του Γιάννη Τριάντη
Δεν προλάβαμε να πούμε «δόξα τω Θεώ» για «την προσωρινή ανάσα», κι άρχισαν πάλι οι ικεσίες προς τη Θεοτόκο για βοήθεια. Μόνο που αυτήν τη φορά τα σήμαντρα δεν ηχούν αποκλειστικά για την Ελλάδα, η οποία αποτελεί ένα μικρό ίχνος του ΑΕΠ της Ένωσης (κάπου 3%). Ο ξαφνικός (;) πυρετός της Ιταλίας, οι κακοί οιωνοί για την Ισπανία, τη Γαλλία και το Βέλγιο, και βέβαια η τρικυμιώδης κατάσταση της Αμερικής, έχουν πανικοβάλει την Ευρώπη και εμβάλλουν σε έντονη ανησυχία ολόκληρη την υφήλιο...
Άνθρακες, λοιπόν, ο θησαυρός της πρόσφατης απόφασης των Βρυξελλών; Σχεδόν... Ούτε η Ελλάδα, που πήρε μια ανάσα, διασώθηκε οριστικά, ούτε η ευρωζώνη οχυρώθηκε. Οι εγγενείς αντιφάσεις του (καπιταλιστικού) συστήματος, η τραγικά καθυστερημένη παρέμβαση για τη σωτηρία της Ελλάδος, η αποτυχημένη και οικτρή συνταγή του Μνημονίου που ανάγκασε την Ένωση να επανέλθει με δεύτερο πακέτο σωτηρίας και οι εν γένει αστόχαστες επιλογές της Ευρώπης, μαζί με ιδιοτελείς στοχεύσεις και ποικίλες σκοπιμότητες, έφεραν σκοτοδίνη στη Γηραιά Ήπειρο. Με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Ακόμη και του αδιανόητου, το οποίο ουδόλως μπορεί να αποκλειστεί. Δηλαδή να καταρρεύσει η ευρωζώνη...
Η εν εξελίξει θύελλα, ακόμη κι αν δεν τσακίσει τη ζώνη του ευρώ, ενδέχεται να έχει καταλυτικές επιπτώσεις για τη χώρα μας. Η διαφαινόμενη άρνηση της Ιταλίας -τέλος πάντων, οι πρώτες μουρμούρες εκ μέρους της- για μη συμμετοχή στη χρηματοδότηση της Ελλάδος, λειτουργεί ανασχετικά στην υλοποίηση της απόφασης η οποία ελήφθη στις Βρυξέλλες. Αν μάλιστα μιμηθούν το παράδειγμά της και άλλες «επίφοβες» χώρες, τότε θα τεθεί εν αμφιβόλω ο υψηλός βαθμός ασφάλειας για τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, καθώς και η απρόσκοπτη χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, το οποίο βαρύγδουπα ονομάστηκε Σχέδιο Μάρσαλ...
Εμβολίμως: Το έχουμε ξαναπεί για ιλαρή και ασύστολη κυβερνητική προπαγάνδα. Παρουσίασε την ανάσα των Βρυξελλών ως μεγάλη επιτυχία. Και μάλιστα δική της. Με τον πρωθυπουργό μεγάλο πρωταγωνιστή στη φλεγόμενη κάμινο των δυστροπούντων εταίρων. Τα διοχετευμένα ρεπορτάζ μιλούσαν για... ολοκληρωτική ανατροπή των δεδομένων, όταν ο κ. Παπανδρέου χτύπησε το χέρι στο τραπέζι. Όμως η πικρή αλήθεια είναι ότι ΚΑΜΙΑ εφημερίδα ή άλλο Μέσο της ξένης δεν αναφέρθηκε στον έλληνα πρωθυπουργό και σε κάποια ηρωική συμπεριφορά του... Αλλά και τα αλαλάζοντα πρωτοσέλιδα για το Σχέδιο Μάρσαλ; Στην ίδια γραμμή. Ψέματα με τη σέσουλα και φαιδρές μεγαλοστομίες, όπως αποδείχθηκε. Το περιώνυμο Σχέδιο δεν είναι παρά το ΕΣΠΑ! Τα χρήματα του οποίου θα κατευθυνθούν κυρίως εκεί που θα υποδείξουν οι ευρωπαίοι εντολείς...
Όμως μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη πέρασε μάλλον απαρατήρητη. Και ασχολίαστη. Οι επαφές του Βενιζέλου με την Κίνα για να χρηματοδοτήσει η μεγάλη χώρα της Ανατολής την επαναγορά ελληνικών ομολόγων, και δη με μικρό επιτόκιο. Δεν πρόκειται για σπουδαίο ποσό -ειδικά όταν μιλάμε για τις δυνατότητες της σημερινής Κίνας- αλλά για μια σοβαρή εξέλιξη η οποία αναπόφευκτα δημιουργεί ορισμένα ερωτήματα: Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ποτέ ως εναλλακτική στο μυαλό της την Κίνα ή (και) τη Ρωσία, όταν η Ένωση την εκβίαζε και της πούλαγε φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Δηλαδή μια αμφιλεγόμενη σωτηρία με αλμυρό τίμημα; Και βέβαια, ποιος και γιατί είχε σπεύσει να κάψει νωρίς το «κινέζικο χαρτί», λίγο διάστημα προτού η χώρα υπογράψει το δυναστικό Μνημόνιο; Ποιος και γιατί είχε πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τη διάθεση της Ρωσίας να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα, όπως αποκάλυψε -κατήγγειλε, μάλλον- ο ομογενής βουλευτής της ρωσικής Δούμας Ιβάν Σαββίδης;
Η εξήγηση είναι προφανής: Ο κ. Παπανδρέου είχε αρραβωνιαστεί νωρίς το Μνημόνιο και το ΔΝΤ, το ασφυκτικό πλαίσιο της Ένωσης και τους περιορισμούς της, και δεν ήθελε να ακούσει τίποτε άλλο. Ούτε καν ως «απειλή» και διαπραγματευτικό όπλο στις θλιβερές «συζητήσεις» με τους εταίρους δεν σκέφτηκε την εναλλακτική της Κίνας ή της Ρωσίας... Όμως όταν κληθεί από την Ιστορία -και ενδεχομένως όχι μόνον από αυτήν- οι εξηγήσεις θα αποδειχθούν χλωμές. Και στη θέση τους θα αναδειχθούν τρομακτικές οι ευθύνες. Ειδικά αν η χώρα συνεχίσει να θαλασσοπνίγεται σαν καρυδότσουφλο και τελικώς βυθιστεί. (Για τα ντιλίβερι μπόις της κυβερνητικής προπαγάνδας, που αντιμετώπιζαν με έκδηλη ειρωνεία τα περί Κίνας και Ρωσίας, ένα μόνο: Όταν έγιναν γνωστές οι πρόσφατες επαφές του Βενιζέλου με την Κίνα, δεν βρήκαν ούτε λέξη να γράψουν. Διότι η εξέλιξη αυτή εξέθετε πλήρως τη μέχρι τότε συμπεριφορά τους... «Μόκο», που λέει ο Μουζάκης συχνά στη χυμώδη στήλη του.)
Τέλος πάντων, όλα τούτα του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και τα σημερινά -κυρίως το θερινό έγκλημα Ραγκούση με την υπόθεση των ταξί- συνωστίζονται σαν μαύρα σύννεφα στον ουρανό του κυβερνώντος κόμματος. Κρύβουν απειλητικούς κεραυνούς. Και προϊδεάζουν για σαρωτική καταιγίδα στις επόμενες εκλογές, οψέποτε διενεργηθούν...
ΥΓ. 1: Ο κ. Κουτμερίδης, λοιπόν. Που συνέστησε μια μη κυβερνητική οργάνωση, βάζοντας τα τηλέφωνα του πολιτικού του γραφείου, προκειμένου να αλιεύσει ψηφοφόρους από τη μεγάλη χορεία των ανέργων. Αλήθεια, πόσες παρόμοιες περιπτώσεις ψηφοθηρικής ευτέλειας ενυπάρχουν στον σημερινό κυβερνητικό ιστό;
ΥΓ. 2: Ψύχραιμη και ορθολογική υπήρξε η στάση του Σαμαρά στο θέμα των ταξί. Αλλά τι νόημα είχε η ασθμαίνουσα εξαγγελία μέτρων για τον τουρισμό έτσι ξαφνικά, και με αφορμή τις επιπτώσεις από τις κινητοποιήσεις των ταξιτζήδων; Είναι πολύ σπουδαία υπόθεση ο τουρισμός για να εξαντλείται βιαστικά με πέντε-δέκα πρόχειρες εξαγγελίες. Κακό, πολύ καλλό δείγμα. Αποκαλύπτει προχειρότητα και απουσία σοβαρής επεξεργασίας...
Πηγή : http://www.paron.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου