Οι Βρετανοί διαψεύδουν το Χριστόφια

Της Φανούλας Αργυρού

Νέα βρετανικά έγγραφα αναφέρονται και αυτά στις δραστηριότητες των Τουρκοκυπρίων τα δύσκολα χρόνια της περιόδου 1957-1963 και φωτίζουν ακόμα πιο καλά για τα τουρκικά σχέδια εις βάρος των Ελληνοκυπρίων στην Κύπρο, τα εγκλήματά τους και τα σχέδιά τους. Μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 την 1 Απριλίου 1955, για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, οι Τουρκοκύπριοι με την καθοδήγηση της Άγκυρας, η οποία αφού εξασφάλισε μυστική συμφωνία με την αγγλική κυβέρνηση το Δεκέμβριο του 1956 ότι η διχοτόμηση δεν θα αποκλείεται σε τελική λύση με ξεχωριστή αυτοδιάθεση στη μειονότητα του 18% επί ίσοις βάσης με την ελληνική πλειοψηφία του 82%, άρχισαν να ετοιμάζουν το έδαφος. Στόχος τους: να αποδείξουν στον έξω κόσμο ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί γι΄ αυτό η διχοτόμηση ήταν η μόνη λύση και στα πλαίσια αυτά άρχισαν αδίστακτα να πυρπολούν, να λεηλατούν, να ανατινάσσουν δικούς τους θρησκευτικούς χώρους και να δολοφονούν αδίστακτα και Τουρκοκύπριους εκτός από Ελληνοκυπρίους για να ενισχύσουν τους απάνθρωπους αυτούς ισχυρισμούς τους. (Αναλυτικότερα βλέπε «Αιματηρή Αλήθεια»). Τα έγγραφα στα οποία θα αναφερθούμε σήμερα στην πλειοψηφία τους δεν είναι τα συνηθισμένα του Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, ή τα τότε έγγραφα του Γρ. Αποικιών κ.ά., τη δημοσίευση των οποίων εγκαινιάσαμε πρώτοι στη «Σημερινή» από το 1989. Αλλά, τα περισσότερα είναι εμπιστευτικές αστυνομικές εκθέσεις του Σπέσιαλ Μπραντς (Special Branch) που ετοιμάζονταν και εκδίδονταν από το Αρχηγείο της Αστυνομίας και τα κατά τόπους παραρτήματά του, στις διάφορες πόλεις της Κύπρου, και τις μυστικές υπηρεσίες, (Intelligence).
Το περιεχόμενο των εγγράφων, για ακόμα μια φορά, καταρρίπτει τον ανυπόστατο και ανιστόρητο ισχυρισμό που προβάλλει συχνά πυκνά ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, περί «κοινών αγώνων Ε/κ και Τ/κ για ανεξαρτησία» (άρθρο Σάββα Ιακωβίδη «Σημερινή», 10 Οκτωβρίου 2010). Επίσης αντικρούει και τις ξενοκίνητες και ξενοπληρωμένες διαστρευλώσεις των ιστορικών γεγονότων στην Κύπρο που ανέλαβαν να μετατρέψουν κιόλας σε αρχείο ιστορίας για μας, κάποιοι ξένοι στον ίδιο τον τόπο μας. (παράρτημα ΠΡΙΟ Νορβηγίας στη Λευκωσία). Το σκηνικό το 1957: Στην Κύπρο ο αγώνας της ΕΟΚΑ συνεχιζόταν για ΄Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στο Λονδίνο είχαν ήδη ετοιμαστεί διάφορα σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου (που ξεκίνησαν από τον Ιούνιο του 1956). Τον Δεκέμβριο 1956 ο Υπ. Αποικιών και η τουρκική κυβέρνηση είχαν ήδη μυστικά συμφωνήσει σε συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη στις 16 Δεκεμβρίου 1956 σε όλα όσα απαιτούσε η Τουρκία σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του Νιχάτ Ερίμ, για διχοτόμηση, στο δρόμο για ανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Και ουσιαστικά η δήλωση της βρετανικής κυβέρνησης που ανακοινώθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1956 με την επισημοποίηση των προτάσεων Ράτκλιφ, η υπόσχεση δηλαδή της Βρετανίας για διχοτόμηση και ξεχωριστή αυτοδιάθεση στη μειονότητα του 18% σε τελική λύση, είχε γραφτεί στα μέτρα της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη!
Έκθεση του Special Branch ημερ. 3 Μαΐου 1957, αναφέρεται στις αντιδράσεις των Τούρκων τόσο στην Τουρκία όσο και στην Κύπρο σε σχέση με την απελευθέρωση του Μακαρίου (από τις Σεϋχέλλες). Οι Τούρκοι, καταγράφει η έκθεση, τόνιζαν ότι ήσαν εκείνοι που στάθηκαν στο πλευρό των Βρετανών εναντίον της «τρομοκρατίας» (δηλαδή της ΕΟΚΑ 1955-59). «Συνεχίζουν να υποστηρίζουν την πολιτική τους για διχοτόμηση ισχυριζόμενοι ότι έχουν το ίδιο δικαίωμα να καθορίζουν το μέλλον της κοινότητάς τους όπως και οι Ελληνοκύπριοι. Η κατάσταση δεν καλυτερεύει», γράφει η έκθεση και συνεχίζει:
«Ο Κουτσιούκ και ο Καϊμάκ βρίσκονται ακόμα στην Τουρκία. Ο Κουτσιούκ φαίνεται ικανοποιημένος με την υποστήριξη που βρήκε εκεί για τους Τουρκοκύπριους, και σε μήνυμά του προς τους Τούρκους της Κύπρου στην εφημερίδα του «Χαλκίν Σεσί», 24.4.1957, τους κάλεσε να μην ανησυχούν».
Στις 7 Μαΐου 1957 η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεκραφ», με άρθρο της με τίτλο «Η διχοτόμηση κερδίζει έδαφος ως λύση», έγραψε μεταξύ άλλων ότι οι Τούρκοι της Κύπρου προχωρούν προς διχοτόμηση στο νησί. Τους υποστηρίζει η τουρκική κυβέρνηση. «Ο Δρ Φ. Κουτσιούκ, ηγέτης του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική», έγραψε από την Τουρκία στην αγγλόφωνη εφημερίδα «Χαλκίν Σεσί», τα εξής: «Είναι ο φόβος της επιβολής και διάκρισης από την ελληνική κοινότητα που μας εμποδίζει να δεχθούμε οποιαδήποτε λύση που δεν θα περιλαμβάνει ίσα δικαιώματα για μας. ΄Ισα δικαιώματα για μας μόνο με διχοτόμηση μπορούμε να έχουμε».
(Ο Δρ Φ. Κουτσιούκ ανέλαβε αργότερα ως Αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας).
Σε άλλη έκθεση Μαΐου 1957, αναφέρεται ότι στις 22 Μαΐου, σε συνεδρία της Κυπριακής Ομοσπονδίας Τουρκικών Οργανώσεων, πρόεδρος της οποίας ήταν ο Φαΐζ Καϊμάκ, μίλησε ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ, πρόεδρος του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική», και έδωσε λεπτομέρειες για την επίσκεψή του στην Τουρκία. Άλλη συνεδρία έγινε στις 26 Μαΐου και πάλιν ο Δρ Κουτσιούκ εξήγησε τις δραστηριότητές του στην Τουρκία. Ανακοίνωσε ότι η διχοτόμηση του νησιού ήταν η μεγαλύτερη υποχώρηση που μπορούσαν να κάνουν, τουρκική κυβέρνηση και Τουρκοκύπριοι, σε μια προσπάθεια να λύσουν το Κυπριακό. Η συνεδρία ενέκρινε ομόφωνα τη δήλωση του Κουτσιούκ και του έδωσε πλήρη εξουσιοδότηση να αντιπροσωπεύει την τουρκική κοινότητα. Στις 19 Μαΐου 1957, η τουρκική κοινότητα γιόρτασε την 38η επέτειο του φεστιβάλ Νέων «με την ευκαιρία της άφιξης του Κεμάλ Ατατούρκ στη Σαμσούντα» (Ημέρα που ξεκίνησε και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου). Στις 24 Μαΐου 1957, στη Λεμεσό, κυκλοφόρησαν φυλλάδια στην τουρκική, που φαίνονταν να είχαν εκδοθεί από την ΒΟΛΚΑΝ, προειδοποιώντας την ΕΟΚΑ να μην ενοχλήσει τους Τούρκους.
Μετά από συνάντηση στις 2 Ιουνίου 1957 στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης «Η Κύπρος είναι τουρκική» όλοι οι Τούρκοι δημοτικοί σύμβουλοι, εξαιρουμένου του Ιχσάν Αλί στην Πάφο και εκείνων στη Λεύκα, όπου οι Τουρκοκύπριοι ήσαν πλειοψηφία, παραιτήθηκαν. Το έκαναν, σημειώνει η έκθεση, ως διαμαρτυρία ισχυριζόμενοι ότι οι Ελληνοκύπριοι δημοτικοί σύμβουλοι παραγνώριζαν τα τουρκικά δικαιώματα για πολιτικούς λόγους. Στις 4 Ιουνίου 1957 η «Χαλκίν Σεσί» χαρακτήρισε την ενέργεια των Τούρκων δημοτικών συμβούλων ως την καλύτερη απάντηση και ότι δεν υπήρχε καλύτερη λύση στο πρόβλημα από τη διχοτόμηση. Στην ίδια γραμμή ήταν και η δήλωση του Δρα Φαζίλ Κουτσιούκ στις 9 Ιουνίου, όταν μίλησε στην ετήσια συνέλευση του παραρτήματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» στη Λάρνακα. Στις 14 Ιουνίου 1957, ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ έφυγε για την Τουρκία. Περίπου 500 άτομα μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι του «αυθόρμητα» διαδηλώνοντας με πανό «Θέλουμε διχοτόμηση», «120.000 Τούρκοι είναι μαζί σου», «Να ζήσεις Δρ Κουτσιούκ». Ο Κουτσιούκ τούς είπε ότι πάει στην Τουρκία με πρόσκληση της τουρκικής κυβέρνησης και ήταν σίγουρος ότι θα επέστρεφε με καλά νέα για το μέλλον της τουρκικής κοινότητας. Θα ενημέρωνε την τουρκική κυβέρνηση ότι οι Τουρκοκύπριοι ήθελαν διχοτόμηση και μόνο διχοτόμηση. Στην τελευταία παράγραφο της έκθεσης αυτής, που υπέγραψε ο A. F. Thomson, Chief Superintendent for Assistant Chief Constable, Special Branch, στις 18 Ιουνίου 1957, γράφει:
«Πληροφορία που ελήφθη, και πιστεύεται είναι έγκυρη, τονίζει τη δυνατή πιθανότητα να έχει διευθετηθεί η λαθραία εισαγωγή όπλων για χρήση από τη ΒΟΛΚΑΝ μέσω του λιμανιού της Λάρνακας».
(ΒΟΛΚΑΝ: Τουρκοκυπριακή παράνομη τρομοκρατική οργάνωση που ιδρύθηκε μετά την ΕΟΚΑ. Ενώ, όμως, η ΕΟΚΑ είχε κηρυχθεί από την πρώτη μέρα παράνομη τρομοκρατική οργάνωση η «Βολκάν» όχι μόνο δεν κηρύχθηκε παράνομη από τους αποικιοκράτες, αλλά μέλη της στελέχωναν την επικουρική αστυνομία που ήταν υπό τις διαταγές των Άγγλων).
Σε έκθεση Αυγούστου 1957, ο πρόεδρος του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ (και μετέπειτα αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας), επισκέφθηκε την Πόλη Χρυσοχούς στις 4 Αυγούστου 1957, και έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής, με Τουρκοκύπριους να φωνάζουν «Θέλουμε διχοτόμηση». Απευθυνόμενος στον κόσμο, ο Δρ Κουτσιούκ είπε ότι μαζεύτηκαν εκεί για να δείξουν στον έξω κόσμο ότι ο ισχυρισμός των Τουρκοκυπρίων ήταν δικαιολογημένος. ΄Οτι τα δικαιώματά τους παραβιάζονταν στο παρελθόν, ότι το χρωστούσαν στην Αυτού Εξοχότητα τον κυβερνήτη που έδειξε τόση μεγάλη κατανόηση για την αποκατάσταση πολλών τέτοιων δικαιωμάτων των Τούρκων και έκλεισε την ομιλία του τονίζοντας ότι αν η αρχή της αυτοδιαθέσεως διδόταν στους Ελληνοκύπριους έπρεπε να ισχύει το ίδιο και για τους Τουρκοκύπριους και αυτό σήμαινε μόνο διχοτόμηση στο νησί.Στις 11 Αυγούστου 1957, συνεχίζει η ίδια έκθεση, σε συνέδριο του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» στη Λευκωσία, όπου παρευρέθηκαν 232 μέλη απ΄ όλη τη νήσο, υιοθετήθηκε ομόφωνα ψήφισμα ότι η μόνη αποδεκτή λύση ήταν η διχοτόμηση. Και ότι αν χρειαζόταν, θα έστελλαν και «αποστολή διαφώτισης» στα Ηνωμένα ΄Εθνη.

Πηγή : http://www.sigmalive.com/