Ο.... αντιδημοφιλής πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Είμαστε στο Δεκέμβρη του 1848.
Η κοινωνικοπολιτική αποσύνθεση της Γαλλίας οδηγεί στην εκλογή του Βοναπάρτη ως «Πρόεδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας» για την οποία οι ψηφίσαντες οδύροντο.
Μέσα στη σύγχυση αυτή παρεμβαίνει ο Μαρξ, ο οποίος καυτηριάζοντας αυτή την λανθασμένη επιλογή γράφει οργιζόμενος: «Δεν φτάνει να λέμε μόνο, όπως κάνουν οι Γάλλοι, πως το έθνος τους αιφνιδιάστηκε. Σε ένα έθνος και σε μια γυναίκα δεν συγχωρείται η απροφύλαχτη στιγμή, όπου ο πρώτος τυχόν τυχοδιώκτης θα μπορούσε να τη βιάσει... Απομένει να εξηγηθεί με τι τρόπο ένα έθνος από 36 εκατομμύρια αιφνιδιάστηκε χωρίς αντίσταση στην αιχμαλωσία από τους μεγάλους διώκτες» (βλ. το έργο του: «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» εκδ. «Θεμέλιο», Αθήνα 1978, σελ. 23. Πρβλ. και το άρθρο μου: «Η Ελλάδα στην εντατική», στο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Ιουλίου – Αυγούστου, 2009).
Πρόκειται για παράλληλες συμπεριφορές των τότε Γάλλων ψηφοφόρων με τους ψηφοφόρους του Τζέφρη τον Οκτώβρη του 2009. Τότε που μία Ελλάδα, η πλειοψηφία της, άνοιξε τα σκέλια της να τη βιάσει ένας εντεταλμένος «πρωθυπουργός», που δεν μπορούσε να μοιράσει δύο γαϊδουριών άχυρο και μπέρδευε τις κάλπες με τις κάλτσες!
«Κυρίαρχε» λαέ, απολαμβάνω τους οδυρμούς σου (αν ο ίδιος υποφέρω πιο πολύ χωρίς ν’ ευθύνομαι).
Σχολιάζοντας τότε αυτό το κείμενο του Μαρξ, έγραφα: «Θα νόμιζε κανείς ότι αυτό το κέιμενο γράφτηκε για την Ελλάδα των ημερών μας».
Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Είμαστε στο Δεκέμβρη του 1848.
Η κοινωνικοπολιτική αποσύνθεση της Γαλλίας οδηγεί στην εκλογή του Βοναπάρτη ως «Πρόεδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας» για την οποία οι ψηφίσαντες οδύροντο.
Μέσα στη σύγχυση αυτή παρεμβαίνει ο Μαρξ, ο οποίος καυτηριάζοντας αυτή την λανθασμένη επιλογή γράφει οργιζόμενος: «Δεν φτάνει να λέμε μόνο, όπως κάνουν οι Γάλλοι, πως το έθνος τους αιφνιδιάστηκε. Σε ένα έθνος και σε μια γυναίκα δεν συγχωρείται η απροφύλαχτη στιγμή, όπου ο πρώτος τυχόν τυχοδιώκτης θα μπορούσε να τη βιάσει... Απομένει να εξηγηθεί με τι τρόπο ένα έθνος από 36 εκατομμύρια αιφνιδιάστηκε χωρίς αντίσταση στην αιχμαλωσία από τους μεγάλους διώκτες» (βλ. το έργο του: «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» εκδ. «Θεμέλιο», Αθήνα 1978, σελ. 23. Πρβλ. και το άρθρο μου: «Η Ελλάδα στην εντατική», στο περιοδικό «Ηλιαία», τεύχ. Ιουλίου – Αυγούστου, 2009).
Πρόκειται για παράλληλες συμπεριφορές των τότε Γάλλων ψηφοφόρων με τους ψηφοφόρους του Τζέφρη τον Οκτώβρη του 2009. Τότε που μία Ελλάδα, η πλειοψηφία της, άνοιξε τα σκέλια της να τη βιάσει ένας εντεταλμένος «πρωθυπουργός», που δεν μπορούσε να μοιράσει δύο γαϊδουριών άχυρο και μπέρδευε τις κάλπες με τις κάλτσες!
«Κυρίαρχε» λαέ, απολαμβάνω τους οδυρμούς σου (αν ο ίδιος υποφέρω πιο πολύ χωρίς ν’ ευθύνομαι).
Σχολιάζοντας τότε αυτό το κείμενο του Μαρξ, έγραφα: «Θα νόμιζε κανείς ότι αυτό το κέιμενο γράφτηκε για την Ελλάδα των ημερών μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου