Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημέρωσης για τα Εθνικά Θέματα
Ακούγοντας τις δηλώσεις των κυβερνητικών παραγόντων, από τον Πρωθυπουργό έως τον έσχατο νομενκλατουρίστα, σχηματίζω την εντύπωση ότι δεν ξέρουν που βρίσκονται ή ότι εξαπατούν εσκεμμένα ξανά και ξανά τον μαζοχιστή λαό!Επειδή όμως το πρώτο αποκλείεται, είναι πρόδηλο ότι ισχύει το δεύτερο, το οποίο συνοδεύουν με χαζοχαρούμενα χαμόγελα και λογύδρια που θυμίζουν ποιηματάκια δημοτικού σχολείου.Η ανθρωπότητα τους χλευάζει, η Ευρωπαϊκή Ένωση τους αποκαλεί απατεώνες (μαζί με τους προηγούμενους της Ν.Δ.), οι τραπεζίτες – δανειστές τους λένε κατάμουτρα ότι είστε αναξιόπιστοι και ανυπόληπτοι, δηλαδή τη χειρότερη βρισιά για έναν άνθρωπο. Και αυτοί; Αυτοί παίζοντας ξανά και ξανά το ίδιο γελοίο θεατρικό έργο δηλώνουν αισιόδοξοι. Η πολιτική απάτη και ο εθνικός ευνουχισμός κυκλοφορεί στο DNA τους.
Το εθνοκτόνο αυτό έργο αποτελεί παλιά τέχνη των «συντρόφων» ομότεχνών τους, γαλάζιων και πρασίνων, που έχουν το θράσος και την απανθρωπιά, την ώρα που βυθίζεται ο Τιτανικός, να δείχνουν στους επιβάτες κινηματογραφικά ντοκυμανταίρ από ωραίες διακοπές! Την πρόστυχη αυτή διαχρονική αισιοδοξία των κυβερνώντων καυτηρίασε ο γράφων ήδη από το 1988 , στο κείμενο που είχε ως τίτλο: «Η εξουσία είναι πάντα αισιοδοξία» (βλ. «24 ώρες», της 19/7/1988).
Στο κείμενο εκείνο κατέληγα: «Όσο περισσότερο αισιοδοξεί η εξουσία, τόσο περισσότερο πρέπει ν’ ανησυχεί η ελληνική κοινωνία… γιατί η εξ επαγγέλματος αισιοδοξία δεν προσφέρει τίποτα θετικό στη λύση των προβλημάτων».
Ταγοί, πολιτικοί και ευνουχισμένος λαός δεν ανησυχούσαν. Προχωρούσαν οι μεν πρώτοι στον καταστροφικό δρόμο της απάτης και ο «κυρίαρχος» στο δρόμο της αυταπάτης. Τώρα είναι πολύ αργά για οδυρμούς και δάκρυα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου