Σκευωρίες, συνωμοσίες, ψεύδη και η αξιοπιστία των πολιτικών στη Κύπρο

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Αθάνατε Ελ. Βενιζέλε… Στα χρόνια του μεσοπολέμου απεικόνισε εύγλωττα και με απίστευτο κυνισμό τον αμοραλισμό των επαγγελματιών πολιτικών, ειπών: «Αυτά τα λέγαμε χθες, ήσαν διά να έλθωμεν εις την εξουσίαν. Αυτά τα οποία λέγομεν σήμερον είναι διά να μείνωμεν εις την εξουσίαν». Ιδού που ένα δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, «Χουριέτ», ανατίναξε το κομματικό και πολιτικό σκηνικό της Κύπρου.

Από το περ. Σάββατο σφάζονται κυριολεκτικά η Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ, από τη μια, με τον ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ, από την άλλη. Το ΑΚΕΛ θριαμβολογεί ότι επιβεβαιώθηκε ξανά η αναξιοπιστία του Ν. Αναστασιάδη, τον οποίο κατηγορούν ότι αυτοαναιρείται και καταργεί βασικές συνιστώσες της πολιτικής του στο Κυπριακό. Από την άλλη, ο ΔΗΣΥ καταγγέλλει σκευωρία και συνωμοσία του ΑΚΕΛ και της Κυβέρνησης με την τουρκική εφημερίδα και προπαγάνδα και διερωτώνται γιατί επέλεξε να πλήξει τον Ν. Αναστασιάδη, ειδικά μετά τη συμφωνία του με το ΔΗΚΟ.

Το εκπληκτικό είναι ότι και οι δύο πλευρές επικαλούνται την πολιτική αξιοπιστία. Δεν θα εμπλακούμε στη θλιβερή σκιαμαχία τους. Πρόκειται για κωμική κοκορομαχία, που επιχειρεί να διασύρει η μία πλευρά την άλλη. Αυτό είναι το πολιτικό… ήθος, που επικαλούνται; Οι νούσιμοι, όμως, πολίτες, που επιμένουν ακόμα να διατηρούν την ψυχραιμία τους, διερωτώνται:

«Αν ένα δημοσίευμα μιας τουρκικής εφημερίδας -ψευδές, κατασκευασμένο ή πραγματικό, δεν έχει πια σημασία…- έχει καταφέρει να ενσπείρει τόση διάσπαση, να προκαλέσει τόση αναμέτρηση και να εξάψει τόσο πολύ τα κομματικά πάθη, ε! τότε οι πολιτικοί μας δεν έχουν υπόθεση», κατά την προεδρική ρήση. Ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν ότι ο τουρκικός Τύπος σχεδόν στο σύνολό του είναι ελεγχόμενος ή και κατευθυνόμενος. Πόσες φορές, ακόμα και ο πρόεδρος Χριστόφιας, όπως παλαιότερα και άλλοι Πρόεδροι και πολιτικοί έπεσαν θύματα ενορχηστρωμένης τουρκικής προπαγάνδας…

Τόσο ανεύθυνοι και επιπόλαιοι είναι πια οι πολιτικοί μας, ώστε να γίνονται βορά και αναλώσιμα της τουρκικής στοχοθεσίας; Δυστυχώς, ναι. Από την άλλη, όμως, πώς τολμούν να μιλούν για τη λεηλατημένη, εξευτελισμένη και κατακρεουργημένη από τους ίδιους, αξιοπιστία; Ας μιλήσουμε, λοιπόν, γι’ αυτήν την πολιτική αρχή και αρετή. Ποιοι είναι αξιόπιστοι; Ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ;

Να μιλήσουμε για τις δεσμεύσεις του έναντι των πρώην συνεταίρων του που, μόλις ανήλθε στην εξουσία, ποδοπάτησε και αγνόησε; Να μιλήσουμε για τη δέσμευση του Προέδρου και του ΑΚΕΛ για «δίκαιη κοινωνία» και έναντι του «απλού ανθρώπου»; Επί προεδρίας ενός κομμουνιστή Προέδρου και με ένα κόμμα του λαού στην εξουσία, έχουμε μια τρομαχτική ανεργία, μια οικονομία στο βάραθρο, ένα Κυπριακό σε αδιέξοδο και μια κοινωνία που βυθίζεται στην ανασφάλεια. Κι ας μη μας πουν το βολικό ότι «φταίνε οι τράπεζες, οι τραπεζίτες, το επάρατο κεφάλαιο και ο νεοφιλελευθερισμός».

Τι να πούμε για τον ΔΗΣΥ και τον Πρόεδρό του που, φαίνεται να αναίρεσε -εμείς πιστεύουμε ότι δεν αναίρεσε- τις γνωστές θέσεις του στο Κυπριακό για να πείσει το εξουσιομανές ΔΗΚΟ και τον αρχομανή Πρόεδρό του να συνεργασθούν; Ποιαν αξιοπιστία έχει το αντι-Αναν-ικό ΔΗΚΟ, που έρχεται εις πολιτικού γάμου κοινωνίαν με τον Αναν-ιστή Αναστασιάδη;

Ποιαν αξιοπιστία έχει το αντι-διζωνικό ΕΥΡΩΚΟ, που συναγελάζεται με τον διζωνικό ΔΗΣΥ; Ποιαν αξιοπιστία έχει ο Λιλλήκας, που περιήλθε, ευωχούμενος, όλους τους κομματικούς χώρους; Ποιαν αξιοπιστία έχει ο Στ. Μαλάς που κατάντησε το παπαγαλάκι του ΑΚΕΛ; Εντάξει, αυτή είναι η κυπριακή πολιτική. Δεν υπάρχουν, όμως, όρια στον εκπεσμό και στον εκφαυλισμό;

www.simerini.com.cy