Ελληνικό Κράτος: Το ανώτατο στάδιο της διεθνούς μαστροπείας

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα


Τα όσα συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν στους κόλπους του λεγόμενου ελληνικού κράτους ανατρέπουν όλες τις επί του προκειμένου θεωρίες που προσπάθησαν να το ερμηνεύσουν και να προσδιορίσουν τη φύση του.Ο Γερμανός φιλόσοφος Φ. Νίτσε θα πει γι΄ αυτό ότι «είναι το πιο ψυχρό τέρας απ’ όλα τα τέρατα», ενώ ο ομοεθνής του Γ. Χέγκελ θα το χαρακτηρίσει ως «έκφραση της ηθικής ιδέας», ενώ οι επίσης συμπολίτες τους Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς, στο περίφημο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, θα το χαρακτηρίσουν ως «επιτροπή διαχείρισης των συμφερόντων της αστικής τάξης». Αν προσπαθήσει κάποιος να εντάξει το ελληνικό μεταπολιτευτικό κράτος σ’ ένα από τα σχήματα αυτά δεν θα το κατορθώσει, γιατί απλούστατα δεν εντάσσεται στην έννοια του κράτους αλλά στις Μαφίες και στις ιδιωτικοποιημένες εξουσίες (βλ. π.χ. τα άρθρα μου: «Ιδιωτικοποιημένη εξουσία», στα «Πολιτικά Θέματα», της 17/4/1992 – «Εξουσία, θεσμοί και πολίτες», στα ίδια, της 22/5/1992 και «Η χυδαιότητα ως θεσμός του πολιτικού μας συστήματος», στο ίδιο, της 2/2/1996).Ο τρόπος που «κυβερνά» αυτό το Κράτος και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί αποκλείουν την κοινωνιολογική, νομική και διοικητική του ένταξη σ’ ένα οποιοδήποτε τύπο κράτους.
Ανήκει μάλλον στον τύπο «κράτους» που εξέφρασε τα περίφημο ιταλικό κινηματογραφικό έργο «Ο νονός». Το σημερινό «ελληνικό» «κράτος» - πρέπει να μπουν πολλά εισαγωγικά – ξεπέρασε ακόμη και τον χαρακτηρισμό του Κομμουνιστικού Μανιφέστου αφού πλέον ούτε την εθνική αστική τάξη υπηρετεί. Υπηρετεί θύλακες εξουσίας και συμφέροντα που εδρεύουν εκτός Ελλάδας με αιχμή τα ελλαδοκτόνα συμφέροντα της Νέας Τάξης και με τη βοήθεια των κομμάτων του εκφυλισμένου πολιτικού συστήματος. Απόδειξη αυτού του γεγονότος αποτελούν τα ανατριχιαστικά στοιχεία τα οποία έδωσε ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Π. Δούκας σε ερώτηση του βουλευτή Κ. Αϊβα¬λιώτη (αριθμός ερώτησης 3931/8.1.2008).Από την απάντηση του εν λόγω υφυπουργού παρελαύνουν τερατώ¬δεις κρατικές επιχορηγήσεις για ενίσχυση διαφόρων «δραστηριο¬τήτων» των Σκοπίων, των Αλβανών, των Μολδαβών και των διαβόητων Μ.Κ.Ο.
Πρόκειται για χρήμα του πενόμενου - καλά κάνει και πένεται, αφού το τραβά ο οργανισμός του με τα χειροκροτήματα και την ψήφο – ελληνικού λαού, το οποίο οι λήπτες χρησιμοποιούν εναντίον του! (βλ. σχετικά νούμερα και τους αποδέκτες στην «Ελεύθερη Ώρα» της 25/12/2009 σελ. 3).
Ο γράφων, από όσα γνωρίζει, σχημάτισε τη γνώμη ότι τόσο το σημερινό «ελληνικό» κράτος όσο και ο λαός του, δεν μπορούν να ενταχθούν σε ένα «λογικό» και «ιστορικό» τύπο κράτους.
Ίσως ένας ψυχολόγος τύπου Γ. Λε Μπον, να μπορούσε να μας κατατάξει κάπου και να ερμηνεύσει το ανερμήνευτο φαινόμενο.