Του Γιώργου Λιλήκα
Σε λίγες ημέρες, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξετάσει την έκθεση προόδου της Τουρκίας που ετοίμασε η Κομισιόν και θα αξιολογήσει το επίπεδο εναρμόνισης της Τουρκίας με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Τον Δεκέμβριο 2006, σε αντίξοες συνθήκες (ενάμιση χρόνο μετά το Δημοψήφισμα), με διεκδικητική στρατηγική και μετά από σκληρή μάχη, πετύχαμε ομόφωνη απόφαση και τις πρώτες κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Τουρκίας και τον καθορισμό ενός καταληκτικού χρονοδιαγράμματος για το 2009. Η Κυβέρνηση Χριστόφια άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτο το ραντεβού του 2009 για «να μη χαλάσει το καλό κλίμα».
Πέρασαν δυο χρόνια από τότε και η Άγκυρα, αντί να επιδείξει πνεύμα συναίνεσης, έχει αποθρασυνθεί. Απειλεί την Κυπριακή Δημοκρατία, παραβιάζει με τον στόλο της τα χωρικά μας ύδατα, αμφισβητεί την ΑΟΖ μας και το κυριαρχικό δικαίωμά μας να εκμεταλλευτούμε τον φυσικό μας πλούτο. Και η «αντίδραση» της Κυβέρνησης του Δημήτρη Χριστόφια; «Κάνουμε τα δέοντα διαβήματα»!
Λίγες μόλις ημέρες πριν από την αξιολόγηση της Τουρκίας, η Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι «καλύτερα να μείνουμε με τα περσινά συμπεράσματα»! Τόσο καλά πάμε! Μετά που ο Πρόεδρος Χριστόφιας «αποκατέστησε τις σχέσεις μας με τη Σουηδία», μετά που με αριστοτεχνικό τρόπο ο Πρόεδρος μάς «έβγαλε από τη γωνιά που είμαστε από το 2004», μετά που «έχουμε πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας για τις καλές μας προθέσεις», μετά από τόσο πολλές «φιλίες» που έκανε ο Πρόεδρος (με τον Βρετανό Πρωθυπουργό, τον Γάλλο Πρόεδρο, την Καγκελάριο της Γερμανίας, κ.λπ) πάμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τα χέρια σε ανάταση!
Ούτε λεκτική βελτίωση των περσινών Συμπερασμάτων δεν τολμά να «διεκδικήσει» η Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση παρακαλεί να μείνουν οι περσινές, ανώδυνες για την Τουρκία, αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε πως η Τουρκία απειλεί ένα κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέναντι στο οποίο έχει αναλάβει υποχρεώσεις που δεν υλοποίησε και για τις οποίες έχει υποστεί κυρώσεις από το 2006.
Η πολιτική του καλού παιδιού, των μονομερών υποχωρήσεων, των δογματικών αντιλήψεων στην εξωτερική πολιτική, έχει οδηγήσει την Κυπριακή Δημοκρατία σε ανυποληψία και χωρίς ισχυρούς συμμάχους. Θα ανέμενε κανείς πως ο Πρόεδρος Χριστόφιας, διαπιστώνοντας πως η πολιτική των «δώρων» δεν απέδωσε καρπούς, θα υιοθετούσε μια διεκδικητική στάση απαιτώντας την αναστολή της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, ως απάντηση στις απειλές της.
Αντί τούτου, ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας έχει οδηγηθεί στην πολιτική της μοιρολατρίας. Αν είχε διεκδικητικό παρελθόν και την αναγκαία αξιοπιστία ο Πρόεδρος Χριστόφιας, θα μπορούσε να φορτώσει στις πρωτεύουσες που αντιστρατεύονται τα κυπριακά συμφέροντα την ευθύνη για την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Να τους καταστήσει σαφές πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν χρειάζεται ανώφελα και παραπλανητικά Συμπεράσματα, ούτε και αποδέχεται τη «θετική ατζέντα της Τουρκίας». Να τους ανακοινώσει πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει άλλη επιλογή από το να «αναστέλλει μονομερώς τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Ότι από τώρα και μέχρι που η χώρα αυτή υλοποιήσει όλες της τις υποχρεώσεις και σεβαστεί την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας», δεν θα συναινέσουμε στο άνοιγμα οποιουδήποτε κεφαλαίου.
Ασφαλώς, πολύ καλύτερα θα ήταν να είχαμε πείσει τους εταίρους μας για μια ομόφωνη απόφαση νέων κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Αυτό, όμως, απαιτεί διεκδικητική στρατηγική, συμμαχίες, συνέπεια στόχων και πολιτική αξιοπιστία. Αντί τούτου, ο Πρόεδρος Χριστόφιας επενδύει σε πολιτικές ψευδαισθήσεις και εξαντλεί τη μαχητικότητά του στο «κυνήγι μαγισσών» εντός Κύπρου!
Η πολιτική του καλού παιδιού έχει πλέον μεταλλαχθεί σε πολιτική αυτοεγκατάλειψης…. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Κύπρο και τον αγώνα μας.
Πηγή : http://www.sigmalive.com/
Σε λίγες ημέρες, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εξετάσει την έκθεση προόδου της Τουρκίας που ετοίμασε η Κομισιόν και θα αξιολογήσει το επίπεδο εναρμόνισης της Τουρκίας με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Τον Δεκέμβριο 2006, σε αντίξοες συνθήκες (ενάμιση χρόνο μετά το Δημοψήφισμα), με διεκδικητική στρατηγική και μετά από σκληρή μάχη, πετύχαμε ομόφωνη απόφαση και τις πρώτες κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Τουρκίας και τον καθορισμό ενός καταληκτικού χρονοδιαγράμματος για το 2009. Η Κυβέρνηση Χριστόφια άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτο το ραντεβού του 2009 για «να μη χαλάσει το καλό κλίμα».
Πέρασαν δυο χρόνια από τότε και η Άγκυρα, αντί να επιδείξει πνεύμα συναίνεσης, έχει αποθρασυνθεί. Απειλεί την Κυπριακή Δημοκρατία, παραβιάζει με τον στόλο της τα χωρικά μας ύδατα, αμφισβητεί την ΑΟΖ μας και το κυριαρχικό δικαίωμά μας να εκμεταλλευτούμε τον φυσικό μας πλούτο. Και η «αντίδραση» της Κυβέρνησης του Δημήτρη Χριστόφια; «Κάνουμε τα δέοντα διαβήματα»!
Λίγες μόλις ημέρες πριν από την αξιολόγηση της Τουρκίας, η Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι «καλύτερα να μείνουμε με τα περσινά συμπεράσματα»! Τόσο καλά πάμε! Μετά που ο Πρόεδρος Χριστόφιας «αποκατέστησε τις σχέσεις μας με τη Σουηδία», μετά που με αριστοτεχνικό τρόπο ο Πρόεδρος μάς «έβγαλε από τη γωνιά που είμαστε από το 2004», μετά που «έχουμε πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας για τις καλές μας προθέσεις», μετά από τόσο πολλές «φιλίες» που έκανε ο Πρόεδρος (με τον Βρετανό Πρωθυπουργό, τον Γάλλο Πρόεδρο, την Καγκελάριο της Γερμανίας, κ.λπ) πάμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τα χέρια σε ανάταση!
Ούτε λεκτική βελτίωση των περσινών Συμπερασμάτων δεν τολμά να «διεκδικήσει» η Κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση παρακαλεί να μείνουν οι περσινές, ανώδυνες για την Τουρκία, αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτε πως η Τουρκία απειλεί ένα κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέναντι στο οποίο έχει αναλάβει υποχρεώσεις που δεν υλοποίησε και για τις οποίες έχει υποστεί κυρώσεις από το 2006.
Η πολιτική του καλού παιδιού, των μονομερών υποχωρήσεων, των δογματικών αντιλήψεων στην εξωτερική πολιτική, έχει οδηγήσει την Κυπριακή Δημοκρατία σε ανυποληψία και χωρίς ισχυρούς συμμάχους. Θα ανέμενε κανείς πως ο Πρόεδρος Χριστόφιας, διαπιστώνοντας πως η πολιτική των «δώρων» δεν απέδωσε καρπούς, θα υιοθετούσε μια διεκδικητική στάση απαιτώντας την αναστολή της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, ως απάντηση στις απειλές της.
Αντί τούτου, ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας έχει οδηγηθεί στην πολιτική της μοιρολατρίας. Αν είχε διεκδικητικό παρελθόν και την αναγκαία αξιοπιστία ο Πρόεδρος Χριστόφιας, θα μπορούσε να φορτώσει στις πρωτεύουσες που αντιστρατεύονται τα κυπριακά συμφέροντα την ευθύνη για την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Να τους καταστήσει σαφές πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν χρειάζεται ανώφελα και παραπλανητικά Συμπεράσματα, ούτε και αποδέχεται τη «θετική ατζέντα της Τουρκίας». Να τους ανακοινώσει πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει άλλη επιλογή από το να «αναστέλλει μονομερώς τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Ότι από τώρα και μέχρι που η χώρα αυτή υλοποιήσει όλες της τις υποχρεώσεις και σεβαστεί την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας», δεν θα συναινέσουμε στο άνοιγμα οποιουδήποτε κεφαλαίου.
Ασφαλώς, πολύ καλύτερα θα ήταν να είχαμε πείσει τους εταίρους μας για μια ομόφωνη απόφαση νέων κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Αυτό, όμως, απαιτεί διεκδικητική στρατηγική, συμμαχίες, συνέπεια στόχων και πολιτική αξιοπιστία. Αντί τούτου, ο Πρόεδρος Χριστόφιας επενδύει σε πολιτικές ψευδαισθήσεις και εξαντλεί τη μαχητικότητά του στο «κυνήγι μαγισσών» εντός Κύπρου!
Η πολιτική του καλού παιδιού έχει πλέον μεταλλαχθεί σε πολιτική αυτοεγκατάλειψης…. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Κύπρο και τον αγώνα μας.
Πηγή : http://www.sigmalive.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου