Κυρίαρχη Ελλάς (;)... για να δούμε...Φέρεται απρόθυμη να χειριστεί ό,τι καλύτερο της έχει τύχει

Του Δρος Γιώργου Παμπορίδη

Δικηγόρος με μεταπτυχιακό (MSc) στις Διεθνείς Σχέσεις και

διδακτορικό (Ph.D) στο Ναυτικό και Διεθνές Δικαίο της Θάλασσας.

Η χώρα διστάζει να διεκδικήσει τα αυτονόητα, ενθαρρύνοντας με τη στάση της την τουρκική διεκδικητικότητα τόσο στο Αιγαίο όσο και στη Μεσόγειο.

Η Ελλάς για άλλη μια φορά εμφανίζεται ανέτοιμη να διαχειριστεί επείγοντα ζητήματα που αφορούν στην εξωτερική της πολιτική και τις σχέσεις της με τη γείτονα. Πιθανότατα αισθανόμενη και εκτεθειμένη στους διασώστες της από τη χρεοκοπία, φέρεται απρόθυμη να χειριστεί ό,τι καλύτερο της έχει τύχει από της ένταξής της στην ΕΕ: την ανέλιξή της σε κεντρικό ενεργειακό κόμβο της ανατολικής Μεσογείου.

Από τότε που η τουρκική εθνοσυνέλευση εξήγγειλε ότι τυχόν επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας πέραν των 6 ναυτικών μιλίων, θα αποτελέσει αιτία πολέμου, η Ελλάδα διστάζει να διεκδικήσει τα αυτονόητα, ενθαρρύνοντας με τη στάση της την τουρκική διεκδικητικότητα τόσο στο Αιγαίο όσο και στη Μεσόγειο. Έσχατο παράδειγμα η αχαρακτήριστη προσπάθεια της Άγκυρας να διεκδικήσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στη Μεσόγειο, θεωρώντας ότι το Καστελόριζο δεν υπάρχει επί του πλανήτη!

Με όρους Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, η τουρκική πολιτική είναι παντελώς παράνομη αλλά και αντιφατική. Η Τουρκία είναι μια από τις πολύ λίγες χώρες στον κόσμο που δεν έχουν επικυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Ωστόσο στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι πασίδηλο γεγονός ότι η εν λόγω Σύμβαση αποτελεί κωδικοποίηση του διεθνούς εθιμικού δικαίου που προϋπήρχε και επομένως η επιλεκτική υιοθέτηση προνοιών της εν λόγω Σύμβασης από τη γείτονα, αποτελεί ουσιαστικά κίνηση αποδοχής της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας έστω και αν δεν τολμά να την επικυρώσει και τυπικά: η Τουρκία προχώρησε στον καθορισμό των χωρικών υδάτων της στη Μαύρη Θάλασσα στα 12 ν.μ. κατά τις πρόνοιες της Σύμβασης, αλλά όχι στο Αιγαίο, ενώ πρόσφατα γνωστοποίησε πρόθεσή της να διεκδικήσει ΑΟΖ, μια έννοια που γέννησε η ίδια η Σύμβαση, στη Μεσόγειο. Για άλλη μια φορά, η Τουρκία επιλέγει να εισαγάγει στο διεθνές δίκαιο ανήκουστες έννοιες φτάνοντας με το θέμα της ΑΟΖ στο απονενοημένο της αμφισβήτησης του θεμελιώδους δικαιώματος της Ελλάδας να ορίσει θαλάσσιες ζώνες με αφετηρία το Καστελόριζο. Νομικά λοιπόν, η Τουρκία για άλλη μια φορά βρίσκεται εν αδίκω αλλά και σε πλήρη αντίθεση με τη διεθνή πρακτική.

Πολιτικά τώρα, η Τουρκία με την τελευταία της αυτή κίνηση, φανερώνει μιαν αμηχανία καθώς και την παντελή της αδυναμία να χειριστεί τα τεράστια ζητήματα που ανακύπτουν από την πιθανή άσκηση από την Ελλάδα, βασικών αναφαίρετων δικαιωμάτων της όπως τη διεκδίκηση ΑΟΖ μέχρι 200 ν.μ. Αν η Ελλάδα προχωρήσει, όπως εξάλλου της επιτρέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (συμβατικό και εθιμικό) η Τουρκία θα ανακαλύψει ξαφνικά ότι περιβάλλεται από ύδατα που ανήκουν κυριαρχικά (για ζητήματα οικονομικής εκμετάλλευσης τουλάχιστον) στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Μέχρι τώρα, κάτι τέτοιο μόνο θεωρητικά θα μπορούσε να έχει κάποια σημασία. Αν όμως συνδυαστεί το γεγονός αυτό με τις εξελίξεις στο θέμα του φυσικού αερίου στο Ισραήλ αλλά και την Κύπρο, καταδεικνύεται ότι η Τουρκία κινδυνεύει να αποκλειστεί πλήρως από το ενεργειακό παιχνίδι που τόσο πολύ επιθυμούσε να παίξει πριν από 1-2 χρόνια. Η θέση ισχύος που οραματιζόταν να αποκτήσει έναντι των Ευρωπαίων ελέγχοντας τη ροή των υδρογονανθράκων από τη Ρωσία και τις χώρες της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών, μετατρέπεται ξαφνικά σε εφιάλτη με την ανάδειξη των σημαντικότερων αντιπάλων της (Κύπρου, Ισραήλ αλλά και Ελλάδας) σε ρυθμιστές.

Όλα αυτά, όμως, υπό μια προϋπόθεση: ότι η Ελλάς θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα αξιώσει αυτά που αυτοδίκαια της ανήκουν. Στο κάτω-κάτω αυτά που υπηρετούν τα συμφέροντά της. Πώς είναι δυνατόν από όλα τα μέλη της ΕΕ που βρέχονται από θάλασσα, μόνη η Ελλάς, η πλέον ναυτική χώρα, να μην έχει προχωρήσει στη διεκδίκηση ΑΟΖ;

Η ΜΟΝΗ ελπίδα της Τουρκίας να μπορέσει να ανατρέψει τα σε βάρος της δεδομένα στην περιοχή είναι να «πείσει» (ή να αναγκάσει) την Ελλάδα να παραιτηθεί από αυτά τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Διαβάζω με ανησυχία στον Ελληνικό Τύπο αιχμές για όσα συζητούνται στα πλαίσια του Ελληνο-Τουρκικού διαλόγου και τρομάζω. Κρατώ όμως τη δήλωση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών που διαψεύδει όσα δημοσιεύθηκαν και κάνει λόγο για ψεύδη των Τούρκων.

Εξάλλου ένας συμβιβασμός της Ελλάδας μόνο ζημιές θα της απέφερε. Κάτι τέτοιο ή έστω και παραπομπή του όλου θέματος στις ελληνικές καλένδες (κατά την προσφιλή μέθοδο των εκάστοτε κυβερνώντων την Ελλάδα) θα ήταν βεβαίως καταστροφικό για την ίδια την Ελλάδα. Ωστόσο θα ήταν εξίσου αν όχι και περισσότερο καταστροφικό και για την Κύπρο, αφού από μια τέτοια εξέλιξη η Κύπρος όχι μόνο θα απολέσει το σημαίνοντα ρόλο που μπορεί να παίξει για την έξοδο του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, αλλά και η τυχόν εξόρυξη δικού της φυσικού αερίου ή και πετρελαίου θα ετίθετο πλέον υπό τον ουσιαστικό έλεγχο των Τούρκων.

Για να δούμε λοιπόν κ. Παπανδρέου πόσα απίδια παίρνει ο σάκος: έχετε ικανές αντιστάσεις απέναντι στους διασώστες σας ώστε να τιμήσετε το βαρύ σας όνομα και να υπηρετήσετε το έθνος, ή μήπως οι υποθήκες εκτείνονται τόσο μακριά που για άλλη μια φορά διά της απραξίας και αναβολής λήψης απόφασης, θα πληρώσει τη νύφη ολόκληρος ο Ελληνισμός περιλαμβανομένης και της Κύπρου χωρίς καν να ερωτηθούμε;

Πηγή : http://www.sigmalive.com/