Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Ουδέποτε… κομμουνιστής


Με τον Λάζαρο Μαύρο

Σ Τ Ι Σ 24 Φεβρουαρίου 2008, το εκλογικό σώμα με τις 90.588 νικητήριες ψήφους ΔηΚο και ΕΔΕΚ ανέδειξε τον Χριστόφια Πρόεδρο, όχι επειδή ήταν… κομμουνιστής, αλλ’ επειδή ακριβώς ο λαός ουδέποτε φοβήθηκε ότι υπήρξε πραγματικός κομμουνιστής. Πριν ολοκληρώσει την 5ετία του, ο λαός κλοτσηδόν τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την επαναδιεκδίκηση εκλογής, όχι γιατί είναι κομμουνιστής ή επειδή κυβέρνησε… κομμουνιστικά, αλλ’ επειδή εμπράκτως απέδειξε, με καταστροφικές για τον τόπο συνέπειες, ανικανότητα να κυβερνά με την απαιτούμενη επάρκεια: «Ουδόλως ανταποκρίθηκε στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης από αυτόν επιμέλειας», όπως επακριβώς διέγνωσε για τον Πρόεδρο 3.10.2011 το Πόρισμα Πολυβίου για τον Όλεθρο στο Μαρί κι έκτοτε επαληθεύεται διαρκώς, σχεδόν επί παντός. Να επεκτείνουμε τους συλλογισμούς:
Τ Ο ΑΚΕΛ πέτυχε στο 67ο έτος της ηλικίας του (1941-2008) να λάβει το 33,29% των εγκύρων ψηφοδελτίων (29,04% του εκλογικού σώματος) στις εκλογές της 17.2.08, όχι επειδή είναι, αλλά διότι, στην πραγματικότητα, δεν είναι κι ούτ’ υπήρξε ποτέ κομμουνιστικό:
- ΝΑΙ ΜΕΝ κοτσάρει στους τοίχους των εκατομμυριούχων γραφείων του, κάδρα και ανδριάντες του Λένιν,
- ΝΑΙ ΜΕΝ είχε παλαιότερα και τους Μαρξ - Ένγκελς και Στάλιν στις κορνίζες του,
- ΝΑΙ ΜΕΝ εισέπραττε κάποτε εκ Μόσχας και τα «ερυθρά δολάρια τού προλεταριακού διεθνισμού», κατά πως μαρτυρούσε ο βοηθός Γ.Γρ. τής ΚΕ του ΑΚΕΛ αείμνηστος Ανδρέας Φάντης,
- ΝΑΙ ΜΕΝ υμνωδούσε ως «μεγάλη πατρίδα» του τη Σοβιετική Ένωση και σπούδαζε εκεί δωρεάν πολλά εκ των τέκνων του και λοιπά και λοιπά, πλην όμως: 

Ο Υ Δ Ε Π Ο Τ Ε
 άσκησε την κομμουνιστική πολιτική της «σαρωτικής κρατικοποίησης των μέσων παραγωγής, κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας, κατάργησης των κομμάτων εκτός του κομμουνιστικού, κατάργησης της δημοκρατίας κι επιβολής απόλυτης δικτατορίας μιας χούφτας κομμουνιστών γραφειοκρατών [εργατοκάπηλων], που δήθεν εκπροσωπούν την εργατική τάξη». Κι αν δοκίμαζε να γίνει τέτοιου κομμουνισμού κόμμα, τα ποσοστά του δεν θα ήσαν περισσότερα ίσως απ’ του ΚΚΕ στη μητέρα Ελλάδα...

Σ Τ Ο ΕΡΩΤΗΜΑ, 
λοιπόν, γιατί ξελιγώθηκε, είτε βρισκόταν στη Ν. Υόρκη είτε στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλες, να εκθέτει εαυτόν παριστάνοντας τον… κομμουνιστή και να διασύρει τον κυπριακό λαό ότι έχει… κομμουνιστή Πρόεδρο, η απάντηση είναι πιθανόν μια πολύ απλή: Η πολιτική βλακεία ως ένα εκ των συστατικών στοιχείων του «ουδόλως ανταποκρίνεται στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης από αυτόν σοφίας»… Κι όλα αυτά, διαβάζοντας το χθεσινό άρθρο του ομοσέλιδου Μάριου Δημητρίου.
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Είναι μήπως αριστερή πολιτική (α) να κυβερνάσαι από τους τραπεζίτες αντί να τους κυβερνάς, (β) να ‘χεις αποκλειστικά τραπεζίτες Υπουργούς Οικονομικών, (γ) ν’ αφήνεις την οικονομία έρμαιο της βουλιμίας των τραπεζιτών, (δ) να επιτρέπεις στον όποιον εξ αριστερής οικογενείας Διοικητή Κεντρικής Τράπεζας να διαπράττει ανεμπόδιστα «εγκληματική» εποπτεία των τραπεζών και να μην έχεις καν την αριστερή ανδρεία να ομολογείς ότι όλ’ αυτά δεν είναι αριστερές δεξιότητες αλλά απλώς και μόνο αδέξια ανικανότης στο κυβερνάν, η οποία κατήντησε μυριάδες αριστερούς νεο-ανέργους να ντρέπονται για την… αριστερά «τους»;

www.simerini.com.cy

Δεν υπάρχουν σχόλια: