Ο πολιτικός χαρακτήρας των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, τις οποίες η κυβέρνηση του ΓΑΠ ανέδειξε σε κορυφαίο εθνικό ζήτημα

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Παρακολουθώντας και μελετώντας τα της αυτοδιοίκησης εδώ και σαράντα χρόνια, κατέληξα στο επιστημονικό, ιστορικό, πολιτικό και κοινωνιολογικό συμπέρασμα ότι αυτές οι εκλογές είχαν πάντοτε πολιτικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι τα αποτελέσματά τους οδηγούν στην εξαγωγή πολιτικών συπερασμάτων.

Αυτές τις διαπιστώσεις είχα εκθέσει εδώ και πολλά χρόνια τόσο σε άρθρα μου όσο και στα έργα μου (βλ. π.χ. "Η τοπική αυτοδιοίκηση στα πλαίσια του Συντάγματος (1975)", εκδ. "ΚΕΔΚΕ", Αθήνα, 1994 και το πρόσφατο άρθρο μου: "Ο πολιτικός χαρακτήρας των δημοτικών εκλογών", στο μηνιαίο περιοδικό "ΗΛΙΑΙΑ", τεύχ. Οκτωβρίου 2010).

Όμως πάντοτε ο κόσμος του πολιτικού μπερτοδουλισμού δίνει ή αρνείται να δώσει πολιτικό χαρακτήρα στις εκλογές, ανάλογα με τις μικροκομματικές σκοπιμότητες.

'Ετσι, κατά κανόνα, οι μεν κυβερνήσεις αρνούνται αυτό τον χαρακτήρα οι δε αντιπολιτεύσεις να τον υπερασπίζονται για να τον αρνηθούν όταν γίνονται κυβέρνηση.

Δεν πρόκειται για θέατρο του παραλόγου αλλά για μπερτόδουλη "πολιτική", η οποία υποβαθμίζει και το ρόλο του θεσμού και την κοινωνικοπολιτική του λειτουργία.

Στις εκλογές του Νοεμβρίου, η κυβέρνηση του ΔΝΤ, διαπιστώνουσα ότι την αναμένει αυτοδιοικητική συντριβή, ανήγαγε τις εκλογές όχι μόνο σε καίριο πολιτικό ζήτημα αλλά –και το χειρότερο-  σε κορυφαίο εθνικό και πατριωτικό χρέος, ενώ ταυτόχρονα τις έδωσε και δημοψηφισματικό περιεχόμενο.

"Όσοι δεν θα φηφίσετε τους Πασοκικούς υποψηφίους δεν είστε πατριώτες" και "αν δεν εκλεγούν προκηρύσσω εθνικές εκλογές" ανακοινώνει ο πανάσχετος Τζέφρη.

Αφού με τον πρωτόφαντο εκβιασμό του εκλογικού Σώματος απέφυγε τη συντριβή η κυβέρνηση, επιχείρησε τη νέα απάτη διακηρύσ­σοντας, εντελώς ξετσίπωτα και έξω από κάθε κοινωνικοπολιτική σημασία και λειτουργία της αυτοδιοίκησης ότι: Ο δεύτερος γύρος της 14ης Νοεμβρίου περιορίζεται μόνο στην αυτοδιοίκηση, χωρίς πολιτικό χαρακτήρα!

Πρόκειται για τον πιο κακόμοροφο μπερτοδουλισμό που επιχειρεί να κόβει και να ράβει τη λειτουργία του θεσμού στα πλαίσια του κυβερνητικού τυχοδιωκτισμού.

Φυσικά όλα αυτά επιτρέπονται σύμφωνα με το δόγμα του Γκέμπελς: "Πολιτική είναι η τέχνη που καθιστά δυνατά και όσα φαίνονται αδύνατα" και με τη συνδρομή των "πολιτών" που τα δέχονται και τα ψηφίζουν.

Ξεπεσμός κυβερνητικός και άκρατος καιροσκοπισμός των ψηφοφόρων, πλάθουν το επικίνδυνο κράμα της νόθευσης του θεσμού. (Για τον ερευνητή του μέλλοντος παραπέμπω στον Τύπο του μηνός Νοεμβρίου 2010).