Το άσυλο και οι ευθύνες μας…

Γράφει ο Χρήστος Β. Μασσαλάς, καθηγητής, πρόεδρος ΔΕ Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και του ΣΑΠΕ (π. πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) cmasalas@cc.uoi.gr, cmassalas@uowm.gr


Είναι γεγονός ότι το πνεύμα θέλει να είναι ελεύθερο και η παρεμπόδιση αυτής της ελευθερίας συνιστά παρεμπόδιση της φύσης. Αλλά η μόνη ελευθερία που αξίζει το όνομά της είναι η ελευθερία να αναζητάμε το προσωπικό μας καλό, ακολουθώντας το δικό μας δρόμο, όσο δεν αποκλείουμε τους άλλους από το δικό τους ή δεν τους εμποδίζουμε να προσπαθήσουν να το πετύχουν.
Εδώ και πολλά χρόνια ο ακαδημαϊκός χώρος αυξάνει την εντροπία του και διασύρει ο ίδιος την εικόνα του. Η έννοια της ελευθερίας τραυματίστηκε και οι δημοκρατικοί θεσμοί έχασαν την αξία τους. Και όλα αυτά στο όνομα της δημοκρατίας! Το λυπηρό είναι ότι τα πολιτικά κόμματα, η ακαδημαϊκή κοινότητα και η πνευματική ηγεσία του τόπου αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν με ουσιαστικό τρόπο το πρόβλημα. Το σύμβολο “άσυλο” γέννησε παθογένειες…
Όπως είναι γνωστό, στις περιόδους δημοκρατικής ομαλότητας το άσυλο έχει συμβολικό χαρακτήρα και οι κοινωνίες έχουν ανάγκη από τέτοια σύμβολα, ενώ στις περιόδους ανωμαλίας αυτό παραβιάζεται χωρίς λογοδοσία. Από τη μακρόχρονη ιστορία του είναι γνωστό ότι γέννησε παθογένειες που μας έπληξαν και ως χώρα. Οι παρενέργειές του είναι γνωστές και πρέπει να ερευνηθούν οι αιτίες που τις γέννησαν. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος υπάρχουν όλα τα δεδομένα: παρελθόν, παρόν και διαγραφόμενο μέλλον. Η ορθολογιστική αντιμετώπισή του αποτελεί εθνικό χρέος, γεγονός που σηματοδοτεί τις υποχρεώσεις και ευθύνες όλων μας: πολιτικής ηγεσίας, ακαδημαϊκής κοινότητας, πολιτών.
Πολιτική ηγεσία: Όπως είναι γνωστό, κανένα νομοθέτημα που δεν ενσωμάτωνε την πολιτική βούληση όλων των πολιτικών τάσεων δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής. Και η παιδεία έχει ανάγκη από μακρόβιους θεσμούς που να θεμελιώνουν παράδοση. Στην περίπτωση του ασύλου είναι ανάγκη τα πολιτικά κόμματα να αναλύσουν την πραγματικότητα και να ξεχάσουν το “πολιτικό κόστος”, ώστε να οδηγηθούν στη λύση που απαιτεί η λειτουργία της δημοκρατίας και το δικαίωμα στην ελευθερία όλων των συνιστωσών της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Ακαδημαϊκή κοινότητα: Ο ρευστός φόβος για επικίνδυνες παρεκτροπές οδήγησε τις διοικήσεις της σε συμβιβασμούς, ατιμωρησία και γενική ανοχή. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει παράδοση η αυθαιρεσία, οι καταστροφές, η ρύπανση και ο άναρθρος λόγος. Ακόμα και οι διατάξεις του σχετικού νόμου υπέστησαν συστολή, με ευθύνη των διοικήσεών της…
Πολίτες: Το κύρος του ακαδημαϊκού θεσμού σχετίζεται με το κύρος της χώρας. Δεν τους απασχολεί η διασπάθιση των εθνικών πόρων σε καταστροφές; Δεν τους απασχολεί η υπολειτουργία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων; Δεν τους απασχολούν οι παράπλευρες βλάβες στη νεολαία μας; Δεν τους απασχολεί το φαινόμενο της κατάληψης;
Είναι καιρός να αναλογιστούμε το μέλλον της χώρας μας. Τα στάδια για την οριστική αντιμετώπιση του θέματος μπορεί να είναι: α) περιορισμός του ασύλου στους χώρους διδασκαλίας, β) θεώρηση της κατάληψης ως κατάλυση του ασύλου (παράνομη πράξη), γ) αυστηρή εφαρμογή των νόμων και του συντάγματος και δ) συζήτηση, σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, στη βουλή για εθνική αντιμετώπιση του θέματος.
Το χάσμα των γενεών είναι κατανοητό, αλλά το χάσμα στη λειτουργία της δημοκρατίας όχι. Είναι καιρός να δώσουμε κύρος στους θεσμούς και τα σύμβολα της κοινωνίας μας.


Πηγή : http://www.makthes.gr/