ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Τον Ιούλιο του 1974 η Ελλάδα και ο λαός της υποδεχόταν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως Εθνικό ήρωα,  προκειμένου να αναστηλώσει μια Ελλάδα από την υποτιθέμενη καταστροφή που είχε επιφέρει η «επάρατος» δικτατορία των Συνταγματαρχών. Όμως, δυστυχώς, εκείνος έβαλε τα σαθρά θεμέλια δημιουργίας ενός κράτους που στηρίχθηκε στις πελατειακές σχέσεις κράτους και πολιτών και ενός κράτους που θα είχε τη δυνατότητα να καταπατεί τους θεσμούς ανά πάσα στιγμή και ώρα και να γίνονται οι θεσμοί, βορά στις ορέξεις των εκάστοτε κυβερνώντων. Η αδιάτρητη κατοχύρωση των θεσμών είναι η κορωνίδα της δημοκρατίας. Όπου υπάρχουν θεσμοί, υπάρχει και πραγματική λειτουργία της Δημοκρατίας. Γιαυτό βλέπουμε Ευρωπαϊκά κράτη κατά καιρούς να ταλανίζονται από πολιτική αστάθεια, αλλά το κράτος να λειτουργεί χωρίς κανένα πρόβλημα, γιατί απλά έχουν κατοχυρωμένους θεσμούς.  

Έτσι, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση τα δύο κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν την πατρίδα μας μετέτρεψαν το πολίτευμα της χώρας από Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πλήρη ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ.  Αυτά τα κόμματα αντί να είναι όργανα προάσπισης των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και του δημοκρατικού πολιτεύματος, μετετράπησαν σε σπόνσορες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των διαφόρων συντεχνιών και έγιναν παράγοντες εκμαυλισμού, διαφθοράς και διαπλοκής. Μέσω των αναθεωρήσεων του Συντάγματος  το 1975 και το 1985, αντί για την  θεσμική προάσπιση των συμφερόντων του Ελληνικού λαού, προάσπισαν τα συμφέροντα των οικονομικών ισχυρών παραγόντων και εμμέσως και των δικών τους από την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται πως κόμματα και πολιτικά πρόσωπα έχουν χορηγούς το μεγάλο ανεξέλεγκτο κεφάλαιο. Αυτά τα κόμματα εξουσίας δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί είναι καρκινώματα στ κοινωνικό ιστό της χώρας, είναι εστίες μόλυνσης ανίατων ασθενειών.

Σ΄αυτό το παιχνίδι της απόλυτης κομματοκρατίας, συμμέτοχο της αδιαφάνειας, της ασυδοσίας και της καταστροφής της πατρίδος και του λαού της, τα δυο κόμματα εξουσίας έβαλαν διαχρονικά τον εκάστοτε πολιτειακό ανώτατο άρχοντα, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, από τη στιγμή που τον εκλέγουν οι κοινοβουλευτικές τους ομάδες. Όμως χειρότερος όλων δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί άλλος από τον Κάρολο Παπούλια, που με το καλημέρα της προεδρίας του έδειξε τις προθέσεις του, όταν συνειδητά υπέμεινε χωρίς αντίλογο, τα όσα θλιβερά και Εθνικά επικίνδυνα απηύθυνε προς την «εξοχότητά του» η κ. Μπενάκη, Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, επί κυβερνήσεως Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή, όταν τον προσφώνησε εκ μέρους της βουλής των Ελλήνων, για την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας, του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, στις 12/12/2004  και από χειρογράφου μεταξύ άλλων του ανέφερε: « … Τα Εθνικά σύνορα και ένα μέρος της Εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν, χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης…». Έτσι ο Ελληνικός λαός παρακολούθησε την παρουσίασή του στο αξίωμα του Προέδρου και κεραυνόπληκτος άκουσε για τα εφιαλτικά επιστημονικά σενάρια που του ετοίμαζε η νέα τάξη πραγμάτων, μέλος της οποίας ήταν και εξακολουθεί να είναι ο κ. Παπούλιας και που σήμερα, λίγα χρόνια μετά βλέπει αυτά να υλοποιούνται στο έπακρο.  

Τα δυόμισι τελευταία χρόνια στην πολιτική σκηνή της πατρίδας μας παρακολουθούμε ένα κινηματογραφικό θρίλερ, όπου στυγνοί πολιτικοί εγκληματίες, της κυβερνήσεως Παπανδρέου, δολοφόνησαν και στην συνέχεια διαμέλισαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας, δηλαδή τη μεσαία αστική τάξη, τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας. Επί δυόμισι χρόνια επέβαλαν στον Ελληνικό λαό λανθασμένες οικονομικές συνταγές, που απέτυχαν όλες. Αυτοί, οι έμμισθοι πολιτικοί εκτελεστές συμβολαίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων που δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις συμμορίες των Καραμπέρηδων και των Παπαχατζήδων, είχαν ένα και μοναδικό σκοπό, την διάλυση της Ελλάδος. Γιαυτό επεδίωξαν να δημιουργήσουν μια κατεχόμενη οικονομικά και πολιτικά χώρα, που στην ίδια δεν θα ανήκει απολύτως τίποτε. Παρόλα αυτά, εξακολούθησαν να εφαρμόζουν τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές και είχαν το απύθμενο θράσος να ισχυρίζονται πως το έκαναν για «το καλό μας».

Μέσα σ΄αυτή τη ζοφερή κατάσταση της απόλυτης εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού, ένεκα του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, γεννήθηκε η μειοδοτική Κυβέρνηση των «υπερπατριωτών», Παπανδρέου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη. Σκοπός αυτής της κυβέρνησης η υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης (μνημόνιο 2) που με την εφαρμογή των απάνθρωπων όρων που εμπεριέχει οδηγεί τους Έλληνες πολλές δεκαετίες πίσω, στις εποχές της απόλυτης φτώχιας μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και της απεμπόλησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων καθώς και της υφαρπαγής των τεράστιων αποθεμάτων ορυκτού πλούτου και της δημόσιας αλλά και ιδιωτικής περιουσίας. Βέβαια, όλοι πρέπει να θυμόμαστε πως ένας εκ των πολιτικών δεσμεύσεων κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε αυτή η Κυβέρνηση Παπαδήμου με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, ήταν πως δεν θα πειραχθούν στο ελάχιστο οι μισθοί και οι συντάξεις. Αντί αυτού, αυτή η νέα κατοχική κυβέρνηση μειώνει κι άλλο τις συντάξεις, περικόπτει τους μισθούς, κατεβάζει το επίπεδο του κατώτερου μισθού και τσεκουρώνει τις επικουρικές συντάξεις, χωρίς βεβαίως να έχει αγγίξει μέχρι αυτή τη στιγμή, ούτε να σκέφτεται να αγγίξει τους έχοντες και κατέχοντες της χώρας μας, δηλαδή τους μεγαλοεργολάβους, τους μεγαλοεφοπλιστές και τους μεγαλοβιομηχάνους. Αυτή η κυβέρνηση, θα δέσει πισθάγκωνα τον Ελληνικό λαό υπογράφοντας την δανειακή σύμβαση και εκδίδοντας νέα ομόλογα του Δημοσίου που θα υπάγονται στο βρετανικό δίκαιο όπως και το χρέος μας και όχι στο Ελληνικό δίκαιο όπως ήταν μέχρι τώρα. Κατά συνέπεια ότι έχει ψηφισθεί και ότι θα ψηφισθεί θα ισχύει και σε περίπτωση που για τον όποιο λόγο αναγκασθούμε να επιστρέψουμε στο Εθνικό μας νόμισμα, την δραχμή. Προσωπικά εκτιμώ πως μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης θα είμαστε για τους Γερμανοτσολιάδες της Ε.Ε. ένας άχρηστος εταίρος που δεν θα έχει τι άλλο να του πάρουν. Ως εκ τούτου, θα μπορούν να ξεκινήσουν τις κατασχέσεις της δημόσιας και ιδιωτικής μας περιουσίας και  θα μας πετάξουν από την Ε.Ε.

Ωστόσο, παρά την αποχώρηση από την κυβέρνηση Παπαδήμου του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ, που έγινε όχι για το καλό της πατρίδος μέσω αντιμνημονιακής στροφής του, αλλά έγινε επειδή τα δημοσκοπικά χαμηλά ευρήματα των τελευταίων ημερών έδειξαν πως το κόμμα του συγκεντρώνει ποσοστά κάτω από το 3%, παραμένουν στην κυβέρνηση το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά.

Ναι, του μέχρι χθες «αντιμνημονιακού» Αντώνη Σαμαρά και πλέον από τους υπέρμαχους της ψηφίσεως της δανειακής σύμβασης, βεβαίως για το καλό μας, για να έχουμε πετρέλαιο  για τις ανάγκες μας και τρόφιμα για την σίτισή μας. Δεν μας είπες όμως Αντώνη Σαμαρά, με τι λεφτά; Έχεις πάρει μυρουδιά για τα κατοχικά συσσίτια του λαού μας που στους παλαιότερους γεννά μνήμες που είχαν ξεχάσει και στους νεώτερους που τα έβλεπαν σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως η ταινία του αξέχαστου Θανάση Βέγγου ( τι έκανες στο πόλεμο Θανάση ), τους θυμίζει πως δεν ήταν ταινίες επιστημονικής φαντασίας; Από εκεί ψηλά που μένεις στα βόρεια προάστια, δεν φτάνουν σε σένα οι λιποθυμίες των Ελληνόπουλων στα σχολεία λόγω υποσιτισμού; Αυτή την Ελλάδα οραματίσθηκες όταν μιλούσες ως αρχηγός πλέον της μεγάλης δεξιάς παράταξης και υποσχόσουν όραμα και ελπίδα για το λαό; Αυτή την Ελλάδα οραματιζόσουν όταν στο Ζάππειο έλεγες και υποσχόσουν: «Σας κοιτώ στα μάτια και σας μιλώ με τη γλώσσα της αλήθειας, όπως τη νιώθω και του χρέους όπως το αντιλαμβάνομαι. Ο λαός μας απαιτεί να δούμε την Ελλάδα από την αρχή. Απαιτεί τομές ριζοσπαστικές. Νέο Σύνταγμα και νέους θεσμούς. Με νέο πολιτικό και δημόσιο ήθος. Απαιτεί να ξεκολλήσουμε επιτέλους από αυτή την εικόνα μιας τραυματισμένης Ελλάδας, μιας Ελλάδας της ανασφάλειας και του πανικού» και «Να είστε σίγουροι και να μου έχετε εμπιστοσύνη! Είμαστε Έλληνες! Είμαστε ο σπόρος που δεν πεθαίνει! Μπορούμε!».

Αντώνη Σαμαρά, σ΄αυτή την εξαθλιωμένη, πτωχευμένη και υποθηκευμένη στους ξένους δανειστές μας, Ελλάδα θα δώσεις νέο Σύνταγμα και νέους θεσμούς; Οι ριζοσπαστικές τομές είναι η υπογραφή της δανειακής σύμβασης;

Αντώνη Σαμαρά, ήσουν ο ευνοούμενος της Ιστορίας και δυστυχώς απεμπόλησες με τη δειλία σου και την ατολμία σου, αυτή τη μεγάλη για σένα ευκαιρία μετά την ψήφιση από το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου 1 και την στήριξή του από τα εξαπτέρυγα. Απογοήτευσες οικτρά όλους εκείνους που έτρεξαν και επί ώρες στήθηκαν στις ουρές αγόγγυστα για να σε εκλέξουν αρχηγό τους, ψηφίζοντάς σε, πιστεύοντας πως γεννιέται ένας μεγάλος ηγέτης και αφανίζοντας από το πολιτικό προσκήνιο το πολιτικό εμπόδιο που ονομαζόταν «Μητσοτακική δυναστεία».

Ο ηγέτης, Αντώνη Σαμαρά, παίρνει γενναίες αποφάσεις και γενναία απόφαση θα ήταν να στείλεις στο διάολο τους δανειστές μας και να κηρύξεις ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. Θα ήταν τόσο γενναία απόφαση, όπως το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά στους ίδιους αλαζόνες επικυρίαρχους  της Ευρώπης. Όμως αντί να κλείσεις τον πάτο του βαρελιού, εσύ συνεχίζεις την ίδια συνταγή της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μια συνταγή που τον Ιούνιο θα επιφέρει και την περικοπή του 13^ου και 14^ου μισθού, που τώρα επιχαίρεσαι πως διέσωσες. Όσον αφορά τις κραυγές σου για εκλογές, αυτές το ξέρεις δεν θα γίνουν ποτέ γιατί δεν συμφέρουν ούτε εσένα ούτε τους κερδοσκόπους, τοκογλύφους αιμοσταγείς δανειστές μας. Άλλωστε πρέπει να επιβεβαιωθεί η Μπενάκη όταν έλεγε στον Παπούλια: «τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης…». 

Αντώνη Σαμαρά, δεν πιστεύω πως υπερασπίζεσαι αυτές τις νέες μορφές διακυβέρνησης.

Θα κλείσω, θυμίζοντας σε όλους αυτούς, πως η Ελλάδα λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά, τιμωρώντας  ταυτόχρονα εκείνους που εξαθλιώνουν πρόσκαιρα στην αιωνιότητα την πατρίδα μας, αναφωνώντας «Ουαί της ηττημένης».