πλοία έχουν αρκετά χρόνια να φανούν στην ανατολική Μεσόγειο, στους κυπριακούς ουρανούς, αφού το δόγμα του ''ενιαίου'' Ελλάδος - Κύπρου υπάρχει μόνο στα χαρτιά.
Η Λευκωσία λοιπόν αναζητά -και καλά κάνει- στρατηγικούς εταίρους, αφού η Αθήνα, λόγω του παγιωμένου τουρκοφοβικού συνδρόμου της, φοβάται να ανταποκριθεί. Και η Γαλλία εμφανίζεται εξαιρετικά πρόθυμη να θέλει έναν τέτοιο ρόλο, στα πλαίσια της νέας ενισχυμένης θέσης που επιδιώκει στη Μεσόγειο, όπως καταδείχθηκε και στην εμπλοκή της στη Λιβύη.
Ο Πρόεδρος της Διακοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Γαλλίας-Κύπρου στη γαλλική Γερουσία Marc Massion, σε πρόσφατες δηλώσεις του στη Λευκωσία τόνισε ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αξιολογηθούν εκ νέου, στη βάση του αν η Άγκυρα θα επιδείξει ουσιαστική πρόοδο σχέση με την Κύπρο. ''Για να επιτευχθεί μια λύση στο κυπριακό, πρέπει να υπάρχει βούληση και θέληση και από τις δύο πλευρές, και αυτή η θέληση είναι ελλιπής στον έναν από τους δύο εταίρους'', τόνισε ο Marc Massion, ''καρφώνοντας'' σαφώς την τουρκική αδιαλλαξία.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών της κυπριακής Βουλής Αβέρωφ Νεοφύτου ανέφερε συμπληρωματικά ότι ''...η Γαλλία παραδοσιακά ήταν πάντα στο πλευρό του αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού για δικαίωση και στη γαλλική πολιτική αντικατοπτρίζεται η πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική''.
Η δυναμική ''επιστροφή'' των Γάλλων στη Μεσόγειο, φαίνεται πως συνιστά στρατηγική επιλογή βάθους για το Παρίσι. Και όπως ακριβώς και στη σχέση που οικοδομεί με το Ισραήλ, έτσι και με τη Γαλλία η μικρή Κύπρος παίρνει πρωτοβουλίες με συγκεκριμένες δράσεις. Η ελληνική εξωτερική πολιτική ταυτόχρονα κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που όφειλε: Αντί να στηρίξει την Λευκωσία και να γίνει πιό πολυδιάστατη και διεκδικητική, η Αθήνα λάμπει δια της απουσίας της.
Το γεωστρατηγικό βάρος της ανατολικής Μεσογείου αυξάνεται ταχύτατα, ενεργειακά και όχι μόνο. Ανοίγονται δρόμοι και ευκαιρίες για νέες στρατηγικές επιλογές. Η Λευκωσία επιδεικνύει πολιτική τόλμη, η Αθήνα παραμένει σε πολιτικό τέλμα...
Πηγή : http://www.elkeda.gr/
Ιστορικός-Αμυντικός αναλυτής, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
H όλο και πιό έντονη ανάδειξη της μεσογειακής διάστασης της Γαλλίας, φέρνει κάτι καλό και ελπιδοφόρο στο κυπριακό; Ελλάδα και Κύπρος μπορούν να αντλήσουν οφέλη από μια ''επιστροφή'' των Γάλλων στην ανατολική Μεσόγειο; Τα παραπάνω ερωτήματα προκύπτουν στα πλαίσια ευρύτερου προβληματισμού, με αφορμή την κοινή γαλλο-κυπριακή στρατιωτική άσκηση, που διεξήχθη στα μέσα Μαρτίου, στα νότια κυπριακά παράλια. Είναι κατά την άποψή μας θετικό το γεγονός και θλιβερό ταυτόχρονα.
Θετικό γιατί επιτέλους σπάει, έστω και σε επίπεδο σχεδιασμού, το ''αμυντικό εμπάργκο'' στα κεφάλαια άμυνα-αποτροπή-εξοπλισμοί. Για δεκαετίες, η ημικατεχόμενη Κύπρος δεν είχε το αναφαίρετο δικαίωμα στην άμυνα, αφού οι παρασκηνιακές παρεμβάσεις του αγγλοσαξονικού μπλοκ και της Τουρκίας ακύρωναν κάθε προσπάθεια της Λευκωσίας να ενισχυθεί αμυντικά. Η κατάληξη των ρωσικών συστοιχιών S 300 είναι η πιό γνωστή τέτοια περίπτωση. Κάποιες παλιότερες σκέψεις μεταφοράς από την Ελλάδα γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών (Mirage F1 CG) στην Κύπρο προς δημιουργία μιας υποτυπώδους αεροπορικής δύναμης, επίσης δεν υλοποιήθηκαν, για παρεμφερείς προφανώς λόγους.
Ταυτόχρονα, προκαλεί μελαγχολικές σκέψεις η στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας στην Κύπρο, αν θυμηθούμε πως την ίδια ώρα η Ελλάδα, εγγυήτρια υποτίθεται δύναμη και κράτος ομοεθνές, λάμπει δια της απουσίας της. Ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη και πλοία έχουν αρκετά χρόνια να φανούν στην ανατολική Μεσόγειο, στους κυπριακούς ουρανούς, αφού το δόγμα του ''ενιαίου'' Ελλάδος - Κύπρου υπάρχει μόνο στα χαρτιά.
Η Λευκωσία λοιπόν αναζητά -και καλά κάνει- στρατηγικούς εταίρους, αφού η Αθήνα, λόγω του παγιωμένου τουρκοφοβικού συνδρόμου της, φοβάται να ανταποκριθεί. Και η Γαλλία εμφανίζεται εξαιρετικά πρόθυμη να θέλει έναν τέτοιο ρόλο, στα πλαίσια της νέας ενισχυμένης θέσης που επιδιώκει στη Μεσόγειο, όπως καταδείχθηκε και στην εμπλοκή της στη Λιβύη.
Ο Πρόεδρος της Διακοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Γαλλίας-Κύπρου στη γαλλική Γερουσία Marc Massion, σε πρόσφατες δηλώσεις του στη Λευκωσία τόνισε ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αξιολογηθούν εκ νέου, στη βάση του αν η Άγκυρα θα επιδείξει ουσιαστική πρόοδο σχέση με την Κύπρο. ''Για να επιτευχθεί μια λύση στο κυπριακό, πρέπει να υπάρχει βούληση και θέληση και από τις δύο πλευρές, και αυτή η θέληση είναι ελλιπής στον έναν από τους δύο εταίρους'', τόνισε ο Marc Massion, ''καρφώνοντας'' σαφώς την τουρκική αδιαλλαξία.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών της κυπριακής Βουλής Αβέρωφ Νεοφύτου ανέφερε συμπληρωματικά ότι ''...η Γαλλία παραδοσιακά ήταν πάντα στο πλευρό του αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού για δικαίωση και στη γαλλική πολιτική αντικατοπτρίζεται η πραγματική ευρωπαϊκή πολιτική''.
Η δυναμική ''επιστροφή'' των Γάλλων στη Μεσόγειο, φαίνεται πως συνιστά στρατηγική επιλογή βάθους για το Παρίσι. Και όπως ακριβώς και στη σχέση που οικοδομεί με το Ισραήλ, έτσι και με τη Γαλλία η μικρή Κύπρος παίρνει πρωτοβουλίες με συγκεκριμένες δράσεις. Η ελληνική εξωτερική πολιτική ταυτόχρονα κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που όφειλε: Αντί να στηρίξει την Λευκωσία και να γίνει πιό πολυδιάστατη και διεκδικητική, η Αθήνα λάμπει δια της απουσίας της.
Το γεωστρατηγικό βάρος της ανατολικής Μεσογείου αυξάνεται ταχύτατα, ενεργειακά και όχι μόνο. Ανοίγονται δρόμοι και ευκαιρίες για νέες στρατηγικές επιλογές. Η Λευκωσία επιδεικνύει πολιτική τόλμη, η Αθήνα παραμένει σε πολιτικό τέλμα...
Πηγή : http://www.elkeda.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου