Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Πόσες φορές στις κοινωνικές μας συναναστροφές, κρίνοντας πρόσωπα και πράγματα της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής και βλέποντας ότι οι φαύλοι και οι διεφθαρμένοι μεσουρανούν και κυβερνούν για δεκαετίες αναρωτώμεθα: «Μα επιτέλους! Οι θεοί τους προστατεύουν;»
Αυτό το μεταφυσικό κοινωνικό πρόβλημα έθεσε ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του, κριτικάροντας το νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο να τιμώνται οι φαύλοι και οι ισχυροί. Συζητώντας με το Σωκράτη γι’ αυτό το κοινωνικό γεγονός και αναλύοντάς το, το απέδιδε και στο ότι: «Απ’ όλους αυτούς τους λόγους –που εξηγούν το φαινόμενο- οι πλέον παράξενοι είναι εκείνοι που λέγονται σχετικώς με τους θεούς και με την αρετή, ότι τάχα και οι ίδιοι οι θεοί παρέχουν πολλάκις όλα τα κακά και τις δυστυχίες της ζωής εις τους ενάρετους ανθρώπους, ενώ εις τους κακούς επιφυλάσσουν την αντίθετη μοίρα» (Βιβλίο Β΄).
Πολλές φορές αυτό το ερώτημα, μ’ αυτή την απάντηση, έρχεται στα χείλη των ενάρετων αγανακτισμένων ανθρώπων, οι οποίοι ασφυκτιώντας μέσα στους πολιτικούς και κοινωνικούς βόθρους, αναφωνούν! «Μα επιτέλους, με ποιους είναι ο Θεός; Με τους διεφθαρμένους που κυβερνούν δεκαετίες;»
Ο Θεός βέβαια δεν απαντά στο αγωνιώδες ερώτημα αλλά φαίνεται ότι έμμεσα τους «στηρίζει».
Πρόκειται βέβαια για μια υποτιθέμενη στήριξη, η οποία θέλει ν’ αγνοεί τη φύση του ανθρώπου, η οποία διέπεται από την επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος και τις άπειρες σύμφυτες αρνητικές του ιδιότητες (Αυτή τη ντουζίνα των αρνητικών ιδιοτήτων του ανθρώπου βλ. στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», 2010, σελ. 100-167 όπου τα κεφάλαια: «Η φύση του ανθρώπου μέσα από τα κείμενα» - «Η ανθρώπινη φύση διαχρονικά με το «Εγώ» να δεσπόζει» - «Τα ένστικτα και η φύση του ανθρώπου»).
Πρόκειται για καταστάσεις κοινωνικές, οι οποίες οφείλονται στην ανθρώπινη φύση, η οποία «προίκισε» τον άνθρωπο με περισσή κακία, όπως επισημαίνει και ο Πλάτων γράφοντας: «Μπορείς με το σακκί να πάρεις την κακία εύκολα γιατί είναι ίσος ο δρόμος της και δεν είναι αλαργινός αλλά μπρος στην αρετή οι θεοί έβαλαν πολύ ιδρώτα».
Επειδή, λοιπόν, ο άνθρωπος σέρνει μέσα του τα μύρια όσα άσχημα και κακόμορφα, με το συμφέρον και την απληστία, δεν διστάζουν να ικανοποιήσουν το εγώ τους συμπορευόμενοι με την κάθε λογής αθλιότητα... οποθενδήποτε προερχόμενη. Αν κοντά σ’ αυτά προστεθεί και η φυσική ροπή του ανθρώπου να λατρεύει τη δύναμη, τότε έχουμε πλήρη, σχεδόν, την ερμηνεία του κοινωνιολογικού γεγονότος γιατί οι άνθρωποι και όχι οι θεοί τιμούν, δοξάζουν και ψηφίζουν τους διεφθαρμένους.
Υπάρχει και λειτουργεί η αμοιβαία εξυπηρέτηση συμφερόντων (βλ. το άρθρο μου: «Η διαλεκτική της διαφθοράς μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας» (στα «Πολιτικά Θέματα» της 21/5/1993).
Πάνω σ’ αυτό το δόγμα στηρίζεται ο πολιτικός και κοινωνικός βίος των Ελλήνων ετούτα τα χρόνια της κοπριτοκρατίας.
Καλή συνέχεια!
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Πόσες φορές στις κοινωνικές μας συναναστροφές, κρίνοντας πρόσωπα και πράγματα της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής και βλέποντας ότι οι φαύλοι και οι διεφθαρμένοι μεσουρανούν και κυβερνούν για δεκαετίες αναρωτώμεθα: «Μα επιτέλους! Οι θεοί τους προστατεύουν;»
Αυτό το μεταφυσικό κοινωνικό πρόβλημα έθεσε ο Πλάτων στην «Πολιτεία» του, κριτικάροντας το νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο να τιμώνται οι φαύλοι και οι ισχυροί. Συζητώντας με το Σωκράτη γι’ αυτό το κοινωνικό γεγονός και αναλύοντάς το, το απέδιδε και στο ότι: «Απ’ όλους αυτούς τους λόγους –που εξηγούν το φαινόμενο- οι πλέον παράξενοι είναι εκείνοι που λέγονται σχετικώς με τους θεούς και με την αρετή, ότι τάχα και οι ίδιοι οι θεοί παρέχουν πολλάκις όλα τα κακά και τις δυστυχίες της ζωής εις τους ενάρετους ανθρώπους, ενώ εις τους κακούς επιφυλάσσουν την αντίθετη μοίρα» (Βιβλίο Β΄).
Πολλές φορές αυτό το ερώτημα, μ’ αυτή την απάντηση, έρχεται στα χείλη των ενάρετων αγανακτισμένων ανθρώπων, οι οποίοι ασφυκτιώντας μέσα στους πολιτικούς και κοινωνικούς βόθρους, αναφωνούν! «Μα επιτέλους, με ποιους είναι ο Θεός; Με τους διεφθαρμένους που κυβερνούν δεκαετίες;»
Ο Θεός βέβαια δεν απαντά στο αγωνιώδες ερώτημα αλλά φαίνεται ότι έμμεσα τους «στηρίζει».
Πρόκειται βέβαια για μια υποτιθέμενη στήριξη, η οποία θέλει ν’ αγνοεί τη φύση του ανθρώπου, η οποία διέπεται από την επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος και τις άπειρες σύμφυτες αρνητικές του ιδιότητες (Αυτή τη ντουζίνα των αρνητικών ιδιοτήτων του ανθρώπου βλ. στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», 2010, σελ. 100-167 όπου τα κεφάλαια: «Η φύση του ανθρώπου μέσα από τα κείμενα» - «Η ανθρώπινη φύση διαχρονικά με το «Εγώ» να δεσπόζει» - «Τα ένστικτα και η φύση του ανθρώπου»).
Πρόκειται για καταστάσεις κοινωνικές, οι οποίες οφείλονται στην ανθρώπινη φύση, η οποία «προίκισε» τον άνθρωπο με περισσή κακία, όπως επισημαίνει και ο Πλάτων γράφοντας: «Μπορείς με το σακκί να πάρεις την κακία εύκολα γιατί είναι ίσος ο δρόμος της και δεν είναι αλαργινός αλλά μπρος στην αρετή οι θεοί έβαλαν πολύ ιδρώτα».
Επειδή, λοιπόν, ο άνθρωπος σέρνει μέσα του τα μύρια όσα άσχημα και κακόμορφα, με το συμφέρον και την απληστία, δεν διστάζουν να ικανοποιήσουν το εγώ τους συμπορευόμενοι με την κάθε λογής αθλιότητα... οποθενδήποτε προερχόμενη. Αν κοντά σ’ αυτά προστεθεί και η φυσική ροπή του ανθρώπου να λατρεύει τη δύναμη, τότε έχουμε πλήρη, σχεδόν, την ερμηνεία του κοινωνιολογικού γεγονότος γιατί οι άνθρωποι και όχι οι θεοί τιμούν, δοξάζουν και ψηφίζουν τους διεφθαρμένους.
Υπάρχει και λειτουργεί η αμοιβαία εξυπηρέτηση συμφερόντων (βλ. το άρθρο μου: «Η διαλεκτική της διαφθοράς μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας» (στα «Πολιτικά Θέματα» της 21/5/1993).
Πάνω σ’ αυτό το δόγμα στηρίζεται ο πολιτικός και κοινωνικός βίος των Ελλήνων ετούτα τα χρόνια της κοπριτοκρατίας.
Καλή συνέχεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου