«Το πελατειακό κράτος είναι ο κοινός εχθρός. Ή θα το γκρεμίσουμε ή θα γκρεμίσουν τα όνειρα των παιδιών μας»
(Από το μήνυμα του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας στην «Ημέρα της Διαφθοράς» - «Καθημερινή» της 9/12/2009, σελ. 5)
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Μετά από καθυστέρηση τριάντα πέντε χρόνων ο αξιότιμος κ. Κ. Παπούλιας, ανακάλυψε ότι σε τούτο τον τόπο της φαιδράς πορτοκαλέας, το «πελατειακό κράτος» αποτέλεσε και αποτελεί το μοχλό κινήσεως του διεφθαρμένου κομματικού συστήματος. Ενός συστήματος που δίνει το πρόστυχο δικαίωμα στο κυβερνητικό κόμμα να θεωρεί το κράτος και τους διοικητικούς μηχανισμούς του ως ιδιοκτησία του και να λαφυραγωγεί τα πάντα.Πρόκειται για μια πρακτική την οποία εφάρμοσαν πιστά όλα τα κόμματα της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα το φαύλο ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε περισσότερο και έφταιξε τον στρατό των ψηφοφόρων του χρησιμοποιώντας το χυδαίο πελατειακό σύστημα.Ένα «σύστημα», ή μάλλον μια ληστοσυμμορία, η οποία θεωρεί κομματικούς αιχμαλώτους τους εργαζόμενους που διορίζει στη δημόσια διοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Εν κατακλείδι θα έλεγα ότι αυτό το χυδαίο πελατειακό σύστημα καταγγέλλει ο γράφων με εκατοντάδες κείμενά του και για τρεις ολόκληρες δεκαετίες. Φωνή βοώντας εν τη ερήμω (βλ. ενδεικτικότατα κείμενά μου: «Η ύπαρξη πολιτικής ηθικής στην πρακτική των κομμάτων», στην «Καθημερινή» της 5/4/1985, «Εθνική Ομοψυχία. Ένας μύθος», στην «Ελευθεροτυπία», της 3/5/1986, «Η ηθική της εξουσίας όρος για την αξιοκρατία», στην «Καθημερινή», της 4/9/1987, «Δημοκρατία Κομμάτων ή πολιτών;», στην «Καθημερινή», της 26/1/1990, «Η ιδεολογία ως εμπόρευμα», στην «Καθημερινή» της 16/3/1990, «Κομματικός ραγιαδισμός», στην «Καθημερινή» της 20/7/1991, «πτυχές εθνικής υποκρισίας», «Καθημερινή», της 6/8/1991, «Ιδιωτικοποιημένη εξουσία», στα «Πολιτικά Θέματα» της 17/4/1992, «Κληρονομική εξουσία», στην «Ελευθεροτυπία» της 7/7/1992, «Η φαυλότητα ως στοιχείο της πολιτικής», στα «Πολιτικά Θέματα», της 15/12/1992, «Η δημοκρατία της φάρσας», στα «Π.Θ.» της 26/2/1992, «Η διαλεκτική της διαφθοράς μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας», στα «Π.Θ.», της 21/5/1993, «Ο δοσίλογος λαός», στα «Π.Θ.», της 18/6/1993, «Η πολιτική εξαχρείωση και ο κοινωνικός εκμαυλισμός», στα «Π.Θ.», της 25/7/1993, «Προεδρικές αυτοαναιρέσεις για τη λειτουργία της δημοκρατίας», στα «Π.Θ.», της 28/7/1995, «Η ηθική και πολιτική ευθύνη του λαού για το κατάντημα του έθνους», στα Π.Θ.», της 28/4/1995, «Χώσου Κάπου κι’ εσύ», στα «Π.Θ.», της 25/1/2002). Σταματώ εδώ γιατί θα χρειάζονταν αρκετές σελίδες για την παράθεση των κειμένων, τα οποία ανάγονται στο πελατειακό σύστημα και τη διαπλοκή ψηφοφόρων και εξουσίας. Όμως τότε όλα αυτά τα κείμενα έπεφταν και πέφτουν στο κενό. Τα θεωρώ πολύ χρήσιμα για την ολοκληρωμένη ενημέρωση του κ. Προέδρου και ιδιαίτερα το κείμενό μου: «Η ελεγεία των θρυμματισμένων ιδανικών της νιότης», στα «Πολιτικά Θέματα», της 1/4/1994.
Ο λόγος και η πράξη στην καταπιεσμένη και άνεργη νιότη, που έχει το εθνικό καθήκον «να γκρεμίσει το πελατειακό κράτος», αφού ο κ. Πρόεδρος δεν θεωρεί σκόπιμη και χρήσιμη την παραίτησή του να διδάξει πολλά στους φαύλους πολιτικούς και στον μεταλλαγμένο λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου