«ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ!!!»

Κώστας Μαυρόπουλος

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας

Αυτή η πασίγνωστη ρήση ήταν χαρακτηριστική για την Ελλάδα την περίοδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Συμμοριτοπόλεμο που ακολούθησε, όταν οι χώρες του Πλανήτη Γη χωρίστηκαν σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα – το «Δυτικό» (ΝΑΤΟ) και το «Ανατολικό» (Σύμφωνο Βαρσο-βίας) – με τις «ευλογίες» των Σιωνιστών, οι οποίοι στοχεύοντας τα πάντα μακρόχρονα και πάντα συνοδευόμενα από «εναλλακτικές παραλλαγές» πλάνα τους, δημιούργησαν, ως γνωστόν, την θεωρία του «Κομμουνισμού».

          Για να αποφύγουμε την παράδοση της χώρας μας, ως συνοδοιπόρου του «Ανατολικού» στρατοπέδου και την πρόσδεσή της στο άρμα του «Συμ-φώνου της Βαρσοβίας, με όλα τα δεινά που μας ανέμεναν – όρα «Εξέγερση  στην ονομασθείσα «Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας», με την περι-βόητη πια Θεοδώρα Μέρκελ, δραστήριο μέλος της «Νεολαίας» της, η οποία ξέσπασε την 17^η Ιουνίου 1953, την «Επανάσταση της Ουγγαρίας», το 1956, την  «Άνοιξη της Πράγας», 21 Αυγούστου 1968, την «Εξέγερση της Πολωνίας», με επικεφαλής την Οργάνωση «Αλληλεγγύη» το 1980, αλλά και τα δεινά του «Σοβιετικού λαού» επί 68 συναπτά χρόνια, λόγω του «Πραξικοπήματος των μπολσεβίκων – βρεθήκαμε στην ανάγκη («Ανάγκα και θεοί πείθονται…») να ακολουθήσουμε την ρήση: «Ανήκομεν εις την Δύσιν!..»

          Εδώ, για να αποφευχθούν περαιτέρω σφάλματα «Σοβιετολόγων» για την «Περεστρόικα και Γκλάσνοστ» («Ανασυγκρότηση και Διαφάνεια»), είμαι αναγκασμένος να παραθέσω την σωστή ροή των γεγονότων που οδή-γησαν στην «Ανασυγκρότηση και Διαφάνεια».

          Λανθασμένα οι «Σοβιετολόγοι» ονόμασαν τον Μι-χαήλ Γκορμπατσώφ «Αρχιτέκτονα της Περεστρόικα και Γκλά-σνοστ!». «Πατέρας» αυτού του μεγαλεπήβολου σχεδίου ήταν ο ελληνικής καταγωγής Γιούρυϊ Αντρόπωφ! Θα βρεθούν πολλοί «Σοβιετολόγοι», οι οποίοι, «διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους», θα φωνάζουν: «Μα είναι δυνατόν, ένας πρώην επικεφαλής της KGB να συνέλαβε ένα τέτοιο σχέδιο;»

          Βεβαίως και είναι! Ο Γιούρυϊ Αντρόπωφ, όντας γνώ-στης της αλγεινής οικονομικής κατάστασης της ΕΣΣΔ, στην οποία την οδήγησαν όλοι οι «λαοπρόβλητοι» ηγέτες της, αντελήφθη ότι η χώρα δεν μπορούσε να αντιμετωπίση το αμερικανικό πρόγραμμα (διάβαζε «σιωνιστικό») «Πόλεμος των Άστρων», οπότε έπρεπε να βρη τρόπο, ώστε η ΕΣΣΔ να αποφύγη την αντιπαράθεση, διασώζοντας το κύρος της! Έτσι, συνέλαβε την ιδέα του σχεδίου της «Περεστρόικα και Γκλάσνοστ».    

          Λανθάνουν οικτρά, όλοι αυτοί οι «Σοβιετολόγοι» και στην ανάλυση των λαθών που οδήγησαν στην αποτυχία του σχεδίου «Ανασυγκρότηση και Διαφάνεια», καθώς επίσης στην διάλυση τόσο της ΕΣΣΔ, όσο και της προ-σπάθειας του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ να συγκροτήση, ως διάδοχον κατάστα-ση,  την ονομασθείσα «Ένωση Ανεξαρτήτων Κρατών».

          Παραθέτω τα πραγματικά γεγονότα.

          Σύμφωνα με το σχέδιο του Γιούρυϊ Αντρόπωφ, κατά την διάρκεια Συνεδρίου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σο-βιετικής Ένωσης (ΚΕ ΚΠΣΣ), ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, έπρεπε να προτείνη την ψήφιση «περισσότερων ελευθεριών» για τους πολίτες και, μετά την σίγαση των αντεγκλήσεων – σε παρόμοια Συνέδρια, την τελεσίδικη απόφα-ση, από την εποχή του Στάλιν, την έπαιρνε ο Γενικός Γραμματέας,  ο Γιέλ-τσιν να ζητήση ακόμα περισσότερες ελευθερίες!

          Εφαρμόζοντας το σχέδιό του και γνωρίζοντας τις φυγόκεντρες δυ-νάμεις που επενεργούν σε στροφές 180^ο , ο Γιούρυϊ Αντρόπωφ, πολύ σωστά, άρχισε με την αποκατάσταση της πειθαρχίας!

          Πώς φτάσαμε, λοιπόν, στην «εποχή Μιχαήλ Γκορμπατσώφ;»

          Υπάρχουν πολλές παραλλαγές για την αιτία θανάτου του Γιούρυϊ Αντρόπωφ, όπως και για την καταγωγή του. Το αληθινό αίτιο, όπως έφτασε στα αυτιά μου, από επαΐοντες, είναι ότι αντί να αφαιρέσουν το πάσχον νεφρό, αφαίρεσαν το υγιές! Τα «γεράκια» της ΚΕ ΚΠΣΣ, αισθανόμενα το «έδαφος να φεύγη κάτω από τα πόδια τους», βρήκαν τον τρόπο να τον «βγάλουν από την μέση».

 Μετά την συντομότατη ηγεσία του Κωνσταντίν Τσερνέ-νκο – 1 έτος και 25 ημέρες – ήρθε η σειρά του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, οι ώμοι του οποίου ήσαν αδύνατοι, ώστε να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας μεταρρύθμισης!

Μια άλλη αιτία, είναι η επιμονή του στην αποδειχθείσα φρούδα σοσιαλιστική θεωρία.  

          Ένας αντικειμενικός και αμερόληπτος ιστορικός, στο μέλλον, αναφερόμενος στον Μπαρίς Γιέλτσιν, πέρα από τα ολέθρια λάθη – στα οποία τον έσπρωξε ο περίγυρός του, επωφελούμενοι από το πάθος του για τα οινοπνευματώδη ποτά – είμαι βέβαιος, πως θα αναφέρει και τις υπηρεσίες που προσέφερε στην χώρα του:

α) Ότι έγινε «σημαία» του λαού και δεν άφησε τα «γεράκια» να γυρίσουν πίσω το ποτάμι·

 β) ότι επέλεξε διάδοχό του, προς έκπληξη και οργή του περίγυρού του, τον Βλαντίμηρ Πούτιν, ο οποίος κατώρθωσε – σε σύντομο διάστημα – να επαναφέρει το κύρος και την ισχύ της Ρωσσίας, αναδεικνυόμενος αληθινός ηγέτης και πατριώτης, ικανός να αλλάξη προς το καλλίτερο την κατάστα-ση ολόκληρης της Ανθρωπότητας!  

…………………………………………………………………………………………………………………………    

Παραθέτω την αναφορά–σοκ του Ινστιτούτου Gatestone, σύμφωνα με το άρθρο του Robert Kaplan:

«Από το 1870, η Γερμανία θεωρεί την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως ισχυρότατον σύμμαχό της! ¹

Οι ίδιοι οι Τούρκοι ομολογούν την σύνδεση των σφαγών σε Βοσνία, Κόσσοβο έως και την ισλαμιστική γενοκτονία, γνωστή ως «Αραβική

Άνοιξη»!

__________________________

1.  Θυμηθείτε, οι γηραιότεροι, με ποιον συμμάχησε η Τουρκία κατά τον Α΄ Παγκό-σμιο Πόλεμο, αλλά και με ποιον ήταν έτοιμη να συμμαχήση κατά τον Β΄ Παγκό-σμιο Πόλεμο, αν έπεφτε το Στάλινγκραντ! (Κώστας Μαυρόπουλος).

Από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία οργάνωνε «τζιχάντ»  (Ιερό πόλεμο) σε όλες τις χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, οι οποίοι βρίσκονταν υπό τον έλεγχο «εχθρών»: Ρωσσία, Βρεττανία, Σερβία, Γαλλία.

          Πώς η Γερμανία συνεχίζει σήμερα αυτό που επεδίωξε και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους;

• Με τον «αφανή» ρόλο της και την «βρώμικη δουλειά» αχυρανθρώ-πων στην Αμερική. Η Γερμανία, τεχνηέντως, κρύβει τον ηγετικό της ρόλο και βάζει μπροστά τις ΗΠΑ».

• Με την αποκάλυψη της «μυστικής στήριξης» στους ισλαμοφασί-στες της Συρίας.

• Με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την σφαγή Σέρβων σε Βοσνία και Κοσσυφοπέδιο, μέχρι την «Αραβική άνοιξη».

• Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), «Ανθρωπιστικές οργα-νώσεις» και λομπίστες οργανώνουν ένα εφιαλτικό μέλλον, με πρόσχημα τον Ανθρωπισμό! Το χιτλερικό όραμα φαίνεται να υλοποιείται τον 21^ο αιώνα με την βοήθεια της Αμερικής, των λομπιστών και της συμμορίας το Κλίντον.

Μέχρι στιγμής, η γερμανική πολιτική της διατήρησης του κρυφού ηγετικού της ρόλου στην προσπάθεια της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είναι επιτυχής.  

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι ΗΠΑ έχουν παρέμβει στρα-τιωτικά σε αρκετές εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή:

• Οι Σέρβοι και η Σερβία υφίστανται βομβαρδισμούς, προς υποστή-ριξη του μουσουλμανικού καθεστώτος του Ιζετμπέκοβιτς στην Βοσνία το 1995.²  

• Οι Σέρβοι και η Σερβία υφίστανται βομβαρδισμούς, προς υποστή-ριξη του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου το 1999.

• Βομβαρδίζεται το καθεστώς Καντάφι στην Λιβύη, προς υποστήριξη των ανταρτών το 2010.

Κάθε παρέμβαση των Αμερικανών δικαιολογείτο με πρόσχημα τους «Ανθρωπιστικούς λόγους»: για προστασία των Βοσνίων μουσουλμάνων, οι οποίοι απειλούνταν από τους Σέρβους με γενοκτονία, για την προστασία των μουσουλμάνων του Κοσσυφοπεδίου, οι οποίοι απειλούνταν από τους Σέρβους με γενοκτονία και για την προστασία των Λίβυων από τον αιμο-σταγή Μουαμάρ Καντάφι. 

Άλλοι λόγοι που προσφέρονται γι’ αυτές τις παρεμβάσεις είναι: οι ΗΠΑ να αποκτήσουν ένα στρατηγικό έρεισμα στα Βαλκάνια, για να νικηθή ο κομμουνισμός στην Γιουγκοσλαβία, να αποδείξουν στους μουσουλμάνους του κόσμου πως οι ΗΠΑ δεν είναι κράτος αντιμουσουλμανικό, να επανα- προσδιορίσουν, μεταξύ άλλων, τον ρόλο του ΝΑΤΟ στην μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή. Κάθε μία από αυτές τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, συνέβη σε περιοχή που αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τελικά, κάθε κοσμικό καθεστώς αντικαταστάθηκε από ένα ισλαμικό,

__________________________

2.   Έχω γράψει και έχω τονίσει σε ομιλίες μου ότι κανείς δεν συνειδητοποίησε το μοναδικό παράδειγμα στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, όταν στην καρδιά της Ευρώπης δημιουργήθηκε κράτος με βάση όχι την εθνότητα, αλλά την θρησκεία των πολιτών και, το σπουδαιότερο, οι «μουσουλμάνοι» της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης δεν ήσαν βίαια εξισλαμισμένοι Σέρβοι, Κροάτες, Μαυροβούνιοι;.. (Κώστας Μαυρό-πουλος). 

που  ευνοεί τον νόμο της Σαρία και την δημιουργία ενός Παγκόσμιου  Χαλι-φάτου. Η Τυνησία και η Αίγυπτος, όπου την δεκαετία του 2010 πρα-γματοποιήθηκε η «Αραβική Άνοιξη», ήσαν επίσης τμήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά χωρίς την αμερικανική στρατιωτική επέμβαση δεν θα είχαν καταλήξει να έχουν ισλαμιστικά καθεστώτα. 

          Στις ΗΠΑ, οι περισσότερες συζητήσεις για τις στρατιωτικές συγκρού-σεις της δεκαετίας του 1990 στα Βαλκάνια και την «Αραβική Άνοιξη» από την δεκαετία του 2010 δεν αναφέρουν ότι οι περιοχές που εμπλέκονται ήσαν τμήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Μα σ’ αυτές τις περιοχές περιλαμβάνονται η Τουρκία, οι κατοικημένες από μουσουλμανικούς πληθυ-σμούς περιοχές γύρω από την Μεσόγειο, το Ιράκ, οι παράκτιες περιοχές της Αραβικής Χερσονήσου και τμήματα των Βαλκανίων. Στις περιοχές που βίωσε ο ρόλος της «Αραβικής Άνοιξης», η Τουρκία, σε κάθε περίπτωση ήταν υπέρ των ανταρτών και έσπευσε να αναγνωρίση την κυβέρνησή τους, ως νόμιμη.

          Οι Τούρκοι ηγέτες συνδέουν τις συγκρούσεις στην Βοσνία και τις χώρες της «Αραβικής Ανοίξεως» με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ένας Αμερικανός, ειδικός για την Τουρκία, ο Harold Rhode, ανέφερε:

          «Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν, σε πρόσφατη ομιλία του μετά την εκλογική νίκη το 2011, εξέθεσε τις αληθινές προθέσεις του, αναφορικά με τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Είπε ότι αυτή η νίκη είναι εξίσου σημαντική στην Άγκυρα, όσο και στην πρωτεύουσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, το Σεράγιεβο, μια σημαντική πόλη, όπως και στην Οθωμανική εποχή. Ότι η νίκη του Κόμματός του ήταν τόσο σημαντική σε μια μεγάλη τουρκική πόλη, την Σμύρνη, στην δυτική ακτή της Ανατολίας, όπως στην Δαμασκό και εξίσου σημαντική με την Κωνσταντινούπολη, την Ιερουσαλήμ…

          Ο Ερντογάν, λέγοντας ότι αυτή η νίκη είναι εξίσου σημαντική σε όλα αυτά τα πρώην οθωμανικά αστικά κέντρα, προφανώς, βλέπει τον εαυτό του, ως άνθρωπο, ο οποίος θα αποκαταστήσει πλήρως το παρελθόν της Τουρκίας των Οθωμανών.   

          Το γεγονός ότι από το 1990 κάθε ευρωπαϊκή και μεσανατολική χώρα που βίωσε αμερικανική στρατιωτική παρέμβαση, στις εσωτερικές στρατιωτι-κές συγκρούσεις ή μία «αραβική Άνοιξη», έχει καταλήξει με μια κυβέρνηση που κυριαρχείται από τους ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ή της αλ-Κάιντα, μια ποικιλία που ταιριάζει πολύ καλά με την ιδέα ότι όλα αυτά τα γεγονότα αποτελούν επιστροφή στην Οθωμανική κυριαρχία. Εκτός της ιδέας ότι πρόκειται για πολιτική αυτοκρατορία με απόφαση μιας περιο-χής και των κατοίκων της, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ισχυρίζεται ότι είναι Χαλιφάτο με πνευματική επικυριαρχία επί όλων των Μουσουλμάνων, τόσο εντός των συνόρων της, όσο και εκτός αυτών. Αν και μπορεί να φαίνεται παράξενο στην αρχή, η ιδέα της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατο-ρίας σε δύο τμήματα – χωρίς να χαλάση η μετα-οθωμανική πολιτική δομή και η προώθηση ενός Χαλιφάτου, για τα οποία μιλούν ευρέως οι ισλαμι-στές – είναι αληθινά αρκετά λογική.     

          Ακριβώς, όπως οι συγκρούσεις την δεκαετία του 1990 στα Βαλκάνια και της «Αραβικής Άνοιξης» την δεκαετία του 2010, δείχνουν ότι η Τουρκία θα μπορούσε να προσπαθή να ανασυστήση την πρώην Αυτοκρατορία της, η εξέταση της Τουρκικής Αυτοκρατορίας, υπό το πρίσμα ιστορικής προοπτι-κής, υποδηλώνει μια πιθανή συνεργασία της Γερμανίας με την Τουρκία, δεδομένου ότι από την δημιουργία της, το 1870, η Γερμανία προσέβλεπε την Τουρκική Αυτοκρατορία ως τον πλέον πολύτιμο πελάτη και σύμμαχο. Κατά την άποψη των ηγετών της Γερμανίας, η Τουρκία ήταν ελεγχόμενη μέσω ενός συνδυασμού οικονομικής συναλλαγής, προσφορών επιστημονι-κής κατάρτισης, παροχή τεχνικής εμπειρογνωμοσύνης και διοικητικής βοή-θειας, καθώς επίσης δωροδοκίας Τούρκων αξιωματούχων. Η Γερμανία είδε την επιρροή στην Τουρκία, ως μέσον επηρεασμού των μουσουλμάνων όλου του κόσμου για δικά της συμφέροντα. Όπως έχει δηλώσει ο Γερμανός φιλόλογος Wolfgang Schwanitz, κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πο-λέμου, η Γερμανία χρησιμοποίησε το τουρκικό Χαλιφάτο για την προώθηση ταραχών και εξεγέρσεων σε περιοχές, όπου μουσουλμανικοί πληθυσμοί είχαν αποκλειστεί από εχθρούς της: Ρωσσία, Γαλλία, Βρεττανία και Σερβία.

          Ωστόσο, μεταξύ των 50 περίεργων φαινομένων που συγκεντρώθη-καν σε μία έρευνα της συνειδητοποιήσεως εκ μέρους Αμερικανών πολιτών, για ενδεχομένη τουρκική σχέση με την «Αραβική Άνοιξη», διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει καμμία αναφορά για «Γερμανία». Μόνο από έναν σύνδεσμο σε ένα από αυτά τα άρθρα – σε άρθρο σχετικά με το Διεθνές Ποινικό Δικα-στήριο (ΔΠΔ), το οποίο, με κατηγορητήριο κατά του Μουαμάρ Καντάφι και την έκδοση εντάλματος για την σύλληψή του, υπό την προϋπόθεση ότι παρέχεται «νομική» βάση για την νομιμοποίηση των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στην Λιβύη, γεγονός που έδωσε την νίκη στους αντάρτες και τέθηκε τέρμα στο καθεστώς Καντάφι, μπόρεσα να βρω αναφορά στην Γερμανία. Από το εν λόγω άρθρο: «Ένα Παράνομο Παγκόσμιο Συνέδριο» του John Rosenthal (Πολιτική κριτική 1^η Φεβρουαρίου 2004, Νο 123), μαθαίνει κα-νείς ότι το ΔΠΔ είναι δημιούργημα της Γερμανίας, το οποίο προωθείται και χρηματοδοτείται σε σημαντικό βαθμό από εκείνην. Δεδομένου αυτού, η σκέψη ότι το ΔΠΔ εξυπηρετεί τους σκοπούς της Γερμανίας, στηρίζεται στην κοινή λογική. Μέσω της σύνδεσης με το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο, η προώθηση της «Αραβικής Άνοιξης» από την Γερμανία, είναι σαφής. Ωστόσο ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν αναφέρθηκε. Αυτή η σιωπή, απαιτεί εξηγήσεις.

          Αργότερα, είχα σταθεί σε μια ρητή αναφορά στον ρόλο της Γερμα-νίας στην «Αραβική Άνοιξη» και ειδικά στον πόλεμο κατά του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία, διαβάζοντας το άρθρο του John Rosenthal, στο οποίο αναφέρει: «Η γερμανική κυβέρνηση υποστηρίζει τους αντάρτες και το πολιτικό σκέλος τους, το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο, κατά του Άσαντ; ότι η γερμανική κυβέρνηση ταξινομούσε ως μυστικό, «λόγω εθνικού συμφέρο-ντος», το περιεχόμενο διαφόρων «γερμανικών ξένων μυστικών», στο οποίο αναφέρεται η σφαγή αμάχων στην συριακή πόλη Χούλα, την 25^η Μαΐου 2012, για την οποία κατηγορείται ο Άσαντ, ενώ στην πραγματικό-τητα διαπράχθηκε από τους αντάρτες; Ότι το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, σε συνεργασία με εκπροσώπους της συριακής αντιπολίτευσης, αναπτύσσει συγκεκριμένα σχέδια για μια «πολιτική μετάβαση» στην Συρία, μετά την πτώση του Άσαντ. Μέχρι στιγμής, η γερμανική πολιτική της δια-τήρησης του κρυφού ηγετικού της ρόλου στην προσπάθεια για την ανασύ-σταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, φαίνεται να έχει στεφθή με επιτυ-χία.

          Κάθε στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Μέση Ανα-τολή από το 1990 – με εξαίρεση το Ιράκ – έχει ακολουθήσει ένα εμφανές μοτίβο: Πρώτον, υπάρχει μια ένοπλη σύγκρουση στο εσωτερικό της χώρας, όπου θα γίνει παρέμβαση. Τα αμερικανικά ΜΜΕ αναφέρονται ευρέως σ’ αυτήν την σύγκρουση. Οι «καλοί» της ιστορίας είναι οι αντάρτες. Οι «κακοί», εναντίον των οποίων δρα αμερικανική στρατιωτική δύναμη, είναι άκρως αντιδημοκρατικοί, διαπράττουν εγκλήματα πολέμου και κατά της Ανθρωπότητας, καθώς και γενοκτονία. Έγκυρα δημόσια πρόσωπα, ΜΚΟ, δικαστικά και οιονεί δικαιοδοτικά όργανα, καθώς και Διεθνείς Οργανώσεις ζητούν την υποστήριξη των ανταρτών και επιτίθενται κατά των καθεστώ-των. Στην συνέχεια, ο Αμερικανός Πρόεδρος έδωσε εντολές για υλικο-τεχνική υποστήριξη των ανταρτών και τον εφοδιασμό τους με όπλα. Τέλος,     

η επίθεση θα πραγματοποιηθεί με συνήθεις αεροπορικούς βομβαρδισμούς και σύγχρονες κανονιοφόρους του δέκατου ένατου και του εικοστού αιώνα που θα επιτεθούν σε παράκτιες πόλεις των στρατιωτικά αδύναμων χωρών, χωρίς τον φόβο αντιποίνων. Η τελική έκβαση κάθε αμερικανικής επέμβα-σης, είναι η αντικατάσταση μιας κοσμικής κυβέρνησης από ισλαμικό κάθε-στώς, σε περιοχή που αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

          Γιατί η κυβέρνηση των ΗΠΑ προωθεί ενεργά γερμανικούς στόχους: την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας (και στους δύο Παγκόσμιους Πολέ-μους η Γερμανία εισέβαλε στην Σερβία), και την ανασύσταση της Οθωμα-νικής Αυτοκρατορίας; Είναι ερώτημα που απαιτεί απάντηση.

…………………………………………………………………………………………………………………………

          Ας έλθουμε στο «Διά ταύτα».

    Τι εννοούσε λοιπόν η Ψαρούδα-Μπενάκη όταν έλεγε ότι «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη;» 
         Τι εννοούσε όταν έλεγε ότι «τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων;» 

        Ακόμα, τι εννοούσε όταν έλεγε ότι «η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης;» 

       Τότε, όλα αυτά, δυστυχώς, πέρασαν απαρατήρητα. Σήμερα όμως τα πράγματα όλο και φαίνονται πιο ξεκάθαρα, καθώς η εθνική μας κυριαρχία πράγματι περιορίζεται, τα δικαιώματα των Ελλήνων τροποποιούνται, η Δημοκρατία μας δέχεται την μεγαλύτερη πρόκληση που έχει γνωρίσει μεταπολιτευτικά, και οι «ενδεχόμενες» νέες μορφές διακυβέρνησης, είναι πλέον γεγονός, αφού πλέον η «Τρόικα» κυβερνά και όχι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις!... Συνεχίζουμε όμως να αναρωτιόμαστε, τι ήξερε (τόσο εκεί-νη, όσο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που δεν της ζήτησε να του εξη-γήση, τι εννοούσε) 6 χρόνια νωρίτερα;...

       Τι παιχνίδια παίζονται εις βάρος του Ελληνικού Λαού, της Εθνικής μας Κυριαρχίας, των συνταγματικών μας δικαιωμάτων και της δημοκρατίας μας;

          Όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα μας οδηγούν σε ένα άλλο ερώ-τημα: «Ισχύει σήμερα η ρήση: «Ανήκομεν εις την Δύσιν!» ή θα πρέπει να αντικατασταθούν οι μέχρι σήμερα «σύμμαχοι» και «εταίροι»;