Εθνική κυριαρχία και εθνική υποκρισία, υποκριτικές κραυγές για την απώλεια της ανύπαρκτης εθνικής κυριαρχίας ακούγονται και γράφονται πολύ καθυστερημένα.

Ο… αντιδημοφιλής  πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων

Πολλοί απ' αυτούς τους όψιμους πατριώτες σιωπούσαν, όταν έπρεπε να μιλήσουν, γιατί έκαναν καριέρα και τα οικονομούσανε!
Το εθνικό αυτό ζήτημα το έθεσε ο "εκσυγχρονιστής" Κ. Σημίτης ήδη από το 1992 με άρθρο του στην εφ. "Το Βήμα" (της 19/3/1992) το οποίο  αναδημοσιεύθηκε σε έκδοσή του υπό τον τίτλο: "Εθνικιστικός Λαϊκισμός ή εθνική στρατηγική" (Αθήνα, 1992).
Στο κείμενο εκείνο ο μετέπειτα πρωθυπουργός -και μάλιστα για δύο τετραετίες- έγραφε σαφέστατα και τα εξής σχετικά με τις αλλοιώσεις που σημειώθηκαν στο ζήτημα αυτό: "Κι όμως, πολλά έχουν σήμερα άλλη διάσταση, άλλη λειτουργία. Για παράδειγμα: Το Έθνος, η εθνική κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία σ' ένα κόσμο όλο και περισσότερο διαπλεκόμενων οικονομιών, ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και υπερεθνικών οικονομικών επιρροών" (βλ. περισσότερα στο έργο μου: "Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα", εκδ. "Ergo", Au;hna, 2002, sel. 297-298.
Τότε, κανένας από τους όψιμους πατριώτες δεν ψέλλισαν μία κριτική σκέψη γι' αυτή την προδοτική θέση. Αντίθετα, τον στήριξαν αρκετοί, για ν' ανέλθει στην οκταετή πρωθυπουργία, ενώ ο γράφων ματαίως έσκουζε εν μέσω παγερής αδιαφορίας του "κυρίαρχου' λαού και του κόσμου της κοπριτοκρατίας!
Αφού τα οικονόμησαν, ανακάλυψαν την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας! Πολιτικές κοκότες.