Αδολεσχία, μπουρδολογία, λογοδιάρροια!

Ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Είναι  τα κύρια στοιχεία του «πολιτικού» λόγου στην Ελλάδα (βλ. το άρθρο μου: «Ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα» στην «Καθημερινή» της 18/2/1988, πρβλ. και το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. Ergo, Αθήνα, 2002 σελ. 139 επ. όπου το κεφάλαιο: «Ο ανούσιος λόγος»).

Ερωτάται: Μήπως με νόμο μπορούμε να θεσπίσουμε την απαγόρευση της μπούρδας;

Πολλοί, πάρα πολλοί «πολιτικοί» και «αναλυτές», ενώ παίρδονται εξαπολύοντας μπούρδες έχουν την απατηλή άποψη ότι επιχειρηματολογούν «πολιτικά».

Τους υπενθυμίζω, το τι σημαίνει πολιτικός λόγος από τη σκοπιά της ποίησης.

Στον «Ύμνο του πολίτη» η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου γράφει και τα εξής:

«Ο λόγος του Πολίτη να ’ναι τσεκουράτος

σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος

κόκαλα να τσακίζει

γερά θεμέλια να χτίζει...

Πολίτη μην ξεχνάς πως ο λόγος ο αληθινός

μεταμορφώνει τον κόσμο και τον σπρώχνει εμπρός

γίνεται οδηγός και φως»

(Πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» 5/3/1993, για την πρώτη Κίνηση Ενεργών Πολιτών», σελ. 41).

Το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται εδώ που σκόπιμα την έφεραν, δεν είναι άσχετο με τον πολιτικό λόγο, τον οποίο χρησιμοποιούν οι πολιτικάντηδες, οι οποίοι έχουν το «χάρισμα» να μιλούν χωρίς να λένε τίποτα.

Ο Άγγλος φιλόσοφος Τ. Χομπς (1588-1679) αναφερόμενος στη βαρύνουσα σημασία του λόγου, έγραφε και τα εξής: «Το φως του ανθρώπινου πνεύματος είναι  οι σαφείς λέξεις, καθορισμένες, πρώτον, και ξεκαθαρισμένες από κάθε αμφιβολία, με ακριβείς ορισμούς.

...Αντίθετα, οι μεταφορές, οι διφορούμενες λέξεις που δεν θέλουν να πουν τίποτα, είναι  σαν τους νυχτερινούς φωσφορισμούς στους τάφους και τα έλη» (βλ. το έργο του: «Λεβιάθαν», εκδ. «Αναγνωστίδη», χ.χ. σελ. 27 και 49).

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, στους ώμους του πολιτικά χλωροφορμιασμένου λαού πέφτει το βάρος να απορρίπτει τον θολό λόγο, τις μπούρδες, την τιποτολογία και την αδολοεσχία.