Του δημοσιογράφου Δημήτρη Συμεωνίδη
Προέδρου της παραρτήματος της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα στην Αυστραλία
Η τοποθέτηση της Θ. Δραγώνα στην Γενική Γραμματεία του υπουργείου Παιδείας, ξεσήκωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, θύελλα αντιδράσεων. Τούτο ήταν απόλυτα φυσιολογικό, μιας και η Θάλεια Δραγώνα έχει επανειλημμένα τοποθετηθεί με άρθρα, στα βιβλία και τις παρεμβάσεις της με θέσεις που θίγουν το κοινό αίσθημα του ελληνικού λαού.Σε πλήρη ευθυγράμμιση με το κλίμα της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης αυτοκρατορίας, που θέλει τον άνθρωπο έναν ανέστιο υπήκοο της δικτατορίας της αγοράς, η Θ. Δραγώνα προωθεί εδώ και χρόνια μέσα από τα άρθρα και τα βιβλία της μια νέα, αποεθνικοποιημένη, εργαλειακή εκδοχή της εκπαίδευσης. Σύμφωνα με την κυρία Δραγώνα, το σχολείο θα πρέπει να προσαρμοστεί πλήρως στην νέα «παγκοσμιοποιημένη» πραγματικότητα της χώρας μας εγκαταλείποντας κάθε αναφορά στο συλλογικό φαντασιακό αυτής της κοινωνίας, τις ιδιαίτερες αξίες, τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό της. Για την κυρία Δραγώνα, όλα αυτά, καταδικάζονται συλλήβδην ως οπισθοδρομικός εθνοκεντρισμός. Δίχως όλα αυτά δεν υπάρχει παιδεία. Ένα δήθεν «πολυπολιτισμικό», δίχως ταυτότητα σχολείο είναι ένα φαστ φουντ σχολείο που μεταδίδει ξερές πληροφορίες και κούφιες δεξιότητες, φτιάχνοντας πειθήνιους υπηκόους και άκριτους καταναλωτές.
Δίχως όλα αυτά δεν υπάρχει κοινωνία. Εάν κατεδαφίσουμε τη συλλογική ταυτότητα των Ελλήνων τι θα απομείνει; Μια πολυεθνική βαβέλ, όπου επικρατεί ο πόλεμος των διαφορετικών ομάδων μεταξύ τους, μέσα σε συνθήκες ατομισμού, εξαθλίωσης, εγκληματικότητας και φτώχειας. Δίχως όλα αυτά, τέλος, δεν υπάρχει ελευθερία. Ένας λαός συγκροτείται σε ελεύθερο σώμα, διεκδικώντας την δική του κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα, τον πολιτισμό και την μνήμη του παρελθόντος του. Δίχως αυτά, καταλήγει δούλος στα χέρια των πολυεθνικών, των ελίτ, και των πρεσβειών.
Και βέβαια, καθ’ όλη την διάρκεια της νεώτερης –τουλάχιστο– ιστορίας του, ο ελληνικός λαός έχει δώσει αγώνες για την ελευθερία και την δικαιοσύνη, αγώνες παγκόσμιας ακτινοβολίας, μπροστά στους οποίους οι εφήμεροι τεχνοκράτες φαντάζουν, βεβαίως, ελάχιστοι. Εξάλλου, τι καλύτερη απόδειξη για το επικίνδυνα αδιέξοδα που ελλοχεύουν πίσω από τις απόψεις της Θ. Δραγώνα από το γεγονός ότι, για τα τελευταία 15 χρόνια, οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν διαλύσει την ελληνική εκπαίδευση, καθοδηγούνται και καταρτίζονται από τους ομοϊδεάτες της στα παιδαγωγικά ινστιτούτα και τα αντίστοιχα τμήματα του πανεπιστημίου. Για να μην μιλήσουμε για τα ευρωπαϊκά προγράμματα των εκατομμυρίων ευρώ που διαχειρίζονται οι συνοδοιπόροι της κ. Δραγώνα, αλλά και πολύ συχνά η ίδια.
Οι κυβερνώντες και οι απολογητές τους γνωρίζουν πολύ καλά, ότι εξαιτίας όλων αυτών, η επιλογή τους δεν επικροτείται από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Γι’ αυτό και στον αγώνα τους για την υπεράσπιση της ακόμα και ακαδημαϊκά διάτρητης Θ. Δραγώνα, το μόνο που μπορούν να επικαλεστούν είναι το σκιάχτρο της Άκρας Δεξιάς, γιατί δίχως αυτό, οι νεοφιλελεύθεροι εθνομηδενιστές και οι λοιποί κοσμοπολίτες υποστηρικτές της, είναι σίγουρο ότι θα ήταν στριμωγμένοι στην γωνία.
Είτε το θέλουν, είτε όχι όμως, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αντιτίθεται στις θέσεις που πρεσβεύει η Θ. Δραγώνα για το περιεχόμενο της ελληνικής εκπαίδευσης –όπως επίσης αντέδρασε και στην καθιέρωση του άθλιου βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, που στήριζε η ίδια και άλλοι συνοδοιπόροι της. Η απομάκρυνσή της από τη θέση της, λοιπόν, είναι πρώτα και κύρια ζήτημα δημοκρατίας. Κι αφού δέχεστε ότι ο λαός είναι τυπικά κυρίαρχος, τότε είστε υποχρεωμένοι να σεβαστείτε την βούλησή του, και να αποσύρετε την Θ. Δραγώνα από τη Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Παιδείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου