Του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Ιαπωνία, δικαίως έχουν καταλάβει τις πρώτες σελίδες και τον περισσότερο χρόνο των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης. Ο σεισμός των 9 ρίχτερ ήταν η απαρχή μιας καταστροφικής διαδικασίας, η οποία έχει οδηγήσει σήμερα την Ιαπωνία να περνά ίσως τις πιο αγωνιώδεις στιγμές της από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι απανωτές εκρήξεις στους πυρηνικούς αντιδραστήρες προκαλούν τον φόβο όχι μόνο των Ιαπώνων, αλλά ολόκληρης της παγκόσμιας κοινότητας. Η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη, ώστε σε επίπεδο οικονομίας, πηγές αναφέρουν ότι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου έχει χάσει σχεδόν το 7% του ΑΕΠ της.
Και εάν σε επίπεδο υλικοτεχνικό και οικονομικό όλοι γνωρίζουν ότι οι Ιάπωνες – έστω και εν μέσω πολυετούς ύφεσης – έχουν την δυνατότητα, τα φόντα αν θέλετε να υπερκαλύψουν τα προβλήματα, κανείς δεν μπορεί να πεί το ίδιο όχι μόνο για τους χιλιάδες νεκρούς εξαιτίας του τσουνάμι αλλά και για όσους θα επηρεαστούν από τα όσα γίνονται στο πυρηνικό μέτωπο.
Καθόμαστε όμως και αναλύουμε τα όσα συμβαίνουν στην Ιαπωνία, δίχως να ξέρουν οι πιο πολλοί Έλληνες ότι πολύ σύντομα μπορεί να έχουμε τα ίδια και στην δική μας γειτονιά.
Η Τουρκία αυτή την στιγμή ετοιμάζει δύο τουλάχιστον πυρηνικά εργοστάσια. Η Τουρκία, η οποία αν και λιγότερο σεισμογενής από την Ιαπωνία είναι και πάλι μια από τις πιο σεισμογενής χώρες του κόσμου. Ποιός δεν θυμάται τον μεγάλο σεισμό πριν από λίγα χρόνια, πάνω στον οποίο στήθηκε το θέατρο της “ελληνοτουρκικής φιλίας”.
Φανταστείτε ένα παρόμοιο σκηνικό, διανθισμένο όμως με μπόλικες “ταμπλέτες ιωδίου”. Οι ταμπλέτες αυτές δίνονται σε όσους έχουν πληγεί από αυξημένα ποσοστά ραδιενέργειας.
Αυτή την στιγμή στην Τουρκία έχει ήδη “κλείσει” η συμφωνία για το ένα εργοστάσιο, το οποίο θα κατασκευαστεί από μία ρωσική εταιρεία. Οι Ρώσοι έχουν μπεί για τα καλά στην ενεργειακή αγορά της γείτονος. Μαζί τους όμως έρχεται και ο κίνδυνος ενός νέου Τσέρνομπιλ – όπως αποδεικνύει το παράαδειγμα της Ιαπωνίας – σε περίπτωση κάποιας μεγάλης καταστροφής στην Τουρκία.
Η τοποθεσία μάλιστα όπου πρόκειται να χτιστεί το συγκεκριμένο εργοστάσιο, απέχει μόλις 25 χιλιόμετρα – όπως καταγγέλει σε ερώτησή του στην Βουλή ο βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελλόπουλος – από το ρήγμα “Ecemis” το οποίο όχι μόνο είναι ενεργό καθώς έδωσε σεισμό πριν από 13 χρόνια, αλλά θεωρείται και εξαιρετικά επικίνδυνο.
Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εκεί. Η Τουρκία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με μία Κορεατική και μία Ιαπωνική εταιρεία για την κατασκευή ενός ακόμη πυρηνικού εργοστασίου. Δεν γνωρίζουμε εάν πρόκειται για αυτό που θα βρίσκεται στα μικρασιατικά παράλια. Η Ιαπωνική εταιρεία όμως, κατά διαβολική τύχη, είναι ακριβώς αυτή η οποία είχε κατασκευάσει και έτρεχε τους συγκεκριμένους πυρηνικούς σταθούς στην Ιαπωνία που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο μιας καταστροφής. Και οι οποίοι είχαν κριθεί ακατάλληλοι.
Φυσικά το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να αναλυθεί με βάση μόνο μια καταστροφή. Το ερώτημα εδώ βρίσκεται αλλού. Πώς αντιδρά η χώρα μας, η οποία επανειλημμένα έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο της πυρηνικής ενέργειας και αντιθέτως προσπαθεί να αναπτύξει πολύ πιο πολυέξοδα projects ηλιακής και αιολικής ενέργειας σε αυτές τις κινήσεις της Τουρκίας. Γιατί εάν συμβεί το ό,τιδήποτε στην Τουρκία θα είναι σαν να συνέβη και στην Ελλάδα. Οι αποστάσεις είναι μηδαμινές. Και το οικοσύστημα, το οποίο σαφώς θα επηρεαστεί είναι κοινό.
Η χώρα μας, όπως και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση για πολλά χρόνια – και ίσως ακόμη – χρηματοδοτούσε την Βουλγαρία, προκειμένου αυτή να μην λειτουργεί τα απαρχαιωμένα πυρηνικά της εργοστάσια. Τι νόημα είχε το να δίνουμε όλα αυτά τα χρήματα, όταν η Τουρκία από το '70 προσπαθεί να αναπτύξει πυρηνική ενέργεια;
Αναμένουμε να δούμε τις κινήσεις της “πράσινης” κυβέρνησης της Ελλάδος έναντι αυτής της προοπτικής.
Πηγή : http://www.elora.gr/
Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Ιαπωνία, δικαίως έχουν καταλάβει τις πρώτες σελίδες και τον περισσότερο χρόνο των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης. Ο σεισμός των 9 ρίχτερ ήταν η απαρχή μιας καταστροφικής διαδικασίας, η οποία έχει οδηγήσει σήμερα την Ιαπωνία να περνά ίσως τις πιο αγωνιώδεις στιγμές της από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι απανωτές εκρήξεις στους πυρηνικούς αντιδραστήρες προκαλούν τον φόβο όχι μόνο των Ιαπώνων, αλλά ολόκληρης της παγκόσμιας κοινότητας. Η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη, ώστε σε επίπεδο οικονομίας, πηγές αναφέρουν ότι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου έχει χάσει σχεδόν το 7% του ΑΕΠ της.
Και εάν σε επίπεδο υλικοτεχνικό και οικονομικό όλοι γνωρίζουν ότι οι Ιάπωνες – έστω και εν μέσω πολυετούς ύφεσης – έχουν την δυνατότητα, τα φόντα αν θέλετε να υπερκαλύψουν τα προβλήματα, κανείς δεν μπορεί να πεί το ίδιο όχι μόνο για τους χιλιάδες νεκρούς εξαιτίας του τσουνάμι αλλά και για όσους θα επηρεαστούν από τα όσα γίνονται στο πυρηνικό μέτωπο.
Καθόμαστε όμως και αναλύουμε τα όσα συμβαίνουν στην Ιαπωνία, δίχως να ξέρουν οι πιο πολλοί Έλληνες ότι πολύ σύντομα μπορεί να έχουμε τα ίδια και στην δική μας γειτονιά.
Η Τουρκία αυτή την στιγμή ετοιμάζει δύο τουλάχιστον πυρηνικά εργοστάσια. Η Τουρκία, η οποία αν και λιγότερο σεισμογενής από την Ιαπωνία είναι και πάλι μια από τις πιο σεισμογενής χώρες του κόσμου. Ποιός δεν θυμάται τον μεγάλο σεισμό πριν από λίγα χρόνια, πάνω στον οποίο στήθηκε το θέατρο της “ελληνοτουρκικής φιλίας”.
Φανταστείτε ένα παρόμοιο σκηνικό, διανθισμένο όμως με μπόλικες “ταμπλέτες ιωδίου”. Οι ταμπλέτες αυτές δίνονται σε όσους έχουν πληγεί από αυξημένα ποσοστά ραδιενέργειας.
Αυτή την στιγμή στην Τουρκία έχει ήδη “κλείσει” η συμφωνία για το ένα εργοστάσιο, το οποίο θα κατασκευαστεί από μία ρωσική εταιρεία. Οι Ρώσοι έχουν μπεί για τα καλά στην ενεργειακή αγορά της γείτονος. Μαζί τους όμως έρχεται και ο κίνδυνος ενός νέου Τσέρνομπιλ – όπως αποδεικνύει το παράαδειγμα της Ιαπωνίας – σε περίπτωση κάποιας μεγάλης καταστροφής στην Τουρκία.
Η τοποθεσία μάλιστα όπου πρόκειται να χτιστεί το συγκεκριμένο εργοστάσιο, απέχει μόλις 25 χιλιόμετρα – όπως καταγγέλει σε ερώτησή του στην Βουλή ο βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελλόπουλος – από το ρήγμα “Ecemis” το οποίο όχι μόνο είναι ενεργό καθώς έδωσε σεισμό πριν από 13 χρόνια, αλλά θεωρείται και εξαιρετικά επικίνδυνο.
Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εκεί. Η Τουρκία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με μία Κορεατική και μία Ιαπωνική εταιρεία για την κατασκευή ενός ακόμη πυρηνικού εργοστασίου. Δεν γνωρίζουμε εάν πρόκειται για αυτό που θα βρίσκεται στα μικρασιατικά παράλια. Η Ιαπωνική εταιρεία όμως, κατά διαβολική τύχη, είναι ακριβώς αυτή η οποία είχε κατασκευάσει και έτρεχε τους συγκεκριμένους πυρηνικούς σταθούς στην Ιαπωνία που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο μιας καταστροφής. Και οι οποίοι είχαν κριθεί ακατάλληλοι.
Φυσικά το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας είναι πολύ μεγάλο και δεν μπορεί να αναλυθεί με βάση μόνο μια καταστροφή. Το ερώτημα εδώ βρίσκεται αλλού. Πώς αντιδρά η χώρα μας, η οποία επανειλημμένα έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο της πυρηνικής ενέργειας και αντιθέτως προσπαθεί να αναπτύξει πολύ πιο πολυέξοδα projects ηλιακής και αιολικής ενέργειας σε αυτές τις κινήσεις της Τουρκίας. Γιατί εάν συμβεί το ό,τιδήποτε στην Τουρκία θα είναι σαν να συνέβη και στην Ελλάδα. Οι αποστάσεις είναι μηδαμινές. Και το οικοσύστημα, το οποίο σαφώς θα επηρεαστεί είναι κοινό.
Η χώρα μας, όπως και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση για πολλά χρόνια – και ίσως ακόμη – χρηματοδοτούσε την Βουλγαρία, προκειμένου αυτή να μην λειτουργεί τα απαρχαιωμένα πυρηνικά της εργοστάσια. Τι νόημα είχε το να δίνουμε όλα αυτά τα χρήματα, όταν η Τουρκία από το '70 προσπαθεί να αναπτύξει πυρηνική ενέργεια;
Αναμένουμε να δούμε τις κινήσεις της “πράσινης” κυβέρνησης της Ελλάδος έναντι αυτής της προοπτικής.
Πηγή : http://www.elora.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου