Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Όπως είναι γνωστό, ο 20ος αιώνας υπήρξε ο αιώνας του καλπάζοντος κρατικού παρεμβατισμού, ο οποίος μεσουράνησε στη Σοβιετική Ένωση και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού.
Μέσα σε μερικές δεκαετίες, ο... θρίαμβος αυτός μετατράπηκε σε ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά ερείπια.
Κάτω από τις κοινωνικές και οικονομικές τάσεις αυτής της εποχής το ελληνικό κράτος –με κύριο φορέα την αστική τάξη και την πίεση της Αριστεράς- εφήρμοσε την πρακτική και θεωρία του κρατικού παρεμβατισμού μέσα στα «λογικά» πλαίσια.
Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (Οκτώβριος 1981) η Ελλάδα μπήκε στην τροχιά της παρεμβατικής κρατικής φρενίτιδας, η οποία θεοποίησε τον κρατισμό, κάνοντας το μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα: Ταύτισε το κράτος με το κίνημα, με τις διαβόητες κλαδικές, οι οποίες άλωσαν το κράτος και αλλοίωσαν το πολίτευμα.
Το χορό αυτό των κολασμένων έσυρε και η Νέα Δημοκρατία, στην αγωνιώδη προσπάθειά της να νέμεται και να διαχειρίζεται τους βόθρους της εξουσίας και τις μίζες κάθε λογής.
Κοντά σ’ αυτούς και τα κόμματα της Αριστεράς που ζητούσαν διαρκώς περισσότερο κράτος.
Η θεοποίηση του κρατισμού αποσυνέθεσε κάθε ιδιωτική προσπάθεια στην παραγωγική διαδικασία, οικοδομώντας την κοπριτοκρατία, την ασυδοσία και την χυδαία ΔΕΚΟκρατία. Απότοκο αυτού του αρρωστημένου κρατικού παρεμβατισμού υπήρξε η παράλυση του κράτους, της κοινωνίας και των θεσμών που συνετέλεσαν στο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
Τώρα, πολύ αργά, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση εν μέσω οικονομικών, κοινωνικών και ηθικών ερειπίων, τα οποία αποπειρώνται ν’ αποκρύψουν και να εξωραΐσουν οι εγκληματίσαντες και εγκληματούντες σε βάρος της πατρίδας και του «υπερήφανου» λαού της, η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου φέρει τεράστια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα.
Ακόμη και τώρα που η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια, οι συγχρωτιζόμενοι πολιτικοί βόθροι αρνούνται να θίξουν τα κάθε λογής προνόμια της κοπριτοκρατίας στο Δημόσιο τομέα ενώ ανασκολοπίζουν κάθε τι το οποίο ανάγεται στη σφαίρα του ιδιωτικού.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει με την κοπριτοκρατία του δημοσίου θα πεθάνουν πολιτικά και για ν’ αποφύγουν το δικό τους θάνατο προτιμούν να πεθάνει η Ελλάδα. Θα τους αφήσουμε να μας θάψουν;
Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Όπως είναι γνωστό, ο 20ος αιώνας υπήρξε ο αιώνας του καλπάζοντος κρατικού παρεμβατισμού, ο οποίος μεσουράνησε στη Σοβιετική Ένωση και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού.
Μέσα σε μερικές δεκαετίες, ο... θρίαμβος αυτός μετατράπηκε σε ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά ερείπια.
Κάτω από τις κοινωνικές και οικονομικές τάσεις αυτής της εποχής το ελληνικό κράτος –με κύριο φορέα την αστική τάξη και την πίεση της Αριστεράς- εφήρμοσε την πρακτική και θεωρία του κρατικού παρεμβατισμού μέσα στα «λογικά» πλαίσια.
Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (Οκτώβριος 1981) η Ελλάδα μπήκε στην τροχιά της παρεμβατικής κρατικής φρενίτιδας, η οποία θεοποίησε τον κρατισμό, κάνοντας το μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα: Ταύτισε το κράτος με το κίνημα, με τις διαβόητες κλαδικές, οι οποίες άλωσαν το κράτος και αλλοίωσαν το πολίτευμα.
Το χορό αυτό των κολασμένων έσυρε και η Νέα Δημοκρατία, στην αγωνιώδη προσπάθειά της να νέμεται και να διαχειρίζεται τους βόθρους της εξουσίας και τις μίζες κάθε λογής.
Κοντά σ’ αυτούς και τα κόμματα της Αριστεράς που ζητούσαν διαρκώς περισσότερο κράτος.
Η θεοποίηση του κρατισμού αποσυνέθεσε κάθε ιδιωτική προσπάθεια στην παραγωγική διαδικασία, οικοδομώντας την κοπριτοκρατία, την ασυδοσία και την χυδαία ΔΕΚΟκρατία. Απότοκο αυτού του αρρωστημένου κρατικού παρεμβατισμού υπήρξε η παράλυση του κράτους, της κοινωνίας και των θεσμών που συνετέλεσαν στο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα.
Τώρα, πολύ αργά, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση εν μέσω οικονομικών, κοινωνικών και ηθικών ερειπίων, τα οποία αποπειρώνται ν’ αποκρύψουν και να εξωραΐσουν οι εγκληματίσαντες και εγκληματούντες σε βάρος της πατρίδας και του «υπερήφανου» λαού της, η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου φέρει τεράστια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα.
Ακόμη και τώρα που η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια, οι συγχρωτιζόμενοι πολιτικοί βόθροι αρνούνται να θίξουν τα κάθε λογής προνόμια της κοπριτοκρατίας στο Δημόσιο τομέα ενώ ανασκολοπίζουν κάθε τι το οποίο ανάγεται στη σφαίρα του ιδιωτικού.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει με την κοπριτοκρατία του δημοσίου θα πεθάνουν πολιτικά και για ν’ αποφύγουν το δικό τους θάνατο προτιμούν να πεθάνει η Ελλάδα. Θα τους αφήσουμε να μας θάψουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου