Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Ο γράφων, εδώ και τρεις δεκαετίες ασκώντας κριτική στη γονατισμένη συμπεριφορά του «κυρίαρχου» λαού έναντι της κοινωνιοκτόνου και εθνοκτόνου εξουσίας, τη χαρακτήρισε και τη χαρακτηρίζει ως ραγιαδική.
Το ρόλο που έπαιξε ο ραγιάς στην Τουρκοκρατία τον σημείωσε αρκετές φορές φέρνοντας μάλιστα και το παράδειγμα που λέει ότι: «Ο ραγιάς ήταν τόσο γλοιώδης έναντι των Τούρκων αγάδων ώστε είχε κατασκευάσει ειδικό κάθισμα στο ζώο του, έτσι που να τον διευκολύνει να μπορεί να πηδά στη θέα κάποιου διερχόμενου αγά και να γονατίζει».
Αυτό το έμαθε από την ιστορία και το χρησιμοποιούσε.
Εκείνο που δεν ήξερε ο γράφων, είναι η χρήση των συμπαθών ζώων πίθηκος και Αυστραλοπίθηκος στα κείμενά του, τα οποία αναφερόταν σε συμπεριφορές ψηφοφόρων και πολιτικών τούτων των χρόνων.
Τώρα, όμως έμαθα ότι έρχομαι δεύτερος στη χρήση αυτών των… αντιδημοφιλών όρων, αφού προηγήθηκε ο Ελληνολάτρης Περικλής Γιαννόπουλος, ο οποίος αυτοκτόνησε στα νερά του Σαρωνικού πάνω σε λευκό άλογο, το 1910.
Πριν, λοιπόν, ο ευαίσθητος πατριώτης και συναγωνιστής του Ίωνος Δραγούμη βουτήξει στο Σκαραμαγκά, έγραψε την πιο πάνω φράση για να κεντρίσει το φιλότιμο των αποχαυνωμένων συνελλήνων.
Η διαφορά μας είναι τούτη: Εγώ γράφω για πιθήκους και Αυστραλοπιθήκους ενώ ο Γιαννόπουλος είναι πιο καίριος.
Έγραφε για «Φραγκοπιθήκους», το οποίο δένει άριστα με τα όσα συμβαίνουν σήμερα (το σχετικό κείμενο του αυτόχειρα παρατίθεται στο πρόσφατο έργο μου: «Η εθνική μας παράδοση», εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας, Αθήνα, 2012, σελ. 230)/.
Σε ζηλεύω Περικλή Γιαννόπουλε, προηγήθηκες έναν ολόκληρο αιώνα! Ναι, τώρα οι Φραγκοπίθηκοι ξεσάλωσαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου