Ο ανταποκριτής μας στην Γενεύη Νίκος Καλογερόπουλος μεταδίδει:

Στην Ευρώπη οι Έλληνες παρακολουθούν συστηματικά εκπομπές ελληνικής τηλεοράσεως και ιδία της κρατικής ΕΡΤ. Χθες παρηκολούθησαν την εκπομπή Προσκήνιο όπου παρευρέθησαν ένας εκπρόσωπος της κυβερνήσεως και ένας εκ μέρους της αντιπολιτεύσεως. Το ενδιαφέρον προκάλεσε η συζήτηση για την μετανάστευση και την πολιτογράφηση, ένα θέμα που οι Έλληνες της διασποράς έχουν αντιμετωπίσει οι ίδιοι στην Ευρωπαϊκή χώρα όπου ευρίσκονται. Γι’αυτό και τα τηλεφωνήματα ήταν πυκνά μετά το τέλος της εκπομπής. Οι Έλληνες που έχουν πολιτογραφηθεί στην Ελβετία, Γερμανία ή Ολλανδία έχουν περάσει, όπως μου είπαν και ξέρω εκ πείρας, δια πυρός και σιδήρου προκειμένου να πολιτογραφηθούν. Γι’αυτό εύκολα διαμαρτύρονται για την ευκολία με την οποίαν η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει το πρόβλημα της πολιτογραφήσεως των μεταναστών στην Ελλάδα. Και για μεν τους προερχομένους από χώρες της Βαλκανικής που είναι ή θα είναι μέλη της ΕΕ δεν γίνεται συζήτηση. Αλλά διαμαρτύρονται για τα εξής σημεία. Στην Ευρώπη η πολιτογράφηση γίνεται μετά από 12ετή μόνιμη και νόμιμη διαμονή στην χώρα. Κύριο μέλημα είναι να έχουν πλήρως προσαρμοσθεί και κοινωνικά και πολιτιστικά αφομοιωθεί στο νέο περιβάλλον. Διότι άλλως η μη αφομοίωσις θα αποβεί εις βάρος του ιδίου του μετανάστη ο οποίος θα παραμένει ως απόβλητος, όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη. Το κριτήριο σχολαρικότητος μέχρι 3η Δημοτικού δεν αρκεί αλλά ζητείται μέχρι 3η Γυμνασίου για να αποφευχθεί η δημιουργία πνευματικού προλεταριάτου. Θα πρέπει ο υποψήφιος να έχει υποβάλει αίτηση και να γνωρίζει την γλώσσα. Επίσης να περάσει εξετάσεις για γνώση της Ιστορίας, των συνηθειών και ηθών της χώρας για να αποδείξει πλήρη αφομοίωση με το κοινωνικό περιβάλλον. Απαιτείται ακόμη όπως ο υποψήφιος δεχθεί να αποβάλει την προηγούμενη υπηκοότητα και να μη προέρχεται από χώρα εχθρική. Οι τηλεθεατές μου εξεδήλωσαν την δυσφορία τους διότι ο εκπρόσωπος της κυβερνήσεως, όταν διαφωνούσε με τον αντιπρόσωπο της αντιπολιτεύσεως, του προσήπτε την μομφή ότι «έχει μπει στο ύφασμα» εκπροσώπου άλλου κόμματος για το οποίον έχει δημιουργηθεί, σύμφωνα με τους κανόνες της Προπαγάνδας, μία «ετικέττα» δυσφημίσεως. Μου παρατηρούν ότι η συνήθεια να προσκολούμεθα στο Ποιός και όχι στο Τι, δηλαδή στο Όνομα και όχι στο Πράγμα, είναι κατακριτέα έλλειψη όχι μόνο πνευματικής διαύγειας αλλά και δημοκρατικότητος.