Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Μπορεί κανείς να διαφωνεί ή να συµφωνεί µε τους ιδεολογικούς προσανατολισµούς του ακάµατου ιστορικού Κώστα Μπαρµπή, αλλά δεν µπορεί να διαφωνήσει για τα τεκµηριωµένα ιστορικά του έργα, τα οποία αγγίζουν την εκατοντάδα.
Στο τελευταίο του έργο διαβάζουµε και τα εξής σχετικά µε τους εθνικούς «αγώνες» του «εθνάρχη» Κων/νου Καραµανλή, όπως τους αφηγήθηκε ο ίδιος. Αντιγράφω: «Το πρώτο πράγµα που θυµάµαι - αφηγείται ο Κ. Καραµανλής - από την παιδική µου ηλικία είναι το υπόγειο όπου κρύβαµε τα τουφέκια του Μακεδονικού Αγώνα. Εκεί είχαµε και την αγελάδα µας. Κατέβαινα στο υπόγειο συχνά, για να βλέπω τα τουφέκια που τα είχε ο πατέρας µου φυλαγµένα κάτω από την καταπακτή, για να εφοδιάζει τους αντάρτες. Κρυβόµουν ώρες ολόκληρες εκεί µέσα και έπαιζα µε τα όπλα. Ήταν η πρώτη ζωηρή εικόνα από τα παιδιά µου χρόνια».
Ο ιστορικός, γράφει µε σαρκασµό: «Σχόλιο πρώτο: Ο Μακεδονικός αγώνας κράτησε ως το θέρος του 1908, όταν ο Καραµανλής ήταν .. ενός έτους. Μνήµη κυριολεκτικά «θεϊκή». Άλλωστε άδικα τον αποκαλούσαν «θεό»; Σχόλιο δεύτερο: Αφού είχε τέτοιο πάθος µε τα όπλα, γιατί όταν ήρθε η ώρα να τα χρησιµοποιήσει κατά των εχθρών της πατρίδας του, κατέφυγε στη βαρηκοία για να τα αποφύγει;»
Σε άλλη σελίδα του έργου, διαβάζουµε: «Τον Οκτώβριο του '40, ο τριαντατριάχρονος τότε «εθνάρχης» γύρισε στο σπίτι του επειδή έπασχε εκ βαρηκοϊας ... Δεν πολέµησε ούτε στη Βόρεια Ήπειρο, ούτε στα µακεδονικά οχυρά τής γραµµής Μεταξά, ούτε στην εθνική αντίσταση ή στη Μέση Ανατολή ή στα Δεκεµβριανά ή στο συµµοριακό πόλεµο ... » (βλ. Κ. Μπαρµπή: «Τσακάλια και Ύαινες της ελληνικής πολιτικής» Α' τόµος (1949-2012), εκδ. «Κόδµος», 2012, σελ. 54-55).
Σχόλιο του γράφοντος: Διαβάζω το ελληνικό λεξικό και βλέπω ότι ο Κ. Καραµανλής γεννήθηκε το 1907, δηλαδή ένα (1) χρόνο µετά τη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα, η οποία έγινε το 1908, όπως γράφει και ο Μπαρµπής. Συνεπώς ήταν τότε νήπιο ενός έτους!! Άρα, βιολογικά δεν µπορούσαν να συµβαίνουν αυτά που µας καταθέτει ο απόλεµος ... εθνάρχης, ο οποίος, ωστόσο ανήλθε για πολλά χρόνια στα ύπατα αξιώµατα της Ελλάδας, στην οποία πολλοί, πάρα πολλοί πνευµατικοί και πολιτικοί παράγοντες έκαναν «λούφα» τα δύσκολα χρόνια. Το γεγονός αυτό επισηµαίνει ο πολεµιστής όλων των µετώπων, ο Π. Κανελλόπουλος, ο οποίος στα 1964 έγραφε; «Ας προσέξει όµως ο σηµερινός κριτής, κυρίως την απουσίαν πολλών - πολλών πολιτικών και πνευµατικών ηγετών - που ενώ ήσαν ονοµαστοί πριν από το 1939 εσιώπησαν και απεσύρθησαν εις τα ιδιωτικά διαµερίσµατα της ζωής των κατά τα φοβερά έτη της παγκοσµίου κρίσεως, και ενεφανίσθησαν πάλιν - φρέσκοι - φρέσκοι, τιµηταί των πάντων ... µετά την απελευθέρωσιν της χώρας των ... Αυτοί νοµίζω είναι ... οι µάλλον ασυγχώρητοι... ». Αυτές τις αλήθειες κα ι αυτές τις πικρίες καταθέτει ο πολεµιστής και ο πάντα παρών σ' όλους τους αγώνες της πατρίδας – ανεξάρτητα από πια πλευρά - Π. Κανελλόπουλος, ο οποίος στην υποσηµείωση του έργου του σηµειώνει και τα εξής: «Εκείνοι όµως που εγνώρισαν τον φόβον ως το µόνιµον καθστώς της ζωής των και επέρασαν ολόκληρον την περίοδον της κατοχής, αποφεύγοντες κάθε ευθύνην που θα τους εξέθετεν εις κίνδυνον, οιασδήποτε µορφής, δεν θα έπρεπε να γίνουν µετά ταύτα τιµηταί οιουδήποτε άλλου, ούτε των κοµµουνιστών. Θα έπρεπε µάλιστα να ιδιωτεύουν και να σιωπήσουν και µετά την απελευθέρωσιν, όπως είχαν ιδιωτεύσει και κατά την κατοχήν» (βλ. Π. Κανελλόπουλου: «Τα χρόνια του µεγάλου πολέµου (1939-1944), επανέκδοση «Η Ελλάδα αύριο», Αθήνα, 2012, σελ. 12 και τη σχετική υποσηµείωση).
Για ποιόν χτυπούσε την καµπάνα ο επιφανής διανοητής;
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας δεν ανθούν µόνον όλα «τα άνθη του κακού» . για να θυµηθούµε και τον Γάλλο ποιητή Σ. Μποντλερ - αλλά και πλείστοι όσοι εθνικοί τερµίτες και ασπάλακες πολιτικοί, που εµφανίζονται ως λιοντάρια µετά τη θύελλα.
Τρανό παράδειγµα οι «αντιστασιακοί» των ευρωπαϊκών καφενείων, κατά το Απριλιανό Πραξικόπηµα της 21ης Απριλίου του1967, µε κορυφαίο τον απόντα Ανδρέα Παπανδρέου.
Επέστρεψε στην Ελλάδα όταν ήταν απόλυτα βέβαιος για την ασφάλειά του και την πολιτική του καριέρα.
Άλλο προκλητικό παράδειγµα, οι «αντιστασιακοί» ντοκτόρες των Παρισίων - και όχι µόνο - οι οποίοι άλωσαν τα ελληνικά παν/µια µετά το 1974, φορώντας τον σκούφο του σοσιαλιστή! Είναι και αυτός ένας λόγος για τον οποίο η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε. (Το φαινόµενο αυτό και τις επιπτώσεις του, το καυτηρίασα ήδη από το 1977 στο έργο µου: «Η αλήθεια για την καταγωγή και εφαρµογή του θεσµού της αυτοδιοίκησης στην Ελλάδας της κατοχικής περιόδου, στο µηνιαίο περιοδικό «Τοπική Αυτοδιοίκηση», τεύχ. 4/1980 σελ. 33).
Είναι ο ίδιος πνευµατικός και ακαδηµαϊκός κόσµος, που έτρωγε, έπινε και έκανε κάθε λογής καριέρα όλα ετούτα τα χρόνια της πολιτικής και ηθικής χολέρας και τώρα «ανακάλυψε» το φως το αληθινό και καταγγέλλει το µνηµόνιο!
Ατοµικές αθλιότητες και βοθροποιηµένες πολιτικές καταστάσεις.
Η αναπαραγωγή της πολιτικής απάτης συνεχίζεται εν µέσω ενός σάπιου λαούl
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου