Του Χρήστου Πασαλάρη
Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μονοπωλεί την επικαιρότητα αλλά και η επικαιρότητα αναζητεί επαναστατικές ανατροπές. Το θέμα μας λοιπόν σήμερα είναι η κρίση του Τύπου.
Η Μαρία-Λένα, κόρη ενός καλού φίλου μου, με πήρε προχθές στο τηλέφωνο για να ζητήσει τη συμβουλή μου: «Δάσκαλε, τελειώνω το λύκειο και το μεράκι μου είναι η δημοσιογραφία. Θέλω να σπουδάσω εδώ ή στο εξωτερικό. Τι με συμβουλεύεις να κάνω;».
ΣΑΝ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ βίντεο πέρασε από τα μάτια μου ο δραματικός κατήφορος του ελληνικού Τύπου στα τελευταία χρόνια. Αλλά και η εικόνα εκείνου του ηρωικού Τύπου που πρωτοστάτησε σε 4 μεγάλες δημοκρατικές επαναστάσεις και ανέδειξε λαμπρές φυσιογνωμίες. Στις μέρες μας ο Τύπος ζει τη βαθύτερη κρίση της ιστορίας του, παραδίπλα με την πολιτική, οικονομική και εθνική κρίση της τριετίας. Και άλλος τρόπος να την ξεπεράσει δεν υπάρχει από τις οδυνηρές εσωτερικές ανατροπές, παράλληλα με τις επικείμενες ανατροπές στο διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο…
ΤΑ 72 ΧΡΟΝΙΑ στην υπηρεσία του Τύπου και τα 45 στη διδασκαλία της δημοσιογραφίας (με κυρίαρχο κήρυγμα προς τους νέους «να μη φοβούνται το θάνατο και να μη λατρεύουν το χρήμα») μου επιτρέπουν να έχω σήμερα κάπως πιο λυτή γλώσσα. Οχι, δεν είναι δημοσιογραφία αυτή που ασκείται τα τελευταία χρόνια... Ποτέ τα μέσα δημοσιότητας και οι λειτουργοί τους δεν είχαν πέσει σε τέτοια περιφρόνηση από το μεγάλο κοινό όσο σήμερα. Ποτέ οι κυκλοφορίες και οι θεαματικότητες δεν είχαν γκρεμιστεί τόσο πολύ. Ποτέ τα, άλλοτε πανίσχυρα, συγκροτήματα Τύπου δεν ήσαν τόσο θανάσιμα χρεωμένα και ετοιμόρροπα όσο σήμερα, με ανεξόφλητα δάνεια 725 εκατομμυρίων και με τις τράπεζες να τους αρνούνται νέα δάνεια. Ποτέ πριν η διαφήμιση δεν είχε πέσει κατά 70% από το 2009. Και ποτέ το κύρος των «μιντιαρχών» δεν είχε κουρελιαστεί τόσο πολύ...
ΔΥΟ - ΤΡΙΑ νούμερα λένε πολλά: Τον Αύγουστο του 2007, λίγο πριν από την κρίση, η συνολική κυκλοφορία των ημερήσιων εφημερίδων της Αθήνας ήταν 345.677 φύλλα και των κυριακάτικων 1.072.850 φύλλα. Τον Αύγουστο του 2013 τα αντίστοιχα νούμερα ήσαν 103.112 για τα ημερήσια και 470.330 για τα κυριακάτικα. Πτώση τρομακτική. Που οδηγεί σε αθρόες απολύσεις, άγριες περικοπές μισθών, κλείσιμο μεγάλων εφημερίδων και εντύπων, ακόμη και του συμπαθέστατου «Μίκυ Μάους» του Τερζόπουλου. Αλλά και σε απόγνωση των νεαρών σπουδαστών της δημοσιογραφίας, που αναζητούν «οιανδήποτε εργασία» έναντι «οιασδήποτε αμοιβής»!..
ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων κατοίκων κυκλοφορούν 160 ημερήσιες εφημερίδες, λειτουργούν 180 τηλεοπτικοί σταθμοί και 800 ραδιοφωνικοί, κρέμονται στα περίπτερα 3.500 περιοδικά και εμφανίζονται στις οθόνες 617 ιστοσελίδες, χώρια τα αναρίθμητα blogs. Αριθμοί που δεν συναντώνται σε κανένα μέρος του κόσμου! Ολα αυτά τα... μέσα ενημέρωσης είναι παθητικά. Εν τούτοις, ξεφυτρώνουν κάθε μέρα και κάποια καινούργια. Και οι πολίτες αναρωτιούνται ΓΙΑΤΙ βγαίνουν και ΠΟΙΟΙ καλύπτουν τη ζημιά τους...
ΑΝΑΜΕΣΑ σε αυτή την απέραντη και όζουσα... χωματερή των media αγωνίζονται φυσικά και κάποια υγιή μέσα ενημέρωσης με καθαρό φάκελο, άξιους λειτουργούς και έντιμους ιδιοκτήτες. Πλην όμως, αποτελούν μειοψηφία, πνιγμένη στο σκουπιδαριό της διαφθοράς, ανάμεσα ακόμη και σε σεσημασμένους «μιντιάρχες», που χρησιμοποιούν σταθμούς και έντυπα είτε για να «ξεπλένουν» βρώμικο χρήμα, είτε για να καλύπτουν παράνομες δραστηριότητες, είτε για να υπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα. Στα… τσεπάκια τους και μερικοί επώνυμοι και ανώνυμοι κονδυλοφόροι του σιναφιού μας, που θα έπρεπε χωρίς άλλο να έχουν διαγραφεί διά παντός από τα σωματεία του Τύπου... Τα οποία όμως άλλο δεν ξέρουν από το να ψηφοθηρούν τρίζοντας τα δόντια τους με κούφιες απεργίες και καταλήψεις. Κατάπιαν όμως αμάσητο αυτό το σκανδαλώδες κλείσιμο επί τρεις μήνες της δημόσιας τηλεόρασης, φαινόμενο μοναδικό στην κατάπληκτη με τα ελληνικά «κατορθώματα» Ευρώπη...
ΕΠΟΜΕΝΩΣ; Επομένως η συμβουλή που θα έδινα στην αγαπητή Μαριλένα και στους γονείς της είναι να πάρει πτυχίο από μια ανωτάτη σχολή,να σπουδάσει δημοσιογραφία σε μια ιδιωτική σχολή και να κάνει υπομονή ώσπου να εξυγιανθεί ο χώρος των ελληνικών media. Πως θα εξυγιανθεί; Μα πώς αλλιώς; Με μια σταδιακή ανατροπή, που θα γίνει παράλληλα με τις αναμενόμενες ανατροπές στον πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα αργήσουν. Του χρόνου τέτοιες μέρες, πολλά, πάρα πολλά θα έχουν αλλάξει…
ΟΣΟ για το σινάφι μας, θα ξαναπώ ότι οι εννέα στους δέκα δημοσιογράφους (άγνωστοι ίσως οι περισσότεροι στο μεγάλο κοινό) διψάνε για μια εκ θεμελίων αλλαγή στον ελληνικό Τύπο. Αναζητούν έντιμους ηγέτες με πεντακάθαρο φάκελο και με αντιστασιακό πνεύμα να τεθούν επί κεφαλής.Αλλά και αξιώνουν από το μεγάλο κοινό να μην τους βάζει στο ίδιο σακί με 5-10 υπηρέτες ξένων συμφερόντων και με 5-10 καραγκιόζηδες της ενημέρωσης.
ΑΥΤΟΥΣ, δηλαδή, που παίζουν ολέθριο ρόλο στην έξωθεν διατεταγμένη ύπνωση των Ελλήνων πολιτών, κατά πώς την έχει σχεδιάσει η ξένη κατοχή…
www.real.gr
Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ μονοπωλεί την επικαιρότητα αλλά και η επικαιρότητα αναζητεί επαναστατικές ανατροπές. Το θέμα μας λοιπόν σήμερα είναι η κρίση του Τύπου.
Η Μαρία-Λένα, κόρη ενός καλού φίλου μου, με πήρε προχθές στο τηλέφωνο για να ζητήσει τη συμβουλή μου: «Δάσκαλε, τελειώνω το λύκειο και το μεράκι μου είναι η δημοσιογραφία. Θέλω να σπουδάσω εδώ ή στο εξωτερικό. Τι με συμβουλεύεις να κάνω;».
ΣΑΝ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ βίντεο πέρασε από τα μάτια μου ο δραματικός κατήφορος του ελληνικού Τύπου στα τελευταία χρόνια. Αλλά και η εικόνα εκείνου του ηρωικού Τύπου που πρωτοστάτησε σε 4 μεγάλες δημοκρατικές επαναστάσεις και ανέδειξε λαμπρές φυσιογνωμίες. Στις μέρες μας ο Τύπος ζει τη βαθύτερη κρίση της ιστορίας του, παραδίπλα με την πολιτική, οικονομική και εθνική κρίση της τριετίας. Και άλλος τρόπος να την ξεπεράσει δεν υπάρχει από τις οδυνηρές εσωτερικές ανατροπές, παράλληλα με τις επικείμενες ανατροπές στο διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο…
ΤΑ 72 ΧΡΟΝΙΑ στην υπηρεσία του Τύπου και τα 45 στη διδασκαλία της δημοσιογραφίας (με κυρίαρχο κήρυγμα προς τους νέους «να μη φοβούνται το θάνατο και να μη λατρεύουν το χρήμα») μου επιτρέπουν να έχω σήμερα κάπως πιο λυτή γλώσσα. Οχι, δεν είναι δημοσιογραφία αυτή που ασκείται τα τελευταία χρόνια... Ποτέ τα μέσα δημοσιότητας και οι λειτουργοί τους δεν είχαν πέσει σε τέτοια περιφρόνηση από το μεγάλο κοινό όσο σήμερα. Ποτέ οι κυκλοφορίες και οι θεαματικότητες δεν είχαν γκρεμιστεί τόσο πολύ. Ποτέ τα, άλλοτε πανίσχυρα, συγκροτήματα Τύπου δεν ήσαν τόσο θανάσιμα χρεωμένα και ετοιμόρροπα όσο σήμερα, με ανεξόφλητα δάνεια 725 εκατομμυρίων και με τις τράπεζες να τους αρνούνται νέα δάνεια. Ποτέ πριν η διαφήμιση δεν είχε πέσει κατά 70% από το 2009. Και ποτέ το κύρος των «μιντιαρχών» δεν είχε κουρελιαστεί τόσο πολύ...
ΔΥΟ - ΤΡΙΑ νούμερα λένε πολλά: Τον Αύγουστο του 2007, λίγο πριν από την κρίση, η συνολική κυκλοφορία των ημερήσιων εφημερίδων της Αθήνας ήταν 345.677 φύλλα και των κυριακάτικων 1.072.850 φύλλα. Τον Αύγουστο του 2013 τα αντίστοιχα νούμερα ήσαν 103.112 για τα ημερήσια και 470.330 για τα κυριακάτικα. Πτώση τρομακτική. Που οδηγεί σε αθρόες απολύσεις, άγριες περικοπές μισθών, κλείσιμο μεγάλων εφημερίδων και εντύπων, ακόμη και του συμπαθέστατου «Μίκυ Μάους» του Τερζόπουλου. Αλλά και σε απόγνωση των νεαρών σπουδαστών της δημοσιογραφίας, που αναζητούν «οιανδήποτε εργασία» έναντι «οιασδήποτε αμοιβής»!..
ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων κατοίκων κυκλοφορούν 160 ημερήσιες εφημερίδες, λειτουργούν 180 τηλεοπτικοί σταθμοί και 800 ραδιοφωνικοί, κρέμονται στα περίπτερα 3.500 περιοδικά και εμφανίζονται στις οθόνες 617 ιστοσελίδες, χώρια τα αναρίθμητα blogs. Αριθμοί που δεν συναντώνται σε κανένα μέρος του κόσμου! Ολα αυτά τα... μέσα ενημέρωσης είναι παθητικά. Εν τούτοις, ξεφυτρώνουν κάθε μέρα και κάποια καινούργια. Και οι πολίτες αναρωτιούνται ΓΙΑΤΙ βγαίνουν και ΠΟΙΟΙ καλύπτουν τη ζημιά τους...
ΑΝΑΜΕΣΑ σε αυτή την απέραντη και όζουσα... χωματερή των media αγωνίζονται φυσικά και κάποια υγιή μέσα ενημέρωσης με καθαρό φάκελο, άξιους λειτουργούς και έντιμους ιδιοκτήτες. Πλην όμως, αποτελούν μειοψηφία, πνιγμένη στο σκουπιδαριό της διαφθοράς, ανάμεσα ακόμη και σε σεσημασμένους «μιντιάρχες», που χρησιμοποιούν σταθμούς και έντυπα είτε για να «ξεπλένουν» βρώμικο χρήμα, είτε για να καλύπτουν παράνομες δραστηριότητες, είτε για να υπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα. Στα… τσεπάκια τους και μερικοί επώνυμοι και ανώνυμοι κονδυλοφόροι του σιναφιού μας, που θα έπρεπε χωρίς άλλο να έχουν διαγραφεί διά παντός από τα σωματεία του Τύπου... Τα οποία όμως άλλο δεν ξέρουν από το να ψηφοθηρούν τρίζοντας τα δόντια τους με κούφιες απεργίες και καταλήψεις. Κατάπιαν όμως αμάσητο αυτό το σκανδαλώδες κλείσιμο επί τρεις μήνες της δημόσιας τηλεόρασης, φαινόμενο μοναδικό στην κατάπληκτη με τα ελληνικά «κατορθώματα» Ευρώπη...
ΕΠΟΜΕΝΩΣ; Επομένως η συμβουλή που θα έδινα στην αγαπητή Μαριλένα και στους γονείς της είναι να πάρει πτυχίο από μια ανωτάτη σχολή,να σπουδάσει δημοσιογραφία σε μια ιδιωτική σχολή και να κάνει υπομονή ώσπου να εξυγιανθεί ο χώρος των ελληνικών media. Πως θα εξυγιανθεί; Μα πώς αλλιώς; Με μια σταδιακή ανατροπή, που θα γίνει παράλληλα με τις αναμενόμενες ανατροπές στον πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Δεν θα αργήσουν. Του χρόνου τέτοιες μέρες, πολλά, πάρα πολλά θα έχουν αλλάξει…
ΟΣΟ για το σινάφι μας, θα ξαναπώ ότι οι εννέα στους δέκα δημοσιογράφους (άγνωστοι ίσως οι περισσότεροι στο μεγάλο κοινό) διψάνε για μια εκ θεμελίων αλλαγή στον ελληνικό Τύπο. Αναζητούν έντιμους ηγέτες με πεντακάθαρο φάκελο και με αντιστασιακό πνεύμα να τεθούν επί κεφαλής.Αλλά και αξιώνουν από το μεγάλο κοινό να μην τους βάζει στο ίδιο σακί με 5-10 υπηρέτες ξένων συμφερόντων και με 5-10 καραγκιόζηδες της ενημέρωσης.
ΑΥΤΟΥΣ, δηλαδή, που παίζουν ολέθριο ρόλο στην έξωθεν διατεταγμένη ύπνωση των Ελλήνων πολιτών, κατά πώς την έχει σχεδιάσει η ξένη κατοχή…
www.real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου