Τα δάνεια, το Δ.ΝΤ., οι δεσμεύσεις των γενεών, ο Καντ και τα λούσια του Μακρυγιάννη

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Μέσα στους κοπετούς και τους ορυμαγδούς που αναδύονται από τα βάθη των αλωμένων ψυχών του «κυρίαρχου» λαού και την υποθήκευσή του για πολλές δεκαετίες, που είναι απότοκος των δανείων που «κατόρθωσε» να πάρει η κυβέρνηση, για «ν’ αποτρέψει τη χρεωκοπία», μου ήρθαν συνειρμικά τα εξής λόγια δύο μεγάλων:
Έγραψε ο Γερμανός φιλόσοφος Ε. Καντ: «Μια γενιά δεν επιτρέπεται να κληροδοτήσει στις επόμενες περισσότερες αμετάκλητες δεσμεύσεις απ’ όσες βρήκε η ίδια» (Αναφέρεται από τον W. Kymlika στο έργο του: «Η Πολιτική φιλοσοφία της εποχής μας», εκδ. «Πόλις», Αθήνα, 2005, σελ. 321).
Αυτά έγραφε εδώ και τρεις αιώνες περίπου ο ιδρυτής του Κριτικού Ιδεαλισμού για το ανεπίτρεπτο των γενεών να κληροδοτούν στις γενεές που έρχονται, βάρη και δεσμεύσεις που δεν τους ανήκουν και δεν τους πρέπουν.
Με απλά λόγια, είναι πολλαπλώς ανήθικο η καλοπέραση των παρουσών γενεών να γίνεται σε βάρος αυτών που έρχονται και θα υποχρεωθούν να πληρώσουν τα δάνεια και να στερηθούν την ευημερία που τους ανήκει.
Το γεγονός αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν τα δάνεια, που παίρνουν οι κυβερνήσεις, αποτελούν αντικείμενο λεηλασίας, όπως συμβαίνει ετούτα τα χρόνια της ηθικής χολέρας και της αφάτου αρπαχτής και όπως γινόταν και στο απώτατο παρελθόν.
Έλεγε ο θρυλικός στρατηγός Μακρυγιάννης, για τα περίφημα δάνεια της Ανεξαρτησίας.
Απευθυνόμενος στους ξένους δανειστές – ληστές, όπως καλή ώρα σήμερα, τους έλεγε: «Τι φαντάζεστε ότι μας βοηθήσατε, ή μας μολύνατε και μας αφανίσατε... Ας σας ευγνωμονούν εκείνοι όπου τους δώσατε τα δάνεια και τα φτιάξαν λούσια και πολυτέλειες κι άλλα τοιούτα. Εκεινών εκάματε καλό με τα δάνειά σας, του Κωλέττη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά και συντροφιές τους» (βλ. «Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη», εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα, 1957, σελ. 419).
Αυτή την τύχη είχαν τα εθνικά δάνεια, τα οποία συνήψε το επαναστατημένο Γένος των Ελλήνων (για το εθνικό αυτό ζήτημα βλ. Α.Ανδρεάδου: «Ιστορία των Εθνικών Δανείων» εκδ. «Εστία», Αθήνα, 1904 – Βιβλιοθήκη Ιστορικών Μελετών» (202).
Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι η αποπληρωμή αυτών των δανείων ολοκληρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Δυστυχέστατα, τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν όλα ετούτα τα χρόνια του δικομματισμού, στα οποία πολλοί πατριδοκάπηλοι υπουργοί και βουλευτές τα χρησιμοποίησαν αναλόγως. Αν αντικαταστήσουμε τα ονόματα, που αναφέρει ο Μακρυγιάννης, με τα σημερινά, έχουμε τη φωτογραφία της πολιτικής αθλιότητας.
Το ιστορικό και εθνικό ατύχημα είναι ότι ούτε τότε ούτε τώρα δικάστηκαν οι κλέφτες των δανείων. Τρανή απόδειξη του πρόστυχου συμμοριακού συστήματος, που κατόρθωσε να διαφθείρει και την πλειοψηφία του «κυρίαρχου» λαού.