ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ»

Κώστας Μαυρόπουλος (ο Σαντέτες)

Δημοσιογράφος-συγγραφέας        

                                                                             

          Βεβαίως δεν είμαι εναντίον του καθήκοντος να βοηθούμε τον συνάνθρωπο, αλλά είμαι εχθρός, όταν αναγκαζόμαστε να γινόμαστε «φιλάνθρωποι!!!».

          Μοναδικός τρόπος ανόδου της οικονομίας, οποιουδήποτε κράτους, είναι η εξασφάλιση εργασίας, άρα σε ένα ευνομούμενο κράτος,  υποχρέωση των ηγετών του είναι η εξασφάλιση των «προς το ζειν» κάθε πολίτου αυτού του κράτους.

          Πώς εξασφαλίζεται αυτό το καθήκον;

          Απαραίτητος όρος είναι να δίνεται η δυνατότητα των εκείνων ικανών πολιτών, οι οποίοι εξασφαλίζουν, πέραν του προσωπικού τους κέρδους, τα έσοδα του δοσμέ-νου κράτους, ώστε να ψηφίζονται κοινωνικά μέτρα «υπέρ των αδυνάτων» (Λυσίου λόγοι) οι οποίοι για διαφόρους λόγους – αναπηρίες εκ γενετής ή επίκτητες, ακτήμονες, μικρές αποδοχές κλπ, – να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς.

          Για να μπορούν τόσο οι ηγέτες, όσο και οι πολίτες να ανταποκριθούν σ’ αυτές τις υποχρεώσεις, πρέπει να διαθέτουν «ΠΑΙΔΕΙΑ», αυτήν την σπουδαιοτέρα ελληνική λέξη, η οποία δεν έχει μεταφρασθεί σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου επάξια και είναι αδύνατον να βρουν ανάλογη λέξη, επειδή «ΠΑΔΕΙΑ» είναι συνισταμένη πολλών εννοιών! Εχθροί της συνειδητούς «ΠΑΙΔΕΙΑΣ» είναι τόσο οι ηγέτες διαφόρων χωρών, όσο και διάφοροι συνδικαλιστές, οι επονομαζόμενοι «εργατοπατέρες», οι οποίοι, απευθυνόμενοι λανθασμένα τόσο στους εργοδότες (ως «ορκισμένοι» εχθροί), όσο και στους εργαζομένους, ως υποκινητές στάσεων εργασιών και διαδηλώσεων, με τις συνεχείς απεργίες, το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να φέρουν αντιμέτωπους τους εργοδότες με τους εργαζομένους και να ευτελίσουν τελείως το μέγα όπλο της απεργίας! Αν όλοι αυτοί οι «συνδικαλιστές – εργατοπατέρες», ανταποκρίνονταν στα καθήκοντά τους έπρεπε, πέραν των άμεσων προγραμματισμών τους – εργασιακές συμβάσεις – να ασχολούνται και με την σύνταξη μακροπρόθεσμων προγραμμάτων και να πείσουν με χειροπιαστές αποδείξεις τους εργοδότες, ότι το πραγματικό συμφέρον τους δεν έγκειται στην μικρότερη δυνατόν αμοιβή των εργαζομένων ή το αυξημένο ωράριο, αλλά στην καλλίτερη δυνατή αμοιβή και την μείωση του ωραρίου στο εξάωρο! Παράλληλα, έπρεπε να πείσουν τους εργαζομένους να εργάζονται συνειδητά, επειδή αν κλείσει η επιχείρηση ή το κατάστημα στο οποίο εργάζονται, πολύ απλά, θα καταντήσουν άνεργοι!

          Είναι λανθασμένα «από χέρι», να το πω λαϊκά, τα συνθήματα των διαφόρων «αριστερούληδων», οι οποίοι καταφέρονται εναντίον των «εκμεταλλευτών» του «καπιταλισμού», επειδή όλα αυτά τα ψευδοσυνθήματα απέτυχαν παταγωδώς ακόμα και στην Σοβιετική Ρωσία – το πλουσιότερο στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον κράτος του κόσμου, του μοναδικού – λόγω φυσικών πόρων – το οποίο μπορεί να είναι αυτάρκες!

          Δεν είναι μικρότερη η ευθύνη των ηγετών οποιουδήποτε κράτους, οι οποίοι – λόγω προσωπικής ευημερίας και ικανοποίησης της ματαιοδοξίας τους να ονομάζονται ηγέτες, γίνονται μαριονέτες ξένων συμφερόντων. 

          Και το «Διά ταύτα»: Η «φιλανθρωπία» είναι το έσχατο μέτρο, στο οποίο κατα-φεύγουν πολίτες, οι οποίοι συναισθάνονται τον «πλησίον». Στην πραγματικότητα, υποκαθιστούν την υποχρέωση των ηγετών να εξασφαλίζουν στους πολίτες τα «προς τα ζειν», προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια των συμπολιτών τους.

          Οι συμπολίτες μας είναι άξιοι σεβασμού και όχι λύπησης!