Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Καθημερινά, στον δημόσιο, τον κοινωνικό και τον ιδιωτικό βίο του ανθρώπου παρατηρούμε ότι οι άνθρωποι αλλάζουν συμπεριφορές και ιδέες κάνοντας και λέγοντας εντελώς αντίθετα από όσα διακήρυσσαν στο παρελθόν.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό γεγονός το οποίο διέπει τη ζωή του ανθρώπου και είναι σύμφωνο και σύμφυτο με αυτό που λέμε ατομικό συμφέρον.
Ένα συμφέρον το οποίο ρέει μέσα στις φλέβες του ανθρώπου και αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.
Πρόκειται για το ατομικό συμφέρον που σφραγίζει και προσδιορίζει κάθε κίνηση, κάθε λόγο και κάθε συμπεριφορά του ανθρώπου και κατ' εξοχήν του ανθρώπου που δρα μέσα στα κόμματα και γενικά στην πολιτική.
Οι σπάνιες ιστορικές στιγμές που ο άνθρωπος αποκολλάται απ' αυτόν τον κανόνα αποτελούν εντελώς εξαιρετικά φτερουγίσματα, τα οποία τον αποδεσμεύουν και τον οδηγούν στην εγκατάλειψη του φυσιολογικού ατομικού συμφέροντος.
Θα έλεγα για παράδειγμα ότι αυτή η εγκατάλειψη τού στενού ατομικού συμφέροντος αναδύεται από τα βάθη της ανθρώπινης συνείδησης σε περιόδους πολέμου ή εμφυλίων συγκρούσεων, αν και σ' αυτές ακόμη τις περιπτώσεις δεν αποκλείεται εντελώς η λειτουργία του ατομικού συμφέροντος με την έννοια ότι ο άνθρωπος πολεμά να υπερασπίσει την πατρίδα του, και συνεπώς και τη ζωή του, ή τούτη ή την άλλη κοσμοθεωρία του.
Όλο αυτό το πλέγμα των ανθρώπινων σχέσεων, μεταστροφών και αλλαγών που παρατηρούνται στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι, αποδόθηκε από τον Κ. Μαρξ με τούτη τη θεμελιώδη διαπίστωση: "Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους αλλά, αντίθετα το κοινωνικό τους είναι καθορίζει τη συνείδησή τους" (Παρουσίαση και ανάλυση του θεμελιώδους αυτού κοινωνιολογικού νόμου, σε συνδυασμό με τη λειτουργία του ατομικού συμφέροντος βλ. στο πρόσφατο έργο μου: "Η Κομμουνιστική ουτοπία", εκδ. "Κάδμος", 2010, σελ. 45 επ. όπου το Κεφάλαιο: "Οι τρόποι διαμόρφωσης της συνείδησης").
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα έλεγα ότι δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει καθόλου -για να προσγειώσω τα πράγματα στην άθλια πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας- το φαινόμενο της μεταστροφής πολιτικών και κομμάτων στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τα πελώρια ψεύδη με τα οποία αποπειρώνται να επενδύσουν τις κωλοτούμπες τους.
Οι ισχυρισμοί τους απλά και μόνο τους γελοιοποιούν στα μάτια της κοινωνίας, η οποία με τη σειρά της κάνει το ίδιο όταν το ατομικό συμφέρον το καλέσει.
Το πρόβλημα της συνείδησης και της λειτουργίας της δεν είναι ένα απλό ζήτημα αλλά συναρτάται με την εκάστοτε κοινωνική πραγματικότητα και το πολυσύνθετο της λειτουργίας της (Για το ζήτημα αυτό βλ. το πιο πάνω έργο μου, σελ. 556-559, όπου σχετικές τοποθετήσεις του Π. Κανελλόπουλου, του Ούγγρου φιλόσοφου Γ. Λουκατς, του Γερμανού στη Κ.Μ. Ιανχάϊμ κ.λπ.).
Όμως, ως γενικό κανόνα υιοθετώ την πιο πάνω μαρξική θέση, την οποία εφαρμόζοντας και στην ελληνική πολιτική ζωή, έγραφα εδώ και δύο χρόνια, δίνοντας απάντηση στο ερώτημα; Γιατί οι καραγκιόζηδες και χατζιαβάτηδες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ αλλάζουν ιδέες και θέσεις όταν είναι στην αντιπολίτευση και όταν γίνονται κυβέρνηση;
Η απάντηση είναι: Γιατί αλλάζει το κοινωνικό τους είναι και συνεπώς το ατομικό τους συμφέρον (βλ. το κείμενό μου "Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει το είναι αλλά, αντίθετα, το είναι καθορίζει τη συνείδηση", στο μηνιαίο περιοδικό "Ηλιαία", τεύχ. Απριλίου 2009, σελ. 31).
Συνεπώς, όταν βλέπουμε και ακούμε να κάνουν ιδεολογικές και πολιτικές κωλοτούμπες οι πολιτικάντηδες δεν πρέπει να τους πιστεύουμε ότι αυτό το κάνουν "για το δημόσιο συμφέρον", "για την πατρίδα" και για "το καλό του κόμματός τους".
Αυτοί οι γελοίοι ισχυρισμοί είναι πατριδοκαπηλία! Το κάνουν για το ατομικό τους συμφέρον. Η καρέκλα πριν από όλα και πάνω από όλα!
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Καθημερινά, στον δημόσιο, τον κοινωνικό και τον ιδιωτικό βίο του ανθρώπου παρατηρούμε ότι οι άνθρωποι αλλάζουν συμπεριφορές και ιδέες κάνοντας και λέγοντας εντελώς αντίθετα από όσα διακήρυσσαν στο παρελθόν.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό γεγονός το οποίο διέπει τη ζωή του ανθρώπου και είναι σύμφωνο και σύμφυτο με αυτό που λέμε ατομικό συμφέρον.
Ένα συμφέρον το οποίο ρέει μέσα στις φλέβες του ανθρώπου και αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.
Πρόκειται για το ατομικό συμφέρον που σφραγίζει και προσδιορίζει κάθε κίνηση, κάθε λόγο και κάθε συμπεριφορά του ανθρώπου και κατ' εξοχήν του ανθρώπου που δρα μέσα στα κόμματα και γενικά στην πολιτική.
Οι σπάνιες ιστορικές στιγμές που ο άνθρωπος αποκολλάται απ' αυτόν τον κανόνα αποτελούν εντελώς εξαιρετικά φτερουγίσματα, τα οποία τον αποδεσμεύουν και τον οδηγούν στην εγκατάλειψη του φυσιολογικού ατομικού συμφέροντος.
Θα έλεγα για παράδειγμα ότι αυτή η εγκατάλειψη τού στενού ατομικού συμφέροντος αναδύεται από τα βάθη της ανθρώπινης συνείδησης σε περιόδους πολέμου ή εμφυλίων συγκρούσεων, αν και σ' αυτές ακόμη τις περιπτώσεις δεν αποκλείεται εντελώς η λειτουργία του ατομικού συμφέροντος με την έννοια ότι ο άνθρωπος πολεμά να υπερασπίσει την πατρίδα του, και συνεπώς και τη ζωή του, ή τούτη ή την άλλη κοσμοθεωρία του.
Όλο αυτό το πλέγμα των ανθρώπινων σχέσεων, μεταστροφών και αλλαγών που παρατηρούνται στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι, αποδόθηκε από τον Κ. Μαρξ με τούτη τη θεμελιώδη διαπίστωση: "Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους αλλά, αντίθετα το κοινωνικό τους είναι καθορίζει τη συνείδησή τους" (Παρουσίαση και ανάλυση του θεμελιώδους αυτού κοινωνιολογικού νόμου, σε συνδυασμό με τη λειτουργία του ατομικού συμφέροντος βλ. στο πρόσφατο έργο μου: "Η Κομμουνιστική ουτοπία", εκδ. "Κάδμος", 2010, σελ. 45 επ. όπου το Κεφάλαιο: "Οι τρόποι διαμόρφωσης της συνείδησης").
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, θα έλεγα ότι δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει καθόλου -για να προσγειώσω τα πράγματα στην άθλια πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας- το φαινόμενο της μεταστροφής πολιτικών και κομμάτων στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τα πελώρια ψεύδη με τα οποία αποπειρώνται να επενδύσουν τις κωλοτούμπες τους.
Οι ισχυρισμοί τους απλά και μόνο τους γελοιοποιούν στα μάτια της κοινωνίας, η οποία με τη σειρά της κάνει το ίδιο όταν το ατομικό συμφέρον το καλέσει.
Το πρόβλημα της συνείδησης και της λειτουργίας της δεν είναι ένα απλό ζήτημα αλλά συναρτάται με την εκάστοτε κοινωνική πραγματικότητα και το πολυσύνθετο της λειτουργίας της (Για το ζήτημα αυτό βλ. το πιο πάνω έργο μου, σελ. 556-559, όπου σχετικές τοποθετήσεις του Π. Κανελλόπουλου, του Ούγγρου φιλόσοφου Γ. Λουκατς, του Γερμανού στη Κ.Μ. Ιανχάϊμ κ.λπ.).
Όμως, ως γενικό κανόνα υιοθετώ την πιο πάνω μαρξική θέση, την οποία εφαρμόζοντας και στην ελληνική πολιτική ζωή, έγραφα εδώ και δύο χρόνια, δίνοντας απάντηση στο ερώτημα; Γιατί οι καραγκιόζηδες και χατζιαβάτηδες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ αλλάζουν ιδέες και θέσεις όταν είναι στην αντιπολίτευση και όταν γίνονται κυβέρνηση;
Η απάντηση είναι: Γιατί αλλάζει το κοινωνικό τους είναι και συνεπώς το ατομικό τους συμφέρον (βλ. το κείμενό μου "Δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει το είναι αλλά, αντίθετα, το είναι καθορίζει τη συνείδηση", στο μηνιαίο περιοδικό "Ηλιαία", τεύχ. Απριλίου 2009, σελ. 31).
Συνεπώς, όταν βλέπουμε και ακούμε να κάνουν ιδεολογικές και πολιτικές κωλοτούμπες οι πολιτικάντηδες δεν πρέπει να τους πιστεύουμε ότι αυτό το κάνουν "για το δημόσιο συμφέρον", "για την πατρίδα" και για "το καλό του κόμματός τους".
Αυτοί οι γελοίοι ισχυρισμοί είναι πατριδοκαπηλία! Το κάνουν για το ατομικό τους συμφέρον. Η καρέκλα πριν από όλα και πάνω από όλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου