Η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) τον περασμένο Δεκέμβριο μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα επιτεύγματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εκτός από τις οικονομικές και πολιτικές διαστάσεις, η κίνηση αυτή έχει και σημαντικές γεωπολιτικές και στρατηγικές παραμέτρους. Μετά τη διευθέτηση της οριοθέτησης με τον Λίβανο, την Συρία και την Αίγυπτο, που αξίζει να αναφέρουμε ότι έχουν σαν αφετηρία την περίοδο διακυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου, σειρά πήρε το Ισραήλ.
Όπως είναι γνωστό το κράτος του Ισραήλ αποτελεί ένα από τα πλέον ισχυρά αλλά και αμφιλεγόμενα κράτη όσον αφορά την σκληρή πολιτική που ακολουθά στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Το εβραϊκό λόμπυ, που δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ, και η μεγάλη επιρροή που ασκεί σε κομβικά σημεία αποφάσεων στους κύκλους της Γερουσίας και του Κογκρέσου, φαίνεται να αποτέλεσε τον καταλυτικό παράγοντα, ούτως ώστε η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο να πραγματοποιηθεί χωρίς την παραμικρή αντίδραση από τις ΗΠΑ, παραδοσιακό σύμμαχο του Ισραήλ αλλά και της Τουρκίας στην περιοχή. Το στρατηγικό αυτό κτύπημα από την Κύπρο και το Ισραήλ, εξόργισε την Άγκυρα, που με απερίφραστο θράσος, απροκάλυπτα και με το πρόσχημα της «εγγυήτριας δύναμης», έσπευσε να δηλώσει ότι η οριοθέτηση είναι παράνομη επειδή παραβιάσει δήθεν κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, πράγμα το οποίο φυσικά δεν ευσταθεί σε καμία περίπτωση.
Μάταια, όμως, βρυχάται ο κύριος Νταβούτογλου, ο οποίος βλέπει το νέο-οθωμανικό οικοδόμημα που επιχειρεί να εφαρμόσει στην περιοχή να γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος. Η πατρίδα μας, με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, κάνει ένα μάθημα στρατηγικής και αποδεικνύει ότι η στρατηγική δεν είναι φτιαγμένη για τους ισχυρούς αλλά για τους αδύνατους. Ο «αδύνατος» Κυπριακός Ελληνισμός είχε την ικανότητα να μετατρέψει το αδιανόητο σε μια πραγματικότητα, δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι διαθέτει τεραστία ψυχικά αποθέματα που, ανά πάσα στιγμή, είναι ικανός να ανακαλέσει και να ορθώσει ξανά περήφανος το ανάστημά του για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Με σωστές διπλωματικές κινήσεις λοιπόν και ορθή πολιτική βούληση μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που φαίνεται να υπάρχουν στο θαλάσσιο οικόπεδο «Λεβιάθαν», στα σύνορα με το Ισραήλ, και να απαλλάξουμε την Κύπρο μας από την ενεργειακή εξάρτηση καθιστώντας την όσο το δυνατό πιο αυτάρκη.
Αυτό όμως που πρέπει επειγόντως να γίνει είναι η επίσπευση της διαδικασίας οριοθέτηση της ΑΟΖ και με την Ελλάδα, ούτως ώστε να γίνει η από κοινού συνεκμετάλλευση και των φυσικών πόρων που βρίσκονται μεταξύ των χωρικών υδάτων των δύο κρατών. Η αδράνεια που παρουσιάζει το Ελληνικό κράτος προς αυτή την κατεύθυνση είναι άκρως ανησυχητική την ίδια στιγμή που η Τουρκία εποφθαλμιά το Καστελόριζο που, όπως πρέπει να γίνει γνωστό, είναι το νησί χάριν στην ύπαρξη του οποίου εφάπτονται τα χωρικά ύδατα Ελλάδας-Κύπρου, αλλά και είναι εφικτή και η ενεργοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Η απώλεια του Καστελόριζου ισοδυναμεί με στρατηγικό πλήγμα τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας και οι ηγεσίες των δύο κρατών του Ελληνισμού οφείλουν να σταθούν αντάξιοι των περιστάσεων ενόψει μιας τέτοιας κρίσιμης κατάστασης. Η εξόρυξη των όποιων φυσικών πόρων μπορεί να αποτελέσει την λύση-κλειδί όσον αφορά και την αποπληρωμή των δανείων της Ελλάδας και την δυναμική επαναφορά της στον κατάλογο των ιστορικών εθνών από τον οποίο εδώ και καιρό απουσιάζουμε.
Η οριοθέτηση της ελλαδο-κυπριακής ΑΟΖ είναι παράλληλα και οριοθέτηση της ευρωπαϊκής ΑΟΖ, αφού και τα δύο κράτη είναι μέλη της ίδιας οικογένειας, άρα η όποια κωλυσιεργία είναι απαράδεκτη, αν όχι προδοτική. Οι συγκυρίες είναι όσο ποτέ άλλοτε για εμάς ευνοϊκές και η στροφή του Ισραήλ προς εμάς αποτελεί του λόγου το αληθές. Ο χρόνος είναι παραδοσιακά σύμμαχός μας. Ας ξεκολλήσουμε, λοιπόν, από την κατάσταση αδράνειας που βρισκόμαστε και ας τον εκμεταλλευτούμε ουσιαστικά προς όφελος δικό μας και των παιδιών μας.
Πηγή : http://www.efylakas.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου