Ο Παναγιώτης Ήφαιστος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων - Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, είναι ωμά και ρεαλιστικά ξεκάθαρος: Η πορεία προς τη «Διεθνή Διάσκεψη» μάς θέτει σε μιαν αναπόδραστα αυτοκτονική τροχιά, επειδή η ηγεσία μας και δη τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχουν συναίσθηση πώς λειτουργούν οι διεθνείς σχέσεις. Και υπογραμμίζει:
«Κανείς να μην έχει αμφιβολία ότι από τη στιγμή που ο Κύπριος Πρόεδρος δεν απέρριψε μια ''Διεθνή Διάσκεψη'', αν δεν οριοθετηθεί αυστηρά, με βάση τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, όλοι οι υπόλοιποι ενδιαφερόμενοι ήδη άρχισαν να επεξεργάζονται το πώς θα διανεμηθεί η ''κυπριακή πίτα''». Σε συνέντευξή του στον Σάββα Ιακωβίδη, λέγει:
Χειρότερα από το 1922-Γιατί πιστεύετε ότι η Κύπρος σήμερα κινδυνεύει;
Το συγκλονιστικό φιλμ της Μαρίας Ηλιού που μετέδωσε πρόσφατα η ΕΡΤ για την καταστροφή της Σμύρνης, θυμίζει πολύ την Κύπρο, και προειδοποιεί: «Η ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη, κι αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει, όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν τη γνωρίζουν, όταν πια, για κείνον που έκαμε τη γνωριμία της, δεν έχει απομείνει τίποτε για να το προφυλάξει απ’ αυτήν.
Αυτό σεις, αδύναμοι και που η τύχη σας κρίνεται από μια μονάχα κλίση της ζυγαριάς, μην θελήστε να το πάθετε ούτε να μοιάσετε τους πολλούς που, ενώ μπορούν ακόμη να σωθούν με ανθρώπινα μέσα, όταν τους βρουν οι συφορές και τους εγκαταλείψουν οι βέβαιες ελπίδες, καταφεύγουν στις αβέβαιες, τη μαντική και τους χρησμούς και όσα άλλα τέτοια, με τις ελπίδες που δίνουν, φέρνουν στην καταστροφή» (Θουκυδίδης, V103).
Όταν οι αιμοβόροι ανατολίτες με επικεφαλής τον Κεμάλ είχαν ήδη περικυκλώσει τη Σμύρνη -την «άπιστη πόλη», όπως την έλεγαν οι μουσουλμάνοι επειδή εκεί ήταν… μειονότητα- ο κόσμος ήταν ανυποψίαστος και με πολλές ελπίδες. Φήμες, ψιθύριζαν πολλοί. Χόρευαν, τραγουδούσαν και περιπατούσαν αμέριμνα. Λίγες μέρες μετά οι Τούρκοι τούς έσφαξαν, τους πέταξαν στη θάλασσα, βίασαν και σκλάβωσαν όσες γυναίκες επιβίωσαν και τους άνδρες αλυσοδεμένους τούς εξαφάνισαν στην Ανατολή.
Οι επιβιώσαντες της σφαγής διασκορπίστηκαν στις πέντε ηπείρους όπου μέχρι και σήμερα αναπολούν τον χαμένο παράδεισό τους. Συγκριτικά, σήμερα για την Κύπρο -ακόμη μια «άπιστη χώρα», σύμφωνα με την ισλαμική πίστη, αν οι νεοοθωμανοί επιβληθούν επί της Κυπριακής Δημοκρατίας- τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα απ’ ό,τι το 1922: Ο νεοϊσλαμικός φανατισμός που θρέφει τον νεο-οθωμανισμό των Ερντογάν και Νταβούτογλου είναι πολιτικά πολύ πιο συγκροτημένος και πολύ πιο επιθετικός. Όποιος έχει αμφιβολία ας διαβάσει το κατά τα άλλα καταπληκτικό βιβλίο του Νταβούτογλου, «Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες».
Οι απερίσκεπτοι ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ μουρμουρίζουν περί διζωνικής…-Γιατί εκτιμάτε ότι μια διεθνής διάσκεψη για το Κυπριακό είναι καταστροφική;
Δυστυχώς, λόγω νοοτροπιών και χειρισμών των ηγεσιών των δύο μεγάλων κομμάτων η καταστροφή της Κύπρου λογικά είναι πλέον σχεδόν βεβαία. Η «διεθνής διάσκεψη» μάς κρέμασε στο χείλος του κρημνού και κρατιόμαστε από μια λεπτή κλωστή. Αν κοπεί, αν δηλαδή δεχθούμε να συρθούμε σε μια τέτοια πορεία θανάτου, αναπόδραστα έπονται απώλειες ζωών, στέρηση ελευθερίας, αρπαγή περιουσιών και για ακόμη μια φορά κατάκτηση ιερών και εστιών. Το 1974 θα ωχριά μπροστά στο «2012 της Διεθνούς Διασκέψεως».
Όταν η συμφορά θα έλθει, κανείς από τους παλαιοκομμουνιστές κυβερνητικούς εκπροσώπους, από τους κράχτες των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» ή από τα ενωτικά παλληκάρια του 1974, που εμφανίζονται τώρα να έχουν ευέλικτα αλλαξοπιστήσει για να γίνουν ανθρωπολογικά εκμηδενισμένοι κοσμοπολίτες, δεν θα λογοδοτήσει. Τα ανατολίτικα ασκέρια, πανέτοιμα από καιρό, θα πατήσουν πάνω στα πτώματα των Κυπρίων, θα βιάσουν τις γυναίκες, θα αρπάξουν τον υποθαλάσσιο πλούτο και θα ελέγξουν το σημαντικότερο γεωπολιτικό σημείο του πλανήτη, όπως έγραψε ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του. Χωρίς να ελέγχει απόλυτα την Κύπρο, μας πληροφορεί επισήμως ο νυν Υπουργός Εξωτερικών και μέντορας των νεο-οθωμανών, η Τουρκία δεν μπορεί να ανέβει τα ποθητά σκαλιά της ηγεμονικής ισχύος. Όσον αφορά στους τρίτους, τον τωρινό αμέριμνο Κύπριο πολίτη, όταν η συμφορά επέλθει, οι «τρίτοι» θα τον βοηθήσουν όσο βοήθησαν και τους Σμυρνιούς.
Ενώ όλα αυτά δρομολογούνται με τη Διεθνή Διάσκεψη και εν μέρει στήνουν το μαντρί μέσα στο οποίο θα μας εξολοθρεύσουν, η πολιτικά απερίσκεπτη ηγεσία των δύο μεγάλων κομμάτων μουρμουρίζει κουβέντες θανάτου περί «διζωνικής-δικοινοτικής», αποδέχεται εποίκους και αποδέχεται εγγυήσεις του χθεσινού και μελλοντικού σφαγέα. Οι φρούδες ελπίδες που φέρνουν την καταστροφή είναι πολλές και τα συνοδευτικά ιδεολογήματα αναρίθμητα. Αναφέρω μερικά:
«Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν» (ενώ εκ της φύσεώς του το διακρατικό σύστημα διαχωρίζει τους λαούς σε ομάδες διαφορετικών συμφερόντων, συχνά θανάσιμα εχθρικών). «Τα αίτια των διεθνών προβλημάτων είναι ταξικά» (ενώ ποτέ δεν ίσχυσε αυτό: Τα διεθνή προβλήματα έχουν ως κύρια αίτια τη σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ κρατών, την άνιση ανάπτυξη και τον ηγεμονισμό). «Η διεθνής κοινότητα και οι διεθνείς θεσμοί βρίσκουν δίκαιες και ειρηνικές λύσεις» (ενώ δεν υπάρχει διεθνής κοινότητα αλλά διακρατικό σύστημα και οι διεθνείς θεσμοί εγγενώς και εκ της φύσεώς τους έχουν αρμοδιότητα, και αυτή κολοβή και εξαρτημένη από τις ηγεμονικές δυνάμεις, τη διεθνή τάξη).
Είμαστε αναλώσιμοι-Πώς αξιολογείτε τον ρόλο των διεθνών θεσμών και οργανισμών;
Σήμερα θα σταθώ για λίγο στους διεθνείς θεσμούς και στον χαρακτήρα της διεθνούς πολιτικής μέσα στην οποία εντάσσονται. Η λαίλαπα της «Διεθνούς Διάσκεψης» πρωτίστως σχετίζεται με το δικό μας γνωστικό έλλειμμα όσον αφορά στους διεθνείς θεσμούς. Φρούδες ελπίδες ως προς τη δικαιοδοσία τους, τις αρμοδιότητές τους και τις δυνατότητές τους είναι αναπόδραστα καταστροφικές. Βασικά, αν δεχθούμε να εγκαταλείψουμε το κράτος μας για να φτιάξουμε κρατίδιο εποπτευόμενο από τους νεο-οθωμανούς και τους Βρετανούς αποικιοκράτες, θα είμαστε οι πρώτοι που εθελούσια αυτοχειριάστηκαν με αυτό τον τρόπο. Η πορεία προς τη «Διεθνή Διάσκεψη» μάς θέτει, ακριβώς, σε μιαν αναπόδραστα αυτοκτονική τροχιά.
Με όρους στοιχειώδους γνώσης τού τι συμβαίνει στη διεθνή πολιτική, τα δικά μας μηνύματα ότι η κρατική μας κυριαρχία και ο λαός μας είναι αναλώσιμα αγαθά στον συμβιβαστικό βωμό της «διεθνούς κοινότητας», οι άλλοι λειτουργούν με τους όρους της δικής μας εγκληματικής αφέλειας. Αυτό πλέον παίρνει επίσημη μορφή με τη «Διεθνή Διάσκεψη» -και ο αδύναμος σε μια διένεξη αν δεχτεί μια τέτοια «Διάσκεψη», σε αγχόνη πάει-, είναι η αρχή του τέλους της κυπριακής κρατικής κυριαρχίας. Ποιοι θα είναι οι νέοι κάτοχοι και επικυρίαρχοι; Θα είναι οι άμεσα ή έμμεσα συγκυβερνήτες ή εγγυητές Νταβούτογλου και Ερντογάν, οι Βρετανοί και όποιο άλλο ηγεμονικό αρπακτικό κατορθώσει να αρπάξει κάποιο κομμάτι του κατακρεουργημένου σώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η «κυπριακή πίτα…»
Κανείς να μην έχει αμφιβολία ότι από τη στιγμή που ο Κύπριος Πρόεδρος δεν απέρριψε μια «Διεθνή Διάσκεψη», αν δεν οριοθετηθεί αυστηρά -και προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο δεν υπάρχουν- με βάση τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, όλοι οι υπόλοιποι ενδιαφερόμενοι ήδη άρχισαν να επεξεργάζονται το πώς θα διανεμηθεί η «κυπριακή πίτα». Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτήν τη στιγμή συζητούν για το πώς θα εκδιωχθούν οι Κύπριοι (σίγουρα κάποιοι θα μείνουν και θα αλλαξοπιστήσουν, ήδη κάποια μηνύματα στον ορίζοντα το δείχνουν) και για το πώς θα διανεμηθεί ο υποθαλάσσιος ενεργειακός πλούτος. Για το ποιοι και πώς, επίσης, θα προσποριστούν τη γεωπολιτική σημασία της Κύπρου.
Κάτι ακόμη πιο σημαντικό. Αν οι ζηλωτές της διζωνικότητας έχουν ήδη δώσει το μήνυμα ότι δρομολογείται η εγκατάλειψη της κυριαρχίας της ΚΔ στον βωμό πολιτειακών πειραματισμών, λογικά όσοι μέχρι τώρα διαπραγματεύονταν με εμάς για συνεργασία στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου, θα έχουν ήδη αρχίσει μυστικές διαπραγματεύσεις με τον επερχόμενο επικυρίαρχο, την Τουρκία. Μέχρι αυτήν τη στιγμή, κ.κ. Χριστόφια και Αναστασιάδη, είστε ηγέτες κομμάτων κυρίαρχου κράτους. Όπως πάτε, όμως, τους μεν Κύπριους θα τους εξανεμίσετε, εσείς δε θα σμικρύνετε πολιτικά μέχρι ανυπαρξίας. Τα πραγματικά αίτια τής πολύ πιθανής πλέον επερχόμενης συμφοράς, είναι τα ίδια τα μυαλά μας. Πρωτίστως δεν είναι κατανοητό ότι στη διεθνή πολιτική η ελευθερία των ανθρώπων είναι η κρατική τους κυριαρχία και η δυνατότητά τους να ζουν χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς.
Νομιμότητα, διεθνής - ευρωπαϊκή-Ποια είναι η γραμμή άμυνας και αντίστασής μας;
Τα κράτη λειτουργούν αυστηρά με όρους υλιστικού συμφέροντος και τίποτα άλλο. Ως εκ της φύσεως του δόγματος της κυριαρχίας, εξ ορισμού το διεθνές σύστημα είναι άναρχο: Όλα τα κράτη, υπογράφοντας τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, αποδέχονται τις υψηλές αρχές και παραδοχές της διακρατικής ισοτιμίας, της μη επέμβασης και της εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας.
Πλην για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου καταμαρτυρείται καθημερινά ότι είναι υπόθεση των ίδιων των κρατών και συναρτάται με την ισχύ τους, τις συμμαχίες τους και την ισορροπία δυνάμεων.
Η ΚΔ είναι απόλυτα νομιμοποιημένη να προτάσσει τη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Να καλεί, επίσης, τον ΟΗΕ ανένδοτα, επίσης, να εφαρμόσει προγενέστερες αποφάσεις που θεωρούν την εισβολή και τα αποτελέσματά της παράνομα. Καμιά λύση, παραμόνο η βιώσιμη. Καμιά διαπραγμάτευση, παραμόνο σύμφωνα με τη διεθνή νομιμότητα. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει, όσο και αν χρειαστεί να περιμένουμε. Δεν βιαζόμαστε να αυτοκτονήσουμε και ποτέ δεν θα αποτελέσει διέξοδο η χειροτέρευση τής μετά το 1974 κατάστασης. Και αυτό αναπόδραστα θα συμβεί αν η Κύπρος οδηγηθεί σε μια «Διεθνή Διάσκεψη», που είναι προγραμματικά αχρείαστη.
Πηγή : www.sigmalive.com/simerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου