Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
ΚΑΘΩΣ πιάνω και σήμερα την πέννα, αναρωτιέμαι: «Ρε φίλε, σκέφτηκες αν αυτό που πας να γράψεις αξίζει τον κόπο; Και αν είναι χρήσιμο σε αυτόν που θα το διαβάσει; Ή μήπως γεμίζεις και εσύ το χαρτί απλώς για να τσεπώσεις το μηνιάτικο; Και τι τάχα πρέπει να γράφει ένας σωστός λειτουργός του Τύπου για να υπηρετεί έντιμα το λειτούργημά του;».
ΑΣ τα βάλουμε κάτω τα πράγματα, μιας και πλείστα όσα φορτώνουν στην καμπούρα μας -και δεν έχουν άδικο- όσοι λένε ότι και το σινάφι μας έχει βαριές ευθύνες για το κατάντημα της πατρίδας. Τις οποίες πληρώνει οδυνηρά, αφού η κρίση που έχει ξεσπάσει στα ΜΜΕ είναι πρωτοφανής, με προοπτική να γίνει ακόμη χειρότερη το 2012. Τη βλέπετε όλοι: Εφημερίδες κλείνουν, κανάλια βάζουν λουκέτο, απολύσεις γίνονται, απεργίες ξεσπάνε...
ΠΟΥ, άραγε, κάνει λάθος η ελληνική δημοσιογραφία. Πώς ξέφυγε από τον προορισμό της και ποιοι φταίνε που ξεστράτισε από την αγωνιστική ιστορία της, τη μοναδική στον κόσμο; Εμείς οι παλαιότεροι, όσοι έχουμε την τιμή να εκπαιδεύουμε νέους δημοσιογράφους, λέμε στο ξεκίνημά τους: «Παιδιά, βάλτε στο πετσί σας δύο πράγματα: Πρώτον, να μη φοβάστε το θάνατο, γενικά μη φοβάστε τίποτα, ο φόβος είναι δουλεία. Δεύτερο, να μη λατρεύετε το χρήμα. Το χρήμα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακό αφεντικό. Το χρήμα είναι δουλεία...».
ΓΙΑΤΙ όμως ξεφύγαμε από τον προορισμό μας; Ξεφύγαμε γιατί κολλήσαμε στα παλιά, μουχλιάσαμε. Δεν ποτίζουμε το μυαλό μας με νέες γνώσεις. Το αφήσαμε να γίνει σκληρότερο από το μπετόν. Και έτσι αρκετοί από το σινάφι πέσανε στους «κατέχοντες», έγιναν άθλιοι υπηρέτες τους. Κάποιοι άλλοι το παίζουν, πολύ αργά για αυτούς, σούπερ-επαναστάτες, γίνονται «αμορτισέρ» του Συστήματος, καθηλώνουν τον πολίτη στον καναπέ να ξεθυμαίνει λέγοντας «μπράβο του, καλά τα λέει»!.. Και τέρμα, πάει για ύπνο! Προς μεγάλη ανακούφιση των κρατούντων, αλλά και της ξένης κατοχής...
ΠΩΣ θέλει όμως η πατρίδα σήμερα τον Ελληνα λειτουργό του Τύπου; Και πώς αυτός θα διασώσει την προσωπικότητά του από την ηλεκτρονική κρεατομηχανή; Και τι μπορεί να προσφέρει στον σκεπτόμενο πολίτη (αυτόν που παραμένει το ευγενές καύσιμο για την αναμενόμενη επαναστατική αλλαγή;).
ΚΑΙ πώς τον θέλει ο σκεπτόμενος πολίτης; Τον θέλει: Πρώτον, ανήσυχο ΕΡΕΥΝΗΤΗ, να ψάχνει, να ξετρυπώνει, να ξεσκεπάζει, ό,τι και αν αυτό του στοιχίσει. Δεύτερον, τον θέλει καλά ενημερωμένο ΑΝΑΛΥΤΗ, να διαλέγει για λογαριασμό του τα σπουδαιότερα από τα γεγονότα της ημέρας, να του τα αναλύει, να του τα ερμηνεύει, απλά και κατανοητά. Τρίτον, τον θέλει γενναίο, άδολο, υπερήφανο ΑΓΩΝΙΣΤΗ, να παλεύει μια ζωή για την πατρίδα του, για το λαό, για την πρόοδο... Και στις τρεις περιπτώσεις τον θέλει να ελέγχει σκληρά, έντιμα, αδιάκοπα τις όποιες εξουσίες.
ΑΡΑ, μιλάμε για μια μετα-ηλεκτρονική δημοσιογραφία με τετραπλή υπόσταση: Ερευνητική, Ερμηνευτική, Αγωνιστική, Καταγγελτική. Η αγωνιστική υπόσταση είναι καθαρά ελληνική αποκλειστικότητα που ξεκινά από τα χρόνια του Φαρμακίδη, του Πολυζωΐδη και του Μάγερ, περνά από τον παράνομο Τύπο της κατοχής και φτάνει στα δικά μας χρόνια.
ΠΟΥ σημαίνει ότι και πάλι η ελληνική δημοσιογραφία καλείται, με μία - δύο πρωτοπόρες εφημερίδες, ή με ένα αγωνιστικό συγκρότημα Τύπου, να μπει μπροστά σε μια σαρωτική επαναστατική αλλαγή, όμοια με εκείνες του 1843, του 1862, του 1909 και του 1922, όταν από τις εφημερίδες ξεκίνησαν οι μεγαλύτερες δημοκρατικές επαναστάσεις της ιστορίας μας, όπως από την πέννα του δημοσιογράφου Βενιζέλου φούντωσε ο κρητικός αγώνας.
ΤΑ ΓΡΑΦΩ όλα αυτά σήμερα καθώς βλέπω ότι η δύστυχη πατρίδα πάει από το κακό στο χειρότερο, ότι οι δανειστές της εξελίσσονται σε αδίστακτους κατακτητές, ότι οι «συντεταγμένες εξουσίες» είναι χρεωκοπημένες, ότι ο λαός είναι βαθειά υπνωτισμένος και ότι τα χρόνια που έρχονται θα είναι πολύ χειρότερα, με πρόσθετους εφιάλτες στα εθνικά θέματα.
ΑΡΑ, δεν μένει παρά να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας κάποιοι λεβέντες που το λέει η καρδούλα τους. Και, αφού το έφερε η κουβέντα, μην ξεχνάμε ότι και ο Μακεδονικός αγώνας του Παύλου Μελά και του Ιωνα Δραγούμη ξεκίνησε και αυτός από τα γραφεία της ηρωικής εφημερίδας «Εμπρός» του αλησμόνητου Δημήτρη Καλαποθάκη....
Πηγή : http://www.real.gr/
ΚΑΘΩΣ πιάνω και σήμερα την πέννα, αναρωτιέμαι: «Ρε φίλε, σκέφτηκες αν αυτό που πας να γράψεις αξίζει τον κόπο; Και αν είναι χρήσιμο σε αυτόν που θα το διαβάσει; Ή μήπως γεμίζεις και εσύ το χαρτί απλώς για να τσεπώσεις το μηνιάτικο; Και τι τάχα πρέπει να γράφει ένας σωστός λειτουργός του Τύπου για να υπηρετεί έντιμα το λειτούργημά του;».
ΑΣ τα βάλουμε κάτω τα πράγματα, μιας και πλείστα όσα φορτώνουν στην καμπούρα μας -και δεν έχουν άδικο- όσοι λένε ότι και το σινάφι μας έχει βαριές ευθύνες για το κατάντημα της πατρίδας. Τις οποίες πληρώνει οδυνηρά, αφού η κρίση που έχει ξεσπάσει στα ΜΜΕ είναι πρωτοφανής, με προοπτική να γίνει ακόμη χειρότερη το 2012. Τη βλέπετε όλοι: Εφημερίδες κλείνουν, κανάλια βάζουν λουκέτο, απολύσεις γίνονται, απεργίες ξεσπάνε...
ΠΟΥ, άραγε, κάνει λάθος η ελληνική δημοσιογραφία. Πώς ξέφυγε από τον προορισμό της και ποιοι φταίνε που ξεστράτισε από την αγωνιστική ιστορία της, τη μοναδική στον κόσμο; Εμείς οι παλαιότεροι, όσοι έχουμε την τιμή να εκπαιδεύουμε νέους δημοσιογράφους, λέμε στο ξεκίνημά τους: «Παιδιά, βάλτε στο πετσί σας δύο πράγματα: Πρώτον, να μη φοβάστε το θάνατο, γενικά μη φοβάστε τίποτα, ο φόβος είναι δουλεία. Δεύτερο, να μη λατρεύετε το χρήμα. Το χρήμα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακό αφεντικό. Το χρήμα είναι δουλεία...».
ΓΙΑΤΙ όμως ξεφύγαμε από τον προορισμό μας; Ξεφύγαμε γιατί κολλήσαμε στα παλιά, μουχλιάσαμε. Δεν ποτίζουμε το μυαλό μας με νέες γνώσεις. Το αφήσαμε να γίνει σκληρότερο από το μπετόν. Και έτσι αρκετοί από το σινάφι πέσανε στους «κατέχοντες», έγιναν άθλιοι υπηρέτες τους. Κάποιοι άλλοι το παίζουν, πολύ αργά για αυτούς, σούπερ-επαναστάτες, γίνονται «αμορτισέρ» του Συστήματος, καθηλώνουν τον πολίτη στον καναπέ να ξεθυμαίνει λέγοντας «μπράβο του, καλά τα λέει»!.. Και τέρμα, πάει για ύπνο! Προς μεγάλη ανακούφιση των κρατούντων, αλλά και της ξένης κατοχής...
ΠΩΣ θέλει όμως η πατρίδα σήμερα τον Ελληνα λειτουργό του Τύπου; Και πώς αυτός θα διασώσει την προσωπικότητά του από την ηλεκτρονική κρεατομηχανή; Και τι μπορεί να προσφέρει στον σκεπτόμενο πολίτη (αυτόν που παραμένει το ευγενές καύσιμο για την αναμενόμενη επαναστατική αλλαγή;).
ΚΑΙ πώς τον θέλει ο σκεπτόμενος πολίτης; Τον θέλει: Πρώτον, ανήσυχο ΕΡΕΥΝΗΤΗ, να ψάχνει, να ξετρυπώνει, να ξεσκεπάζει, ό,τι και αν αυτό του στοιχίσει. Δεύτερον, τον θέλει καλά ενημερωμένο ΑΝΑΛΥΤΗ, να διαλέγει για λογαριασμό του τα σπουδαιότερα από τα γεγονότα της ημέρας, να του τα αναλύει, να του τα ερμηνεύει, απλά και κατανοητά. Τρίτον, τον θέλει γενναίο, άδολο, υπερήφανο ΑΓΩΝΙΣΤΗ, να παλεύει μια ζωή για την πατρίδα του, για το λαό, για την πρόοδο... Και στις τρεις περιπτώσεις τον θέλει να ελέγχει σκληρά, έντιμα, αδιάκοπα τις όποιες εξουσίες.
ΑΡΑ, μιλάμε για μια μετα-ηλεκτρονική δημοσιογραφία με τετραπλή υπόσταση: Ερευνητική, Ερμηνευτική, Αγωνιστική, Καταγγελτική. Η αγωνιστική υπόσταση είναι καθαρά ελληνική αποκλειστικότητα που ξεκινά από τα χρόνια του Φαρμακίδη, του Πολυζωΐδη και του Μάγερ, περνά από τον παράνομο Τύπο της κατοχής και φτάνει στα δικά μας χρόνια.
ΠΟΥ σημαίνει ότι και πάλι η ελληνική δημοσιογραφία καλείται, με μία - δύο πρωτοπόρες εφημερίδες, ή με ένα αγωνιστικό συγκρότημα Τύπου, να μπει μπροστά σε μια σαρωτική επαναστατική αλλαγή, όμοια με εκείνες του 1843, του 1862, του 1909 και του 1922, όταν από τις εφημερίδες ξεκίνησαν οι μεγαλύτερες δημοκρατικές επαναστάσεις της ιστορίας μας, όπως από την πέννα του δημοσιογράφου Βενιζέλου φούντωσε ο κρητικός αγώνας.
ΤΑ ΓΡΑΦΩ όλα αυτά σήμερα καθώς βλέπω ότι η δύστυχη πατρίδα πάει από το κακό στο χειρότερο, ότι οι δανειστές της εξελίσσονται σε αδίστακτους κατακτητές, ότι οι «συντεταγμένες εξουσίες» είναι χρεωκοπημένες, ότι ο λαός είναι βαθειά υπνωτισμένος και ότι τα χρόνια που έρχονται θα είναι πολύ χειρότερα, με πρόσθετους εφιάλτες στα εθνικά θέματα.
ΑΡΑ, δεν μένει παρά να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας κάποιοι λεβέντες που το λέει η καρδούλα τους. Και, αφού το έφερε η κουβέντα, μην ξεχνάμε ότι και ο Μακεδονικός αγώνας του Παύλου Μελά και του Ιωνα Δραγούμη ξεκίνησε και αυτός από τα γραφεία της ηρωικής εφημερίδας «Εμπρός» του αλησμόνητου Δημήτρη Καλαποθάκη....
Πηγή : http://www.real.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου