Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά η πανάκεια για πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Το πολιτικό συμμοριακό σύστημα της μεταπολίτευσης ψόφησε αφού συμπαρέσυρε και τον "κυρίαρχο" λαό στην απόλυτη χρεοκοπία. 

Τα αμαρτωλά κόμματα προσπάθησαν αγωνιωδώς να επιβιώσουν και να αποσείσουν τις εθνοκτόνες ευθύνες τους δια μέσου της μεταμορφώσεως. Προσπαθούν ν'αλλάξουν σκούφο και ιδεολογίες.

Έτι παρατηρούμε ότι παντεταρισμένα δεξιά κόμματα συνωθούνται στο λεγόμενο κεντροδεξιό χώρο: ΝΔ-ΛΑΟΣ-Δημοκρατική Συμμαχία.

Όσον αφορά την πρώτη, ήδη από το πέμπτο συνέδριό της (2005) αποκάλυπτα την ιδεολογική της στέγη γράφοντας ότι "αυτό το συνέδριο υπήρξε μια χαμένη ευκαιρία ν'αποτελέσει μια ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική έκρηξη μέσα στο εθνοκτόνο τέλμα του δημόσιου βίου των Ελλήνων" (βλ. "Πολιτικά Θέματα" της 6.4.2005).

Όσο για τη Δημοκρατική Συμμαχία", δεν γνωρίζω πόσοι κοπρίτες την αποτελούν και τίθεται το ερώτημα αν αυτός ο κόσμος των διορισμένων κοπριτών διέπεται από οποιαδήποτε ιδεολογία.

Όσον αφορά τον ΛΑΟΣ, με τις γνωστές του ιδεολογικές αφετηρίες, έκανα ήδη τα αποκαλυπτήρια της "ιδεολογίας" του αρχηγού του με δύο κριτικά κείμενα που δημοσιεύθηκαν στις ιστοσελίδες (βλ. "οι πολιτικές και ιδεολογικές κολοτούμπες του αρχηγού του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρη" – 24 Μαρτίου 2010) και "Γ. Καρατζαφέρης: Ο μαέστρος της πολιτικής κολοτούμπας" – 19 Μαϊου 2010). 

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει δεξιά.

Προχωρώντας, συναντάμε το ΠΑΣΟΚ το οποίο από "σοσιαλιστικό κόμμα μαρξικού τύπου διήνυσε όλα τα σκαλοπάτια της ιδεολογικής μεταμόρφωσης προς το κέντρο και την κεντροαριστερά για να καταλήξει εδώ που κατέληξε: Στην πιο κακόμορφη μορφή του άκρατου καπιταλισμού.

Αυτή του την ιδεολογική κατρακύλα προδιέγραψα ήδη από το 1996 σε τούτο το κείμενό μου, το οποίο είχε ως τίτλο: "Η χυδαιότητα ως θεσμός του πολιτικού "μας" συστήματος".

Κριτικάροντας, λοιπόν, τότε τις ιδεολογικές και πολιτικές μεταμορφώσεις του ΠΑΣΟΚ κατέληγα: "Πρόκειται για την πλειοψηφία εκείνη η οποία αλλάζει την "ιδεολογία" όπως τα πουκάμισα και γι'αυτό βλέπουμε με πόση ευκολία και ανευθυνότητα μπόρεσε να μεταμορφωθεί σε μια εικοσαετία: Από τον μαρξιστικό σοσιαλισμό νέου τύπου και απ' εκεί – χωρίς ντροπή – σε δημοκρατικό σοσιαλισμό και λίγο αργότερα ασπάστηκε την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία για να καταλήξει προσεχώς σε ιδεολογία αγνώστου τύπου, ρέπουσα μάλλον προς τις φασίζουσες αντιλήψεις και πρακτικές" (βλ. "Πολιτικά Θέματα" της 2.2.1996 και περισσότερα γι'αυτές τις μεταμορφώσεις στο έργο μου:

¨Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα", εκδ. "Εrgo", 2002, και το εδώ παράθεμα, σελ. 356).

Tα όσα κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνουν τις τότε προβλέψεις μου.

Τέλος, φαίνεται ότι και η νεόκοπη "Δημοκρατική Αριστερά" – μετά από τόσες και τόσες ιδεολογικές και πολιτικές μεταμορφώσεις – κινείται προς το τόξο της Κεντροαριστεράς παίζοντας το ρόλο του πολιτικού μπαλαντέρ.

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγα ότι αποτελεί ένα συνονθύλευμα ιδεολογικών τάσεων ατάκτως ερριμένων, χωρίς δυνατότητα ενός συμπαγούς κομματικού σχηματισμού. Ψάχνεται και θα ψάχνεται για καιρό έως ότου αυτοδιαλυθεί. 

'Αφησα τελευταίο το δογματικό ΚΚΕ, το οποίο είναι προσκολλημένο σε μια θεωρία και πρακτική η οποία ναυάγησε ιστορικά. 

(Το γιατί και πως βλ. το πρόσφατο έργο μου: "Η Κομμουνιστική Ουτοπία. Διαλεκτικές και φυσιολογικές αντιφάσεις της κοσμοθεωρίας του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού", εκδ. "Κέδρος", 2010).

Συμπέρασμα: Ο Ελληνικός δημόσιος βίος είναι ιδεολογικά χρεοκοπημένος. Αν συνεχίσει αυτή η εθνοκτόνος πορεία, τα ψόφια κόμματα θα ψοφήσουν και τον "κυρίαρχο" λαό.