Ο Π. Κονδύλης και το γεωπολιτικό τέλμα της Ελλάδας

Ο πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Η γεωπολιτική και η γεωστρατηγική της Ελλάδας αποτελούν έννοιες άγνωστες όχι μόνο στην παμψηφία, σχεδόν, του "κυρίαρχου" λαού αλλά και του λεγόμενου πολιτικού κόσμου, ο οποίος δεκάδες χρόνια κυβερνά εν μέσω παχυλής αγνοίας.

Πρώτοι και καλύτεροι ανάμεσα σε αυτούς οι εκάστοτε υπουργοί των Εξωτερικών, οι οποίοι πέραν του ότι είναι σκιτζήδες του είδους, το χρησιμοποιούν ως ατομικό ή κομματικό τιμάριον.

Κι όσον με αφορά το λαό "αυτός τραγούδι θέλει", όπως έλεγε και ένα παλαιό ασμάτιο.

Οι πρωθυπουργοί του όμως; Οι υπουργοί και των Εξωτερικών και της Εθνιικής Αμύνης;

Οι βουλευτές του; Οι δημοσιογράφοι του; Τα επιφανή κομματικά στελέχη;

Για να δούμε πως αντιμετώπιζε αυτή την εθνική θλίψη ο διανοητής Π. Κονδύλης ειδικός κατ εξοχήν επί του θέματος: Αναπτύσσοντας το ακανθώδες γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό εθνικό θέμα των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας έγραφε κα ιτα εξής εδώ και δύο δεκαετίες, ή μάλλον εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα: "Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα… Η διακήρυξη "Δεν παραχωρούμε τίποτα" δεν έχει έμπρακτο αντίκρισμα, όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιμες ώρες τις μεσολαβητικές προσπάθειες των ΗΠΑ, ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτές θα πληρωθούν με υποχωρήσεις ή όταν αποσύρει χωρίς χειροπιαστή ανταλλαγή το βέτο της για την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση…"

Εν όψει αυτών και άλλων πολλών υποχωρήσεων της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, τις οποίες ο Κονδύλης Χαρακτηρίζει ως "Ιστορική κόπωση" συμπληρώνει: "Πράγματι, το σημερινό (σ.σ. αυτά γράφονται το 1989) δίλημμα είναι αντικειμενικά και ψυχολογικά αφόρητο: Η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση (της Τουρκίας) και  ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου για τον οποίο η Ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια" (βλ. το κλασικό του έργο: "Θεωρία Πολέμου", β' έκδ. από "Θεμέλιο", Αθήνα 1999, σελ. 410-411).

Τα τραγικά ερωτήματα είναι: Πόσοι πολιτικοί στην Ελλάδα της αρπαχτής - που χαράσσουν και την εξωτερική της πολιτική - έχουν γνώση αυτών των θεμάτων, τα οποία συνδέονται με την εθνική μας υπόσταση;

Ποιο πέρα: Πώς η πολιτική - δεν μιλώ για την αποχαυνωμένη και… ειρηνόφιλη πνευματική - ελίτ καθοδήγησε όλα αυτά τα χρόνια τον "κυρίαρχο" ελληνικό λαό να πάρει γεύση αυτού του εθνικού προβλήματος;

Με τα ζεϊμπέκικα και την παραχάραξη της ελληνικής ιστορίας; Με το να αποκαθηλώνει τη φωτογραφία του Κολοκοτρώνη για να μην τη δουν οι Τούρκοι επίσημοι; Με την επίσημη καλλιέργεια του γραικυλισμού; Με την προδοτική συμπεριφορά στα Ίμια το 1996 και την εν συνέχεια παράκληση προς τις ΗΠΑ να μεσολαβήσουν και να εκφράσει τις ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ της;

¨Κυρίαρχε" ελληνικέ λαέ! Θα καταλάβεις, ότι οι κυβερνώντες σε οδηγούν σε βιολογικό αφανισμό και σε νέα "μοντέρνα" υποδούλωση; Ως πότε θα  συμπεριφέρεται ως Νεοραγιάς;