Μια ιστορική αναδρομή για την ιθαγένεια και την πολιτογράφηση στον πρώτο χρόνο της Επανάστασης του ’21

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα



Επειδή αυτές τις μέρες μεγάλη αντάρα και θολούρα βασιλεύει στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας και επειδή άσχετοι και πανάσχετοι σκόπιμα ή από άγνοια μπερδεύουν τις κάλπες με τις κάλτσες και τα ατομικά δικαιώματα με τα πολιτικά, θεώρησα χρήσιμο ν’ αναδείξω το σχετικό θέμα, το οποίο απασχόλησε ζωηρά τους επαναστατημένους Έλληνες που, με το όπλο στο χέρι, προσπαθούσαν να στήσουν και το νέο κράτος.Λόγω χώρου αναφέρω μόνον ένα από τα επαναστατικά κείμενα, το οποίο περιέχεται στο έργο του Απ. Δασκαλάκη: «Οι τοπικοί οργανισμοί της Επαναστάσεως του 1821 και το Πολίτευμα της Επιδαύρου», Αθήνα, 1980.\
Έτσι, λοιπόν:
Με την από 15 Νοεμβρίου 1821 «Νομική Διάταξη της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος», η οποία ψηφίστηκε στα Σάλωνα, το ζήτημα της ιθαγένειας και της πολιτογράφησης, ρυθμίστηκε από πολλές διατάξεις οι οποίες θεσπίστηκαν στο Τμήμα Α΄ . Ο επαναστατικός αυτός οργανισμός αντιμετώπισε τα θεμελιώδη αυτά ζητήματα λίγους μήνες μετά την έκρηξη της Επαναστάσεως κατά τρόπο λεπτομερειακό αφού τα περιέλαβε σε 25 άρθρα. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, το θρησκευτικό στοιχείο έπαιζε τον πρώτο ρόλο στον προσδιορισμό του Έλληνος: «Όσοι κάτοικοι της Ελλάδος πιστεύουν εις Χριστόν είναι Έλληνες», έλεγε το άρθρο 1, ενώ κατά το άρθρο 12 «όσοι κάτοικοι της Ελλάδος δεν πιστεύουν εις Χριστόν είναι Μέτοικοι».
Η διάκριση ανάμεσα στους ιθαγενείς και τους μετοίκους είχε τεράστια πολιτειολογική και πολιτική σημασία δεδομένου ότι ναι μεν ο μέτοικος «διαφοράν δεν έχει καμμίαν από τον Έλληνα ως προς τους νόμους και την ενέργειαν αυτών» (άρθρο 14), πλην όμως το επόμενο άρθρο 15 δεν του έδινε το πολιτικό δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι: «Μέτοικος ουτ’ εκλεκτής, ούτε εκλεκτέος είναι εις την Ελλάδα». Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι ο Μέτοικος απολάμβανε όλα τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα όχι όμως και τα πολιτικά, τα οποία ανήκουν αποκλειστικά στους Έλληνες και τον αποκλεισμό αυτό των ξένων από τα πολιτικά δικαιώματα τον έκαναν σαφέστατο τα άρθρα 22 και 23 ορίζοντας: «Ξένος ουτ’ εις πολιτικά, ουτ’ εις πολεμικά έχει είσοδον» και «Ξένος, ουτ’ εκλεκτής ούτ’ εκλεκτέος είναι εις την Ελλάδα».
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι επαναστατημένοι Έλληνες της περιοχής της Φωκίδας, πολεμώντας για την ελευθερία τους δεν παραμελούσαν και την περιφρούρηση της πατρίδας από τους ξένους και αυτό το αποτύπωσαν στους νόμους τους. Έτσι το άρθρο 18 όριζε: «Ξένος δεν δύναται να έχη ακίνητα εις το Ελληνικόν έδαφος, ούτ’ αμέσως, ούτ’ εμμέσως», ενώ το άρθρο 19 απαγόρευε το γάμο Ελληνίδας με αλλοδαπό: «Ξένος δεν δύναται Ελληνίδα να συζευχθή».
Όμως, στην περίπτωση που αυτό συνέβαινε, τότε η Ελληνίδα έχανε αναγκαστικά την ιθαγένεια της. αφού το άρθρο 24 έλεγε: «Ξένος, αν Ελληνίδα έφθασε να συζευχθή, ξένη αυτή θεωρείται από τους νόμους, και τα τέκνα αυτών ξένα και οι απόγονοι αυτών ξένοι».
Ως προς την πολιτογράφηση ο νόμος έθετε ως προϋπόθεση την πενταετία παραμονής στην Ελλάδα, το ήθος, το λευκό ποινικό μητρώο και το θρήσκευμα. Συγκεκριμένα το άρθρο 6 όριζε: «Όστις χριστιανός κατοικεί πέντε χρόνια αδιακόπως εις την Ελλάδα, αν δεν διέφυγε καταδρομήν των νόμων όθεν ήλθεν και αν εις το διάστημα της πενταετούς ταύτης διατριβής δεν εφάνη υπόπτου ήθους».
Οι πρόγονοί μας, ακολουθούντες τα πάτρια και τις προγονικές πολιτιστικές παραδόσεις δεν μπορούσαν ν’ αγνοήσουν την ευγνωμοσύνη τους προς όσους ξένους πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο, το άρθρο 7 έλεγε: «Όστις Χριστιανός κάμει μεγάλην τινά εκδούλευσιν εις την Ελλάδα, έχει αμέσως το δικαίωμα της ποιτογραφίας».,
Ερώτημα: Οι σημερινοί λαθρομετανάστες πια «μεγάλην εκδούλευσιν» προσφέρουν στους Έλληνες; Τους ληστεύουν, τους σκοτώνουν και τους βιάζουν; Τι λένε οι... προοδευτικοί;