Το άσχετο, ξενέρωτο και μικρή σχέση έχον με την ελληνική πραγματικότητα κυβερνητικό σχήμα του γιου του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κάνει τη χώρα, εκτός από δυστυχισμένη, και ξέφραγο αμπέλι: Κυριαρχία των κεντρικών δρόμων της Αθήνας από τους λαθρομετανάστες και τις συμμορίες τους, αστυνομική βία και αυθαιρεσία τέτοια που θυμίζει τις άθλιες μέρες της Δεξιάς του 1980 όταν δολοφονούνταν ο Κουμής και η Κανελλοπούλου. Οι κανονικοί υπουργοί της κυβέρνησης μοιάζουν κάπως σαν ντεκόρ του θίασου φίλων που έχει φτιάξει ο Γιώργος. Ένα πράγμα σαν «George and friends co.». Κάτι χειρότερο από το νεοφιλελεύθερο σχήμα που είχε φτιάξει ο Κ. Σημίτης τη δεύτερη, κυρίως, πρωθυπουργική του θητεία. Οι κανονικοί υπουργοί, βουλευτές εκλεγμένοι, παλιά μέλη του ΠΑΣΟΚ, σώμα από το σώμα του, είναι σε φανερά άβολη θέση να συνυπάρχουν με τουρίστες της δημόσιας ζωής που είτε μετέχουν στην κυβέρνηση είτε δεν μετέχουν, αλλά διευθύνουν το πρωθυπουργικό γραφείο. Άλλοι μέσα από το Μαξίμου, άλλοι από το υπουργείο Εξωτερικών, άλλοι από τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, παντού. Οι κανονικοί υπουργοί είναι κάτι σαν συμπλήρωμα διατροφής στο υγιεινό καθημερινό γεύμα του πρόσκοπου πρωθυπουργού που ενθουσιάζεται με όποιον κάνει εξτρίμ σπορ, αλλά καθόλου δεν μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τι ανάγκες έχει η χώρα. Οι υπουργοί αυτοί θα έπρεπε να εξηγήσουν τον ΓΑΠ ότι είναι ώρα να πάει σπίτι του και να περάσει το ΠΑΣΟΚ σε πολιτικά χέρια: Αρκετή ζημιά έκανε η ομάδα Σημίτη που το μετέτρεψε σε ένα δεξιό σχήμα. Πάνω που πήγε να συνέλθει, ήρθαν οι εξωγήινοι φίλοι του Γιώργου και το τσάκισαν. Αντί όμως να κινηθούν οι κανονικοί υπουργοί (φοβήθηκαν φαίνεται ότι θα χρεωθούν πτώση της κυβέρνησης, ενώ αν έκαναν κάτι θα το πιστώνονταν, άρα κέρδος θα είχαν μια και αυτή η κυβέρνηση καθίσταται όλο και πιο μισητή), κινήθηκαν άλλοι που πλαισίωσαν την ομάδα Σημίτη κι έδωσαν μάχη να μην εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Γ.Α. Παπανδρέου. Του συνέστησαν μάλιστα να ακολουθήσει ακόμα πιο αυστηρά το Μνημόνιο διότι αλλιώς θα καταστραφούμε ως χώρα, αλλά και υπέδειξαν πως πρέπει να ανακτηθεί η πολιτική διεύθυνση της χώρας. Ο Γιώργος έκανε ότι δεν κατάλαβε και το έπαιξε «όλοι μια οικογένεια είμαστε», άραγε για πόσο; Θα προφτάσει να αντιδράσει πριν τον ανατρέψουν; Διότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό ετοιμάζεται: Δεν σχεδιάζεται απλώς. Εκτελείται ήδη. Το ενδιαφέρον σε αυτήν την ιστορία δεν εντοπίζεται στην τύχη και το μέλλον που θα έχει ο ΓΑΠ μετά την κατάργησή του από την ομάδα Βενιζέλου - Λοβέρδου. Μπορεί να εξαφανιστεί πολιτικά, μπορεί όχι. Σίγουρα θα ασχοληθεί περισσότερο με τα σπορ, εξτρίμ ή όχι, θα αφιερώσει περισσότερες ώρες στο κανό του και σε συζητήσεις με νεωτεριστικές ιδέες που πάντα τον ενθουσίαζαν. Όλα αυτά θα είναι ελεύθερος να τα κάνει χωρίς να βλάπτει τη χώρα με την ανεπάρκεια και την ανωριμότητά του. Άλλωστε ως άνθρωπος είναι μια χαρά και πολύ συμπαθής. Αυτά τα στοιχεία, βέβαια, δεν είναι αρκετά για να κυβερνά κανείς μια χώρα. Το κακό για τον ίδιο είναι ότι αυτοί που θα τον ανατρέψουν-καταργήσουν, με τη βοήθεια συγκροτημάτων εργολάβων και Τύπου, θα τον ταυτίσουν με αμερικανικές πρακτικές, επιλογές και συμφέροντα χρεώνοντάς του τη σχέση με το ΔΝΤ, εμφανιζόμενοι αυτοί ως προστάτες και εκφραστές της ευρωπαϊκής ιδέας. Μεγαλύτερη όμως σημασία από αυτά (θα) έχει η επισημοποίηση μετατροπής του ΠΑΣΟΚ σε ένα δεξιό σοσιαλδημοκρατικό σχήμα με την έγκριση των οικονομικών παραγόντων που το στηρίζουν. Μια επιχείρηση που δρομολογήθηκε με την εκλογή Σημίτη τον Ιανουάριο του 1996 στην πρωθυπουργία και στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, 4 μόλις μέρες μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Η οικονομική κρίση που αγγίζει την καταστροφή διευκολύνει τις σχετικές εξελίξεις. Ο ΓΑΠ χρησιμοποιείται ήδη ως απόδειξη του αδιεξόδου, άρα θα απέλθει για να έλθουν άλλοι πολιτικοί, τεχνοκράτες και επιστήμονες για να δώσουν λύσεις. Πιθανώς είναι θέμα λίγων εβδομάδων.
Πηγή : http://www.paron.gr/
Πηγή : http://www.paron.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου