Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Η διαβόητος και επί δεκαετίες παραβιαζόμενη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 29 του Συντάγματος ορίζει: «Απαγορεύονται απολύτως οι οποιεσδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, στους υπαλλήλους του Δημοσίου, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή δημοσίων επιχειρήσεων…»
Του κ...λου τα εννιάμερα. Τα όσα, εδώ και δεκαετίες, εκτυλίσσονται στους χώρους αυτούς αποδεικνύουν περίτρανα ότι και αυτή η διάταξη παραβιάζεται συστηματικά, κυνικά και με το έτσι θέλω τόσο από τους φρουρούς του Συντάγματος όσο και από τους υπαλλήλους.
Τα τελευταία κρούσματα με τα όσα συνέβησαν με τις μετακινήσεις των εφοριακών, τις απεργίες στους ΟΤΑ, στο νταβατζηλίκι της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και της ΑΔΕΔΥ, αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της κατάλυσης του Συντάγματος, αφού οι εκπρόσωποί της εμφανίζονται και δρουν ως κομματικοί εκπρόσωποι.
Ως τέτοιους, τους αναγνωρίζει και η τριχοτομημένη και χυδαιοποιημένη πολιτική εξουσία.
Όταν για δεκάδες χρόνια έτσι «λειτουργούν» δημόσιοι υπάλληλοι και κόμματα και όταν έτσι απλά και ωμά ανασκολοπίζεται το Σύνταγμα, τίθεται το ερώτημα: Ποιος και πώς θ’ ανασκολοπίσει τους ανασκολοπιστές;
Τη διέξοδο μάς τη δίνει η παρ. 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος! Συνεπώς ζητούνται όρχεις!
Υπάρχουν ή τους ευνούχισε η κοπριτοκρατία;
1 σχόλιο:
Από το 1974 και μετά, ενώ υποτίθεται ότι πατάξαμε μιάς και δια παντός τον φασισμό και εγκαταστήσαμε σε στέρεες βάσεις την "δημοκρατία", συστηματικά και συνειδητά, με τρόπο φασίζοντα και αντιδημοκρατικό, παραβιάστηκε το Σύνταγμα τόσο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις όσο και από τα διάφορα πολιτικά κόμματα με μπροστάρηδες όσους αυτοαποκαλούνται "αριστεροί". Έτσι φτάσαμε στο σημερινό χάλι. Στο ιστορικό δηλαδή τέλος του Ελληνισμού, καθώς όσο αισιόδοξος και να είναι κανείς, όλοι γνωρίζουμε πως η κατάσταση δεν είναι πλέον αναστρέψιμη. Κανείς όμως επί 38 συναπτά έτη δεν μιλούσε ούτε ενοχλούσε το σύστημα, διότι οι περισσότεροι ήσαν βολεμένοι από το ίδιο το ...σύστημα. Ξαφνικά τώρα που (συγχωρέστε μου την αθυροστομία) έσφιξαν οι κώλοι, έχουμε γεμίσει παραπονούμενους, μετά Χριστόν προφήτες και γενικώς νεόκοπους (στο συγκεκριμένο είδος "πάλης") επαναστάτες. Κρίμα! Αποδεικνύεται έτσι, περίτρανα, ότι η μεταπολεμική Ελλάδα που γέννησε την "μεταπολιτευτική" γενιά του Πολυτεχνείου, όχι μόνο δεν της μεταλαμπάδευσε τις αξίες που δημιούργησαν το "Έπος του '40" αλλά -αντιθέτως- μία και μόνο μία "ικανότητα": Το ελάττωμα της άκρατης υποκρισίας. Τώρα είναι πια αργά, καληνύχτα, Ελλάδα.
Δημοσίευση σχολίου