Γ. Καρατζαφέρης: "Έχω τη συνταγή να σώσω την Ελλάδα σε τρία χρόνια"

Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Αυτά διακηρύσσει εσχάτως ο αρχηγός του ΛΑΟΣ με την υπερφίαλη βεβαιότητά του (π.χ. ALTER και ΤΗΛΕΑΣΤΥ, 15 Απριλίου). Διαπιστώνοντας ότι οι πάντες υπόσχονται τα πάντα στην πτάνα την Ελλάδα, σκέφθηκε κι αυτός να εξαπατήσει τους πολιτικούς Αυστραλοπιθήκους.

"Θα σας κάνουμε και παιδιά", έλεγε προδικτατορικά ένας Πόντιος βουλευτής, χωρίς καμμία συνέπεια που δεν έκανε παιδιά στους ψηφοφόρους."

"Θα σας κάνω πλουσίους, αν μου δώσετε εβδομήντα πλοία να καταλάβω την Πάρο", υποσχόταν στους Αθηναίους ο θρυλικός στρατηγός, και νικητής του Μαραθώνος, Μιλτιάδης.

Του τα έδωσαν, ναυμάχησε, ηττήθηκε και αποσύρθηκε τραυματι­σμένος, αλλά η Εκκλησία του Δήμου τον καταδίκασε σε θάνατο και μεγάλο πρόστιμο. Πέθανε στη φυλακή, ενώ το πρόστιμο το πλήρωσε ο γιος του Κίμων.

Οι πρόγονοί μας είχαν θεσπίσει "το αδίκημα της εξαπάτησης του λαού", ώστε ο καθένας να μην υπόσχεται "λαγούς με πετραχήλια" και πράσινα άλογα, όπως ο... σύντροφος του Τζέφρη.

Πρόταση: Για να σταματήσει αυτή η πελώρια πολιτική, κοινωνική και ατομική απάτη, κάθε υπόσχεση αναλόγου μεγέθους, να συνοδεύεται από υπεύθυνη δήλωση του νόμου 1599/1986 (άρθρο 8) που να λέει ότι: "Σε περίπτωση που δεν θα μπορέσω να σώσω την Ελλάδα να οδηγηθώ στο Γουδί χωρίς χρονοβόρες δικαστικές έρευνες"! Με συνοπτικές διαδικασίες στο Γουδί. 

Όσο για τις απόλυτες βεβαιότητες, μεταφέρω εδώ την επί του προκειμένου άποψη του Άγγλου φιλοσόφου Μπ. Ράσσελ, ο οποίος στη δεκαετία του ’40 έγραφε: "Τα περισσότερα από τα μεγάλα δεινά που έχει επιβάλλει ο άνθρωπος στον άνθρωπο προέρχονται από άτομα απολύτως βέβαια για κάτι που αποδείχτηκε πλάνη. Το να γνωρίζει κανείς την αλήθεια είναι πιο δύσκολο από όσο υποθέτουν οι περισσότεροι άνθρωποι και το να ενεργεί ο άνθρωπος με σκληρή αποφασιστικότητα, βέβαιος ότι η αλήθεια είναι μονοπώλιο της παράταξής του, οδηγεί σε συμφορές.

Ο ίδιος παραθέτει και ετούτη την άποψη του Σαίξπηρ που λέει: "Ό,τι είναι νάρθει, είναι ακόμα αβέβαιο" (βλ. Ράσσελ: "Αντιδημοφιλή Δοκίμια", εκδ. "Ζαχαρόπουλος", Αθήνα, 1976, σελ. 185).

Εν όψει όλων αυτών, ο φιλόσοφος έδειχνε μεγάλη επιφυλακτικότητα στις απόλυτες βεβαιότητες γράφοντας: "Όσο οι άνθρωποι δεν θα έχουν μάθει να είναι επιφυλακτικοί στη γνώμη τους... θα εξακολουθούν να παρασύρονται από υπερβέβαιους προφήτες και το πιθανότερο είναι ότι οι ηγέτες τους θα είναι ή αδαείς φανατικοί ή ανέντιμοι τσαρλατάνοι... Εκείνο ακριβώς που πρέπει να εξαλείψει η φιλοσοφία είναι η βεβαιότητα, η βεβαιότητα είτε της γνώσης είτε της άγνοιας" (βλ. όπ. π. σελ. 36-37).

Είναι αυτονόητο ότι σ' ένα λαό που "είναι βουτηγμένος στα σκατά" και απολαμβάνει ηδονικά τους πολιτικούς βόθρους, τέτοια λόγια και τέτοιες σκέψεις δεν είναι μόνο "αντιδημοφιλή" αλλά και ανάγονται στο χώρο της... ουτοπίας.

Θα έλεγα ότι η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη από ένα κόμμα το οποίο να έχει ως πρόγραμμα μοναδικό το Γουδί.