Ε.Ο.Κ.Α. σημαίνει και σήμερα -ιδίως σήμερα- καθήκον. Αυτό όλοι το γνωρίζουν. Και οι υμνητές της και οι υβριστές της. Και οι μεταλαμβάνοντες και οι παραχαράκτες της. Και οι τιμώντες αυτήν και οι κάπηλοί της: Ε.Ο.Κ.Α. σημαίνει καθήκον. Και σήμερα και αύριο και ες αεί. Αυτό το γνωρίζουν και οι φίλιες και οι εχθρικές δυνάμεις. Ξένοι και δικοί. Ο καθένας για τους δικούς του σκοπούς, στη νότια αυτή εσχατιά και στο προπύργιο των Ελλήνων της ανατολικής Μεσογείου. Καθένας που μετράει και ζυγίζει τον κυπριακό και σύμπαντα τον Ελληνισμό.
Τ Ο ΞΕΡΟΥΝ όλοι. Το ξέρουμε κι εμείς: Μιας και υπήρξε, ευλογημένη και πανάχραντη, ανάμεσα στους αιώνες η ιστορική στιγμή, μιας και αναρτήθηκε πάνω από τους ελληνικούς αιώνες, ανέκπτωτο και αδύνατο των αδυνάτων να υποσταλεί, το αριστείο, η έκλαμψη της ηρωικότερης γενιάς των Κυπρίων, ο τετραετής επικός, ένοπλος, εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας του 1955-1959, αυτό όρισε άπαξ και διά παντός το καθήκον. Κατά τρόπο απόλυτα συγκεκριμένο: Αγώνας για την ελευθερία. Αγώνας για την απελευθέρωση της Κύπρου. Ολόκληρης της Κύπρου. Από κάθε Τούρκο κατακτητή, από κάθε Εγγλέζο αποικιοκράτη, από κάθε δυνάστη.
Ε Ν Ε Γ Ρ Α Φ Η από το 1955-1959 στη συλλογική εθνική συνείδηση των Ελλήνων η Ε.Ο.Κ.Α. μαζί με το καθήκον που εκείνη προστάζει. Ενεγράφη στο DNA όλων των επόμενων γενεών. Όπως ήταν μονίμως στα χρωμοσώματα των εθνικών κυττάρων, χιλιάδες χρόνια, ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες κι η Σαλαμίνα. Που ενέγραψαν εκείνα που εκπλήρωσε το Εικοσιένα. Και το 1912-13. Και το Σαράντα. Η Ε.Ο.Κ.Α. υπήρξε η προτελευταία. Καθώς επίκειται η επιτέλεση του καθήκοντος, που εκείνη όρισε στους απόγονούς της.
Π Ο Ι Ο Ι θα 'ναι αυτοί, πώς και πότε θα εξορμήσουν, αυτό προσεύχεται, σκλαβωμένη αλλ’ αδούλωτη στον νεο-ραγιαδισμό, η σημερινή γενιά. Αυτό πασκίζουν ν’ αποτρέψουν και ν’ αποφύγουν οι, άλλους σκοπούς, ενάντιους στον Ελληνισμό, μηχανευόμενοι…
Ο Μ Ω Σ: «Το ελληνικό Γένος αν σώθηκε ώς τα σήμερα -έγραφε στον πρόλογο του “Καπετάν Μιχάλη” ο Νίκος Καζαντζάκης- το χρωστάει στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας… Πετάχτηκε σήμερα στην Κύπρο [η σπίθα]. Η Κύπρος δεν είναι μια λεπτομέρεια, ένα απλό νησί στην άκρα της Μεσόγειος Θάλασσας. Έχει γίνει το μοιρόγραφτο κέντρο όπου παίζεται η ηθική αξία του ανθρώπου. Πάλι οι φρόνιμοι, οι λιγόπιστοι, δίνουν νηφάλιες, πολύ λογικές συμβουλές. Πώς μπορεί, λένε, μια σπίθα φως να τα βάλει με τόσο παντοδύναμο σκοτάδι; Όμως ο αληθινός άνδρας δεν απελπίζεται. Ξέρει αυτός πως στον άτιμο, αλλοπρόσαλλο τούτο κόσμο ζουν, ας είναι και σε λιγοστά στήθια, μερικές θεμελιακές αρχές, θυγατέρες του ανθρώπου, που αυτός τις έπλασε με ιδρώτα, αίμα και κλάματα, κι είναι αθάνατες. Οι περισσότερες γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Δυό οι πιο τρανές: Η ελευθερία κι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου»…
Πηγή : http://www.sigmalive.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου