Βαρήκοοι στα λαϊκά μηνύματα

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...



«Ποτέραν των οδών τράπωμαι;». Τον δρόμο της εθελοδουλίας, της εθνικής και οικονομικής υποτέλειας ή εκείνον της αντίστασης στα προστάγματα της «τρόικας» και κυρίως του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που συνεπάγονται:
α) την κατάργηση του κοινωνικού κράτους,
β) την εκμηδένιση της κοινωνικής προστασίας των εργαζομένων,
γ) την υποδούλωση του ελληνικού λαού στον φόβο, την αβεβαιότητα και τον καταναγκασμό της ασθένειας, της ανεργίας και της απουσίας προοπτικής για το μέλλον,
δ) την απογύμνωση της Παιδείας από το ανθρωπιστικό της περιεχόμενο και τη συγκαταρίθμηση του ατόμου ως αριθμητικής μονάδας σε στατιστικές αλχημείες;
Στο ουσιαστικό αυτό δίλημμα του Ηρακλή ο ελληνικός λαός έδωσε στη συντριπτική πλειοψηφία του (65%) την απάντηση την Κυριακή, 7 Νοεμβρίου 2010.Δυστυχώς, η κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου και οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί που την απαρτίζουν, παραμένουν βαρήκοοι στα λαϊκά μηνύματα και επιδίδονται σε «παίγνια εν ου παικτοίς». Αντί να αδράξουν την ευκαιρία της λαϊκής αποδοκιμασίας -αντίστασης και να υπενθυμίσουν στους «τροϊκανούς» ότι «οι άνθρωποι δεν είναι ψυχροί αριθμοί» ή κατά τη φρασεολογία του πάππου του σημερινού πρωθυπουργού, «όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι», παραμένουν ευπειθείς εντολοδόχοι της Νέας Ξενοκρατίας!
Η ΣΑΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Την ίδια στιγμή, κι ενώ τα γκρίζα σύννεφα πυκνώνουν στον ουρανό των εθνικών μας θεμάτων (Αιγαίο, Κύπρος, Δυτική Θράκη κ.λπ.) εγχώρια και εξωχώρια κέντρα εξουσίας επιδίδονται σε ασκήσεις σαλαμοποίησης του εσωτερικού μετώπου.
Παιδεία και Πολιτισμός, δύο από τους κεντρικούς άξονες πορείας του Ελληνισμού στον χρόνο, εκθεμελιώνονται με την επίκληση ενός θολού κοσμοπολιτισμού, που παραπέμπει σε ύστερες ιστορικές περιόδους παρακμής και εθνικού διχασμού!
Οι «φαμίλιες», κατά συνειδητό ή ασυνείδητο τρόπο, αν και πνέουν τα λοίσθια, διεκδικούν ζωτικό χώρο και εμφανίζονται πρόθυμοι διεκπεραιωτές των επιταγών της Νέας Ξενοκρατίας…
Οι «ελίτ», υπό την αδράνεια του πνευματικού κόσμου της χώρας, επιδίδονται συστηματικώς ακόμη και στην υπονόμευση της ελληνικής γλώσσας, με την εισαγωγή της λατινικής γραφής στην αποτύπωση ελληνικής ονοματολογίας!
Δυστυχώς, αυτό το πνεύμα διαποτίζει σε όλο το πλάτος και μήκος την αυτοαποκαλούμενη πολιτική ηγεσία του τόπου, ενώ η Αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της, που στο παρελθόν στο όνομα «πατρίδα», «λαϊκός πολιτισμός», «λαλούμενη γλώσσα», «πολιτιστική συνέχεια» μεγαλούργησε (κίνημα Δημοτικισμού, Εθνική Αντίσταση, Μετεμφυλιακή πορεία κ.λπ.) σήμερα ανεξηγήτως αδρανεί. Το δε αυτοαποκαλούμενο «εκσυγχρονιστικό» της τμήμα συστρατεύεται στον συγκεκριμένο τομέα με τους διαπρύσιους κήρυκες της διαγραφής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς!
Αν ζούσε ο μακαρίτης Ρόδης Ρούφος ίσως να αναδιατύπωνε τους «Γραικύλους» του, στην εκδοχή της γραγκολεβαντίνικης αντίληψης των «προοδευτικών»… ελίτ του 2010 μ.Χ.Υπενθυμίζεται, επί τη ευκαιρία, ότι ο γαλλικός λαός εξεγέρθηκε στο σύνολό του, όταν στο διαδίκτυο, για πρακτικούς όπως υποστηρίχθηκε λόγους, αποτολμήθηκε να καταργηθεί ή να παραβλεφθεί το «αξάν», ένα σημείο στίξης της γαλλικής γλώσσας!
Η ΑΝΟΛΟΚΛΗΡΩΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ…
Τον περσινό Ομιχλώδη μήνα, κατά παραπομπή στην ονοματολογία του ημερολογίου της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης του 1789, η συντηρητική παράταξη τοποθέτησε στο αρχείο της Ιστορίας τις πολιτικές «φαμίλιες» του χώρου. Τον αντίστοιχο μήνα που διανύουμε, και δη την παρελθούσα Κυριακή, η ειρηνική επανάσταση κατά των «φαμιλιών» επεκτάθηκε, όχι με τον ίδιο ριζοσπαστικό τρόπο, και στον αποκαλούμενο κεντροαριστερό χώρο.O ελληνικός λαός, και ενεργητικώς με την προσέλευση στις κάλπες, και με την αποχή του από τις εκλογικές διαδικασίες, εξεδήλωσε την αποστροφή του προς τη «δυναστεία Παπανδρέου», η οποία επί έναν σχεδόν αιώνα, με την επίκληση «ιστορικών τίτλων» (!), διεκδικεί το δικαίωμα να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας.Άλλοτε με «διλήμματα», άλλοτε με οικειοποίηση των αγώνων της Αριστεράς και άλλοτε με την επιτήδεια χορήγηση «πιστοποιητικών» Δημοκρατικής Συμπεριφοράς και… Πατριωτισμού ή την καλλιέργεια του «Μεσσιανισμού», εξουδετέρωσε τρεις γενιές από τις ζωντανές δυνάμεις του τόπου (γενιά της Εθνικής Αντίστασης, της Μετεμφυλιακής περιόδου και της Αντιδικτατορικής Αντίστασης).
Ουσία και πράξη, η «δυναστεία Παπανδρέου» διαδραμάτισε ανασχετικό ρόλο στην πρόοδο του λαού και του έθνους. Βεβαίως σε αγαστή συνεργασία, σύμφωνα με την αρχή των «συγκοινωνούντων δοχείων», και με τις άλλες δύο «δυναστείες», των Καραμανλή και Μητσοτάκη, και τις «υπο-φαμίλιες» που συνωστίζονται στο περιβάλλον τους.Συγχρεώνεται την ανατροπή της κοινωνικής πυραμίδας αξιών και την ανάδειξη στο προσκήνιο των ανεπάγγελτων επαγγελματιών της πολιτικής. Και το κυριότερο, μέσω της καλλιέργειας του «Μεσσιανισμού» ανέκοψε τις διαδικασίες δημοκρατικής λειτουργίας και συγκρότησης των κομματικών σχηματισμών, βασικών κυττάρων υγιούς λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος. Πρωταγωνίστησε, ομού μετά των άλλων «δυναστειών», στην εγκαθίδρυση της κομματοκρατίας και της κληρονομικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας!
Η σημερινή δεινή θέση πολυεπίπεδης παρακμής της χώρας δεν αποσυμπλέκεται της καταλυτικής παρουσίας στο «πολιτικό γίγνεσθαι» των πολιτικών «φαμιλιών». Μια απλή αξιολόγηση του απώτερου, αλλά και του πρόσφατου παρελθόντος, επιβεβαιώνει αυτήν την παρατήρηση.
Η ειρηνική επανάσταση του φετινού Ομιχλώδους είναι, ίσως, και η μόνη παρήγορος ελπίδα για ραγδαίες εξελίξεις…
 
Πηγή : http://www.paron.gr/