Ημερίδα με θέμα: «Το Μέλλον της Ε.Ε. και η Ελλάδα»

ΙΔΡΥΜΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ Καθηγητή Η. Κρίσπη & Δρ. Αναστασίας Σαμαρά-Κρίσπη

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Π  ρ  ό  σ  κ  λ  η  σ  η

σε Ημερίδα

με θέμα:

«Το Μέλλον της Ε.Ε. και η Ελλάδα»

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Νέο Αμφιθέατρο – Αίθουσα «Άλκης Αργυριάδης»

(είσοδος από Ρήγα Φερραίου)

Τρίτη, 11 Μαρτίου 2014

Ώρα: 4:30 μ.μ. – 8:00 μ.μ.

Α  Θ  Η  Ν  Α

ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ

§  Ίδρυμα Διεθνών Νομικών Μελετών Καθηγητή Ηλία Κρίσπη και Δρ. Αναστασίας Σαμαρά-Κρίσπη

§  Διπλωματικός Κύκλος

ΕΝΑΡΞΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ:   4.30 μ.μ.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

§  Πρέσβης ε.τ. Παναγιώτης Οικονόμου, πρώην Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Εξωτερικών

§  Δρ. Αναστασία Σαμαρά-Κρίσπη

Πρόεδρος του Ιδρύματος Διεθνών Νομικών Μελετών Καθηγητού Ηλία Κρίσπη

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ:  

Συντονιστής:   Κωνσταντίνος Βάσσης, Πρέσβης ε.τ. 

Εισηγητές:

·                 Γιώργος Κοντογιώργης, Καθηγητής Παντείου Παν/μίου – Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας, τ. Πρύτανης Παντείου Παν/μίου

«Η Πολιτική Ευρώπη. Το μέλλον του διακυβεύματος»

·                 Αντώνης Μπρεδήμας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

«Επερχόμενη Συμφωνία Ε.Ε. και Ηνωμένων Πολιτειών, για θέματα Εμπορίου και Επενδύσεων»

·                 Μάνος Μεγαλοκονόμος, Πρέσβης ε.τ.

«Δύο Αρχές για μία Παγκοσμιοποίηση»

ΑΘΩΟΣ Ο ΜΟΥΦΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ Εκεχειρία στη δικαστική διαμάχη μουφτή – ιεροδιδασκάλων

Ο μουφτής Μέτσο Τζεμαλή βρέθηκε κατηγορούμενος γιατί δεν είχε υπογράψει τις συμβάσεις ιεροδιδασκάλων το 2009 αντιδρώντας στην εφαρμογή του Νόμου 3536/2007

Ιεροδιδάσκαλοι, που είχαν θιγεί οικονομικά και είχαν κινήσει την ποινική δίωξη, ζήτησαν να παυτεί η δίωξη του μουφτή «Πήγαν να τον μπλέξουν σε ένα πολιτικό παιχνίδι», είπε ο συνήγορος υπεράσπισης του Σπύρος Βάθης

Ρεπορτάζ Δήμητρα Συμεωνίδου

Το όνομα του μουφτή Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή ήταν αναρτημένο σε τρεις διαφορετικές υποθέσεις στο χθεσινό πινάκιο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείο Ροδόπης, με συγκεκριμένα αδικήματα να τον βαραίνουν, αυτά της παράβασης καθήκοντος, της ψευδούς καταμήνυσης, της ψευδορκίας, της ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης και της συκοφαντικής δυσφήμισης. Οι δύο εκ των υποθέσεων έχουν συνάφεια μεταξύ τους και αφορούν στη δικαστική εμπλοκή του με την πρώην σύμβουλο της Μουφτείας Μαρία Καραδημήτρη – Στεφανίδου ως πολιτικώς ενάγουσα, αλλά αναβλήθηκαν. Η τρίτη εκ των υποθέσεων είχε σχέση με τους ιεροδιδασκάλους και τον τρόπο πρόσληψης αυτών στη Θράκη, ένα θέμα που είχε προκαλέσει μέχρι και πολιτικούς τριγμούς στην κυβέρνηση που το διαχειρίστηκε. Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΦΤΗ Το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος αντιμετώπισε ο μουφτής Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή όπως και δύο στελέχη των Υπουργείων Παιδείας και Εξωτερικών, οι Ιωάννης Γκιγκόπουλος και Θωμάς Λιάπας. Ο μουφτής βρέθηκε κατηγορούμενος εξαιτίας της άρνησής του να υπογράψει τις συμβάσεις των επιλεγέντων ιεροδιδασκάλων (ιμάμηδων) το 2009 και τα δύο στελέχη των υπουργείων γιατί δεν του άσκησαν πειθαρχική δίωξη για αυτήν την ενέργεια.  Στο Νόμο 3536/2007 «Ειδικές ρυθμίσεις θεμάτων μεταναστευτικής πολιτικής και λοιπών ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης» ανάγεται η υπόθεση και σε διατάξεις που αφορούσαν τους ιεροδιδασκάλους και την πρόσληψη αυτών στις μουφτείες της Θράκης. Συγκεκριμένα άρθρα του Νόμου αυτού όριζαν ότι για την αρωγή στο έργο της θρησκευτικής και πνευ¬ματικής καλλιέργειας των μουσουλμάνων της Θράκης, συνιστώνται στις Μουφτείες 240 θέσεις ιεροδιδασκάλων ισλαμικής θρησκείας, οι οποίες θα καλυφθούν κατά προτίμηση από μονίμους κατοίκους Θράκης, μουσουλμάνους κατά το θρήσκευμα. Το έργο των ιεροδιδασκάλων είναι να κηρύττουν το κοράνιο στα τζαμιά της Θράκης. Πτυχιούχοι τμημάτων θεολογικών ισλαμικών σπουδών του εσωτερικού ή αναγνωρισμένων πανεπιστημίων του εξωτερικού θα καταλαμβάνουν 40 από τις θέσεις αυτές. Απόφοιτοι ιεροσπουδαστηρίων ή απόφοιτοι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οι οποίοι έχουν αποδεδειγμένη γνώση της διδασκαλίας του Κορανίου καταλαμβάνουν τις υπόλοιπες θέσεις. Η επιλογή των ιεροδιδασκάλων γίνεται από πενταμελή επιτροπή, η οποία αποτελείται από εκπροσώπους των υπουργείων Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Εξωτερικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και δύο μέλη ΔΕΠ Ελληνικών Πανεπιστημίων, ειδικών σε θέματα της ισλαμικής θρησκείας, μετά από γνώμη του οικείου μουφτή. Τα μέλη της Επιτροπής διορίζονται με απόφαση του υπουργού Εθνικής Παιδείας και

Η ευθύνη των πολιτών για την ποιότητα του πολιτικού λόγου

Μερόπη Ν. Σπυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Παν/μιου Αθηνών 

Στήν προσπάθεια τῶν πολιτικῶν ἀναλυτῶν  νά βρεθοῦν οἱ αἰτίες τῆς, ὅλο καί πιό ἔντονης στίς μέρες μας, δυσφορίας τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στούς πολιτικούς, συχνά ἐνοχοποιεῖται τό εἶδος τοῦ π ο λ ι τ ι κ ο ῦ  λ ό γ ο υ  πού ἐκφέρεται ἀπό ὅσους εἶναι, ἤ ἐπιδιώκουν νά γίνουν, πατέρες τοῦ ἔθνους καί κυβερνητικοί ἄρχοντες, ὅσο καί ἡ ἀναντιστοιχία μεταξύ λόγων καί ἔργων τους.   Κατηγοροῦνται, δηλαδή, γενικῶς οἱ πολιτικοί ὅτι, στήν διαδικασία τῆς πολιτικῆς πειθοῦς, χρησιμοποιοῦν λόγο «ξύλινο», ἀνακόλουθο, στρεβλωτικό τῆς πραγματικότητας, ψηφοθηρικό καί, πάντως, ἀ ν α ξ ι ό π ι σ τ ο.

* * *
Ὅμως, ὁ πολιτικός λόγος δέν ἐκφέρεται στό κενό, οὔτε στὀ κέντρο μιᾶς ἔρημης βραχονησίδας. Ἀπευθύνεται καί προσπαθεῖ νά πείσει τούς  ἀπο-δέκτες του, δηλαδή ὅλους ἐμᾶς. Ἑπομένως, ἄν ἐπιτυγχάνει ἤ ὄχι τόν σκοπό του, ἐξαρτᾶται, τουλάχιστον κατά τό μισό, ἀπό αὐτούς πού τόν ἀποδέχονται. Ἐκτός ἐάν ἀρχίσουν καί αὐτοί νἀ ψελλίζουν ὅτι «δέν κατάλαβα», «δέν φταίω ἐγώ», «δέν ἐνημερώθηκα» κλπ.

Τό ρητορικό, βεβαίως, ἐρώτημα πού φαίνεται νά προκύπτει εἶναι: «Ἐπιθυμοῦν ἄραγε οἱ ἀποδέκτες ἕναν πολιτικό λόγο πού νά ἀνταποκρίνεται στίς προδιαγραφές ἑνός ὑψηλοῦ ἤθους;».  Κι ἄν τό ἐπιθυμοῦν, θά θελήσουν ἄραγε, στήν συνέχεια, νά δικαιώσουν μέ τήν ψῆφο τους αὐτόν πού ἐκφράζει τά ἀληθινά καί ὄχι τά εὐχάριστα γιά τούς ἀκροατές; Αὐτόν πού χρησιμοποιεῖ τεκμηριωμένες ἀπόψεις καί ὄχι διαστρεβλωτικές εἰκασίες καί πού ὑποστηρίζει, τέλος, ὅσα τοῦ ὑπαγορεύει ἡ εὐθύνη καί ἡ εὐσυνειδησία του;

Στό σημεῖο αὐτό, ἀρχίζει νά διατυπώνεται σαφῶς ἡ ἀνάγκη μιᾶς ἐπι-λογῆς. Οἱ κρίνοντες, διαφωνοῦντες ἤ κατακρίνοντες τόν σύγχρονο πολιτικό λόγο, θά πρέπει νά ἀποφασίσουν ἄν θά δεχθοῦν ὅτι, οἱ ἀποδέκτες, πού πεί-θονται καί συμφωνοῦν μέ ἕναν συγκεκριμένο πολιτικό λόγο, εἶναι ἁπλῶς πα-θητικά καί δύσμοιρα θύματα ἤ, ἀντιθέτως, εἶναι συνυπεύθυνοι καί συμμέτοχοι ἑταῖροι μιᾶς συνθήκης. Ἡ ἀπάντηση πού, κατά τή γνώμη μου, πρέπει νά δεχθεῖ κατηγορηματικά τήν δεύτερη διάζευξη, τήν σ υ ν υ π ε υ θ υ ν ό τη τ α, στηρίζεται στό ὅτι, στίς ἐλεύθερες καί δημοκρατικές κοινωνίες, ὑπάρχει πάντα τό ἀδιαμφισβήτητο καί ἀποτελεσματικό ὅπλο τῆς ἐλεύθερης ψήφου. Τό δικαίωμα  πού ἔχει ὁ πολίτης γιά ἐπιλογή τῶν κυβερνώντων του, τόν χρεώνει καί μέ μιά βαριά, ἀλλά ὑπέροχη συγχρόνως, ἠ θ ι κ ή  ε ὐ θ ύ ν η. Τοῦ νά μήν εἶναι «ἰδιώτης» καί «ἀχρεῖος», κατά τήν ἀρχαία ἔννοια τῶν ὅρων.

Ἔχουν, συνεπῶς, οἱ πολίτες τήν θεμελιώδη ὑποχρέωση νά μήν εἶναι παθητικοί ἀποδέκτες καί χειροκροτητές τοῦ ὅποιου «ἀν-ήθικου» πολιτικοῦ λόγου. Ἔχουν ὑποχρέωση νά καλλιεργήσουν τίς ἀντιστάσεις τους ἐνάντια σέ ὅ,τι ὑποβαθμίζει τή νοημοσύνη καί τήν κρίση τους, ὅπως καί τίς ἀπαιτήσεις τῆς ἠθικῆς τους.

Δυστυχῶς, ὅμως, ὑπάρχει καί ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ νομίσματος, αὐτή πού διατυπώνει ὁ Ἰσοκράτης ὅταν λέει πώς: «Τό ἦθος τῶν πολιτῶν ὅλων, ἐξομοι-ώνεται μέ τό ἦθος τῶν ἀρχόντων του». Κι ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι πού ἐλλοχεύει ὁ πραγματικός κίνδυνος. Ὁ κίνδυνος τοῦ βολέματος καί τοῦ μιμητισμοῦ, πού ἐξαχρειώνει καί τά ἤθη καί τήν ἠθική. Ἡ ἔλλειψη ἀντιδράσεως πρός ὁρισμένες ἀπαράδεκτες στάσεις ζωῆς, πού, σιγά-σιγά, μετατρέπονται σέ πρότυπα, ἀποτελεῖ πιά μιά καθημερινή πραγματικότητα. Καί χρειάζεται τώρα, πού ἡ διαφθορά καλπάζει, νά ξαναχτιστοῦν - ἀπό ὅποιους πολιτικούς τυχόν βασανίζονται ἀπό ἀγωνία γιά τό μέλλον αὐτῆς τῆς πατρίδας – οἱ σωτήριες ἀντιστάσεις, με νύχια και με δόντια.

Εἶναι ἀνάγκη νά καλλιεργηθεῖ στούς πολίτες  ἡ οὐσιαστική ἐπίγνωση ὅτι  κανείς δέν εἶναι κ τ ῆ μ α καί  ὀ π α δ ό ς  κανενός. Ὅτι ἡ κατάργηση τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἀπό καί ἐν ὀνόματι τῆς πολιτικῆς, ὁδηγεῖ σέ μιά κοινωνία-ζούγκλα, καί ὅτι ὁ κάθε εἴδους φανατισμός, ὑποδηλώνει πνευματική τύφλωση. Ἀκόμα, χρειάζεται ὁ κάθε πολίτης νά πιστέψει πώς πηγή τῆς ὀρθῆς κρίσης εἶναι ἡ σωστή πληροφόρηση καί ἡ ἐνεργός  συμμετοχή στό κοινωνικό γίγνεσθαι, μέ καταλυτικό πάντα τόν ρόλο τῆς Παιδείας στήν εὐρύτερή της ἔννοια.

Οἱ συνειδητοποιημένοι πολίτες εἶναι αὐτοί πού θά ἀντιληφθοῦν ὅτι, αὐτοί οἱ ἴδιοι, μέ τίς  δ ι κ έ ς  τους ἐπιλογές, μποροῦν νά καθορίσουν τό εἶδος τοῦ

ΣΥΡΙΖΑ και Άμυνα, έχει ‘βαθύ κράτος’ και ποιας απόχρωσης;

Από ότι φαίνεται βιαστήκαμε να μιλήσουμε για «άνοιγμα στον ρεαλισμό» του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τα ζητήματα Άμυνας, όπως είχαμε γράψει αμέσως μετά την παρουσίαση των θέσεων του κόμματος για την Άμυνα πριν δυο βδομάδες. Μάλλον απόψεις περί «εθνικής στρατιωτικής σκέψης» και «εθνοκεντρικής» άμυνας, που ακούστηκαν στην παρουσίαση, αποδείχθηκε πολύ βαριές για τα στομάχια του αριστερίστικου «βαθέως κράτους» του ΣΥΡΙΖΑ.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Μερικές μέρες μετά την εκδήλωση, η Εφημερίδα των Συντακτών, με άρθρο που το υπέγραφε μέλος της γνωστής ομάδων των «Ιών» της παλιάς Ελευθεροτυπίας, έκανε μια πρωτοφανή προσωπική επίθεση σε έναν εκ των δύο εισηγητών της εκδήλωσης, τον καθηγητή Κώστα Γρίβα,παρουσιάζοντάς τον, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως την αιχμή του δόρατος κάποιου «βαθέως εθνικιστικού κράτους» το οποίο εισέδυσε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό να επιβάλλει «ακροδεξιά» ατζέντα στα θέματα Άμυνας και εξωτερικής πολιτικής.

Το άρθρο αυτό ακολούθησε ακατανόητη αλλά επιδεικτική σιωπή από πλευράς του κόμματος, ενώ δημοσίευμα της εφημερίδας Δημοκρατία υποστήριζε, ότι ο Γρίβας υποχρεώθηκε σε άμεση απομάκρυνση από την επιτροπή Άμυνας κατόπιν πιέσεων «αριστερών» κύκλων του ΣΥΡΙΖΑ.

Απ’ ότι φαίνεται δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί δια της σιωπής το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών και τις θέσεις του. Σε αυτήν την περίπτωση προκύπτουν κάποια ερωτήματα που χρήζουν απάντησης. Πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί φαιδρές συνωμοσιολογικές απόψεις περί «βαθέως κράτους» που συνωμοτεί για να εισέλθει σε αυτόν και να τον αλώσει; Πιστεύει όντως παρόμοιες απόψεις που αγγίζουν τα όρια των θεωριών του τύπου «μας ψεκάζουν»;

Ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι πιστεύει ότι θα μπορούσε ο Γρίβας, ή οποιοσδήποτε άλλος, να επιβάλλει στο κόμμα ακροδεξιά πολιτική ατζέντα; Δηλαδή, παραδέχεται εμμέσως ότι είναι κάποιου είδους ίδρυμα αποτελούμενο από νήπια ή από άτομα με ειδικές ανάγκες που δεν έχουν απόψεις και πολιτικές και ο πρώτος που έρχεται εκεί μπορεί να επιβάλλει τις δικές του; Τα στελέχη του δηλαδή, θεωρούν ότι χρήζουν ιδεολογικής προστασίας και έχουν αναθέσει παρόμοια καθήκοντα σε διάφορους κήνσορες, οι οποίοι παραδίδουν πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης κατά βούληση;

Τι ακριβώς εννοούν με τον όρο «ακροδεξιά» και «εθνικιστική πολιτική ατζέντα» σε θέματα Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής; Η αρθρογραφία του Γρίβα για τα σχετικά ζητήματαμονοπωλείται σχεδόν από κείμενα που επιχειρηματολογούν για αποφασιστική ενίσχυση τωνελληνορωσικών σχέσεων. Επίσης, έχει αρθρογραφήσει και επιχειρηματολογήσει κάποιες φορές υπέρ ακόμα και μιας στρατηγικής σχέσης με το Ιράν και ήταν ενάντιος γενικά με το δικό του σκεπτικό στο ενδεχόμενο ελληνοϊσραηλινής αμυντικής συνεργασίας. Αυτές είναι οι εθνικιστικές θέσεις;

Σίγουρα είναι θέσεις που εμάς μας έχουν βρει κατά καιρούς αντίθετους και έχουμε ουκ ολίγες φορές αρθρογραφήσει και επιχειρηματολογήσει περί του αντιθέτου! Δημόσια συζήτηση διεξάγεται με τον τρόπο αυτό! Δηλαδή εμείς που σήμερα γράφουμε αυτές τις γραμμές, που μας κατατάσσουν οι «αξιολογητές»; Αν οι απόψεις του Γρίβα είναι οι εθνικιστικές ποιες είναι οι αντιεθνικιστικές;

Ο Κώστας Γρίβας είναι ένας άνθρωπος γνωστός στον χώρο της Άμυνας και καλός γνώστης των θεμάτων αμυντικής τεχνολογίας. Τον γνωρίζουμε χρόνια και διαβάζουμε τα κείμενά του. Από ότι καταλάβαμε, συμμετείχε στην ομάδα Άμυνας ακριβώς γι’ αυτές του τις γνώσεις και αποπέμφθηκε όχι γιατί ήταν ανεπαρκής σε αυτές αλλά γιατί κατηγορήθηκε ότι δεν είχε τα σωστά… πολιτικά κριτήρια. Δηλαδή, για να το καταλάβουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ παραδέχεται ότι όταν έλθει στην εξουσία θα επιλέξει ειδικούς για να στελεχώσει τους συγκεκριμένους τομείς σε επίπεδο δημόσιας διοίκησης, με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα; Και ποιοι είναι αυτοί που θα κρίνουν ποια είναι τα φρονήματα αυτά; Μήπως οι πιο εθνομηδενιστικές ανθυποσυνιστώσες του;

Όλες οι θέσεις του προγράμματος Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάσαμε και εμείς, μετά από όλα αυτά, τελικά ισχύουν ή δεν ισχύουν;

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ

Του Sokin

NEO ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ στο βιβλιοπωλείο "Η ΑΛΛΗΛΕΥΓΓΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ"

NEO ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ στο βιβλιοπωλείο "Η ΑΛΛΗΛΕΥΓΓΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ"

ΜΕ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΛΟΒΟ 

Το Σάββατο 1 Μαρτίου 2014, στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων "ΠΕΛΑΣΓΟΣ", "Η ΑΛΛΗΛΕΥΓΓΗ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ" (Χαρ. Τρικούπη 14), θα πραγματοποιηθεί το δεύτερο "Πνευματικό Αντάμωμα", που συνεχίζει την νέα δραστηριότητα του εκδοτικού οίκου και η οποία είναι ο "ΚΥΚΛΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ", όπου ο συγγραφέας θα βρίσκεται στο χώρο του βιβλιοπωλείου, θα συζητά και θα υπογράφει τα έργα του για κάθε ενδιαφερόμενο. 

ΠΑΡΟΝ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ, ο οποίος θα συνομιλήσει με τουςαναγνώστες για τα βιβλία του σχετικά με την ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ, την ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ και τον ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ.

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΝΕΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.

Ιωάννης Χρ. Γιαννάκενας

Πολιτική Ισότητα Ίσου Καθεστώτος

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Π Ο Σ Ο ΕΧΟΥΝ αντιληφθεί οι Έλληνες Κύπριοι -ηγέτες και πολίτες- σε όλες τις πιθανές διαστάσεις και συνέπειές της, την «Πολιτική Ισότητα [18%=82%] Tων Δύο Κοινοτήτων», την οποία, αφού τσέπωσαν οι Τούρκοι απ’ τον πρόεδρο Γ. Βασιλείου με το Ψήφισμα 716 Σ.Α./ΟΗΕ το 1991, κατάφεραν να την εισπράξουν αυξημένη το 2008 απ’ τον πρόεδρο Δ. Χριστόφια, όχι πλέον ως «ισότητα κοινοτήτων», αλλά ως «ισότητα δύο ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ», τα οποία, με τη Συμφωνία Αναστασιάδη - Έρογλου του 2014 ορίζονται πλέον ξεκάθαρα ως «Δύο Συνιστώντα Κράτη με Ίσο Καθεστώς»;

Ε Ν Ω , ΛΟΙΠΟΝ, το κομματικό και κυβερνητικό ποιηματάκι, που διαρκώς εκφωνείται εξ αποστηθίσεως, λέει για «πολιτική ισότητα ΟΠΩΣ καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ» (και ουδέποτε εξηγεί εκείνο το «όπως»), οι διαδοχικοί ΠτΔ, Χριστόφιας και Αναστασιάδης, προσέφεραν στους Τούρκους την πλήρη κατάργηση οιασδήποτε αναλογίας 82%-18% και την πλήρη ισοτιμία καθεστώτων:

- ΣΤΗΝ Κοινή Δήλωση Χριστόφια - Ταλάτ της 23ης Μαΐου 2008, που εκφώνησε ο τότε των ΗΕ κ. Ζεριχούν, ορίστηκε ότι: «Αυτός ο [Διζωνικός] Συνεταιρισμός θα είναι ένα τουρκοκυπριακό Συνιστών Στέιτ [κράτος ή κρατίδιο ή πολιτεία ή μονάδα] και ένα ελληνοκυπριακό Συνιστών Στέιτ, τα οποία θα έχουν ΙΣΟΤΙΜΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ»!

- ΣΤΗΝ Κοινή Δήλωση Αναστασιάδη - Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014, αναφέρει ρητώς, στην 4η παράγραφο, ότι: «Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα αποτελείται από Δύο Συνιστώντα Κράτη με ΙΣΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ»!

Π Α Ρ Α ΤΑΥΤΑ, τα θεμελιωδώς και ουσιωδώς επιτευχθέντα διαχρονικώς από τους Τούρκους «άννοιμαν του κοφινιού» πριν καν ξεκινήσουν οι διαδοχικές (α) του 2008 και (β) του 2014 διαπραγματεύσεις, είναι πολλοί ηγέτες και πολίτες οι οποίοι καλλιεργούν τις, σκόπιμες οι μεν, αφελέστατες οι δε, παραπλανητικές ψευδαισθήσεις ότι, τάχα μου και δήθεν, αυτή η Πολιτική Ισότητα των δύο Ίσου Καθεστώτος, Συνιστώντων Κρατών, δεν καταργεί την… δίκαιη αναλογία του 82% με το 18%! Τρέφουν ακόμα και καλλιεργούν την αυταπάτη ότι, λόγου χάριν, η «δίκαιη μοιρασιά» του αμύθητου πλούτου των θεόσταλτων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της κυπριακής ΑΟΖ, θα σημαίνει, όχι «ένα σου ένα μου», αλλά κατ’ αναλογίαν 82% με 18%!!!

Ο Μ Ο Ι Ω Σ ΔΙΑΦΕΥΓΟΥΝ της προσοχής τους δύο σπουδαιότατα πασιφανή:

ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ... Έτσι θα βάλουν χέρι οι δανειστές στα ελληνικά κοιτάσματα

Δέσμια των Μνημονίων και του αγγλικού Δικαίου η Ελλάδα -Πώς ο Γ. Παπανδρέου «υποθήκευσε» ακόμα και τον ορυκτό μας πλούτο

Πετρέλαια υπάρχουν, λοιπόν! Αυτό επιβεβαιώθηκε και από πιο επίσημα χείλη. Ανοιχτά της Κρήτης, 
στο Ιόνιο, το Αιγαίο και την Ήπειρο υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις σχετικά με την ύπαρξη σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Η εξέλιξη είναι ασφαλώς θετική. Βέβαια, μαζί με την ικανοποίηση καλλιεργήθηκε και η κριτική για την «αδράνεια» του παρελθόντος, όταν ακόμα και ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου χλεύαζε την ύπαρξη υδρογονανθράκων. 

Υδρογονάνθρακες λοιπόν στην Ελλάδα και αυτό είναι αλήθεια. Το θέμα είναι σε ποια ποσότητα υπάρχουν… Γιατί υδρογονάνθρακες σε κάποια μορφή και σε κάποιες ποσότητες υπάρχουν σε πολλές περιοχές της υφηλίου. Αλλά για να μετατραπεί το «πετρέλαιο υπάρχει» σε «χρήματα υπάρχουν», πρέπει να μεσολαβήσουν προϋποθέσεις, ενέργειες, επενδύσεις και χρόνος.





Τα δεδομένα για τους υδρογονάνθρακες σε Ιόνιο και νότια της Κρήτης που έχει συγκεντρώσει η νορβηγική εταιρία PGS βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης που πραγματοποίησε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με την ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ).

Μετά το τέλος της σύσκεψης, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε λόγο για ισχυρές ενδείξεις σχετικά με την ύπαρξη σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε Δυτική Ελλάδα, Ήπειρο και Ιόνιο.
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε έσοδα ύψους έως και 150 δισ. ευρώ σε βάθος 25-30 ετών από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Οι έρευνες ολοκληρώθηκαν πέρυσι από τη νορβηγική εταιρία PGS και αυτή

Ο θίασος θα προσπαθήσει να αποφύγει την πτώση του με κάθε μέσον

Του Μελέτη Μελετόπουλου

τις Δημοκρατίες της Μπανάνας, οι «πειραγμένες» δημοσκοπήσεις αποτελούν κλασσικό επικοινωνιακό εργαλείο για την διαμόρφωση εικονικού πολιτικού κλίματος προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Τα ποσοστά που αποδίδονται στα διάφορα κόμματα, δημιουργούν αίσθηση πολιτικής δυναμικής ή αίσθηση μη δυναμικής. Κατασκευάζουν τεχνητά εικόνα εισόδου ή μη εισόδου στην Βουλή. Δίνουν προοπτική βιωσιμότητας σε ψευδο-εναλλακτικές κινήσεις που ευνοεί το σύστημα. Πλαστογραφούν στοιχειώδη λαϊκή στήριξη σε κοινωνικά ανύπαρκτα σχήματα που επαγγέλλονται την ρήξη, ενώ αποτελούν την εγγύηση της παλαιοκομματικής συνέχειας. Εξαφανίζουν, αντιθέτως, από τον προεκλογικό χάρτη, κινήσεις αυθεντικά λαϊκές και αντισυστημικές.

Η διεξαγωγή δημοσκοπήσεων μπορεί να γίνει με τρόπο επιστημονικοφανή και νομότυπο, αλλά ουσιαστικά προδιαγεγραμμένο. Γι’αυτό και, συνήθως, διάφορα κόμματα και πρόσωπα τριτοκοσμικών πολιτικών συστημάτων παραγγέλλουν δύο δημοσκοπήσεις: μία κρυφή που αποτυπώνει την αληθινή εικόνα, και μία «μαγειρεμένη» που δημοσιεύεται γιά να δημιουργήσει εντυπώσεις. Γύρω από αυτήν την μαγειρική, υφαίνεται ο ιστός της προεκλογικής συζήτησης, σε άξονες και κατευθύνσεις που ελέγχει το «σύστημα». Φυσικά πρόκειται γιά ωμή παραχάραξη της εικόνας της λαϊκής βούλησης.

Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο εργαλείο που χρησιμοποιούν οι τριτοκοσμικές ολιγαρχίες γιά να παραμείνουν στην εξουσία (ενδιαφέρουσες, γιά όποιον ενδιαφέρεται να εμβαθύνει, οι σχετικές αναλύσεις του μεγάλου Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Juan Linz). Καθεστώτα που υποδύονται τα δημοκρατικά ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, χρησιμοποιούν τα μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και τον τύπο γιά να διαμορφώσουν οπτικές απάτες. Διαθέτουν προς τούτο άφθονο «μαύρο χρήμα», που προκύπτει από την πολιτική διαφθορά, τις υπεξαιρέσεις και τις μίζες. Οπότε, όσοι διαμφισβητούν την εξουσία του κατεστημένου με δημοκρατικές διαδικασίες, προσκρούουν στην αδυναμία τους να διαθέσουν πόρους αντίστοιχους με αυτούς του κατεστημένου.

Υπάρχουν, όμως, και άλλα εργαλεία: οι διεφθαρμένες ολιγαρχίες διδάχθηκαν από τους παλαιούς τροτσκιστές την μέθοδο του εισοδισμού: όποια νέα κίνηση πολιτών εμφανίζεται, γίνεται αμέσως στόχος διείσδυσης προσώπων του κατεστημένου, που επιχειρούν να ελέγξουν ή έστω να «βραχυκυκλώσουν» εκ των έσω την κίνηση αυτή.

Αν και αυτά δεν αποδώσουν, τότε το ολιγαρχικό κατεστημένο καταφεύγει σε πιό επικίνδυνα παιχνίδια: μπορεί να προκαλέσει ελεγχόμενη ή και ανεξέλεγκτη αποσταθεροποίηση, κοινωνική αναταραχή και συγκρούσεις, ή και εθνική κρίση, προκειμένου να «παγώσει»την κοινωνία, να αναστείλει την διαδικασία πολιτικής μεταβολής και να διατηρήσει τον έλεγχο υπό συνθήκες κρίσης.

Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να προσφύγει ακόμη και σε διαδικασίες εκτάκτου

Ουκρανία: Που πάει η χώρα και με ποιους πρωταγωνιστές

Γράφει ο 
Βασίλης Γιαννακόπουλος*
γεωστρατηγικός αναλυτής


Τα νέα δεδομένα που προέκυψαν μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία ευνοούν τις επιδιώξεις της αντιπολίτευσης και δημιουργούν στα δυτικά ΜΜΕ την «ψευδαίσθηση» ότι η χώρα οδηγείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτή η πρώτη εκτίμηση για την παρούσα κατάσταση απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει κενό εξουσίας, η αστυνομία έχει ταχθεί στο πλευρό των διαδηλωτών, ο στρατός προς το παρόν δηλώνει ουδέτερος και η χώρα οδηγείται προς άγνωστη κατεύθυνση. Στις κατεξοχήν ρωσόφωνες περιοχές ανατολικά του Κιέβου, οι υποστηρικτές του Γιανουκόβιτς αμφισβητούν τη νομιμότητα του κοινοβουλίου και του υπηρεσιακού προέδρου, ωστόσο τάσσονται κατά της διάλυσης της Ουκρανίας. 

Η πολυπόθητη συμφωνία της 21ης Φεβρουαρίου, η εγκατάλειψη του προεδρικού θώκου από το Γιανουκόβιτς, αλλά και η πρόταση των ΗΠΑ και της Βρετανίας για οικονομική βοήθεια από το ΔΝΤ ή από την ΕΕ δεν συνιστούν τη λύση των μειζόνων εθνικών προκλήσεων που ταλανίζουν τον ουκρανικό λαό. Απλά, συνιστούν το «δέλεαρ» προκειμένου η χώρα να αποφασίσει ότι το μέλλον της ανήκει στη Δύση και συνεπώς να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των δυτικών εξωτερικών δρώντων. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και από ρωσικής πλευράς, όταν η Μόσχα έλαβε την απόφαση να επενδύσει 15 δισεκατομμύρια δολάρια σε ουκρανικά ομόλογα, προκειμένου να διατηρήσει το Κίεβο στη σφαίρα της δικής της επιρροής. 

Λανθασμένα, η παρούσα κατάσταση θεωρείται ως μια επιτυχία της αντιπολίτευσης.Κάλλιστα, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «πύρρειος νίκη». Ήδη, η χώρα τυπικά έχει εισέλθει σε μια προεκλογική περίοδο, κατά την οποία είναι προφανές ότι θα ενταθεί η αντιπαράθεση μεταξύ των αντίπαλων φιλοδυτικών και φιλορωσικών πολιτικών δυνάμεων. Επομένως, η διαφαινόμενη εκτόνωση της κρίσης εκτιμάται ότι θα είναι προσωρινή, εξαιτίας αφενός του όρου της συμφωνίας που προβλέπει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, αφετέρου της υφιστάμενης κρίσης ταυτότητας, η οποία είναι σχεδόν αδύνατον να υπερκερασθεί. 

Παραδόξως, στην παρούσα φάση, το μόνο που δεν χρειάζεται η Ουκρανία είναι τόσο η διεξαγωγή προεδρικών και βουλευτικών εκλογών όσο και η επιστροφή της Γιούλια Τιμοσένκο στα πολιτικά δρώμενα. Όποιο κόμμα κι αν επικρατήσει στις επικείμενες εκλογές είναι «καταδικασμένο» να υποστηρίξει τα συμφέροντα των εξωτερικών δρώντων, δηλαδή της Ρωσίας, της ΕΕ ή των ΗΠΑ, και όχι τα εθνικά συμφέροντα. Επιπρόσθετα, είναι σαφές ότι η αποδοχή από το σύνολο του ουκρανικού λαού μιας ισχνής μονοκομματικής κυβέρνησης ή κυβέρνησης συνασπισμού, που εκ των πραγμάτων θα ακολουθήσει φιλοδυτική ή φιλορωσική εξωτερική πολιτική, συγκεντρώνει ελάχιστες έως μηδενικές πιθανότητες. 

Δεδομένου ότι η εξωτερική πολιτική, η οικονομία, το έλλειμμα εσωτερικής ασφάλειας και η εν δυνάμει απειλή ενός εμφύλιου συνιστούν τα μείζονα προβλήματα της Ουκρανίας, γίνεται προφανές ότι απαιτείται ο σχηματισμός και η λειτουργία για μακρά χρονική περίοδο μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, τα μέλη της οποίας θα ασχοληθούν ουσιαστικά με την επίλυση αυτών των προβλημάτων. 



Οι ηγετικές φυσιογνωμίες της αντιπολίτευσης

Ως ισχυρός διεκδικητής για την προεδρία θεωρείται πλέον ο πρώην πρωταθλητής πυγμαχίας βαρέων βαρών Βιτάλι Κλίτσκο του φιλοευρωπαϊκού κόμματος «Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση» (Ukrainian Democratic Alliance for Reform - UDAR). Σε αντίθεση με πολλούς άλλους πολιτικούς της Ουκρανίας, δεν έχει εμπλακεί ή έστω δεν έχει κατηγορηθεί για σκάνδαλα διαφθοράς. Επιπρόσθετα, υπήρξε ο κύριος επικριτής της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς και έχει προβληθεί ιδιαίτερα από τα δυτικά και εγχώρια ΜΜΕ.

Από την πλευρά της, η Γιούλια Τιμοσένκο φαίνεται να διατηρεί αρκετούς συμμάχους στο ουκρανικό κοινοβούλιο, αλλά η χρονική περίοδος κατά την οποία διετέλεσε πρωθυπουργός μετά

Η νομοθεσία της δεκαετίας του 1920 για την ιθαγένεια1

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Ιθαγένεια καλείται ο έννομος δεσμός προσώπου τινός μετά ωρισμένης Πολιτείας".

"Το ζήτημα της Ιθαγένειας τουτέστι της διακρίσεως των υπηκόων πολιτείας τινός (ημεδαπών) και μη υπηκόων αυτής (αλλοδαπών) ενέχει μεγάλην σπουδαιότητα και δη ως προς τα πολιτικά δικαιώματα, ων απολαύωσιν αποκλειστικώς οι ημεδαποί, των αλλοδαπών στερουμένων τελείως αυτών… Έτερος θεμελιώδης περί ιθαγενείας κανών είναι ότι ουδέν πρόσωπον δύναται να έχη δύο συγχρόνως ιθαγενείας, δηλαδή ν' ανήκη εις δύο πολιτείας και παν πρόσωπον είναι πολίτης μιας και μόνης πολιτείας και εν μια και μόνη δύναται κατά το δίκαιον να εξασκή τα πολιτικά αυτού δικαιώματα. Οι δύο ως άνω θεμελιώδεις, περί ιθαγενείας κανόνες, απολύτως ορθοί εν τη θεωρία, εν τη πράξη πολλάκις δεν αληθεύουσιν. Ουδόλως ασύνηθες τυγχάνει να συναντήσωμεν πρόσωπόν τι στερούμενον πατρίδας και ιθαγενείας ή αντιθέτως να έχη νομίμως διπλήν ιθαγένειαν. Η ανώμαλος αύτη κατάστασις οφείλεται κυρίως εις την ποικιλίαν των περί ιθαγενείας νομοθεσιών των πολιτειών ης αποτέλεσμα είναι να γεννώνται πλείσται όσαι συγκρούσεις περί ιθαγενείας νόμων των διαφόρων κρατών. Η ιθαγένεια διακρίνεται εις πρωτότυπον, ην δηλαδή αποκτά πρόσωπόν τι εκ της γεννήσεως και εις παράγωγον ή επίκτητον, οσάκις δηλαδή πρόσωπόν τι αντικαθιστά προηγούμενην δι' ετέρας ως λ.χ. δια πολιτογραφήσεως και δια γάμου. Ως προς την πρωτότυπον ιθαγένειαν αι νομοθεσίαι των διαφόρων πολιτειών ακολουθώσιν εν των εξής τριών συστημάτων: 1) Η ιθαγένεια προσδιορίζεται εκ της καταγωγής (jus sanguis = το αίμα, η καταγωγή˙ εν των συστήματι τούτω αποτελούν την όλην βάσιν δια τον προσδιορισμόν της ιθαγένειας μη λαμβανομένου υπ' όψιν του τόπου της γεννήσεως… 2) Η ιθαγένεια  προσδιορίζεται εκ του τόπου της γεννήσεως αδιαφόρως των γονέων (jus soli)…, 3) Κατά το σύστημα τούτο γίνεται συνδυασμός των δύο προηγούμενων (μεικτόν σύστημα), του αίματος κατέχοντος πάντως πρωτεύουσαν θέσιν. Επιστημονικώς τυγχάνει και το ορθότερον…".

Ως προς την κτήση της ιθαγενείας δια πολιτογραφήσεως, η ελληνική νομοθεσία της δεκαετίας του 1920, ο πολιτογραφούμενος: "Υποχρεούτο να δώση ενώπιον του νομάρχου τον όρκον του Έλληνος Πολίτου έχοντα ούτω: "Οκρίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την πατρίδα και το δημοκρατικόν πολίτευμα και υπακοήν εις το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους".

Προχωρώντας διαβάζουμε: "Ο αλλοδαπός καθίσταται Έλλην από της δόσεως του όρκου. Ο νομάρχης εξάλλου δύναται να έχει το δικαίωμα να απορρίψη αίτησιν περί πολιτογραφήσεως εφ' όσον υπάρχουσι σοβαροί λόγοι δικαιολογούντες τούτο, ως λ.χ. αν ο αιτών είναι επικίνδυνος εις την δημόσιαν ασφάλειαν".

Τέλος, η τότε νομοθεσία, είχε συστήσει το "Συμβούλιον Ιθαγένειας", το οποίο αποτελούσαν ανώτατοι δικαστικοί, καθηγητές ΑΕΙ και ανώτατοι διοικητικοί παράγοντες με αποστολή "την επίλυσιν των σχετικών ζητημάτων ιθαγένειας" (τα στοιχεία αυτά καταγράφονται στη "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" του Π. Δρανδάκη, τόμ. ΙΒ' (Δωδέκατος), στο λήμμα Ιθαγένεια).

Έτσι, λοιπόν, ρυθμιζόταν, χονδρικά, το ζήτημα τις ιθαγένειας από την ελληνική νομοθεσία στη δεκαετία του ’20, κατά την οποία το ελληνικό κράτος είχε να αντιμετωπίσει και το μέγιστο πρόβλημα του ξεριζωμένου Ελληνισμού της Μικρασίας.

Τότε, μέσα στα εθνικά ερείπια, οι φορείς του κράτους είχαν μέσα στην ψυχή τους περισσότερη Ελλάδα και περισσότερο πατριωτισμό από τους πολιτικάντηδες της μεταπολίτευσης, οι οποίοι με τις παροχές και την κοπριτοκρατία και στο όνομα ενός νοσηρού προοδευτισμού αφυδάτωσαν την έννοια και την ουσία της πατρίδος.

Μιας πατρίδος της οποίας αλλοίωσαν την εθνική σύνθεση με αθρόες πολιτογραφήσεις στίφη λαθρομεταναστών,στους οποίους μάλιστα δόθηκε και το δικαίωμα ψήφου στις περασμένες δημοτικές εκλογές.

Πρόκειται για μια σκαστή παρανομία του ΠΑΣΟΚ, την οποία ευτυχώς το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική (την απόφαση αυτή σχολίασα σε προηγούμενο σχόλιό μου).

ΟΔΕΓ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΟΥ 1ου ΕΛΛΗΝΟΚΡΟΑΤΙΚΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ

Ἡ Πρεσβεία τῆς Δημοκρατίας τῆς Κροατίας στὴν Ἑλλάδα καὶ ὁ Ὀργανισμὸς γιὰ τὴν Διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας (ΟΔΕΓ) διοργάνωσαν ἐκδήλωση μὲ θέμα: «Παρουσίαση τοῦ 1^ου Ἑλληνοκροατικοῦ Λεξικοῦ», τὴν Παρασκευὴ 21 Φεβρουαρίου 2014 στὴν Στοὰ τοῦ Βιβλίου.

Στὴν ἐκδήλωση παρευρέθησαν πλῆθος διακεκριμένων ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ πνεύματος (πρ. Ὑπουργοί, Καθηγητὲς Παν/μίων, Ἐρευνητὲς τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, Συγγραφεῖς, Ἐκπαιδευτικοί, Δημοσιογράφοι, κ.λπ.).

Στὴν ἀρχὴ τῆς ἐκδηλώσεως ἀπηύθυναν χαιρετισμοὺς ὁ Πρέσβυς τῆς Δημοκρατίας τῆς Κροατίας στὴν Ἑλλάδα, Dr. Ivan Velimir Starcevic (στὰ ἑλληνικὰ καὶ στὰ κροατικὰ) καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ ΟΔΕΓ Κ. Καρκανιᾶς.

Στὴν συνέχεια, ὁ κ. Aleksandar Sunko ἔδωσε τὸν λόγο στοὺς ἐπίσημους ὁμιλητὲς τῆς ἐκδήλωσης, τὸν κο Παναγιώτη Ἀσημόπουλο, Φιλόλογο καὶ Καθηγητὴ στὴν Στρατιωτικὴ Σχολὴ Εὐελπίδων καὶ τὸν κο Χρ. Χαραλαμπάκη, Καθηγητὴ Γλωσσολογίας τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ ἐπαίνεσαν τὴν Koraljka Crnkovic γιὰ τὴν ἐξαίρετη συγγραφὴ τοῦ χρηστικοῦ λεξικοῦ, τόνισαν ὅτι ἡ παροῦσα ἔκδοση θὰ συμβάλει στὴν διεύρυνση τῶν πολιτιστικῶν σχέσεων τῶν δύο Χωρῶν.

Ἀκολούθως, τὸν λόγο ἔλαβε ἡ κα Koraljka Crnkovic, ἡ ὁποία ἐμφανῶς συγκινημένη, ἀφοῦ εὐχαρίστησε τοὺς ὁμιλητὲς γιὰ τὶς ἰδιαίτερα κολακευτικὲς καὶ τιμητικὲς ἀπέναντι στὸ πρόσωπό της καὶ στὸ ἔργο της ἀναφορές, ἔκανε μία σύντομη παρουσίαση τοῦ περιεχομένου τοῦ Λεξικοῦ. Ὅπως χαρακτηριστικὰ ἐπεσήμανε εἶχε ὡς ὁδηγό της, τὰ λόγια τοῦ Νίκου Καζαντζάκη : «Ἡ πίστη κουνάει βουνά, θὰ τὰ κουνήσω!», τὰ ὁποῖα τὴν ἐμψύχωναν νὰ συνεχίζει, ὅταν λύγιζε ἀπὸ τὶς ἀτέλειωτες ὧρες μελέτης. Ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, εἶπε, τὴν ὤθησε νὰ ἀναλάβει μία δύσκολη ἀποστολή, μία «Ὀδύσσεια» ὀκτὼ χρόνων μὲ αἴσιο τέλος καὶ ἐπίτευγμα τὸ πρῶτο ἑλληνο-κροατικὸ λεξικό.

Τέλος, ἡ ἐκδήλωση ὁλοκληρώθηκε μὲ τὴν ἀπόδοση δύο κροατικῶν μουσικῶν ἔργων ἀπὸ τὸν Mislav Rezic, σολίστ καὶ καθηγητὴ κιθάρας. Σημειώνουμε ὅτι ὁ πρῶτος συνθέτης εἶναι ὁ σημερινὸς Πρόεδρος τῆς Κροατίας, Ivo Josipovic καὶ ὁ ἄλλος ἦταν ὁ Κροάτης ἑλληνικῆς καταγωγῆς, Boris Papandopulo.

Τὴν ἐκδήλωση παρακολούθησαν περισσότεροι ἀπὸ ἑκατὸν πενήντα προσκεκλημένοι, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν ἔντονο ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ λεξικό.

www.odeg.gr  

Ο Ομπάμα δεν θα δώσει άλλη ευκαιρία στον Ερντογάν

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Ένα από τα προσφιλή μου θέματα ως ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον είναι η εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση της πορείας των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων, επειδή επηρεάζονται η Ελλάδα και η Κύπρος και, λόγω της έχθρας που αναπτύσσεται με το Ισραήλ, δημιουργούνται εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο.

Περιέργως, οι απειλές της Τουρκίας και η συχνή-πυκνή εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ προβλημάτισε την Ουάσιγκτον, η οποία σε συνδυασμό με την επιβεβαίωση των ήδη έγκυρων πληροφοριών της CIA για την υποστήριξη που προσφέρει το καθεστώς του Τούρκου πρωθυπουργού στους ισλαμιστές αντάρτες που μέσω της Τουρκίας συνέρρευσαν στη Συρία, ανάγκασαν τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα να σηκώσει το τηλέφωνο και να επικοινωνήσει με τον πρώην στενό του φίλο. Οποιοσδήποτε διαβάσει την ενημέρωση που έγινε στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους για το τηλεφώνημα, θα καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα με τα δικά μας: ότι ο Αμερικανός πρόεδρος ήταν θυμωμένος.

Βεβαίως, μερικοί αναλυτές στην Ελλάδα και την Κύπρο, που ενημερώνουν τις ηγεσίες των δύο χωρών, με βάση μόνο το τηλεφώνημα προχώρησαν σε συμπεράσματα που τα διακρίνει ηάγνοια, για να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη ανοησία. Ισχυρίστηκαν ότι επαναθερμάνθηκε η σχέση του κ. Ομπάμα με τον κ. Ερντογάν, και ότι θα δημιουργήσουν μέτωπο εναντίον του Ισράηλ και το πρώτο θύμα θα είναι η Κύπρος.

Πρέπει να θυμίσουμε ότι από τον Μάιο του 2013, που συναντήθηκαν –και τα «έσπασαν»- στο Λευκό Οίκο, ξαναβρέθηκαν όρθιοι και για 3 λεπτά στην Αγία Πετρούπολη. Τηλεφωνικά μίλησαν ελάχιστες φορές που μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Να σημειώσω ότι προηγουμένως συνομιλούσαν σε εβδομαδιαία σχεδόν βάση.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, λοιπόν, τηλεφώνησε βασικά για να διαμαρτυρηθεί, διότι το μεγάλο μυστικό για τις σχέσεις του αρχηγού της ΜΙΤ με το Ιράν και τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, ήταν πλέον κοινό. Ο κ. Ομπάμα βομβαρδίστηκε από επιστολές σημαντικών Αμερικανών πρώην αξιωματούχων, οι οποίοι του ζητούσαν να «παγώσει» τις σχέσεις με την Αγκυρα, υπογραμμίζοντας την έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του ισλαμιστή ηγέτη. Μερικοί εκ των διαμαρτυρομένων ήταν πρώην συνεργάτες του στο Λευκό Οίκο.

Στη συνέχεια ακολούθησε βροχή δημοσιευμάτων. Τα διάβαζα και δεν πίστευα στα μάτια του, ότι οι σκληρές αναφορές και κατηγορίες αφορούσαν τον «αγαπημένο ηγέτη» του Μπάρακ Ομπάμα, με τον οποίο συμφώνησαν να μιλούν στον ενικό και να δίνουν συμβουλές ο ένας στον άλλο για τον τρόπο ανατροφής των θυγατέρων τους. Εχω μεγάλη εκτίμηση για τους Αμερικανούς δημοσιογράφους, διότι τιμούν το επάγγελμα δίνοντας μάχες καθημερινά στις ενημερώσεις. Εάν δεν γνωρίζει κανείς πρόσωπα και πράγματα, και βλέπει «ζωντανά» την ενημέρωση στο Λευκό Οίκο κι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ σίγουρα θα υποθέσει ότι οι ερωτώντες ανήκουν στη σφαίρα επιρροής των εχθρών της Αμερικής. Δεν συμβαίνει αυτό.

Οι δημοσιογράφοι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Απέναντι τους είναι πάντα το κράτος, όπως πρέπει να συμβαίνει με όλους τους δημοσιογράφους σε όλο τον κόσμο. Διότι ο δημοσιογράφος πρέπει να υποστηρίζει πάντα το δίκαιο των πολιτών. Η συντονισμένη επίθεση δεν άφηνε καμία αμφιβολία ότι η ενημέρωση έγινε από την ίδια ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ πηγή, η οποία δεν διαψεύστηκε ποτέ.

Ο Ταγίπ Ερντογάν κυβερνά με αυταρχισμό, έχοντας αθόρυβα καταργήσει πολλές ελευθερίες των πολιτών. Η Αμερική διαμαρτύρεται και είναι γεγονός πως ο πρόεδρος Ομπάμα ήταν απόλυτος στα φαινόμενα της διαφθοράς, που σαρώνον τη ζωη της χώρας. Ανάμεσα στους «νονούς» είναι και ο πολυγαπημένος υιός του Τούρκου πρωθυπουργού.

Παράλληλα, ο κ. Ομπάμα εξέφρασε σφοδρά παράπονα για τις επιθέσεις εναντίον των Αμερικανών διπλωματών, τους οποίους συνέδεσε με τα γεγονότα διαφθοράς, που αποκάλυψαν οι Τούρκοι εισαγγελείς. Είναι ένα από τα θέματα, για τα οποία δεν συγχωρεί κανένα ο εκάστοτε πρόεδρος της Αμερικής. Οι παλαιότεροι θυμούνται με

Οι Μ.Κ.Ο. και στα σχολικά βιβλία

Του Δημήτρη Νάτσιου

Κάθε τόσο ραγίζει κι ένας οχετός και εισπνέουμε τις αναθυμιάσεις, πιάνουμε τις μύτες μας. Τώρα έχουμε τις Μ.Κ.Ο., το νεοταξικό αυτό πονήρευμα διαρπαγής χρήματος. Το καρύκευμα; αγαθοεργίες, φιλανθρωπίες, οικτιρμοί και ευσπλαχνίες-«το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος»- και κάτω από το κέλυφος, καθάρματα και φιλάργυροι απατεώνες. «Έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής και αδικίας». (Ματθ. Κγ’ 25). Έκλεβαν, με τις ευλογίες της καταδιαφθαρμένης εξουσίας, και παρουσιάζονταν και ως ευεργέτες. Να τους δώσουν και επαίνους να τους στήσουν και ανδριάντες…     (Στους «Βίους Παραλλήλους» του Πλουτάρχου, όπου σκιαγραφείται ένας Έλληνας και ένας Ρωμαίος, στο «Αριστείδης και Κάτων» αναφέρεται κάτι «νόστιμο». Ρώτησαν τον Κάτωνα τον Πρεσβύτερο, γιατί δεν τον τίμησε η πολιτεία με ανδριάντες, όπως τόσους και τόσους άλλους Ρωμαίους και εκείνος απάντησε: «Προτιμώ να ρωτούν οι άνθρωποι γιατί δεν μου έστησαν ανδριάντα, παρά γιατί μου έστησαν». «Μάλλον γαρ βούλομαι ζητείσθαι διά τι μου ανδριάς ου κείται ή διά τι κείται». Σήμερα «ευεργετούν» πολλοί για ιδιοτελείς σκοπούς-φοροαπαλλαγές, ρουσφέτια, επωνυματοφορία-και καλούν και τα κανάλια να καλύψουν και να προβάλλουν την «φιλάνθρωπη» ψυχή τους. Εκτός θέματος, παρενθετικά, να αναφέρω ότι ο Πλούταρχος στους «Παράλληλους Βίους», Ελλήνων και Ρωμαίων, συμπεριέλαβε και έναν με τίτλο «Αλέξανδρος και Καίσαρ». Τον Αλέξανδρο, τον Μέγα, τον θεωρεί Έλληνα).   Και βέβαια, για να επανέλθω στο θέμα, κατά το κρανιοκενές σύνθημα του Νέου Σχολείου, «Σχολείο ανοικτό στη ζωή» -ποιά «ζωή» άραγε; Τι να δουν τα παιδιά και τι «να θαυμάσουν» απ’ αυτήν την ζωή; την διαφθορά και τον εκφυλισμό;- δεν μπορούσε να μείνει πίσω η Εκπαίδευση από το περιρρέον κλίμα. Στα νέα βιβλία «Γλώσσας» φιλοξενείται κείμενο στο οποίο εκθειάζονται οι Μη Κυβερνητικές…Συμμωρίες. (Με ωμέγα, εκ του συν+μωρία. Ειπώθηκε ότι υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις. Δεν αμφιβάλλω. Να δημοσιευτούν τα ονόματα αυτών, για να μην καίγονται μαζί με τα ξερά και τα χλωρά). Στο βιβλίο «Νεοελληνική Γλώσσα» της Γ’ Γυμνασίου, σελίδα 116 «κείται»… κείμενο με τίτλο «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις». Το παραθέτω ολόκληρο:   «Κείμενο 8 [Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις]   Κατηγορούμε συχνά την ανθρωπότητα πως, ενώ τον τελευταίο αιώνα έχει επιτελέσει τεράστια επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, στον τομέα της ηθικής έχει μείνει πίσω. Υπάρχει κάτι που αντικρούει αυτή την άποψη: η δημιουργία και παρουσία, στο δεύτερο του αιώνα μας, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (NGOs-Non Government Organizations). Πίσω από αυτά τα αρχικά κρύβονται πασίγνωστες κινήσεις όπως η Γκρην Πις, η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα και οι Γιατροί του Κόσμου, το Παρατηρητήριο των Συμφωνιών της Ελσίνκι, η Ομάδα για την Προστασία των Μειονοτήτων κ.ά. [...]   Οι οργανώσεις αυτές λέγονται μη κυβερνητικές, γιατί δεν εξαρτώνται από κυβερνήσεις (ευτυχώς-η ανεξαρτησία είναι προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία τους). Οι πόροι είναι από εισφορές μελών, δωρεές, ιδρύματα και διεθνείς οργανώσεις. Η συνολική προσφορά τους είναι εντυπωσιακή: έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές, έχουν προστατέψει πολλές χιλιάδες ανθρώπων από βασανιστήρια και καταπίεση, έχουν βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Εδώ στην Ελλάδα τις αντιμετωπίζουμε περίεργα: Όταν η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι καταγγέλουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, γράφουμε την είδηση στην πρώτη σελίδα. Όταν οι ίδιες οργανώσεις διαμαρτύρονται για καταπίεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σλαβόφωνων ή των Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, είναι ανθελληνικές και πληρωμένες από ξένα κέντρα. Ουσιαστικά μας ενοχλεί η ανεξαρτησία τους: θα τις θέλαμε με το μέρος μας (όπως και όλες τις άλλες εξουσίες) και ξεχνάμε ότι αυτό θα καταργούσε αυτόματα το διεθνές τους κύρος.   Είμαι υπερήφανος που ανήκω στις περισσότερες από αυτές τις οργανώσεις. Πιστεύω πως ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, ενιαία και αδιαπραγμάτευτα, είναι η μόνη ιδεολογία που μας απέμεινε-αλλά και η μόνη που μας χρειάζεται».   Ποιός το υπογράφει αυτό το «παιδαγωγικό» και λίαν επωφελές για τους ανώριμους ακόμη Ελληνόπαιδες κουρελούργημα; Ο Νίκος Δήμου, ο άνθρωπος που, κατά τον τίτλο ενός βιβλίου του, αισθάνεται δυστυχής που είναι Έλληνας. (Ο τίτλος είναι «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας»). Επειδή κάθε κείμενο, το οποίο περιέχεται ιδίως στα βιβλία «Γλώσσας» υπηρετεί αμιγώς και μόνον διδακτικούς στόχους, σε ποιον στόχο… στοχεύει το προαναφερθέν απόσπασμα; (Τα αποσπάσματα ενίοτε είναι και …εκτελεστικά).   Παρένθεση και πάλι, συναφής με το θέμα. Σύλλογος, εξαίρετος και δραστήριος, με έδρα την Καβάλα, απέστειλε στο υπουργείο Παιδείας επιστολή «εξώδικη δήλωση-

Στα χέρια των ναζί η Ουκρανία: Απαγορεύουν δια νόμου την Ελληνική γλώσσα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων

Εν μέσω του απόλυτου χάους και των αδιεξόδων στο διπλωματικό κομμάτι βρίσκεται η Ουκρανία, η οποία συνεχίζει να μετράει τις πληγές της έπειτα από τα αιματηρά επεισόδια των τελευταίων μηνών.

Τα επεισόδια μπορεί να μεταφέρονται στο ανατολικό ,φιλορωσικό κομμάτι της χώρας, ωστόσο, τους δρόμους του Κιέβου φαίνεται πως περιφρουρούν ακροδεξιές, νεοναζιστικές ομάδες, ενώ και οι πρώτες αποφάσεις της προσωρινής κυβέρνησης τους δίνουν μεγάλη εξουσία.

Οι πρώτοι νόμοι της νέας Βουλής: Σκληρές απαγορεύσεις και νεοναζί σε υπουργεία

Οι πρώτοι νόμοι που βγήκαν στη δημοσιότητα μάλλον επιβεβαιώνουν τη διολίσθηση της χώρας σε ακροδεξιά εθνικιστικά πρότυπα δημιουργώντας ανησυχία στην Ευρώπη.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους βάζουν στο στόχαστρο το κομμουνιστικό κόμμα της χώρας, τις μειονότητες, αποποινικοποιούν τη ναζιστική προπαγάνδα και τοποθετούν σε θέσεις κλειδιά μέλη της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας».

Χαρακτηριστικά μερικοί από τους νέους νόμους:

• Σχέδιο απόφασης για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας
• Σχέδιο ψηφίσματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της σοβιετικής κατοχής
• Κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε τη ναζιστική προπαγάνδα
• Διορισμό ως υπουργού Εσωτερικών του ακροδεξιού Αβάκοφ και διορισμό των μελών της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας» στο Υπουργείο
• Σχέδιο απόφασης για το «Πάνθεον των εθνικών ηρώων»
• Σχέδιο διατάγματος για την εισαγωγή δημοσιονομικών περιορισμών
• Σχέδιο ψηφίσματος για απόδοση τιμών στους συμμετέχοντες στις ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια των ειρηνικών διαδηλώσεων
• Σχέδιο απόφασης για το διορισμό του μέλους του κόμματος "Svoboda" Α.Mahnitskogo στο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα.
• Σχέδιο Νόμου για τα καθήκοντα του Προέδρου της Ουκρανίας.
• Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό μέλους του (φιλογερμανικού) κόμματος "UDAR" ως επόπτη της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας
• Σχέδιο απόφασης της απόλυσης από την υπηρεσία των στρατιωτών και αξιωματικών των σωμάτων ασφαλείας. (Στη θέση τους προσλαμβάνονται μέλη των ακροδεξιών ομάδων).
• Σχέδιο απόφασης κατάργησης του δικαιώματος των μειονοτήτων στη χρήση της γλώσσας τους. Απαγορεύθηκαν τα Ρωσικά, Ρουμανικά, Ουγγρικά και Ελληνικά (οι Έλληνες της Ουκρανίας ανέρχονται σε 100.000 και κατοικούν στις περιοχές της Μαριούπολης και του Ντόνετσκ με συνολικά 48 ελληνικά χωριά, εκλέγουν μάλιστα και περί τους 11 βουλευτές, διαβάστε περισσότερα σε δημοσίευμα του Euronews)

Ακροδεξιοί ελέγχουν το Κίεβο – Διαλύθηκαν τα ουκρανικά ΜΑΤ στη θέση τους νεοναζί;

Ο προσωρινός υπουργός Εσωτερικών της χώρας ανακοίνωσε μέσω facebook τη διάλυση των περιβόητων Μπερκούτ, των δυνάμεων ασφαλείας που πρωτοστάτησαν στα βίαια επεισόδια στο Κίεβο και αποτελούσαν τον φόβο και τον τρόμο των διαδηλωτών.

«Οι Μπερκούτ δεν υπάρχουν πια. Υπέγραψα το υπ' αριθμόν 144 διάταγμα με ημερομηνία 25 Φεβρουαρίου 2014 για τη διάλυση των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας Μπερκούτ», έγραψε ο Αρσέν Αβάκοφ.
Οι Μπερκούτ ήταν η αιχμή του δόρατος της καταστολής των διαδηλώσεων στην Ουκρανία και σε φωτογραφίες εμφανίζονται να πυροβολούν τα πλήθη με πραγματικές σφαίρες.
Τουλάχιστον 82 άνθρωποι, ανάμεσά τους περίπου 10 αστυνομικοί σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομικούς την περασμένη εβδομάδα στο Κίεβο.

Συγκρούσεις στην Κριμαία: Εισβολή στο περιφεριακό Κοινοβούλιο – Ενας νεκρός

Βρετανοί και υδρογονάνθρακες

ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

Στο επίκεντρο οι σχέσεις Κυπριακής Δημοκρατίας-Ηνωμένου Βασιλείου
Το μόνο ιδανικό σημείο για έρευνα στην κυπριακή υφαλοκρηπίδα φαίνεται αδιαμφισβήτητα να βρίσκεται στην ε/κ πλευρά οποιασδήποτε γραμμής, εκτιμούσαν οι Βρετανοί το 1977

Μέρος β’
Το πρώτο μέρος των βρετανικών αποδεσμευμένων εγγράφων για το 1981, που αναφέρονται σε θαλάσσιες έρευνες, δημοσιεύθηκε στη «Σημερινή» στις 10 Φεβρουαρίου 2014, με τίτλο «Βρετανικό ενδιαφέρον για υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο;», σχετικά με έντονη βρετανική δραστηριότητα για «επιστημονικές» έρευνες στα ελληνικά και τουρκικά χωρικά ύδατα. Στο δεύτερο μέρος γίνεται λόγος για επέκταση των θαλάσσιων υδάτων στα 12 μίλια και τις σκέψεις που υπήρχαν επί του θέματος.

Στόχοι κοντά στη θάλασσα
Τον Οκτώβριο του 1981, το Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας και το Τμήμα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας συζητούσαν την αναγκαιότητα πλέον να επεκτείνονταν τα θαλάσσια ύδατα που παράκεινται στις βάσεις από τα τρία μίλια στα 12. Αυτό, έλεγαν, ήταν αναγκαίο για την άμυνα των αεροδιαδρόμων τους, σε περίπτωση τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον της βάσεως Ακρωτηρίου και θα βοηθούσε και τις θαλάσσιες περιπόλους τους να είναι εντός του νόμου. «Οι περισσότεροι στόχοι στις βρετανικές βάσεις βρίσκονται βεβαίως κοντά στη θάλασσα», σημείωνε επιστολή ημερ. 1 Οκτωβρίου 1981, από το Υπ. Άμυνας προς το Φόρεϊν Όφις.

Το θέμα συζητήθηκε ευρέως καθ΄όλον το 1981, και ετοιμάστηκαν και χάρτες, όπως μας φανερώνουν περαιτέρω έγγραφα. Όμως τελικά επικράτησε η σοφότερη θέση του κ. D.J. Plumbly του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης στο Φόρεϊν Όφις, (τουλάχιστον με όσα έγγραφα αποδεσμεύθηκαν μέχρι σήμερα), ο οποίος ήταν αντίθετος με τη θέση του Υπ. Άμυνας. Ο κ. Plumbly διατηρούσε την ισχυρή γνώμη ότι δεν έπρεπε να διασαλευτούν οι σχέσεις τους με την Κυπριακή Δημοκρατία, εφόσον η ύπαρξή τους στις βάσεις βασίζεται στην καλή θέληση των Κυπρίων, πέραν των άλλων περαιτέρω δυσκολιών και προβλημάτων που θα δημιουργούσε. Υποστήριζε όπως τα ύδατα υπό τη δικαιοδοσία των βάσεων παραμείνουν στα 3 μίλια, και ότι οποιαδήποτε πρόταση για πιθανές έρευνες για πετρέλαιο στα ύδατα αυτά πρέπει να μελετηθεί σε συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία και που θα λαμβάνει υπόψη τις στρατιωτικές τους ανάγκες και την ασφάλεια.

Απειλή οι έρευνες;
Ο εν λόγω αξιωματούχος παρέπεμψε τους συναδέλφους του στην εμπεριστατωμένη έκθεση που είχε ετοιμάσει τον προηγούμενο χρόνο το Αρχηγείο των βρετανικών βάσεων στην Επισκοπή, και είχε σταλεί στο Υπ. Άμυνας στο Λονδίνο με αντίγραφο στο Φόρεϊν Όφις, ημερομηνίας 22 Ιανουαρίου 1980, με τίτλο «Έρευνες πετρελαίου στα χωρικά ύδατα». (Η έκθεση εκείνη είχε ετοιμαστεί σε σχέση με το ενδιαφέρον Αμερικανών και καλύψαμε το θέμα στη «Σημερινή» στις 7 Δεκεμβρίου 2010).

Στην εν λόγω έκθεση αναλύονταν οι υποχρεώσεις της Βρετανίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και οι οποίες κάνουν αδύνατη την πιθανότητα έκδοσης άδειας σε τέτοιες εταιρείες για εξερεύνηση πετρελαίου, στα θαλάσσια ύδατα των βάσεων. Τονίζεται στην έκθεση αυτή ότι, σε τέτοια περίπτωση,

1. Η διοίκηση των βάσεων δεν μπορεί να παραχωρήσει δικαιώματα/άδειες σε εταιρείες πετρελαίου στα ύδατα των βάσεων, τέτοιες αιτήσεις θα πρέπει να σταλούν στην Κυπριακή Δημοκρατία.
2. Η Δημοκρατία θα συντονίζει οποιεσδήποτε τέτοιες προσεγγίσεις από εταιρείες πετρελαίου και, αν δοθεί άδεια, τότε η Δημοκρατία θα επικοινωνήσει με τη Διοίκηση των βάσεων.
3. Η Διοίκηση τότε θα διεξαγάγει τις δικές τις διαβουλεύσεις με το Αρχηγείο των Δυνάμεών της ως προς το αν μπορούν τέτοιες έρευνες να γίνουν χωρίς να επηρεάζουν τις στρατιωτικές απαιτήσεις και τις ανάγκες ασφάλειες, και να συμβουλεύσει τη Δημοκρατία αναλόγως.
4. Οι όροι οποιασδήποτε άδειας από τη Δημοκρατία θα πρέπει να κάνουν ξεκάθαρο ότι η Διοίκηση έχει απόλυτη δύναμη να ελέγχει ή να σταματά τέτοιες επιχειρήσεις, αν ενοχλούν τις υπηρεσίες της ή ιδιωτικά δικαιώματα.
5. Όλα τα δικαιώματα και φόροι πληρώνονται και δίδονται στη Δημοκρατία.

Στην πραγματικότητα, έστω και περιορισμένη έρευνα θα απειλεί τη λειτουργία των στρατιωτικών μας επιχειρήσεων στις βάσεις, αν τοποθετηθούν πλατφόρμες και γίνονται σεισμικές εκρήξεις για γεωφυσικές έρευνες. Μεγάλης κλίμακας εξερευνήσεις για πετρέλαιο στα χωρικά ύδατα των βάσεων θα μας αλλάξουν όλως διόλου την ταυτότητά μας...».

Έρευνες και στην Ανατολική Μεσόγειο
Οι βρετανικές έρευνες επεκτείνονταν και στην Ανατολική Μεσόγειο, και κάλυπταν και την περιοχή της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Σημείωμα υπογραμμένο από τον κ. D.J. Plumbly του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης του Φόρεϊν Όφις, με τίτλο «Προτεινόμενη έρευνα του NERC (Natural Environment Research Council) στην Ανατολική Μεσόγειο», έγραφε:

«Τα έγγραφα για τα έτη 1977/78 μας παρουσιάζουν τις δυσκολίες τέτοιων ερευνών στην περιοχή της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Το μόνο ιδανικό σημείο για έρευνα στην κυπριακή υφαλοκρηπίδα φαίνεται αδιαμφισβήτητα να βρίσκεται στην ε/κ πλευρά οποιασδήποτε γραμμής. Όμως, αν το NERC