Η Πραγματική Ιστορία του Ελληνισμού

υπό Μίκα Ρεπουσόνεν

καθ. Πανεπιστημιου Χουφτάλα

Περίοδος 1700-1893

Το Κούγκι

«Πρόσεξε γέροντα Σαμουήλ την κάφτρα από το τσιγαριλήκι...” ήταν οι τελευταίες λέξεις που βγήκαν από το στόμα του αρματωλού “καπετάν Φύσσα”.

Το υπόλοιπο της φράσης δεν ακούστηκε ποτέ, μια εκθαμβωτική λάμψη ακολουθούμενη από εκκωφαντικό θόρυβο σκέπασε τα πάντα γύρω από το μοναστήρι που διακονούσε ο θρυλικός γέρων.

Όπως είναι γνωστό από τις αφηγήσεις του γερμανού οδοιπόρου Χέσεν Μέσα, οι αυτόχθονοι ιθαγενείς, αποκαλούμενοι στην εσπερίαν «γραικοί», ενώ οι ίδιοι ηρέσκοντο να αυτοαποκαλούνται «Έλληνες» είχαν αναπτύξει εμπόριον με τις ακτές της Ιλυρίας (σημερινή Αλβανία) και προέβαινον στην προμήθειαν «φούντας», στερώντας από την οθωμανική διοίκηση το απααίτητο είδος πρώτης ανάγκης.

Δεν τους έφτανε ρο γεγονό ότι τόσον ο Μωριάς, όσο και η Κρήτη είχαν την δυνατότητα κάλυψης των αναγκών των ευρωπαϊκών αναγκών της αυτοκρατορίας, αλλά επιθυμούσαν όλο και περισσότερο την απόκτησή του και επειδή κυκλοφορούσαν με το μαύρο φορτωμένοι ως λειβάδια, τους απεδώθει το προσωνύμιον «αρματωλοί.

Προκριμένου να μην έχουν προβλήματα με την μυστική αστυνομία του καθεστώτος που είχε αναλάβει την πολιτιστική τους  ανέλιξη οι θεοπαίκτες εισέρχοντο εις τας μονάς δωροδοκώντας τους γέροντας και μετέβαλλαν τον χώρον εις «τεκέν».

Οι αθεόφοβοι εκμεταλλεύτηκαν εις το έπακρον το αφελές ατύχηα του μαστουρωμένου καλόγηρου, διαδόδοντας ότι επρόκειτο για αυτοθυσία έναντι του προοδευμένου εκπολιτιστή.

Ο πραγματικός λόγος ήταν η μαφιόζικη ομερτά των ντόπιων μονοπώλειων μ στόχο να κρατηθούν ψηλά οι τιμές της «φούντας».

Αλλά όπως είναι γνωστόν τοις πάσι «Η αλήθεια στο τέλος πάντα θριαμβεύει».