Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Από την "επανίδρυση" του κράτους, του δραπετεύσαντος αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος μας άφησε διπλάσιο δημόσιο χρέος και έστρωσε το χαλί για το Δ.Ν.Τ., φτάσαμε στο σημερινό αρχηγό της επανεκκίνησης!
Βασικά στοιχεία της "νέας" οικονομικής πολιτικής του "φιλελεύθερου" κόμματος της θρησκείας, οικογένειας και πατρίδας είναι και τα εξής: 1. "Φορολογική αμνηστία επί ένα έτος για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων και τη δήλωση παντός είδους περιουσιακών στοιχείων" και 2. "Κατάργηση του "πόθεν έσχες" για την αγορά, ανέγερση κατοικίας επί τριετία" (βλ. "Η Καθημερινή", της 13 Μαΐου σελ. 4, όπου παρουσιάζεται το πρόγραμμα "Ζάππειο" 2).
Πρόκειται για προτάσεις οικονομικής πολιτικής, οι οποίες έλκουν την καταγωγή τους από τον αρχηγό του ΛΑΟΣ, τις οποίες ο γράφων καταπολέμησε ως πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά ανήθικες, γράφοντας και τα εξής στο κείμενό του, το οποίο έφερε τον τίτλο: "Οι πολιτικές και ιδεολογικές κωλοτούμπες του προέδρου του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρη" "Κωλοτούμπα Πέμπτη: Για "το καλό της πατρίδας" - και της οικοδομής - αυτός ο διαπρύσιος κήρυκας της ηθικής και των οικογενειακών και θρησκευτικών αξιών θα υπερβεί τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά εσκαμμένα: Θα προτείνει τη νομιμοποίηση του "μαύρου χρήματος" του εξωτερικού από τις ξένες τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι έμποροι λευκής σαρκός, όπλων και ναρκωτικών ανακηρύσσονται εθνικοί ευεργέτες με όσες κοινωνιοκτόνες και εθνοκτόνες συνέπειες φέρνει μέσα της αυτή η πράξη. Διδάσκει την κλοπή, τη φοροδιαφυγή και την πολιτική και κοινωνική χυδαιότητα "για το καλό της πατρίδας"! Πρόκειται για κοινωνικό λάκτισμα όλων των αξιών, τις οποίες υποτίθεται ότι υπερασπιζόταν ο ανατροπέας". (βλ. το από 24 Μαρτίου 2010 ως άνω κείμενό μου, το οποίο αναρτήθηκε σε πολλές ιστοσελίδες).
Αυτά ισχύουν απόλυτα και για τη νέα ηθική της Ν.Δ., η οποία παίρνει άριστα στην αντιγραφή.
Το πρόγραμμα αυτό - πέραν όλων των άλλων - προκαλεί μελαγχολία για τον ηθικό ξεπεσμό των αστικών κομμάτων, τα οποία ωστόσο νυχθημερόν επικαλούνται τη θρησκεία, την οικογένεια και την … Πατρίδα!!! Υποκριτές μεγάλης ολκής για τον γράφοντα που δεν διάβασε όλα τα ευαγγέλια, τα οποία όμως κάπου λένε για "τα καλά και συμφέροντα".
Έτσι, μέσα στα οικονομικά ερείπια της Ελλάδας αναγνωρίζονται επίσημα και τα ηθικά ανομήματα "για το καλό της Πατρίδας" και φυσικά των κάθε λογής παρανομιών.
Αυτό σημαίνει ότι η παρανομία έχει και τη σφραγίδα του κράτους και από την άποψη αυτή είχαν δίκιο ο Μάρξ και ο 'Εγκελς που έγραφαν στο περίφημο Κομμουνιστικό Μανιφέστο ότι "η κρατική εξουσία είναι μια επιτροπή που διαχειρίζεται τις κοινές υποθέσεις της αστικής τάξης στο σύνολό της".
Στο όνομα, λοιπόν, των οικονομικών αναγκών τα δύο αστικά κόμματα ανασκολοπίζουν ηθικές αξίες και ηθικούς ατομικούς και κοινωνικούς κανόνες.
Γράφει, ο τ. Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και γνωστός καθηγητής της φιλοσοφίας Κ. Δεσποτόπουλος σχετικά με την πολιτική ηθική: "Στο πέρασμα του χρόνου διαμορφώθηκαν ορισμένες αρχές της ιδιωτικής ηθικής όπως π.χ. οι αρχές της ειλικρίνειας και της εντιμότητας από τις οποίες, η πολιτική ουδέποτε πρέπει να παρεκκλίνει, σύμφωνα με το αίτημα της γνήσιας δημοκρατίας" (βλ. το έργο του: "Μελετήματα πολιτικής φιλοσοφίας, Αθήνα 1978, σελ. 27).
Στον αντίποδα αυτής της διδασκαλίας βρίσκονται οι απόψεις του γνωστού Γ. Γκέμπελς που έλεγε ότι: "Πολιτική είναι η τέχνη που καθιστά δυνατά και τα όσα φαίνονται αδύνατα" καθώς και του φλωρεντινού πολιτικού φιλοσόφου Ν. Μακιβάλλι, ο οποίος στο περίφημο έργο του "Ο ηγεμών", υπέτασσε τα πάντα στο συμφέρον του ηγεμόνος, δηλαδή του εξουσιαστού (βλ. το έργο αυτό από τις εκδόσεις "Αναγνωστίδη", 1976 καθώς και Nicolo Machiaveli: "Έργα", εκδ. "Κάλβος", 1984).
Στο έργο του αυτό διδάσκει ότι: "Από τα χαμηλά στα ψηλά ανεβαίνεις περισσότερο με την απάτη παρά με τη βία" (βλ. σπ. π. σελ. 419).
Πανάρχαιο, λοιπόν, και διαρκώς παρόν το πρόβλημα των σχέσεων πολιτικής ηθικής και χρήματος, που πραγματεύεται ο Μαρξ στον Α' τόμο του Κεφαλαίου, στον οποίο μάλιστα παραθέτει και σχετικό παράθεμα από την Αντιγόνη του Σοφοκλέους, που αρχίζει έτσι: "Καταραμένο μέταλλο, ω πόρνη εσύ του γένους των ανθρώπων" αλλά και από το έργο του Σαίξπηρ: "Τίμων ο Αθηναίος", που λέει και τα εξής για τη δύναμη του χρήματος: "Θρονιάζει τους κλέφτες στων γερουσιαστών στις έδρες" (Για το ζήτημα αυτό βλ. το έργο μου: "Η Κομμουνιστική Ουτοπία", εκδ. "Κάδμος", 2010, σελ. 277-278).
Θα νόμιζε κανείς ότι τα γιγάντια αυτά πνεύματα τα έγραφαν τότε για τους σημερινούς πολιτικούς της Ελλάδας! Θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι το διαζύγιο ηθικής και πολιτικής εκδόθηκε προ πολλού για τον αστικό κόσμο αλλά και για τον κόσμο του υπαρκτού λεγόμενου σοσιαλισμού παρά του ότι ο μαρξισμός-Λενινισμός δίδαξε ένα νέου τύπου ηθικής, της κομμουνιστικής ηθικής, σύμφωνα με την οποία "ηθικό είναι μόνο ό,τι συντελεί στην εξαφάνιση του παλιού κόσμου… ό,τι δυναμώνει το νέο σοσιαλιστικό καθεστώς" (βλ. Ρόζενταλ - Γιουντίν: "Φιλοσοφικό Λεξικό", εκδ. "Γ. Οικονόμου", 1957, σελ. 73).
Όμως, αυτή η ηθική νέου τύπου δεν οικοδομήθηκε ποτέ και κονιορτοποιήθηκε κάτω από τα ερείπια του αυτοκαταρρεύσαντος υπαρκτού σοσιαλισμού.
Αυτό το διαζύγιο - αν ποτέ υπήρξε γάμος πολιτικής και ηθικής- αποτέλεσε αντικείμενο στην "Εβδομάδα Μαρξιστικής Σκέψης", η οποία πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι υπό την αιγίδα του "Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών και Μελετών" το 1977 και με θέμα: "Ηθική και Κοινωνία" (εκδ. "Μνήμη", Αθήνα, 1978).
Το γενικό ερώτημα ήταν: "Στους πιο διαφορετικούς κύκλους, αναρωτούνται για κρίση ή χρεοκοπία της ηθικής" (βλ. όπ. π. σελ. 14) και ανάμεσα στα θέματα το ερώτημα: "Αν υπάρχει επαναστατική ηθική".
Η αμείλικτη Ιστορία απέδειξε πως δεν υπάρχει επαναστατική ηθική, όπως καταγράφει τον ηθικό ξεπεσμό στη Σοβιετική Ένωση, ο τελευταίος ηγέτης της Μ. Γκορμπατσώφ στο βαρυσήμαντο και αποκαλυπτικό έργο του: "Περεστρόικα", εκδ. "Λιβάνη", 1987), από την οποία αντιγράφω μόνο ετούτη τη φράση: "Άρχισε μια σήψη της δημόσιας ηθικής" και "μια βαθμιαία διάβρωση των ιδεολογικών και ηθικών αξιών του λαού μας" (σελ. 29-30. Πρβλ. και Μ. Βοσλενσκυ: "Η νομενκλατούρα. Οι Προνομιούχοι της Σοβιετικής Ένωσης", Αθήνα, 1981 και "Ο Ζαχάρωφ Αποκαλύπτει", Αθήνα, 1973).
Ο γράφων επιχείρησε πριν από ένα τέταρτο του αιώνα ν' αναδείξει την τεράστια σημασία της ηθικής στα ελληνικά πολιτικά κόμματα, με ετούτα τα κείμενα τα οποία είχαν τον τίτλο: "Η ύπαρξη πολιτικής ηθικής στην πρακτική των κομμάτων" ("Η Καθημερινή", της 5/4/1985) και "Η ηθική της εξουσίας όρος για την αξιοκρατεία" (βλ. "Καθημερινή", 4/9/1987 Πρβλ. και το δικό μου έργο: "Πολιτική και Κοινωνία στην Ελλάδα του Λαϊκισμού" εκδ. "Πολιτικά Θέματα", 2003-2004). Αφέλεια μεγάλης ολκής! Πάλι καλά που δεν με έκλεισαν μέσα! Στην Ελλάδα όποιος δεν κλέβει, δεν παίρνει μίζες και δεν ξεπλένει μαύρο χρήμα δεν βλέπει θεού πρόσωπο.
Και περιμένουμε τώρα εφαρμογή ηθικών αρχών και αξιών από τα ηθικά χρεοκοπημένα πολιτικά κόμματα της ελληνικής Μπανανίας!
Περάστε! Ελάτε! Όποιος φέρει μαύρο χρήμα ανακηρύσσεται εθνικός ευεργέτης και αν θέλει μπαίνει στο Μέγαρο Μαξίμου ως κυβερνήτης. Η κοπριτοκρατία όλα τα επιτρέπει δεδομένου ότι συνήθισε να ζει "βουτηγμένη στα σκατά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου