Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει!

γράφει ο Παναγιώτης Νιζάμης

Η παραπάνω ελληνική παροιμία ήταν αυτή που γύριζε μέσα στο μυαλό μου κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μου διακοπών, βλέποντας κλεφτά πλάνα από τις συναντήσεις του πρωθυπουργού, από τις δηλώσεις των Υπουργών, από την στάση των κυβερνητικών εταίρων...

Όσο για την ομιλία του προέδρου της ΝΔ πριν την εκλογή του γραμματέα του γαλάζιου κόμματος; Εκεί με έπιασαν τα γέλια. Και δώστου τα παχιά λόγια και δώστου τα χειροκροτήματα. Αλήθεια, τι κάνανε όλοι αυτοί οι μαυρισμένοι, κουστουμαρισμένοι -που κάθονταν και τον χάζευαν- όλο το καλοκαίρι, την ώρα που βράζατε εσείς στο κέντρο της Αθήνας; Σε τι ωφέλησαν την τσέπη σας; Σε τι προχώρησαν την ζωή σας;

Μετά από τόσους μήνες, άκουσα τον Αντώνη Σαμαρά να τονίζει με στόμφο ότι «η κοινωνία δεν αντέχει άλλο» και ότι δεν θα παρθούν άλλα μέτρα πέραν από αυτά που ακόμα και αυτή την στιγμή μπορεί να ανακοινώνονται! Την ώρα που μιλούσε για την επιτυχία των ταξιδιών του, όλες οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες γράφανε για το τελευταίο αντίο των δώρων των εν ενεργεία/συνταξιούχων δημοσίων υπαλλήλων και των εποχικών επιδομάτων ανεργίας, όταν οι δήμοι ετοιμάζονταν να πάρουν αποφάσεις για να βάλουν λουκέτο και οι φαρμακοποιοί έσκιζαν τα ιμάτιά τους για τα καμώματα του ΕΟΠΠΥ. Κινήσεις ανατροπής κάτω από τον αυγουστιάτικό ήλιο, με ρυθμούς σαλιγκαριού απέναντι στις λύσεις μιας κυβέρνησης που προχωρά με ρυθμούς χελώνας. Τα ισοδύναμα που ακούγονταν από τις αρχές του καλοκαιριού ήταν η εφαρμογή των προσαρμογών στο ευρωπαϊκό δίκαιο, «όπου και μόνο όπου» δεν υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα. Καμία ρύθμιση για τα τραπεζικά δάνεια, καμία ρύθμιση για τα καρτέλ των προϊόντων, καμία κίνηση που να δηλώνει στροφή στην ανάπτυξη. Κάποια ακούσματα για μειώσεις στις τηλεπικοινωνίες, κάποια ακούσματα για αποκρατικοποιήσεις.

Η πάταξη της φοροδιαφυγής δεν άγγιξε τα πάνω στρώματα, ενώ οι μικρότεροι επιχειρηματίες πάτησαν στο σκηνικό της Ύδρας και πήραν το αίμα τους πίσω σε όλα τα τουριστικά θέρετρα της χώρας. Όσο για τον χειμώνα που έρχεται; Oι κρύες του νύχτες θα καταπολεμηθούν με επιδόματα θέρμανσης σε δόσεις μόνο για εκεί που το θερμόμετρο σπάει κόκκαλα και ο χώρος ξεπερνά τα 100 τμ. Για τις καμαρούλες

που ζουν τα γεροντάκια που πλήρωσαν με το αίμα τους αυτή την χώρα, αρκούν τα χνώτα τους... Τα φάγανε άλλωστε όλοι μαζί και τώρα πληρώνουν τον λογαριασμό του πάρτι μέσω των φορολογικών τους δηλώσεων.

Το λέει ο Πάγκαλος, το πληρώνει ο Τσοχατζόπουλος το μαρτυρεί με τις πράξεις του ο Σαμαράς. Τίποτε από όλα αυτά... Αυτοί απλά που «συνελήφθησαν» να κλέβουν τώρα θυσιάζουν τους άλλους/ εμάς για να μην καούν αυτοί. Το ανέλυσα στο προηγούμενο μου άρθρο αναφερόμενος στην ετερογένεια ανάμεσα στους πραγματοποιηθέντες και τους δοσμένους σκοπούς. Έγραψα τότε πώς η παραμικρότερη εμπειρία της ζωής μας πολλαπλασιάζει και τα αποτελέσματα....τα τελευταία όμως δεν τα βλέπω να έρχονται. 'Κοίλιασαν" οι εμπειρίες,

βάρυναν οι αναλύσεις. Ίσως γιατί τα σημάδια του σήμερα δεν αναλύονται μέσα από εξαρτήσεις που κοσκινίζονται χρόνια. Τα σημάδια των καιρών αποκαλύπτουν πώς η εξάρτηση της Ελλάδας από τις κηδεμονευούσες δυνάμεις της, ήταν κάποτε μια εύκολη υπόθεση... Τώρα δεν είναι... Τώρα δεν υφίσταται η κατουσίαν ηγεμονία καμίας σύνθετης ή αυτόνομης ηγεσίας και η Ελλάδα είναι περισσότερο πρόβλημα παρά σύμμαχος. Πιο απλά, η ύπαρξη του ''Ενόs'' δεν αντισταθμίζεται από τον ''Άλλον'' και εμείς πέσαμε θύματα λάθος προσανατολισμών μέσω των παρορμήσεών μας. Πιστεύω όμως πώς κερδίσαμε μια καλή εμπειρία. Συνειδητοποιήσαμε πώς πλέον δεν μπορούν να τεθούν άλλα κοινωνικά συμβόλαια, αφού οι θεσμοί έχουν απολέσει την ουσία τουs, αφού οι φορείs καταπάτησαν τον όρκο τουs... Τώρα, τον λόγο τον έχουμε εμείs...

www.elkosmos.gr