Το αντίτιμο, το γνωρίζουν στα Σκόπια: αλλάζουν τροπάριο, ξεχνούν τον όρο που δεν τους ανήκει, αλλά αντίθετα, ανήκει ιστορικά στην Ελλάδα και όλοι προχωρούμε και εκείνοι ενσωματώνονται στις ευρωατλαντικές δομές. Όμως, οι κυβερνώντες εκεί, βασίζουν αυτή τους την ύπαρξη, πάνω σε ένα κατασκεύασμα, ένα παραμύθι της κακιάς ώρας, που προσπάθησε να αντικαταστήσει ιστορία χιλιετηρίδων.
Αν αυτό πάψει να υπάρχει, φοβούνται πως θα καταρρεύσουν. Αυτοί, η σημερινή «ελίτ» των Σκοπίων, ομοτράπεζοι του Σόρος, διεφθαρμένοι πρώην κομμουνιστές ή παιδιά προδοτών που ύψωσαν το όπλο τους κατά της Ελλάδας και δικαιολογούν εαυτούς κρυπτόμενοι πίσω από μια ψεύτικη εθνική ταυτότητα, συρφετός που αποκόπηκε από το διαμελισμένο πτώμα της Γιουγκοσλαβίας, ζουν σήμερα με το φόβο των Αλβανών. Τους οποίους κατευνάζουν – προσωρινά – οι Αμερικανοί. Αλλά, είπαμε, προσωρινά. Το 2001, δεν είναι δα και τόσο πίσω...
Ο ΗΡΩΑΣ ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΩΤΤΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1905, πριν από 108 χρόνια, απαγχονίστηκε από τους Τούρκους, στην πλατεία Ατ Παζάρ του Μοναστηρίου, μετά την καταδίκη του σε θάνατο, ο ΗΡΩΑΣ οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα, Καπετάν Κώττας, από τη Ρούλια (Κώττα) Κορεστίων. Στη βιογραφία του διαβάζουμε ότι «το πραγματικό του όνομα ήταν Κονσταντίν (Κότε) Χρίστωφ, το οποίο αργότερα εξελλήνισε σε Κώστας Χρήστου». Ήταν σλαβόφωνος και είχε στην ψυχή του την Ελλάδα. Επί πέντε χρόνια διεξήγαγε ένα διμέτωπο αγώνα κατά των Τούρκων και κατά των κομιτατζήδων.
«Ανυπότακτο πνεύμα, έτρεφε μεγάλο μίσος για τους τούρκους κατακτητές, γι' αυτό εντάχθηκε στη βουλγαρική ‘Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση’ (VMRO), που διακήρυσσε τον αλυτρωτισμό της με το σύνθημα ‘Η Μακεδονία στους Μακεδόνες’. Η ζωή του πήρε δραματική τροπή το 1898, όταν σκότωσε τον τούρκο μεγαλοτσιφλικά Κασίμ Μπέη, που καταδυνάστευε την περιοχή της Φλώρινας. Πήρε τα όρη και τα βουνά και κατέφυγε στο Βίτσι, όπου σχημάτισε τη δική του ένοπλη ομάδα.
Ο Καπετάν Κώττας γρήγορα αποστασιοποιήθηκε από τη VMRO, καθώς ήλθε σε ρήξη με τα τοπικά στελέχη της Τσακαλάρωφ και Κλιάσεφ. Τον θεωρούσαν πολύ υπερήφανο και ανεξάρτητο και πολλάκις προσπάθησαν να τον εξοντώσουν ως προδότη. Από τη διένεξη αυτή επωφελήθηκε ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός (Καραβαγγέλης), ο οποίος τον προσηλύτισε στην ελληνική ιδέα στις αρχές του 1902» (sansimera.gr).
Ο Καπετάν Κώττας πέθανε για την Ελλάδα: «Στις αρχές του 1904 ο Καπετάν Κώττας ήλθε στην Αθήνα και γνωρίστηκε με τον Παύλο Μελά, τον οποίο συνόδευσε στην πρώτη αποστολή στη Μακεδονία. Στις 9 Ιουνίου 1904, κατόπιν προδοσίας των παλιών του συντρόφων στο VMRO, συνελήφθη από τους Τούρκους και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Μοναστηρίου (σημερινή Μπίτολα της ΠΓΔΜ).
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1905, ύστερα από δίκη, εκτελέστηκε με απαγχονισμό, παρά τις προσπάθειες του ελληνικού προξενείου να τον απελευθερώσει με δωροδοκίες. Τελευταίες λέξεις του Καπετάν Κώστα μπροστά στην αγχόνη, ήταν ‘Ζήτω ο Ελληνισμός!’ στα βουλγαρικά, καθώς τα ελληνικά του ήταν από φτωχά έως ανύπαρκτα. Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας, το χωριό του Ρούλια ονομάσθηκε στη μνήμη του, Κώττας. Το 1960 στήθηκε επιβλητικός ανδριάντας του στην είσοδο της Φλώρινας, έργο του γλύπτη Δημήτριου Καλαμάρα» (sansimera.gr).
ΤΖΑΜΠΑ ΠΙΕΖΟΥΝ
Στην Αθήνα, έχουν να κάνουν εδώ και χρόνια με τον Γκρουέφσκι. Τον αντιμετωπίζουν με περισσή περιφρόνηση και καλά κάνουν. Και ας πιέζουν κάποιοι τρίτοι για μια «διευθέτηση», για μια συνάντηση σε υψηλό επίπεδο, μήπως και η ελληνική κυβέρνηση κάνει πίσω. Ο Γκρούιος απογοητεύτηκε με το αποτέλεσμα των εκλογών του 2012, καθώς ήξερε πως με τους εθνομηδενιστές του κόμματος της Γαϊτάνη, θα τα «έβρισκε» πολύ «εύκολα», εις βάρος των εθνικών ελληνικών συμφερόντων. Δεν του βγήκε η παρτίδα.
Ούτε θα του βγει, οπότε, τζάμπα και η αναμονή για «πολιτικό ατύχημα» στην Αθήνα, όπως τζάμπα πήγε και η αναμονή για ελληνική χρεοκοπία. Στο μεταξύ, έχει να αντιμετωπίσει και τους Αλβανούς, τους οποίους μπορεί να καθησυχάζουν οι Αμερικάνοι και ο Σόρος, αλλά για πόσο; Η φτώχεια είναι μεγάλη στα Σκόπια και ο αλυτρωτισμός στο ανεξέλεγκτο Τέτοβο, έχει στήσει εδώ και χρόνια χορό. Ο Γκρουέφσκι, έχει να αντιμετωπίσει επίσης και την οργή της Σόφιας, με την οποία οι σχέσεις του είναι σε χειρότερο επίπεδο από ό,τι με την Αθήνα. Με λίγα λόγια, πού το πάει;
Ούτε θα του βγει, οπότε, τζάμπα και η αναμονή για «πολιτικό ατύχημα» στην Αθήνα, όπως τζάμπα πήγε και η αναμονή για ελληνική χρεοκοπία. Στο μεταξύ, έχει να αντιμετωπίσει και τους Αλβανούς, τους οποίους μπορεί να καθησυχάζουν οι Αμερικάνοι και ο Σόρος, αλλά για πόσο; Η φτώχεια είναι μεγάλη στα Σκόπια και ο αλυτρωτισμός στο ανεξέλεγκτο Τέτοβο, έχει στήσει εδώ και χρόνια χορό. Ο Γκρουέφσκι, έχει να αντιμετωπίσει επίσης και την οργή της Σόφιας, με την οποία οι σχέσεις του είναι σε χειρότερο επίπεδο από ό,τι με την Αθήνα. Με λίγα λόγια, πού το πάει;
ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ Ο ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ
Όπου και να το πηγαίνει ο Γκρουέφσκι, είναι δικό του πρόβλημα. Καλά θα κάνει να αντιληφθεί, ότι όσο προκαλεί την Αθήνα, τόσο θα παραμένει μακριά από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και από άλλους οργανισμούς. Το ελληνικό βέτο στο Βουκουρέστι το 2008 δεν του έγινε μάθημα. Αυτός, έχοντας συνδέσει την πολιτική του ύπαρξη με το αναμάσημα του σοβινιστικού παραμυθιού που έστησαν οι πέριξ του Τίτο για να εκβιάζουν την Ελλάδα, συνεχίζει να προκαλεί άπαντες γύρω του.
Και κρατάει τη χώρα του και τον πληθυσμό της όμηρο των πολιτικών του επιδιώξεων, καθιστώντας την τόν παρία της περιοχής. Του έχουμε νέα: τον Καπετάν Κώττα, όπως και όλους τους ΗΡΩΕΣ του Μακεδονικού Αγώνα, τους θυμόμαστε. Ο Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας), ο Γκόνος Γιώτας (και αυτός σλαβόφωνος που είχε στην καρδιά του την Ελλάδα), ο Σαράντος Αγαπηνός (Τέλλος Άγρας), ο Ιωάννης Δεμέστιχας (Νικηφόρος), ο Καπετάν Φούφας (Ζαχαρίας Ανδρούτσος ή Παπαδάς)... Και διαβάσαμε όταν ήμασταν παιδιά «Τα μυστικά του βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα. Και τα διαβάζουν τώρα και τα παιδιά μας και θα τα διαβάσουν και τα εγγόνια μας.
www.elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου