Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης
ΣΤΟΧΑΣΜΟΥΣ υπεύθυνους, ψύχραιμους και όσο γίνεται αισιόδοξους ζητά ο κόσμος αυτές τις πρώτες μέρες του 2013, του πιο δύσκολου και πιο αινιγματικού έτους της μεταπολίτευσης. Ας περιμένουμε λοιπόν να ιδούμε πόσο βαθιά θα μπει το νυστέρι στην υπόθεση Παπακωνσταντίνου και ας ανατρέξουμε πάλι στην εξόχως διδακτική ιστορία μας, αφήνοντας τη μεν συγκυβέρνηση να σφίγγεται και να... σφίγγει καθώς κυνηγά την «επόμενη δόση», το δε πολιτικό σύστημα να γυροφέρνει άτολμο στις σκωληκόβρωτες λίστες, χωρίς να ψάχνει και τους πέραν και άνω του Παπακωνσταντίνου…
ΜΙΑ ΔΙΑΒΟΛΕΜΕΝΗ σύμπτωση θέλει τρία σπουδαία γεγονότα της δόλιας πατρίδας να δίνουν έμφαση στη σημερινή πραγματικότητα. Σαν σήμερα, λοιπόν, το 469 π.Χ. γεννήθηκε εδώ στην Αττική ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων των εποχών, ο «ανατρεπτικός» Σωκράτης, που τον έφαγε και αυτόν η «πλειοψηφία», όπως και τον Χριστό. Γιατί στέκομαι στον Σωκράτη; Γιατί εκτός από την παροιμιώδη μετριοφροσύνη του («εν οίδα, ουδέν οίδα» και «γηράσκω αεί διδασκόμενος»), εκτός από την αφιλοκέρδεια και την περιφρόνηση στην κατανάλωση (δίδασκε ξυπόλυτος και χωρίς να πληρώνεται), ήταν ένας υποδειγματικός ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ, ένας φανατικά ΝΟΜΟΤΑΓΗΣ πολίτης, ένας πολύ πιστός ΦΙΛΟΣ και πάνω από όλα ένας μεγάλος ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ (πήρε μέρος σε τρεις μάχες και σε μία από αυτές έσωσε τον αγαπημένο μαθητή του Αλκιβιάδη). Στέκομαι σε αυτόν και γιατί είπε την περίφημη φράση: «Σε εκείνους που δυστυχούν, ακόμη και οι δίκαιοι θεωρείται ότι κάνουν κακό»!(Σας λένε τίποτε αυτές οι αρετές του Σωκράτη για το σήμερα;)
ΑΝ ΣΑΣ ΛΕΝΕ ΚΑΤΙ, θυμηθείτε πρόσφατη δημοσκόπηση που έδειξε ότι οι Ελληνες θεωρούν υπέρτατες αξίες την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Και ότι βάζουν πάνω από όλα την οικογένεια, την πατρίδα και τους νόμους. Αλλά ταυτόχρονα βαθμολογούν κάτω από τη βάση, δηλαδή ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ συλλήβδην το πολιτικό σύστημα και τις τέσσερις εξουσίες, έτσι όπως έχουν καταντήσει…
ΕΠΙΣΗΣ, σαν σήμερα, το 1837, ο θρυλικός στρατηγός Μακρυγιάννης, πρόεδρος τότε του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας, ζήτησε από τον βασιλιά Οθωνα την παροχή Συντάγματος. Δεν το πήρε και επτά χρόνια αργότερα έκανε μαζί με τον Καλλέργη την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Οσο για τους Βαυαρούς επικυρίαρχους και τον τότε αντιβασιλέα Αρμανσμπεργκ, ο Μακρυγιάννης έγραψε στα απομνημονεύματά του: «Πού ’ναι ωρέ τα τόσα μιλιόνια των δανείων; Ο Αρμανσπέρης με τους άλλους Μπαυαρέζους έδιναν των δικών μας των χαραμοταϊσμένων αυτά όλα και τους στραβώνανε κι αυτείνοι πήραν τα χρήματα και τα παίρνουν ολοένα...»! (Σας παραπέμπουν μήπως σε τίποτε σημερινούς χαραμοφάηδες οι φράσεις αυτές;)
ΤΕΛΟΣ, σαν σήμερα, το 1913, ο ναύαρχος Κουντουριώτης, με το θωρηκτό «Αβέρωφ» (δωρεά του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, που δυστυχώς δεν βρήκε ακόμη όμοιό του ανάμεσα στους 750 πάμπλουτους εφοπλιστές μας), ντρόπιασε τους Τούρκους στην περίφημη «ναυμαχία της Λήμνου», όπως τους είχε ντροπιάσει έναν χρόνο πριν με τη «ναυμαχία της Ελλης». Από τότε δεν ξεμύτισαν από τα Δαρδανέλια, ώς τις μέρες μας που παραβιάζουν ανενόχλητοι θάλασσες και ουρανούς μας και μας ντροπιάζουν διά του Ερντογάν λέγοντας ότι, επειδή βουλιάζουμε στην κρίση, πουλάμε και τα νησιά μας!.. (Ο Κουντουριώτης, αδιόρθωτος ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ και αυτός, αργότερα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, περιμένει από εκεί ψηλά εθνικούς τολμητίες, όπως ήταν του λόγου του, αμ δε!…).
ΕΙΠΑΜΕ ΟΜΩΣ: Οχι κατάθλιψη, όχι απαισιοδοξία!.. Καθώς δήλωσε και ο Γερμανός... «εκπαιδευτής» μας Βόλφανγκ Σόιμπλε, «τα πολλά κακά τελείωσαν το 2012»! Κάτι περισσότερο θα ξέρει αυτός!.. Θυμάμαι όμως τέτοιες μέρες το 1943, επί γερμανικής κατοχής, ήλθε στον θάλαμο μελλοθανάτων στο Γουδί, όπου ήμουν κρατούμενος, ένας Γερμανός «γιατρός» των ΕΣ-ΕΣ με μία νοσοκόμα και έναν ροπαλοφόρο βασανιστή. Διάλεξαν στην τύχη κάποιον νεαρό μελλοθάνατο, τον έδεσαν χειροπόδαρα, τον ξάπλωσαν μπρούμυτα και άρχισαν να του μετράνε τα πλευρά με τον βούρδουλα. Το παιδί βογκούσε αλλά υπέμενε. Στις 100 βουρδουλιές, ο «γιατρός» διέταξε στοπ. Η νοσοκόμα πήγε κοντά, αφουγκράστηκε το ετοιμοθάνατο παλικάρι, έκανε νόημα στον «γιατρό» ότι επιμένει να αναπνέει, κάτι έγραψαν στο μπλοκάκι τους και απεχώρησαν. Ο μελλοθάνατος τη γλίτωσε για εκείνη τη μέρα. «Τα πολλά κακά είχαν τελειώσει» για αυτόν. Τη γλίτωσε όμως και από το απόσπασμα;…
ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ τη συνέχεια μια άλλη φορά… Θυμίζει πάντως τη φράση του Τρικούπη για την Ελλάδα: «Θέλει να ζήσει και θα ζήσει!»…
www.real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου