Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ημερομηνία παραπέμπει σε δύο πολύ σπουδαία γεγονότα της νεώτερης ιστορίας που προσφέρουν πολύτιμα διδάγματα στην πολιτική ηγεσία, εν όψει μάλιστα των αυριανών εξελίξεων. Το ένα είναι η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, στις 25 Νοεμβρίου του 1942, που ήταν η μεγαλύτερη ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ ενέργεια στην κατεχόμενη Ευρώπη. Και το άλλο είναι η επιβολή της δικτατορίας Ιωαννίδη, στις 25 Νοεμβρίου του 1973, που οδήγησε στην κατοχή του 40% της Κύπρου από τους Τούρκους.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ περίπτωση το δίδαγμα είναι ότι ΕΝΩΜΕΝΟΙ οι Ελληνες κάνουν θαύματα. Εκείνη τη μέρα οι αντάρτες του Αρη Βελουχιώτη, αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ, και του Ναπολέοντα Ζέρβα, αρχηγού του ΕΔΕΣ, με τη βοήθεια των Βρετανών κομάντος, ανατίναξαν τη γέφυρα και ανέκοψαν τον ανεφοδιασμό στο Γερμανό στρατάρχη Ρόμμελ, που λίγο έλειψε να καταλάβει την Αίγυπτο.
ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ περίπτωση το δίδαγμα είναι πως όποιος Ελληνας κυβερνήτης καταντάει τυφλό όργανο των ξένων («προστατών», «κηδεμόνων», «κατακτητών» ή «δανειστών», όπως θέλετε πέστε τους), το πληρώνει πανάκριβα η πατρίδα. Το πλήρωσε με τον Παπαδόπουλο που παρασύρθηκε από τον Μαρκεζίνη να σηκώσει κεφάλι στα ξένα αφεντικά του αλλά έχασε την εξουσία «εν μια νυκτί»! Το πλήρωσε και με τον Ιωαννίδη που ανέτρεψε σαν σήμερα τον Παπαδόπουλο, εξαπέλυσε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και όταν εκτέλεσε πλήρως τις ξένες εντολές έχασε με τη σειρά του την εξουσία, για να πεθάνει στον Κορυδαλλό μαζί με τα ένοχα μυστικά του...
ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΕΙΝΑΙ και σήμερα οι Ελληνες, κατά σύμπτωση στην ίδια δύναμη, τη Γερμανία της φράου Μέρκελ (που εξακολουθεί να χρωστά στη δόλια πατρίδα από τις κλεψιές της κατοχής κάπου 162 δισ. ευρώ, χωρίς τους τόκους, κατά τις εκτιμήσεις του Μανώλη Γλέζου στο σπουδαίο βιβλίο του με τίτλο «ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΑΡΚΟ ΝΑ ΗΤΑΝ...»). Οπως υπόδουλοι είναι οι Ελληνες και σε αυτή τη μυριοκέφαλη κοινοβουλευτική δικτατορία, πότε εκ των άνω με τις εκτός Βουλής πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και πότε εκ των κάτω με τις καθημερινές καταλήψεις, απεργίες, πορείες και κάθε μορφής παρανομίες των εργατοπατέρων, υπό τη σιωπηλή ανοχή του Προέδρου της «Δημοκρατίας».
ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΝΑΜΕ τίποτε, μα τίποτε απολύτως, αντίθετα θα κερδίζαμε πολλά, αν οι κ.κ. Σαμαράς και Στουρνάρας σήκωναν εγκαίρως κεφάλι και έτριζαν τα δόντια στα ξένα αφεντικά, ιδιαίτερα στις κυρίες Μέρκελ και Λαγκάρντ, που η μόνη τους έγνοια είναι πολύ απλά, πάρα πολύ απλά, πώς το Ταμείο τους και η Γερμανία τους «δεν θα πάρουν πίσω λιγότερα από όσα μας δίνουν». ΄Η, καλύτερα, «πως θα πάρουν πίσω περισσότερα από όσα μας δίνουν»! Δεν σήκωσαν κεφάλι. Αντιθέτως έδειξαν συστολή, υποταγή, ταπεινότητα, στάση απαράδεκτη για μια χώρα που γεννάει Ζορμπάδες, αλλά που σήμερα αυτοκτονεί, με 3.000 περιστατικά στα τρία χρόνια της κρίσης...
ΔΕΝ ΣΗΚΩΣΑΝ ΚΕΦΑΛΙ ενώ κρατούσαν στα χέρια τους ένα τρομερό διαπραγματευτικό όπλο: Τις ομολογίες όλων των κεφαλών της Ευρώπης, ακόμη και εκείνου του πεισματάρη Σόιμπλε, ότι πτώχευση και έξοδος της Ελλάδας από το μαντρί τους θα σήμαινε κατάρρευση ακόμη και της ίδιας της Γερμανίας. Χρειάστηκε το αδιέξοδο της περασμένης Τρίτης για να ψελλίσει ο πρωθυπουργός (εντός οδόντων) ότι «αρκετά ως εδώ, εμείς τα δώσαμε όλα, τώρα η σειρά σας!»...
ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ όμως και του στραβού το δίκιο, εντελώς έξω από το αναγκαίο πατριωτικό μεγαλείο ήσαν και οι αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης (με πρώτο και καλύτερο τον σύντροφο «Α3», Α-ρχηγό της Α-ξιωματικής Α-ντιπολίτευσης), που χαιρεκακούν μονίμως για τα λάθη της κυβέρνησης αντί να προσφέρουν γενναιόφρονα και ανυστερόβουλα τη συμβολή τους σε κάθε εθνική προσπάθεια. Οπως μικροψυχία της συγκυβέρνησης είναι και η απροθυμία της να καλεί τους αντιπάλους της σε τακτικές συναντήσεις και να ζητά τις γνώμες, τις ιδέες και τα σχόλιά τους για τα προβλήματα της χώρας.
Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ, η κακεντρέχεια, ο φθόνος, η εξουσιολαγνεία και ο «νενεκισμός» ήσαν και μένουν ακόμη θανατηφόρα ελαττώματα της πολιτικής ηγεσίας, που δυστυχώς μεταλαμπαδεύονται και προς τα κάτω. Επάνω στα ελαττώματα αυτά χορεύουν οι ξένοι «προστάτες». Απέναντι όμως σε αυτούς είναι οι ατίθασοι Ελληνες που δεν το βάζουν κάτω και που ξέρουν να χορεύουν το χορό του Ζορμπά. Αλίμονο όμως αν κάποιος τέτοιος χορός εξελιχθεί, «εν μια νυκτί», σε λαϊκή εξέγερση!..
www.real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου