«Τέρμα τα φέουδα, τα βιλαέτια, οι οικογένειες και τα τζάκια»!

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Τάδε έφη ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας στο πρόσφατο συνέδριό της (βλ. εφημερίδες της 26ης Ιουνίου).
Πρόκειται για μία πολύ καθυστερημένη ομολογία και διαπίστωση του τρόπου λειτουργίας των εναλλασσόμενων «κομμάτων» εξουσίας στη χώρα της Μπανανίας.
Ο γράφων ήδη από το 1992 είχε αναδείξει αυτή την πολιτική αθλιότητα, στο κείμενό του, το οποίο είχε ως τίτλο: «Ιδιωτικοποιημένη εξουσία», την οποία χαρακτήριζε ως «ανώνυμη ιδιωτική εταιρεία όπου οι μέτοχοι παίρνουν τα κέρδη τους... ανάλογα με την κομματική δύναμη» (βλ. το εβδομαδιαίο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» της 17/4/1992). Φυσικά απόλυτη σιωπή από παντού. Κανείς δεν τολμούσε να ψελλίσει κάτι τέτοιο. Πολύ αργότερα, επανήλθα στο θέμα με το έργο μου: «Αρχαία και σύγχρονη δημοκρατία. Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στη σύγχρονη οικογενειοκρατία και από την κληρωτή δημοκρατία στη δημοκρατία των επιγόνων» (Εκδ. «Πελασγός», 2007).
Και πάλι απόλυτη σιωπή. Οι υποτιθέμενοι κριτές του «πολιτικού συστήματος», ολημερίς και ολονυχτής εξαπολύουν παρλαπίπες από τα τηλεοπτικά παράθυρα και ξοδεύουν πολύ χαρτί στα λεγόμενα δημοσιογραφικά έντυπα, αλλά για την ταμπακιέρα το κορόιδο. Το γλείψιμο έγινε θεσμός στην Ελλάδα των νονών και των οικογενειών. Όσο για την ουσία και τους ιδεολογικούς και πολιτικούς προβληματισμούς της «νέας» Νέας Δημοκρατίας, μία από τα ίδια: Ιδεολογική ξηρασία, όπως ήταν ο τίτλος του άρθρου μου στο περίφημο «συνέδριο» του 2001, το οποίο εξάντλησε τις «εργασίες» του με την πανηγυρική επαναφορά του Γ. Σουφλιά στο κόμμα, δηλαδή στη Ν.Δ. ενώ, «οι πόρτες του ΠΑΣΟΚ ήταν ανοιχτές γι’ αυτόν», όπως δήλωναν υπουργοί του... Κινήματος (για την πολιτική αθλιότητα αυτού του «συνεδρίου» βλ. το άρθρο μου: «Ιδεολογική ξηρασία» στα «Πολιτικά Θέματα», της 6/4/2001).
Φυσικά, το ίδιο συμβαίνει και στα «συνέδρια» του ΠΑΣΟΚ, τα οποία περιορίζονται στην «εκλογή» και μόνο του αρχηγού και μάλιστα με ωμό εκβιαστικό τρόπο, τον οποίο εφάρμοσε γνωστός λαϊκιστής υπουργός του με εκείνο το περίφημο: «Ή ψηφίζετε τον Σημίτη ή πάτε όλοι φυλακή»!
Να δημοκρατία, να μάλαμα! (Γενική και ειδική κριτική του βίου και της πολιτείας του ΠΑΣΟΚ και του Λαϊκισμού βλ. στα έργα μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», Αθήνα, 2002 και το δίτομο έργο μου: «Πολιτική και κοινωνία στην Ελλάδα του λαϊκισμού), Αθήνα, 2003-2004.
Ήταν επόμενο ότι με τέτοια «συνέδρια», τέτοιους πολιτικούς, τέτοιες πολιτικές και προ πάντων με τέτοιο λαό, η Ελλάδα να φθάσει εδώ που την έφθασαν.
ΟΛΟΙ την έσπρωξαν. ΟΛΟΙ πήρα ντο «κάτι τους»! Τώρα πληρώνουν και όσοι δεν πήραν! Αδικία!