Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως Εθνικών Θεμάτων
Αυτός είναι ο τίτλος του Κεφαλαίου του συγγραφέα – υποπτεράρχου της Πολεμικής Αεροπορίας Ηλία Καρταλαμάκη στο ντοκουμενταρισμένο έργο του: «Ο Γολγοθάς ενός αεροπόρου» (εκδ. ιδίου, Αθήνα, χ.χ. σελ. 386-393).
Βρισκόμαστε στο Δεκέμβρη του 1966 με κυβέρνηση Παρασκευοπούλου.
Ο υποπτέραρχος –ένας από τους πιο επιφανείς ηγήτορες και πολεμιστές της αεροπορίας- συκοφαντείται επί δεκαετίες για«αντικαθεστωτική» δράση και για «αντιβασιλική» στάση, πέραν των άλλων χαλκευμένων κατηγοριών, και για το ότι διάβαζε «Τα Νέα»!
Επειδή αυτό το θέμα των «κρίσεων» στις Ένοπλες Δυνάμεις ταλανίζει την Ελλάδα από την εποχή του Όθωνα, θεώρησα σκόπιμο ν’ αναδείξω αυτό το εκ πρώτης όψεως ατομικό ζήτημα, το οποίο όμως αποτελεί εθνικό ζήτημα το οποίο συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία και την απόδοση των Ενόπλων Δυνάμεων.
Το γεγονός αυτό της «εκτέλεσης», δηλαδή την μη προαγωγή και αποστρατεία του, καταγράφει ο συγγραφέας της δεκάτομης ιστορίας της Πολεμικής Ελληνικής Αεροπορίας, που βραβεύτηκε στην Ελλάδα από πλείστα όσα σχετικά σωματεία και την Ακαδημία Αθηνών.
Εκεί, λοιπόν, στον ταραγμένο πολιτικά Δεκέμβρη του 1966 γίνονται οι «κρίσεις» που κατά τα ειωθότα σημαδεύονται από πολιτικο-στρατιωικές διαπλοκές, στις οποίες επιστρατεύονται όλα τα άθλια μέσα.
Θύμα αυτών των «μεθόδων» υπήρξε και ο επιφανέστερος αεροπόρος, ο οποίος αποστρατεύθηκε «με τον ον κέκτηται βαθμόν», με την αιτιολογία ότι είχε τιμωρηθεί με χαλκευμένη εξάμηνη πειθαρχική ποινή, ο οποία μεταγενεστέρως ακυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 333/1967 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Πρωταγωνιστές ο ανώτατος αξιωματικός της αεροπορίας Σκαρμαλιωράκης και ο έμπιστος του Κωνσταντίνου ταγματάρχης Μ. Αρναούτης,για το ρόλο του οποίου ο Καρταλαμάκης γράφει: «Ύστερα από σαράντα χρόνια, απ’ την εποχή «παντοδυναμίας Αρναούτη», προσωπικά πιστεύω ότι η σχέση Κωνσταντίνου – Αρναούτη είχε καταλυτική σημασία στις τύχες της Ελλάδας και αυτού του βασιλικού θεσμού» (βλ. όπ. π. σελ. 393).
Για να έχει νομιμοφανή βάση η «εκτέλεση» οι αντίπαλοί του στα σκοτεινά επιτελικά Γραφεία «αλλοίωσαν τον ατομικό φάκελο αφαιρώντας επιλεκτικά έγγραφα με τις καλύτερες περγαμηνές» (βλ. όπ.π. σελ. 393).
Έτσι, λοιπόν εφαρμοζόταν η αξιοκρατία» στις «κρίσεις» των Ενόπλων Δυνάμεων και δεν νομίζω ότι έκτοτε βελτιώθηκαν τα πράγματα.
Για λόγους ιστορικούς σημειώνω ότι το από 29 Δεκεμβρίου 1966 Διάταγμα αποστρατείας του Καρταλαμάκη – που έγινε παρανόμως κατ’ επιλογήν και όχι κατ’ αρχαιότητα, όπως στους άλλους κλάδους, υπογράφεται από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄.
Τούτη η χώρα με οποιοδήποτε πολίτευμα τρώει τα παιδιά της, αναδεικνύοντας τη μετριότητα και τη σαβούρα. Με πολλή αηδία και πικρία ο αποστρατευθείς παρανόμως ταξίαρχος γράφει: «Τριάντα χρόνια εθνικής προσφοράς και δράστης στην πατρίδα, όχι μόνο τ’ αγνόησαν, αλλά και μεαπέταξαν ως «μη εμπνέοντα εμπιστοσύνη» και κομμουνιστή!!! Τα άθλια συμβουλευτικά όργανα του τότε βασιλέως Κωνσταντίνου είχαν πετύχει τον σκοπό τους» (βλ. όπ. π. σελ. 395).
Αυτές οι άθλιες διαπλοκές έφθασαν ως το σημείο ο μεν Καρταλαμάκης να κατηγορηθεί ψευδώς ως συμμετέχων στην τότε παραστρατιωτική οργάνωση ΑΣΠΙΔΑ, με φερόμενο πολιτικό εγκέφαλο του Ανδρέα Παπανδρέου, τον δε υποπτέραρχον Δ. Βουτσινά στην αυτοκτονία.
Το σημείωμα του αυτόχειρα αξιωματικού της 4/12/1965, έγραφε: «Δεν ήτο δυνατόν ν’ ανθέξω πλέον τας δολοπλοκίας της Διοικήσεως» (βλ. όπ. π. σελ. 403 επ. και σελ. 414 όπου αναφορά της εφ. «Τα Νέα» της 9/12/1965 για το σχετικό ρεπορτάζ).
Δολοπλοκίες, λοιπόν, κάθε λογής και κάθε μορφής στις Ένοπλες Δυνάμεις της σκοτεινής εκείνης περιόδου και ιδιαίτερα στην αεροπορία.
Φυσικά, τα πράγματα έγιναν χειρότερα επί ΠΑΣΟΚ όταν ο Α. Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός και αρχηγός του ΓΕΑ ο μετέπειτα υφυπουργός Νίκος Κουρής.
Στη σελίδα 398 του έργου αυτού εικονίζεται σε φωτογραφία ο εν λόγω αρχηγός να υποδέχεται τον απόστρατο Ηλία Καρταλαμάκη, ο οποίος δεν χάνει την ευκαιρία, ως στρατιώτης του πατριωτικού καθήκοντος να γράψει: «Ο Νίκος Κουρής έχασε την ευκαιρία να παραμείνει στην ιστορία... γιατί είναι υπεύθυνος της παραγωγής πολλών εκατοντάδων αποστράτων αεροπόρων σε ανώτατους βαθμούς ενώ θα μπορούσε να το αποτρέψει με τη βεβαιότητα ότι ο άσχετος περί τα στρατιωτικά πρωθυπουργός Αν. Παπανδρέου θα τον άκουγε και θα σωζόταν η συνοχή, ο σεβασμός και η αλληλοεκτίμηση στην αεροπορική οικογένεια».
Δυστυχέστατα, οι πολιτικάντηδες της Ελλάδας, προσθέτει ο γράφων, θεωρούσαν και θεωρούν τις Ένοπλες Δυνάμεις ως προσωπικό και κομματικό τιμάριο! Από τη νοοτροπία αυτή δεν ξέφυγε και το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου, το οποίο «προκάλεσε αναστάτωση τραγική στις Ένοπλες Δυνάμεις που τις απορφάνισε από τα καλύτερα στελέχη τους και εξέτρεψαν από την αποστολή τους», γράφει ο ίδιος (βλ. όπ. π. σελ. 449). Το τι γίνεται ετούτα τα χρόνια θα το μάθουμε αργότερα, με έγγραφα της αθλιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου