Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Μιλώντας στη Βουλή κάποιοι βουλευτές για τη διαβόητη λίστα Λαγκάρντ, είπαν ότι ο χειρισμός της από τους υπουργούς οικονομικών θυμίζει ιδιωτική εξουσία, αφού δεν ενημέρωσαν κανέναν και το κράτος έχασε τεράστια ποσά από τους φοροφυγάδες.
Πρόκειται για ένα πολιτικό γεγονός το οποίο ο γράφων ανέδειξε εδώ και δύο δεκαετίες με το κείμενό του: «Ιδιωτικοποιημένη εξουσία» (στα «Πολιτικά Θέματα», 17/4/1992).
Το κακό για την Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών είναι ότι κατά κανόνα βουλευτές και δημοσιογραφούντες είναι άσχετοι έως πανάσχετοι με αυτό που λέμε πολιτική.
Το κακό είναι επίσης ότι αυτός ο άσχετος κόσμος δεν διαβάζει –επίσης κατά κανόνα- παρά μόνο τα κείμενα των αρχηγών, αν κάποιοι από αυτούς ξέρουν να γράφουν πολιτικά κείμενα.
Θα έλεγα ακόμη ότι η ιδιωτική εξουσία είναι τόσο ζυμωμένη με το «δημόσιο» βίο της Ελλάδας ώστε ο διατελέσας υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Βενιζέλος να δηλώσει στη «Βουλή» ότι: «Έχω στο σπίτι μου τα απόρρητα Σχέδια Αμύνης της χώρας»!
Μάλιστα είχε τόσο θράσος ώστε να υποστηρίξει θεωρητικά αυτό του το «δικαίωμα».
Αν είναι έτσι θα πρέπει να δεχθούμε ότι μετά από τόσους υπουργούς Αμύνης, τα απόρρητα Σχέδια Αμύνης της χώρας κυκλοφορούν με «στικάκια» στην οδό Αθηνάς!
Με τα δεδομένα αυτά, τα οποία γίνονται μόνο στην Ελλάδα, είναι απορίας άξιον πως ακόμη δεν κατέβηκαν Αλβανοί και Σκοπιανοί προς τα κάτω.
Κι όμως, όταν ο γράφων επικαλείται το Γουδί θεωρείται υπερβολικός. Ως προς το τι σημαίνει πολιτική, τους παραθέτω τούτο τον ορισμό του Γκέμπελς, τον οποίο εφαρμόζουν με ευλάβεια: «Πολιτική είναι η τέχνη που καθιστά δυνατά και όσα φαίνονται αδύνατα». Για να το καταλάβουν τους προτείνω να μελετήσουν το έργο του Κ. Δεσποτόπουλου: «Μελήματα πολιτικής φιλοσοφίας»(Αθήναι 1978, σελ. 10 επ.).
Θα έλεγα ακόμη ότι η σημερινή κατάντια της Ελλάδας δεν είναι άμοιρος του γεγονότος αυτής της ασχετοσύνης πολιτικών και λαού γύρω από το τι είναι, πως λειτουργεί, και που αποβλέπει η πολιτική, η οποία στην Ελλάδα λειτουργεί με τούτες τις χυδαίες εκδοχές της: α) ως μακιαβελλική και β) ως γκεμπελική (περισσότερα το τρίτομο έργο μου: «Πολιτική και κοινωνία στην Ελλάδα του λαϊκισμού» (2003-2004) – «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», Αθήνα 2002 και «Αρχαία και σύγχρονη δημοκρατία – Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στη σύγχρονη οικογενειοκρατία», εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας, 2007).
Καταλήγω δίνοντάς τους την πληροφορία ότι ο εκ των συνιδρυτών του Ουτοπικού Σοσιαλισμού Σαιν Σιμόν είχε προτείνει, μαζί με άλλους πρωτοπόρους επαναστάτες, την ίδρυση ειδικού σχολείου πολιτικής Αγωγής για τη διαμόρφωση και διάπλαση αληθινών πολιτών. Είναι αυτός ο οποίος στα 1793 κατέθεσε σε Συνέλευση του χωριού του τον τίτλο του κόμητος και ζήτησε να κυκλοφορεί ΜΟΝΟ με τον τίτλο του Πολίτη!
Ο Κόμης, μιμήθηκε τη διάπλαση της έννοιας του Πολίτη της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στην οποία ο τίτλος ήταν επίζηλος. Με τις ιστορικές αυτές καταβολές ο γράφων, μαζί με τον Κώστα τον Κύρκο, εκδότη των «Πολιτικών Θεμάτων» ιδρύσαμε την Πρώτη Κίνηση Ενεργών Πολιτών στην Ελλάδα, η οποία δεν έχει πολίτες αληθινούς.
Έχει –κατά κανόνα- πελάτες, κοπρίτες, ψηφοφόρους (βλ. τη σειρά των άρθρων μου με τον γενικό τίτλο: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες» στα «Πολιτικά Θέματα» (από 15/5/1992 έως 26/6/1992 και αναδημοσίευση στον Α΄ τόμο του έργου μου: «Πολιτική και Κοινωνία στην Ελλάδα του Λαϊκισμού», σελ. 112 έως 138).
Όμως, για πληρέστερη ενημέρωση ως προς το τι σημαίνει πολίτης, παραθέτω και τον «Ύμνο του Πολίτη», τον οποίο στιχούργησε η λογοτέχνις Ε. Λ. Παπαγαρυφάλλου για λογαριασμό της τότε Κίνησης Πολιτών.
Να, λοιπόν, ο «Ύμνος»:
Πολίτη, ψυχή της πολιτείας
και κινητήρια δύναμη της ιστορίας,
έξω απ’ τα δόντια τη γνώμη σου λες
σε βασιλιάδες και κάθε λογής διαφεντευτές.
Ο λόγος σου να ’ναι τσεκουράτος
Σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος
Κόκαλα να τσακίζει
Θεμέλια γερά να χτίζει.
Ο θολός λαϊκισμός τη σκέψη σου να μη νοθεύει
τον καθάριο λόγο η γλώσσα πάντα να γυρεύει
μη ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός
μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός
γίνεται οδηγός και φως.
Εσύ πολίτη σ’ όλους τους καιρούς
με την ενεργό συμμετοχή σου
υφαίνεις της πολιτείας τους ιστούς
και η προσφορά σου στα κοινά
ανοίγει της κοινωνίας τα φτερά.
Όταν με γνώση και ευθύνη αυτά τολμήσεις
τότε μπορείς να προχωρήσεις
και την πολιτεία μ’ αληθινά ιδανικά να ντύσεις.
(Αναδημοσιεύθηκε από τα «Πολιτικά Θέματα» στην ποιητική της Συλλογή: «Σκόρπιες Εικόνες», εκδ. «Πολιτικά Θέματα» Αθήνα 2004, σελ. 122).
Δύσκολο, πολύ δύσκολο, να είσαι πολίτης και όχι κοπρίτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου