Του Δρ.Ιωάννη Παρίση
Το «σύνθημα» αυτό του Νταλάρα (Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του),το βλέπαμε στους τοίχους των πανεπιστημίων στη δεκαετία του ’80. Ήταν όμως διαφορετικό να είναι γραμμένο από κάποια παιδιά στον χώρο τους και διαφορετικό να λέγεται μέσα στην Τουρκία από κάποιον που παριστάνει τον άτυπο διπλωμάτη… εκ «προσωπικοτήτων».
Αυτά παθαίνουμε όταν εγκαταλείπουμε την εξωτερική πολιτική σε «καλλιτέχνες» ή την ασκούμε μεταξύ «μπουκοκοτανύξεων» (Κονδύλης) και χορευτικών επιδείξεων!
Με την ευκαιρία – και ως απάντηση – παραθέτω κάποιο απόσπασμα από τη σκέψη του Π. Κονδύλη:
Στη συγκαιρινή μας Τουρκία δεν υπάρχει η παραμικρή σοβαρή ένδειξη ότι τμήματα του λαού αποδοκιμάζουν με οποιονδήποτε τρόπο την εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεών του, και ιδιαίτερα στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Δεν μου είναι γνωστή καμμία ομαδική διαμαρτυρία για την εκδίωξη του ελληνικού στοιχείου από την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο.
Αυτό διόλου δεν σημαίνει ότι κάθε Τούρκος μισεί κάθε Έλληνα, το ίδιο όπως διόλου δεν μισεί προσωπικά κάθε Έλληνας τον κάθε Σκοπιανό όταν του αρνείται το δικαίωμα να ονομάζει το κράτος του «Μακεδονία». Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, γι’ αυτό και υποπίπτουν σε μια σοβαρή οφθαλμαπάτη όσοι μετά από μια εγκάρδια προσωπική επαφή ή μετά από μιαν κοινή μπουζουκοκατάνυξη με Τούρκους βγάζουν εσπευσμένα πολιτικά συμπεράσματα – χωρίς βέβαια να έχουν ποτέ αποσπάσει από τους συνομιλητές, συμπότες ή συμπαίκτες τους μια δεσμευτική δήλωση υπέρ μιας συγκεκριμένης ελληνικής και εναντίον, μιας συγκεκριμένης τουρκικής θέσης.
Η αρχή ότι «οι λαοί δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μεταξύ τους» αποτελεί εφεύρεση όχι των λαών, αλλά των διανοουμένων, γι’ αυτό άλλωστε δεν αποσύρεται ποτέ, όσο και την διαψεύδει η εμπειρία.
Αντίθετα η εμπειρία μεθερμηνεύεται κατάλληλα, έτσι ώστε να παραμένει αλώβητη ή αρχή.»
Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που απαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους – ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο. Γιατί, αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;»
Πηγή : http://www.onalert.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου